Κάλεσμα του ΠΑΜΕ μπροστά στο δημοψήφισμα και τις εξελίξεις

Κάλεσμα προς τα εργατικά σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα πρωτοβάθμια συνδικάτα, την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία να μη δεχτούν νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέα μνημόνια, νέα δεινά, νέα βάσανα, όπως και να τα παρουσιάσουν, όπως και να τα βαφτίσουν, απευθύνει το ΠΑΜΕ.

Στο κάλεσμά του σημειώνει:

«Σηκώνουμε κεφάλι στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία που βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ενταθεί τις επόμενες μέρες, μπροστά στο δημοψήφισμα της Κυριακής! Ο φόβος, η μοιρολατρία δεν μας ταιριάζουν!

Αρκετά ματώσαμε! Αρκετά πληρώσαμε! Δεν δεχόμαστε νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέα μνημόνια, νέα δεινά, νέα βάσανα, όπως και να τα παρουσιάσουν, όπως και να τα βαφτίσουν.

Μονοπώλια, ΕΕ και κυβέρνηση, οι άνθρωποί τους, οι μηχανισμοί τους, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ξεκίνησαν με ομοβροντία την εκστρατεία φόβου για να γονατίσουν την εργατική τάξη και το λαό, να δεχτεί νέες πρόσθετες βαριές θυσίες.

Με ωμό εκβιασμό θέλουν το λαό μας να επιλέξει μόνος του το μνημόνιο που θα τον δέσει χειροπόδαρα, θα τον καταδικάσει στη διαρκή φτώχεια και εξαθλίωση για την ανάκαμψη των κερδών.

Δεν θα γίνουμε συνένοχοι στην αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική τους!

Η στάση μας αυτή να βρει έκφραση σε ένα μεγάλο εργατικό - λαϊκό αγωνιστικό μαχητικό ρεύμα και στην κάλπη της Κυριακής με διάφορους τρόπους. Μαχητικό ρεύμα αντίθεσης και καταδίκης των μνημονίων και της ΕΕ που τα επιβάλλει για λογαριασμό των εκμεταλλευτών μας.

Δεν κάνουμε πίσω! Δεν υποχωρούμε! Απαιτούμε την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων που κάνουν τη ζωή μας κόλαση. Όχι νέες θυσίες για την πλουτοκρατία! Το μέλλον των παιδιών μας δεν χωρά στα δεσμά της ΕΕ, των τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών!

Ρήξη με την ΕΕ και το δρόμο των μονοπωλίων!

Εργατιά μπροστά, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά!

Όλοι οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι στα συνδικάτα τους και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι συνταξιούχοι στα σωματεία τους, οι γυναίκες στους Συλλόγους Γυναικών, οι άνεργοι, η νεολαία στις οργανώσεις τους, μαζί με τις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, Οργανωνόμαστε, δυναμώνουμε την εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη, κανένας μόνος του!

Απαιτούμε - διεκδικούμε άμεσα:

• Να διασφαλιστεί η πληρωμή στην ολότητά τους των μισθών των εργαζομένων, του επιδόματος ανεργίας για τους ανέργους, των συντάξεων. Εδώ και τώρα!
• Να διασφαλιστούν πλήρως η παροχή Υγείας και φαρμάκων χωρίς καμία επιβάρυνση για το λαό με ευθύνη της κυβέρνησης! Καμία περικοπή στα δημόσια νοσοκομεία!
• Επέκταση και γενίκευση για όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς του μέτρου της δωρεάν χρήσης. Κατάργηση των διοδίων.
• Καμία απόλυση ούτε υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών για τους εργαζόμενους με πρόσχημα το κλείσιμο των τραπεζών.
• Πάγωμα των δόσεων για φόρους, στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.
• Πάγωμα των πληρωμών για φως, νερό, τηλέφωνο. Καμιά διακοπή συνδέσεων.

Καλούμε σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση για την προστασία των δικαιωμάτων, τη στήριξη των εργαζομένων, του λαού μας».

Γιγαντοπανό του ΠΑΜΕ στο λιμάνι του Πειραιά

Ενα γιγαντοπανό στον πύργο του Πειραιά κρέμασαν από νωρίς τα ξημερώματα εργαζόμενοι από σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.


Το σύνθημα είναι «Αρκετά ματώσαμε, αρκετά πληρώσαμε! Πάρε την υπόθεση στα χέρια σου λαέ! Μπλόκο στα νέα μέτρα και στα μνημόνια διαρκείας».


Το γιγαντοπανό έχει σηκωθεί στην πρόσοψη του κτιρίου που βλέπει προς το λιμάνι, οπότε εκτός από τους Πειραιώτες  γίνεται ορατό και υποδέχεται τους χιλιάδες ταξιδιώτες που καταφθάνουν με τα πλοία στον Πειραιά. Το κτίριο έχει 22 ορόφους και ύψος 85 μέτρα.


Εξω από το κτίριο, με ντουντούκες και συνθήματα, το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να αντιδράσουν και να βάλουν μπλόκο στα νέα μνημόνια, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να διεκδικήσουν την ανάκτηση των απωλειών που είχαν τα προηγούμενα χρόνια ενώ στους γύρω δρόμους μέλη και στελέχη μετώπου πραγματοποιούν εξόρμηση διανέμοντας στον κόσμο προκηρύξεις.

Η νέα παρέμβαση του ΠΑΜΕ ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με τους δανειστές, δηλαδή την ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ, αποτελεί συνέχεια του μαζικού συλλαλητηρίου που διοργάνωσε την περασμένη Πέμπτη.

Η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της για τους εγκαταλειμένους ναυτεργάτες της ΝΕΛ

Την εξαθλίωση που βιώνουν οι απλήρωτοι και εγκαταλειμμένοι ναυτεργάτες της Ναυτιλιακής Εταιρείας Λέσβου (ΝΕΛ) και παρά τις καταγγελίες των σωματείων των ναυτεργατών, το υπουργείο, οι υπηρεσίες του και οι λιμενικές αρχές, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους ακόμα και για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, των πλοίων, των λιμενικών εγκαταστάσεων καταγγέλλουν τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ,ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και η Πανελλήνια Ένωση Μαγείρων.

Υπενθυμίζουμε ότι το πλοίο «ΜΥΤΙΛΗΝΗ», βρίσκεται στο λιμάνι Καρλόβασι της Σάμου χωρίς πετρέλαιο και τροφοδοσία από τις 20 Μάη, στην ίδια κατάσταση από τις 2 Ιούνη είναι τα πλοία «ΘΕΟΦΙΛΟΣ», «EUROPEAN EXPRESS», «AQUA JEWELL», καθώς και το πλοίο «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» στο Λαύριο από τις 4 Ιούνη.

Τα ναυτεργατικά Σωματεία επισημαίνουν στην ανακοινωσή τους:

«Καταγγέλλουμε την βρώμικη στάση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε Σάμο και Λαύριο, που εμφανίστηκαν για να καλλιεργήσουν με δηλώσεις τους συγχύσεις στους ναυτεργάτες, να υπονομεύσουν την διαδικασία της εφαρμογής του νόμου "περί εγκατάλειψης", για να συνεχίσουν να διατηρούν τους ναυτεργάτες στην εξαθλίωση προς όφελος των εφοπλιστών.

Ο ΥΕΝ και οι υπηρεσίες του, να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους, για την εξασφάλιση της ενδιαίτησης και της διαμονής των ναυτεργατών στα Ε/Γ-Ο/Γ πλοία της ΝΕΛ, και για το σύνολο των προβλημάτων τους.

Επιβάλλεται άμεσα να επισπευτεί η διαδικασία της εφαρμογής του νόμου "περί εγκατάλειψης", να δεσμευτεί εγγράφως το υπουργείο, ότι οι ναυτεργάτες των πλοίων της ΝΕΛ, που έχουν συμπληρώσει την αίτηση για την ένταξη τους στο νόμο "περί εγκατάλειψης", διατηρούν πλήρως τα δικαιώματα τους μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας, βγαίνοντας από την ομηρία και τις συνθήκες εξαθλίωσης που τους έχει οδηγήσει η ναυτιλιακή εταιρεία.

Έχουν τεράστιες ευθύνες το ΝΑΤ και οι υπηρεσίες του, που δεν προχωράνε στην άμεση κατάσχεση και τον πλειστηριασμό των πλοίων που εντάσσονται στο νόμο "περί εγκατάλειψης"όπως πρόσφατα με το Ε/Γ-Ο/Γ "Παναγία Τήνου", παραβιάζοντας το άρθρο 29, παρ.4, του ν.1220/1981και το άρθρο 88, παρ.6, του ν.792/1978, με αποτέλεσμα να χάνονται εκατομμύρια ευρώ σε βάρος των ασφαλισμένων του.

Καλούμε όλους τους ναυτεργάτες των πλοίων της ΝΕΛ, τους άνεργους, να αναπτύξουμε πολύμορφη δράση για την άμεση εφαρμογή του νόμου "περί εγκατάλειψης", να απαιτήσουμε να ναυτολογούνται οι άνεργοι μέσω ΓΕΝΕ, με ΣΣΕ – κοινωνική ασφάλιση σε όλα τα πλοία του ν.27/1975 και να είναι ασφαλισμένοι όλοι οι άνεργοι ναυτεργάτες με τις οικογένειες τους.

Καλούμε τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, να δώσουν δυναμικό παρών στα Συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, την Πέμπτη 11 Ιούνη, στην Αθήνα στις 7.30 το απόγευμα στην Ομόνοια, με προσυγκέντρωση στις 6.30 μ.μ στην Πλατεία Βάθης.

Να συμβάλουν τα συλλαλητήρια στην προετοιμασία του απεργιακού αγώνα το 3ο δεκαήμερο του Ιούνη, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου και της νέας συμφωνίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ΕΕ, ΔΝΤ, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας». 

Ωρα αποκάλυψης της νέας κυβέρνησης

Η συμφωνία που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύει ότι ακόμα και αν διασφαλιστεί ενισχυμένη κοινοτική χρηματοδότηση, αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί σε ανάκτηση των απωλειών του λαού, αλλά σε κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Η συμφωνία που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύει ότι ακόμα και αν διασφαλιστεί ενισχυμένη κοινοτική χρηματοδότηση, αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί σε ανάκτηση των απωλειών του λαού, αλλά σε κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Eurokinissi

Η πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για συμφωνία με την τρόικα είναι σίγουρα πολύ διδακτική. Οσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή αλλαγή και διόρθωση της ΕΕ, με αναδείξεις «αριστερών» κυβερνήσεων αξίζει να τη διαβάσουν. Οσοι διατηρούν αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα «εξασφαλίζει ευημερία για όλους», δηλαδή για τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και τα λαϊκά στρώματα, θα ωφεληθούν απ' την ανάγνωσή της.
Φυσικά, δεν είναι αποκαλυπτική μόνο η συγκεκριμένη πρόταση. Ολα όσα προηγήθηκαν, τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και στους πρώτους μήνες της νέας διακυβέρνησης, αναδεικνύουν την επιχείρηση εξαπάτησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος «θα βαρούσε τα νταούλια για να χορεύουν οι αγορές» και θα έσκιζε τα μνημόνια. Βοηθούν να κατανοηθεί ότι το τρένο του αστικού κράτους κινείται σταθερά στις ράγες της άρχουσας τάξης, υπηρετεί τους στόχους της, όσοι «μηχανοδηγοί» και αν αλλάξουν.
Το παραμύθι μιας ανώδυνης φιλολαϊκής λύσης, χωρίς σύγκρουση και ρήξη με τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, την άρχουσα τάξη και την ΕΕ που την στηρίζει, ακούγεται φυσικά ευχάριστα. Ομως, πρόκειται για πολιτική εξαπάτηση. Λύση που να διασφαλίζει ότι θα έχουμε και «την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο» πολύ απλά δεν υπάρχει. Οποιος αποδέχεται τους στόχους και τις αρχές λειτουργίας της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, όποιος δεσμεύεται να υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, αυτός θα θυσιάσει τις ανάγκες του λαού, όπως και αν αυτοαποκαλείται, «αριστερός», «αντιμνημονιακός» ή «πατριώτης».
Η αντιλαϊκή πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ
Ηδη απ' την προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκπαιδεύσει τους εργαζόμενους ώστε να θεωρήσουν ως «περασμένα - ξεχασμένα» όσα έχασαν την περίοδο της κρίσης. Τώρα, προχωρά με δική του πρόταση στην επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, που τα παρουσιάζει θρασύτατα ως «έντιμο και αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό». Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων:
Στη φορολογική πολιτική
Προτείνει νέα επιβάρυνση ύψους 1 δισ. ευρώ από αυξήσεις στην άδικη έμμεση φορολογία, στο ΦΠΑ, που περιλαμβάνει συντελεστή 23% για τα βιομηχανικά επεξεργασμένα τρόφιμα, απ' τα μακαρόνια ως τις μαρμελάδες και τα κατεψυγμένα θαλασσινά.
Διατηρεί τον ΕΝΦΙΑ και το χαράτσι της «εισφοράς αλληλεγγύης» για το 2015 και το 2016 για μισθωτούς και συνταξιούχους.
Στις ιδιωτικοποιήσεις
Προτείνει την ολοκλήρωση των μέχρι σήμερα ιδιωτικοποιήσεων και νέες ιδιωτικοποιήσεις που αφορούν τα λιμάνια (ΟΛΠ, ΟΛΘ κ.λπ.), τα περιφερειακά αεροδρόμια, τον ΔΕΣΦΑ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ.ά., με άμεσα προσδοκώμενα έσοδα 3,18 δισ. ευρώ τη διετία 2015 - 2016.
Στο Ασφαλιστικό
Προχωρά το σχέδιο των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων για ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, που θα οδηγήσει σε συμπίεση προς τα κάτω του συνόλου των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Ταυτόχρονα, προωθεί τη σταδιακή αύξηση του ορίου των πρόωρων συντάξεων στα 62 έτη και αποδέχεται τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τα επικουρικά ταμεία, δηλαδή το ψαλίδι στις επικουρικές συντάξεις, με αίτημα την αναστολή εφαρμογής του μέτρου για το 2015 και το 2016.
Στις εργασιακές σχέσεις - μισθούς
Θέτει ως πλαίσιο τις υφιστάμενες ρυθμίσεις και σύγχρονες πρακτικές των χωρών της ΕΕ, δηλαδή την κόλαση των ελαστικών, ευέλικτων εργασιακών σχέσεων. Φυσικά, δεν υπάρχει αναφορά στην επαναφορά των τεράστιων απωλειών της εσωτερικής υποτίμησης για τους μισθωτούς.
Για τα δημοσιονομικά μεγέθη και το κρατικό χρέος
Αποδέχεται τη δημοσιονομική πειθαρχία σε βάρος του λαού, με δέσμευση για πρωτογενή πλεονάσματα που μετά το 2017 θα ανέλθουν απ' το 1,5% στο 3,5%. Η όποια άμεση μικρή μείωση του ύψους για τη διετία 2015 - 2016, σε συνδυασμό με τις ανάγκες εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους, θα συνοδευθεί με νέα δανειακή σύμβαση.
Σχετικά με την αναδιάρθρωση του χρέους εστιάζει στα ομόλογα ύψους 27 δισ. ευρώ που διαθέτει η ΕΚΤ, προτείνοντας νέο δάνειο απ' τον ESM μεγάλου χρονικού διαστήματος, 30 ετών. Για το ΔΝΤ δεν κάνει λόγο για «κούρεμα», αλλά δεσμεύεται για την καταβολή του 50% μέχρι το Μάη του 2016.
Δεν χρειάζεται μια πιο λεπτομερής εξέταση για να αντιληφθεί κανείς ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται και εξειδικεύει τις βασικές αντιλαϊκές κατευθύνσεις που εφαρμόζονται σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, από όλες τις αστικές κυβερνήσεις.
Πίσω απ' τη σκληρή στάση των δανειστών
Οπως ήταν αναμενόμενο, η πλευρά της ΕΕ και του ΔΝΤ, μετά την περιβόητη «σύσκεψη των πέντε», εμφανίσθηκε με ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις νέων λαϊκών θυσιών. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει παρουσιάσει (όσο γράφονται αυτές οι γραμμές), με επίσημο τρόπο, ένα πλήρες κείμενο των δανειστών. Εκανε απλά αποσπασματικές αναφορές σε υπερβολικές απαιτήσεις, για κατάργηση του ΕΚΑΣ και για αύξηση της έμμεσης φορολογίας στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ωστόσο, η αδιάλλακτη στάση της ΕΕ και του ΔΝΤ εξυπηρετεί πολλαπλά την προσπάθεια να αποδεχθεί ο λαός τους νέους όρους σφαγής του. Βοηθά την κυβέρνηση να εμφανίζει ως «το μικρότερο κακό» τη δική της πρόταση. Εξυπηρετεί τη μεθόδευση να υπάρξει νέα προσθήκη, ακόμα περισσότερων αντιλαϊκών μέτρων και να παρουσιαστεί η πιθανή συμφωνία ως ο καλύτερος δυνατός συμβιβασμός, μετά από αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αφήνει ανοιχτή τη δυνατότητα να ζητήσει η κυβέρνηση νέα προσφυγή στις κάλπες, ώστε η διαπραγμάτευση να κλείσει με νωπή λαϊκή εντολή. Συμπληρώνει το κάλπικο δίλημμα, κρατική χρεοκοπία και προσωρινή έξοδος απ' την Ευρωζώνη ή αποδοχή της σκληρής αντιλαϊκής συμφωνίας, ώστε να αποδεχθεί ο λαός να συνεχίσει να βαδίζει στο σημερινό αδιέξοδο δρόμο της ανασφάλειας, της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης. Η αποδοχή της συμφωνίας σε οποιαδήποτε μορφή της θα ανοίξει το δρόμο για να συνεχιστούν τα εκβιαστικά διλήμματα και η επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων χωρίς λαϊκή αντίσταση. Φυσικά, δεν πρόκειται για εικονική διαπραγμάτευση με μοναδικό στόχο να αποπροσανατολιστεί ο λαός.
Η πραγματική διαπραγμάτευση
Οπως έχουμε τονίσει, η διαπραγμάτευση για τη σχετική χαλάρωση της αυστηρής περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής, που αφορά το ύψος των ετήσιων πρωτογενών πλεονασμάτων και την αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους, συνδέεται αναπόσπαστα και θα εξαρτηθεί απ' τη γενικότερη ενδοαστική διαπάλη για το μέλλον της Ευρωζώνης και της ΕΕ.
Η διαπάλη οξύνεται στη βάση της παρατεταμένης δυσκολίας να σταθεροποιηθεί η πορεία ανάκαμψης της Ευρωζώνης καθώς και της σημαντικής ανισομετρίας που καταγράφεται στο σκληρό πυρήνα της, με την αυξανόμενη υπεροχή της Γερμανίας έναντι της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Στην ΕΕ υπάρχει πλέον επίσημη συζήτηση για την επανεξέταση του σχεδίου οικονομικής διακυβέρνησης, την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και την άμεση βελτίωση της ευελιξίας των κανόνων εφαρμογής του στις διάφορες χώρες. Δεν πρόκειται για φιλολαϊκές, ριζοσπαστικές προτάσεις, αλλά για ενδοαστική διαπάλη για τον επιμερισμό κερδών και ζημιών μετά την εκδήλωση της κρίσης το 2009.
Αστικές κυβερνήσεις και πολιτικές δυνάμεις, με τη στήριξη των ΗΠΑ, πιέζουν τη Γερμανία για χαλάρωση της περιοριστικής πολιτικής, ενίσχυση της χρηματοδότησης δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων και για μεγαλύτερη συμβολή (μέσω ΕΚΤ) στη διαχείριση του προβλήματος των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης. Η απαίτηση του ΔΝΤ για επανεξέταση των όρων αποπληρωμής του ελληνικού κρατικού χρέους εντάσσεται σ' αυτή τη διαπάλη.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο κατατίθεται και το νέο γαλλογερμανικό σχέδιο εμβάθυνσης της Ευρωζώνης, που προβλέπει διεύρυνση του πεδίου δράσης του Γιούρογκρουπ, με ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου του και των πόρων του, δημιουργία ειδικών δομών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και περισσότερων υποχρεωτικών κανόνων για τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης. Ηδη έχει εγκριθεί από το 2011 ως διακρατική συμφωνία η Δημοσιονομική Συνθήκη, που προβλέπει μηδενικό ετήσιο έλλειμμα για τα κράτη της Ευρωζώνης, σε αντίθεση με το όριο του 3% για τις χώρες της ΕΕ.
Στην ουσία, η ελληνική περίπτωση αποκτά το χαρακτήρα της αιχμής πίεσης και του «πειράματος» στο πλαίσιο αυτής της σύνθετης ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης.
Πρόκειται, σε τελευταία ανάλυση, για διαπάλη σχετικά με την εξοικονόμηση κοινοτικών πόρων που θα στηρίξουν την καπιταλιστική ανάπτυξη και όχι μέτρα κοινωνικής πολιτικής για την πραγματική ανακούφιση των λαών.
Η άσφαιρη αντιπαράθεση
Την ίδια στιγμή, στο κυβερνητικό στρατόπεδο δυναμώνουν οι φωνές κριτικής σχετικά με τους χειρισμούς της διαπραγμάτευσης. Λιγότερο ή περισσότερο ανοιχτά εμφανίζονται μια σειρά από «θεματοφύλακες» των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, ακόμα και ο Βαρουφάκης, που ήταν υπεύθυνος για τη διαπραγμάτευση).
Η βάση της κριτικής τους αφορά την τήρηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και τη διασφάλιση δέσμευσης απ' τους δανειστές σχετικά με την ευνοϊκότερη ρύθμιση της αποπληρωμής του ελληνικού κρατικού χρέους.
Το ίδιο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης οδηγούσε στη μείωση των απαιτήσεων και της μαχητικότητας του λαού. Στόχευε σε ορισμένα στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης των ομάδων ακραίας φτώχειας, χωρίς καμιά ουσιαστική επιβάρυνση για το μεγάλο κεφάλαιο. Στην ουσία, οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι θα πλήρωναν ξανά για την επιβίωση των ακόμα φτωχότερων και απόλυτα εξαθλιωμένων. Δεν ήταν κάποιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Φυσικά, ακόμα και αυτές οι στοιχειώδεις προεκλογικές δεσμεύσεις για τις 100 πρώτες μέρες, μετατέθηκαν σε χρονικό ορίζοντα τετραετίας και ακυρώθηκαν στην πράξη (άμεση αύξηση αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, 13η σύνταξη, αύξηση κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας κ.λπ.).
Η υπεράσπιση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης συμπληρώνεται απ' την πρόταση του «Αριστερού Ρεύματος» για έξοδο απ' την Ευρωζώνη. Ωστόσο, η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής δεν είναι ούτε ριζοσπαστική επιλογή, ούτε συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Ακόμα και εάν ένα μέρος των επιχειρηματικών ομίλων με εξαγωγικό προσανατολισμό ωφεληθεί από την υποτίμηση του νομίσματος, ο λαός θα κληθεί σε νέες θυσίες για να θωρακισθεί η ανταγωνιστικότητα των εγχώριων ομίλων. Ο λαός θα πληρώσει τις συνέπειες της αύξησης του πληθωρισμού. Αρκεί να σκεφτεί κανείς αν ωφελήθηκαν τα λαϊκά στρώματα απ' τη μεταβολή της ισοτιμίας ευρώ - δολαρίου, απ' την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία τρία χρόνια, απ' το προηγούμενο «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους.
Ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους
Οποια και αν είναι η προσωρινή κατάληξη της διαπραγμάτευσης, ο λαός θα βρεθεί χαμένος αν παραμείνει παθητικός θεατής ή ενεργός υποστηρικτής των στόχων της εγχώριας αστικής τάξης.
Η συμφωνία που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύει ότι ακόμα και αν διασφαλιστεί ενισχυμένη κοινοτική χρηματοδότηση, αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί σε ανάκτηση των απωλειών του λαού, αλλά σε κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Ακόμα και αν σταθεροποιηθεί η πορεία καπιταλιστικής ανάκαμψης, αυτή θα βαδίζει χέρι χέρι με νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.
Μόνο αν το κίνημα ανασυνταχθεί και σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και την ΕΕ που την στηρίζει, μπορεί να υπάρξει ελπιδοφόρα προοπτική για το λαό. Μόνο η γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, η οποία φωτίζει την αναγκαιότητα και το δρόμο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και προετοιμάζει τη λαϊκή αντεπίθεση, αποτελεί ρεαλιστική διέξοδο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Γι' αυτό πρέπει άμεσα και αποφασιστικά να συνεχίσουμε την προσπάθεια για να αυξηθούν και να ενισχυθούν οι πρωτοπόρες εστίες αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε γειτονιά. Να απαντήσουμε αγωνιστικά, μαχητικά στην κυβερνητική επιλογή επιβολής ενός νέου αντιλαϊκού μνημονίου. Να μην υπάρξει καμιά ανοχή απ' το λαό. Η συγκυρία, η στιγμή προσφέρεται για να βγάλουν συμπεράσματα πλατύτερα λαϊκά στρώματα απ' την ίδια τους την πείρα για να συμπορευθούν με το ΚΚΕ. Να μην αφήσουμε να χαθεί αυτή η ευκαιρία.

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*

Με αφορμή τις συζητήσεις περί προώθησης θεσμικών μέτρων ενίσχυσής της

Αγκελα Μέρκελ - Φρανσουά Ολάντ

Το ρεπορτάζ το οποίο αναπαρήγαγαν τα αστικά ΜΜΕ από το ΑΠΕ, ξεκινούσε ως εξής: «Ενα μυστικό σχέδιο της Γαλλίας και της Γερμανίας, το οποίο προβλέπει πιο στενό συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των χωρών - μελών της Ευρωζώνης, αλλά και αλλαγές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποκαλύπτει η γερμανική εφημερίδα "Die Zeit"». Τι ήταν αυτό; Σε ένα «μυστικό έγγραφο», που συνέταξαν η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, αναφέρεται ότι οι χώρες - μέλη της Ευρωζώνης θα πρέπει να είναι πολύ περισσότερο αλληλοσυνδεδεμένες σε πολιτικό επίπεδο.

Οι επιδιώξεις εμβάθυνσης

Δεν είναι πρώτη φορά που γίνονται συζητήσεις σε διάφορα επιτελεία για την πορεία της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και για το αν αρκούν οι Συνθήκες πάνω στις οποίες συγκροτήθηκε και λειτουργεί. Η υπόθεση «κοινές πολιτικές» ξεκινά ακόμη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το θεμέλιο της ΕΕ, η οποία προέβλεπε το επόμενο βήμα, το θεμέλιο της Ευρωζώνης, δηλαδή την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) και το κοινό νόμισμα το ευρώ. Μάλιστα, ως βάση λειτουργίας του ευρώ τέθηκαν και τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας, δηλαδή το όριο 3% του ΑΕΠ για τα δημοσιονομικά ελλείμματα και 60% του ΑΕΠ για το κρατικό χρέος, για κάθε κράτος - μέλος, θεωρώντας τα μάλιστα απαραβίαστα και με θεσμοθέτηση τιμωρίας αν παραβιαζόταν.

Η καπιταλιστική πορεία της Ευρωζώνης συνδέεται με την καπιταλιστική πορεία 19 σήμερα κρατών με διαφορετικό επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης, άρα και τεράστια ανισομετρία. Τα επιτελεία τόσο της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όσο και των κρατών - μελών, αν και γνώριζαν ότι ο βασικός παράγοντας, ο οποίος δημιουργούσε δυσκολίες είναι η ανισομετρία, εντούτοις πάσχιζαν να ανοίξουν δρόμους με κοινές στρατηγικές, (π.χ. ανταγωνιστικότητα), αλλά και με το άνοιγμα συζητήσεων για την ανάγκη εφαρμογής κοινών πολιτικών σε όλους τους κρίκους της οικονομίας (π.χ. η φορολογική πολιτική). Βεβαίως, η ανισόμετρη ανάπτυξη αφενός και αφετέρου το γεγονός ότι μέσα στην ίδια την καπιταλιστική ενοποίηση, ακόμη και στην Ευρωζώνη, συνυπάρχουν οι ανταγωνισμοί των κρατών - μελών που την απαρτίζουν, με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντα των καπιταλιστών τους, τέτοιες κοινές πολιτικές δε στάθηκε δυνατό να θεσμοθετηθούν σε όλους τους κρίκους της οικονομίας. Για παράδειγμα μια αύξηση της φορολογίας στην Ιρλανδία ή στο Λουξεμβούργο θα εμπόδιζε την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων. Αν και τώρα τελευταία με το Λουξεμβούργο, άνοιξε θέμα να πάψει να είναι «φορολογικός παράδεισος».

Σ' αυτό το πλαίσιο συγκρότησης της ΕΕ και της Ευρωζώνης, υπήρχαν φωνές στα αστικά επιτελεία που επέμεναν στη λογική ενίσχυσης ή εμβάθυνσης όπως έλεγαν της Οικονομικής Ενωσης, αφού η Ευρωζώνη, λένε, είναι μόνον Νομισματική Ενωση. Και «κοινό νόμισμα» χωρίς «κοινή οικονομική πολιτική», δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Βεβαίως η «κοινή οικονομική πολιτική» προϋποθέτει κοινή οικονομική βάση, πράγμα που όμως είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί με «ειρηνικό τρόπο». Η συζήτηση για εμβάθυνση δυνάμωσε, εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Κάποιοι, μάλιστα, έφτασαν να υποστηρίζουν τη συγκρότηση της Ευρωζώνης ως ομοσπονδιακό κράτος όπως οι ΗΠΑ. Αλλοι, όπως κατά καιρούς και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, έχουν πολλές φορές μιλήσει για την ανάγκη διακυβέρνησης της Ευρωζώνης.

Αλλωστε, οι Συνθήκες προέβλεπαν βήματα πολιτικής ενοποίησης, αλλά ελάχιστα προχώρησαν. Ούτε η Σύνοδος της Νίκαιας το 2000 με πυρήνα τον τρόπο λήψης των αποφάσεων το κατάφερε, ούτε η Συνθήκη της Λισαβόνας, (Ευρωσύνταγμα).

Αντιφατική πορεία

Η πορεία και η εξέλιξη της Ευρωζώνης και της ΕΕ, είναι μια πορεία αντιφατική. Από τη μια μεριά, στο πλαίσιο της ολοένα εντεινόμενης καπιταλιστικής διεθνοποίησης ως «διακρατική ένωση» πασχίζει να «παίξει» ενιαία στους διεθνείς ανταγωνισμούς σε όφελος των μονοπωλίων των κρατών - μελών της, από την άλλη υπάρχουν και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων των ξεχωριστών κρατών - μελών της που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση φαίνεται ότι εντείνει τις συζητήσεις στο εσωτερικό της για το μέλλον της.

Η διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε επίπεδο Ευρωζώνης αποδείχτηκε μια σύνθετη και αντιφατική υπόθεση ακριβώς γιατί αφορά καπιταλιστικές οικονομίες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης. Για την αντιμετώπισή της εστίασαν στην αυστηρή τήρηση των κριτηρίων του Συμφώνου Σταθερότητας. Επειδή, όμως, ούτε τα ελλείμματα, ούτε τα χρέη ήταν στο ίδιο επίπεδο, τέτοια ενιαία πολιτική εφαρμόστηκε με κριτήριο την οικονομική και πολιτική ισχύ των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών στις ασθενέστερες. Από την πολιτική αυστηροποίησης ή χαλάρωσης έχαναν οι μεν και κέρδιζαν οι δε. Σε γενικές γραμμές επικράτησε η λεγόμενη αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, με στόχο τον έλεγχο του χρέους και των ελλειμμάτων, ώστε να προωθείται η αναγκαία στήριξη πολιτικής για αυτό το σκοπό με τα διάφορα και διαφορετικά ανά χώρα προγράμματα. Επιδίωξη η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, δηλαδή η δημιουργία συνθηκών αύξησης του ποσοστού κέρδους ώστε να αντεπεξέλθει, (σ' αυτό που πραγματικά πάσχιζαν), στην καπιταλιστική ανάκαμψη από την κρίση υπερσυσσώρευσης. Αν και η πολιτική εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθήθηκε, ιδιαίτερα σε υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Κύπρος, διαμόρφωσε προϋποθέσεις μέσα από το φθήνεμα της εργατικής δύναμης για θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, εντούτοις η συνέχιση αυτής της περιοριστικής πολιτικής, που στο σκέλος της μείωσης μισθών, συντάξεων, μεγάλης φορολογίας, εμπόδιζε την αύξηση της ζήτησης, άρα έγινε εμπόδιο στη στήριξη απ' την πλευρά των αστικών κρατών στα αναγκαία επενδυτικά σχέδια που θα τροφοδοτούσαν την ανάκαμψη. Επίσης, η μεγάλη φορολογία και οι δραστικές περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού, ώστε να μπουν λεφτά στα κρατικά ταμεία για επενδύσεις δεν έφεραν ανάλογο αποτέλεσμα, (το κεφάλαιο θέλει μείωση φορολογίας και κρατικό χρήμα για να επενδύσει αλλά αυτό πάει στην αποπληρωμή χρέους). Βεβαίως, το σοβαρότερο πρόβλημα της Ευρωζώνης δεν αφορά τόσο αυτές τις χώρες όσο τη Γαλλία και την Ιταλία που είναι μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες, έχουν μεγάλο κρατικό χρέος και κατά τη διάρκεια της κρίσης, η απόσταση των οικονομικών τους από τη Γερμανία μεγάλωνε προς τα πίσω. Τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ ήρθαν ακριβώς για να απαντήσουν σε αυτήν την ανάγκη.

Οι οικονομικές προβλέψεις για επιβράδυνση σε ΗΠΑ, Κίνα αλλά και Γερμανία κάνουν το τοπίο πολύ δυσοίωνο για τις προοπτικές της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Φαίνεται λοιπόν ότι με τα όσα αναγκαία θεσμικά μέτρα συζητούν τώρα να πάρουν στην Ευρωζώνη για την όσο το δυνατό ενιαία λειτουργία της σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, αφενός θέλουν να δρουν προληπτικά ως προς το χρέος και τα ελλείμματα, θωρακίζοντας την οικονομία τους γενικότερα, το κεφάλαιο δηλαδή στο πλαίσιο της διαχείρισης μιας οικονομικής κρίσης.

Αυτά τα θεσμικά μέτρα δεν αποκλείεται να «βαφτιστούν» και ενίσχυση της δημοκρατίας. Να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υπόθεση ελέγχου της τρόικας, πρόβαλε την ανάγκη αναζήτησης τέτοιων θεσμικών μέτρων, ενώ ο Γ. Βαρουφάκης πρόβαλε την ανάγκη ενιαίας οικονομικής πολιτικής, (υπάρχει έλλειμμα σ' αυτό, έχει πει), και ανάλογες θεσμικές αλλαγές στη λειτουργία της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αναφέροντας ως παράδειγμα την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ. Μάλιστα σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσουν και την άποψή τους για «ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του χρέους», αλλά και της ανάπτυξης.

Για ποιες αλλαγές;

Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν στον Τύπο, στο έγγραφο αναφέρονται μια σειρά από αλλαγές μεταξύ των οποίων οι τακτικές Σύνοδοι των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Τα κράτη - μέλη θα πρέπει να ακολουθούν μια αυστηρή πολιτική. Βάσει των προτάσεων της Μέρκελ και του Ολάντ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), θα θέτει τις βασικές γραμμές της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη, τις οποίες «θα εγκρίνουν κάθε χρόνο σε μια Σύνοδο Κορυφής οι ηγέτες των κρατών - μελών» της.

Προβλέπεται η διεύρυνση του πεδίου δράσης του Γιούρογκρουπ, «περιλαμβανομένης της ισχυροποίησης του προέδρου του και των πόρων που βρίσκονται στη διάθεσή του». Κάποια ρεπορτάζ τον ονομάζουν και «υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης». Στο Γιούρογκρουπ και στον πρόεδρό του εστιάζουν για την εξασφάλιση εφαρμογής «ενιαίας;» ή «κοινής;» οικονομικής πολιτικής. Οσο γίνεται, αφού το σπέρμα του ανταγωνισμού υπάρχει ακόμη και μέσα στο γαλλογερμανικό άξονα. Βεβαίως, το πρόβλημα θα είναι οξυμένο στα υποδεέστερα καπιταλιστικά κράτη της Ευρωζώνης, (π.χ. Ελλάδα), ενώ συνολικά τη «νύφη» θα πληρώνουν οι λαοί.

Παράλληλα, στόχος είναι η δημιουργία χωριστών δομών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, με σκοπό να διασφαλιστεί ο δημοκρατικός έλεγχος των νέων εξουσιών. (Η δημοκρατία που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ). Το πρόγραμμα θα είναι «υποχρεωτικό» για τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και για τα υποψήφια για ένταξη σ' αυτήν κράτη.

Το σχέδιο, λέει το ρεπορτάζ, θυμίζει το αίτημα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που στη δεκαετία του 1990 είχε ζητήσει τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού πυρήνα.

Το έγγραφο αυτό των τριών σελίδων περιέχει τις προτάσεις που η Γερμανίδα καγκελάριος θα υποβάλει στη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της ΕΕ στα τέλη Ιούνη, κατά τη διάρκεια της οποίας αναμένεται να συζητηθούν οι μεταρρυθμίσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση. H πρόταση Mέρκελ - Oλάντ έχει διαβιβαστεί στον πρόεδρο της Κομισιόν, Γιούνκερ.

Σύμφωνα με την «Ημερησία», 3/6/2015, «το σχέδιο εμβάθυνσης της Eυρωζώνης με τη συγκρότηση οικονομικής διακυβέρνησης, που προωθούν οι Mέρκελ - Oλάντ, από ό,τι φαίνεται ακολουθεί σε γενικές γραμμές τους προβληματισμούς δύο ημιεπίσημων think tank, του Glienicker Gruppe στο Bερολίνο και του Eiffel Group στο Παρίσι, που έδωσαν στη δημοσιότητα τους πρώτους προβληματισμούς τους τον Oκτώβρη του 2013 με τον τίτλο "Προς την Eνωση του Eυρώ;".

Mια ματιά τότε στα κείμενα των δύο ομάδων επιβεβαίωνε ότι ή η Eυρωζώνη θωρακίζεται συνολικά ή έρμαιο οποιουδήποτε ατυχήματος θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με ασύντακτη αποδόμηση - διάλυση.(...) Mπορεί η Eυρωζώνη να έχει περιορίσει τις πιθανότητες μετάδοσης της ελληνικής κρίσης μέσω ορισμένων "firewall", (σ.σ. αντιπυρικό τείχος), όμως δεν πρέπει να υποτιμούμε τον κίνδυνο αλλαγής της νοοτροπίας των αγορών, που δεν θα θεωρούν πλέον τη συμμετοχή στην Eυρωζώνη ως μία μόνιμη και μη αντιστρέψιμη δέσμευση».

Δεν ξέρουμε ακόμη πού και πώς θα καταλήξουν με όλ' αυτά τα νέα θεσμικά μέτρα που συζητούν για την Ευρωζώνη. Πώς ακριβώς θα εφαρμοστούν, τι θα αλλάξει δεν είναι γνωστό. Θα συνεχίσουν με τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας; Φαίνεται όμως ότι ο γαλλογερμανικός άξονας, κυρίως η Γερμανία επιδιώκει την παραπέρα ενοποίηση ώστε να «παίζει» στους διεθνείς ανταγωνισμούς ως «ενιαία οικονομία». Και δυνατή, με ελαχιστοποίηση των παραγόντων υπονόμευσής της. Και μάλλον εδώ εστιάζονται και οι ανταγωνισμοί με το ΔΝΤ με αφορμή την Ελλάδα. Ανταγωνισμοί ουσιαστικά μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας πρώτ' απ' όλα στην Ευρώπη. Για παράδειγμα η υπόθεση της διατλαντικής συμφωνίας για το εμπόριο και τις επενδύσεις (TIPP) φτάνει για να καταλάβουμε αυτές τις παρεμβάσεις.

Βεβαίως, ήδη έχουμε επισημάνει, η πορεία ενοποίησης είναι αντιφατική, αφού ενυπάρχει και δρα ταυτόχρονα ο ανταγωνισμός. Αλλά όποια εξέλιξη και αν υπάρξει, αυτή η θωράκιση που επιδιώκουν στην Ευρωζώνη είναι βαθιά αντεργατική - αντιλαϊκή. Και βεβαίως δεν μπορεί τα απαλλάξει τις οικονομίες των κρατών - μελών της από τις κρίσεις υπερσυσσώρευσης.

Οι συγκεντρώσεις στις 11 Ιούνη

Αττική, 7.30 μ.μ., Ομόνοια.

Θεσσαλονίκη, 7 μ.μ., Αγαλμα Βενιζέλου.

Αγρίνιο, 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Αλεξανδρούπολη, 7.30 μ.μ., μπροστά στο Δημαρχείο.

Αλιβέρι, 8 μ.μ., στην πλατεία Λιγνιτωρύχου.

Αργος, 7 μ.μ., πλατεία Αγίου Πέτρου.

Αρτα, 8.30 μ.μ., πλατεία Κιλκίς.

Βέροια, 7 μ.μ., πλατεία Ωρολογίου.

Βόλος, 7 μ.μ., πλατεία Πανεπιστημίου.

Γιάννενα, 7 μ.μ., Δημαρχείο.

Γιαννιτσά, 8 μ.μ., πλατεία ΕΠΟΝ (πεζόδρομος).

Γρεβενά, 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Δράμα, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Εδεσσα, 8 μ.μ., Μικροί Καταρράκτες.

Ζάκυνθος, 7.30 μ.μ., Εργατικό Κέντρο.

Ηγουμενίτσα, 8 μ.μ., πεζόδρομος.

Ηράκλειο, 7.00 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας.

Θήβα, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Ικαρία, 8 μ.μ., Εύδηλος.

Ιστιαία, 7.30 μ.μ., πλατεία.

Καβάλα, 7.30 μ.μ., πλατεία Καπνεργάτη.

Καλαμάτα, 7.30 μ.μ., πλατεία 23ης Μάρτη.

Καρδίτσα, (10 Ιούνη), 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Καστοριά, 7.30 μ.μ., απέναντι από την πρώην Νομαρχία.

Κατερίνη, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Κέρκυρα, 7.30 μ.μ., πλατεία Σαρόκο.

Κεφαλονιά, 7.30 μ.μ., Εργατικό Κέντρο.

Κιλκίς, 7 μ.μ., πλατεία Ειρήνης.

Κοζάνη, 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Κομοτηνή, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Κόρινθος, 7.30 μ.μ., Περιβολάκια.

Κως, 7.30 μ.μ., πλατεία Καζούλη.

Λαμία, 7.30 μ.μ., πλατεία Πάρκου.

Λάρισα (10 Ιούνη), 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Λάρυμνα, 7.30 μ.μ., παραλία.

Λασίθι, 6.30 μ.μ., μαρίνα Αγ. Νικολάου.

Λέσβος, 7.30 μ.μ., πλατεία Σαπφούς.

Λιβαδειά, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Νάουσα, 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Ξάνθη, 7.30 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας.

Ορεστιάδα, 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Πάτρα, 7 μ.μ., πλατεία Γεωργίου.

Πρέβεζα, 8 μ.μ., Θεοφάνειο.

Πτολεμαΐδα, 8 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Ρέθυμνο, 7 μ.μ., Δημαρχείο.

Ρόδος, 7 μ.μ., Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Σάμος, 7.30 μ.μ., πλατεία Καρλοβάσου.

Σέρρες, 7 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας.

Σπάρτη, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Τρίκαλα (10 Ιούνη), 8 μ.μ., πλατεία Ρήγα Φεραίου.

Τρίπολη, 7.30 μ.μ., πλατεία Πετρινού.

Φλώρινα, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Χαλκίδα, 7.30 μ.μ., πλατεία Αγοράς.

Χαλκιδική, 7 μ.μ., Μουδανιά.

Χανιά, 7.30 μ.μ., πλατεία Νέων Καταστημάτων.

  

ΕΡΓΑΤΙΚΗ - ΛΑΪΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Διαδηλώνουμε μαζικά στις 11 Ιούνη σε τροχιά κλιμάκωσης

Ξεπερνούν τις 500 οι αποφάσεις συμμετοχής στα συλλαλητήρια που θα γίνουν σε όλη τη χώρα

Η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ πριν από δυο περίπου μήνες να καλέσει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμμετέχουν στη διοργάνωση συλλαλητηρίων στις 11 Ιούνη σε όλη τη χώρα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη δυναμική. Μέχρι την περασμένη Παρασκευή, οι αποφάσεις συμμετοχής ξεπερνούσαν τις 500.

Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ αφορά όλους εκείνους που μάτωσαν τα χρόνια της κρίσης και συνεχίζουν να ματώνουν. Εκείνους που δέχονται τις συνέπειες από τα μέτρα των προηγούμενων χρόνων και τώρα βλέπουν την κυβέρνηση και τους δανειστές να τους ράβουν καινούριο «κουστούμι».

Αφορά εκείνους που συνειδητοποιούν ότι η στάση αναμονής, που τους υποδεικνύουν κυβέρνηση και συνδικαλιστική πλειοψηφία, όχι μόνο δεν βγάζει πουθενά, αλλά δίνει χρόνο και χώρο στο κεφάλαιο να περάσει μέτρα που υπηρετούν την κερδοφορία του.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους και το λαό να πουν «φτάνει πια με την κοροϊδία και τον εμπαιγμό, με τα μέτρα που μας κάνουν από φτωχούς φτωχότερους!». Να απορρίψουν τη λογική του μικρότερου κακού, των μειωμένων απαιτήσεων και να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Να μην περιμένουν λύση «από τα πάνω» και «φως» από τα παζάρια της κυβέρνησης με τους δανειστές.

Το κάλεσμα αυτό βρίσκει ανταπόκριση σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές από διάφορους χώρους, που μπορεί να έχουν διαφωνίες με το ΠΑΜΕ, καταλαβαίνουν όμως πού πάνε τα πράγματα.

Αναλύουν τις εξελίξεις από τη σκοπιά του εργατικού συμφέροντος, ανησυχούν και προβληματίζονται για τον εκφυλισμό και αντιλαμβάνονται την ανάγκη να ανασυγκροτηθεί το κίνημα, να απαντηθεί αποφασιστικά η επίθεση εργοδοσίας - κυβέρνησης - ΕΕ.

Μ' αυτά τα χαρακτηριστικά, η δυναμική και η μαζικότητα των συλλαλητηρίων, μπορεί να αποτελέσει σοβαρή παρέμβαση στις εξελίξεις, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Να λειτουργήσει σαν καταλύτης για παραπέρα κλιμάκωση της πάλης με όλες τις μορφές, από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και σωματεία, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνει η συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών.

Να δώσει ώθηση σε κλαδικούς, αλλά και πιο γενικευμένους αγώνες για ικανοποιητικές Συλλογικές Συμβάσεις, για την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Δρουν παραλυτικά στο κίνημα

Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα, οι άλλες δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας πρωτοστατούν στην ενημέρωση και στην οργάνωση των εργαζόμενων και του λαού. Αποκαλύπτουν ότι η διαπραγμάτευση δεν γίνεται για τα δικά τους συμφέροντα, αλλά για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Απέναντι υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες που καλλιεργούν κλίμα αναμονής και ανοχής στην κυβέρνηση, με το επιχείρημα «ας περιμένουμε να δούμε τη συμφωνία και μετά αποφασίζουμε τι θα κάνουμε».

Δρουν παραλυτικά στο κίνημα και στις δοσμένες συνθήκες, η στάση τους ισοδυναμεί με ανοιχτή παράδοση των εργαζομένων στις άγριες διαθέσεις του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των εταίρων της στην ΕΕ.

Ως προς αυτό, είναι αποκαλυπτική η συζήτηση στα ΔΣ των συνδικαλιστικών οργανώσεων της πρότασης που βάζουν οι ταξικές δυνάμεις για συμμετοχή στα συλλαλητήρια. Ας δούμε ορισμένες περιπτώσεις:

Κατά κύριο λόγο στα σωματεία του δημόσιου τομέα, η πρόταση καταψηφίζεται από τις δυνάμεις του ΜΕΤΑ και άλλους συνδικαλιστές, ενώ γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί κλίμα «αγωνιστικής στήριξης», ή «διόρθωσης» της πολιτικής της κυβέρνησης.

Για παράδειγμα, σε προηγούμενη ανακοίνωση, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», έγραφαν για την κυβέρνηση: «Οφείλουμε να αναδεικνύουμε και να χαιρετίζουμε τα θετικά βήματα, αλλά και να επισημαίνουμε τις παραλείψεις και τις αστοχίες, ώστε να δίνουμε τη δυνατότητα στους συντρόφους που ασκούν κυβερνητικό έργο να τις προλαβαίνουν ή να τις διορθώνουν».

Με την ίδια λογική, ο εκπρόσωπός τους στο ΔΣ του σωματείου, καταψήφισε την πρόταση για συμμετοχή στο συλλαλητήριο της Αττικής.

Αλλο επιχείρημα που κυριαρχεί, είναι ότι «η κυβέρνηση δεν έχει πάρει αντιλαϊκά μέτρα και δεν πρέπει να βιαστούμε για κινητοποιήσεις».

Δίνουν άλλοθι στην κυβέρνηση και σέρνουν το κίνημα να γίνει δεκανίκι της. Κάνουν πως δεν βλέπουν το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων μήνες τώρα. Κάνουν πως δεν άκουσαν για τα νέα αντιασφαλιστικά και αντεργατικά μέτρα που βρίσκονται προ των πυλών.

Σπέρνουν αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι αυτή η κυβέρνηση διαπραγματεύεται για λογαριασμό τους και όχι για λογαριασμό του κεφαλαίου, μέσα σε περιβάλλον οξύτατων ανταγωνισμών, όπου η κάθε χώρα συμμετέχει με όρους ανισότητας και ανισοτιμίας, ανάλογα με την οικονομική, πολιτική και γεωπολιτική της δύναμη.

Η κυβέρνηση διατηρεί αυτούσιους τους «μνημονιακούς» νόμους, που αφαιρούν εισόδημα από τους εργαζόμενους και το λαό, βαθαίνουν την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας, έχουν φέρει σε οριακή κατάσταση τη λειτουργία των κρατικών δομών Υγείας. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύουν ότι η κυβέρνηση δεν πήρε νέα μέτρα και πως δεν επιδεινώθηκε η καθημερινότητα του λαού!

Μ' αυτά τα επιχειρήματα, θέλουν ο εργαζόμενος να συμβιβαστεί με τους αντιασφαλιστικούς νόμους που συνεχίζουν να εφαρμόζονται κανονικά στον πυρήνα τους, με τις απλήρωτες εφημερίες ετών στα νοσοκομεία, με τους μισθούς πείνας των 586 και 511 ευρώ μεικτά, με τις απολύσεις που συνεχίζονται, με την τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς, τα δουλεμπορικά, τις συντάξεις πείνας, με τα προγράμματα διαχείρισης και ανακύκλωσης της ανεργίας, με τα επιδόματα φτώχειας των ανέργων, με τον ΕΝΦΙΑ που παραμένει και με τόσα άλλα. Αυτό του λένε: «Σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω»!

Μαθαίνουν γρήγορα τα ίδια τερτίπια

Εξίσου ύπουλη, όμως, είναι και η τακτική που εφαρμόζουν οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ σε ορισμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, όπου μαζί με άλλες παρατάξεις του προεδρείου δεν ψήφισαν για συμμετοχή στα συλλαλητήρια και για την κήρυξη απεργίας, αλλά συζήτησαν την ανάγκη να αποτελέσει το ΕΚΑ «αγωνιστικό πόλο», που θα συντονίσει τον αγώνα Ομοσπονδιών και Σωματείων, με αίτημα να εφαρμόσει η κυβέρνηση το προεκλογικό της πρόγραμμα!

Εδώ το πράγμα βγάζει μάτι! Μπροστά στη δυσκολία που διαβλέπουν να κάνουν τους εργαζόμενους συνένοχους στο πέρασμα σκληρών μέτρων, αλλάζουν τροπάρι και προσπαθούν να τον συμβιβάσουν με τις μειωμένες απαιτήσεις, με τον ίδιο στόχο.

Προσπαθούν, δηλαδή, να προσαρμόσουν τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στα «κοστολογημένα» ψίχουλα που έταζε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ για να κλέψει ψήφους και τα οποία, όπως ο ίδιος έλεγε, παίρνουν υπόψη τους τις αντοχές της (καπιταλιστικής) οικονομίας και είναι μέτρα υποβοήθησης της (καπιταλιστικής) ανάκαμψης.

Οι ίδιες δυνάμεις, βέβαια, παλιός και νέος εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, «βγάζουν σπυράκια» στην προοπτική να διεκδικήσει το κίνημα ανάκτηση των απωλειών, διεύρυνση των δικαιωμάτων, ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπου ο νέος εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός κάνει επίδειξη της ταχύτητας και της ευκολίας με την οποία αφομοιώνει τα τερτίπια των προκατόχων του, για να εκφυλιστεί και να παραλύσει το κίνημα.

Για παράδειγμα, σε πολλά σωματεία του Δημοσίου που οι ταξικές δυνάμεις ζητάνε να συνεδριάσει το ΔΣ και να αποφασίσει τη συμμετοχή στα συλλαλητήρια, η πλειοψηφία παραπέμπει την όποια απόφαση στη Γενική Συνέλευση. Στη συνέχεια, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να είναι άμαζη και να μην παρθεί τελικά καμία απόφαση, επικαλούμενοι «έλλειψης απαρτίας».

Από την αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν λείπουν και «χοντροκομμένες» παρεμβάσεις από την πλευρά της πλειοψηφίας, όπως στο Εργατικό Κέντρο Θήβας, όπου η διοίκηση προσπάθησε να βάλει εμπόδια στην οργάνωση της κινητοποίησης στην περιοχή, αρνούμενη να παραχωρήσει αίθουσα του Εργατικού Κέντρου σε σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και καλούσαν σε σύσκεψη.

Μάχη μέχρι την τελευταία ώρα

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός θα συνεχίσει να δίνει με πείσμα και με διάφορα επιχειρήματα και μέσα τη μάχη για να ανακοπεί η δυναμική της κινητοποίησης στις 11 Ιούνη, να υπονομευτεί η προοπτική της κλιμάκωσης απέναντι στα νέα μέτρα - λαιμητόμο. Πιστοί στο ρόλο τους, πρέπει να απομονωθούν από τους εργαζόμενους, να τους βάλουν στην γωνία.

Να μη μείνει σωματείο που να μην αποφασίσει τη συμμετοχή του στα συλλαλητήρια, να μην αναλάβει το ίδιο να οργανώσει τη μαζική παρουσία των εργαζόμενων σ' αυτά. Σωματείο που να μην πάρει πρωτοβουλίες, οι οποίες τονώνουν τις αγωνιστικές διαθέσεις και συμβάλλουν στη δημιουργία κλίματος για απεργία.

Οι μέρες που απομένουν είναι κρίσιμες για την επιτυχία των συλλαλητηρίων, για την παραπέρα κλιμάκωση της εργατικής - λαϊκής πάλης. Χρειάζεται ταυτόχρονα ετοιμότητα για κάθε εξέλιξη, να μην υπάρξει λεπτό καθυστέρησης στην απάντηση που πρέπει να δώσει το κίνημα αν ανακοινωθεί συμφωνία.

Να μην αφήσουμε κυβέρνηση και δανειστές να γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους ότι κατάφεραν να βάλουν στο χέρι το λαό, ότι οι εργαζόμενοι στηρίζουν τις συμφωνίες που κάνουν εξ ονόματος του κεφαλαίου.

Η εμπειρία από το πανελλαδικό συλλαλητήριο την 1η του Νοέμβρη δείχνει ότι η καλά σχεδιασμένη και οργανωμένη δουλειά ανά κλάδο, περιοχή και τόπο δουλειάς, η επιχειρηματολογημένη αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, η αποκάλυψη του ρόλου του, η ανάπτυξη πρωτοβουλιών από τα κάτω, η προσπάθεια να συμμετέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στη λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων, είναι παράγοντες που συμβάλλουν στην επιτυχία. Μ' αυτή την πείρα να δουλέψουμε τις μέρες που απομένουν μέχρι και την Πέμπτη.

Παζάρια ανάμεσα σε αντιλαϊκές συμπληγάδες...

Η προπαγάνδα περί διαπάλης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους θεσμούς της «τρόικας» συγκαλύπτει ότι και οι δύο ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Eurokinissi

Ενα προς ένα καταρρίπτονται πλέον τα διάφορα προσωπεία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ με ιδιαίτερη ένταση, τις τελευταίες μέρες, το αντιλαϊκό σκηνικό συμπληρώνεται με τις αλλεπάλληλες διαχειριστικές μανούβρες. Την ίδια ώρα, με τη «λογική του Χότζα», αξιοποιούν και τις προτάσεις των «θεσμών» της τρόικας, προκειμένου να «χρυσώσουν το χάπι», για την ομοβροντία με τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που ετοιμάζουν για την «επόμενη μέρα».

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο

Χαρακτηριστικό σε αυτήν την κατεύθυνση είναι και η προβολή από τη συγκυβέρνηση της άποψης, ότι «η πρόταση που παρουσιάστηκε από τους θεσμούς, περιέχει ακραίες θέσεις που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από την ελληνική κυβέρνηση. Δεν ανταποκρίνονται, μάλιστα, στις αλλαγές που είχαν αποδεχθεί στο Brussels Group!». Ούτε λίγο ούτε πολύ, επιχειρούν να εμφανίσουν τους «θεσμούς» να υπονομεύουν τους μηχανισμούς τους.

Την ίδια ώρα, νέα τηλεδιάσκεψη διενεργήθηκε, προχτές Παρασκευή, ανάμεσα στον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα με την Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ και τον Γάλλο ΠρόεδροΦρ. Ολάντ, «σε καλό και εποικοδομητικό κλίμα», σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές, ενώ «εκφράστηκε η αισιοδοξία ότι σύντομα θα υπάρξει αμοιβαία επωφελής συμφωνία».Και, βέβαια, τα παραπάνω δεν συνάδουν με την απόρριψη φερόμενων προτάσεων της τρόικας και της απόρριψής τους από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...

«Είχαμε μια φιλική και εποικοδομητική συζήτηση με τον πρόεδρο Γιούνκερ (...) Την παρέα μας, αργότερα, πλαισίωσε και ο Γ. Ντάισελμπλουμ», επισήμανε, από την πλευρά του, ο Αλ. Τσίπρας. Μάλιστα, σημείωσε ότι «προτάσεις που επαναφέρουν στο τραπέζι ιδέες, όπως το να κοπεί το ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους ή να αυξηθεί ο ΦΠΑ στον ηλεκτρισμό 10 μονάδες, είναι προτάσεις που φυσικά δεν μπορούν να έχουν καμία βάση συζήτησης». Με άλλα λόγια, από την ομοβροντία των αντιλαϊκών μέτρων, ύψους 6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, που «προτείνονται» από την πλευρά των «θεσμών», η συγκυβέρνηση εμφανίζεται να αντιστέκεται μόνο στο ΕΚΑΣ και τον ΦΠΑ στα τιμολόγια ρεύματος. Στα υπόλοιπα, η κυβέρνηση συμφωνεί μαζί τους. Ασε που μπορεί στα υποτιθέμενα παζάρια να αφαιρεθούν και να το εμφανίσει ως νίκη η κυβέρνηση. Βαθιά αντιλαϊκή νίκη...

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, χαρακτήρισε «σκληρές» τις προτάσεις που αποδίδονται στους «θεσμούς», δηλαδή κινήθηκε και αυτός στη γραμμή της συγκυβέρνησης. Στο «διά ταύτα», τόνισε ότι ο «επιχειρηματικός κόσμος επιθυμεί την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, ώστε να ανασάνει η οικονομία», δηλαδή το κεφάλαιο.

Τύμπανα πολέμου

Σε κάθε περίπτωση, στα 1,9 δισ. ευρώ - για την ώρα - φτάνει το «πακέτο» μέτρων που έχει βάλει στο τραπέζι η συγκυβέρνηση και αυτό αφορά μόνο το Β' εξάμηνο του 2015. Φτάνει, δηλαδή, στα 3,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, έναντι 6 δισ. ευρώ το χρόνο που συζητά η πλευρά της τρόικας, ενώ η απόσταση τμηματικά «γεφυρώνεται».

Με βάση το κείμενο 47 σελίδων που απεστάλη στις αρχές της βδομάδας στους «θεσμούς», η συγκυβέρνηση είναι ήδη έτοιμη να προχωρήσει στα παρακάτω μέτρα:

ΦΠΑ: Το 28% από τα είδη των τροφίμων μεταφέρεται στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ 23% (από 13% σήμερα). Σε αυτό το πλαίσιο,όλα τα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα απογειώνονται κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες. Στο 11% εντάσσονται τα βασικά και φρέσκα τρόφιμα, τα τιμολόγια ρεύματος, ύδρευσης κ.ά. και στο 6% μόνο φάρμακα, βιβλία και εισιτήρια θεάτρου. Καθώς η αντιλαϊκή σούμα δε φαίνεται να βγαίνει, οι «θεσμοί» ανεβάζουν τον πήχη της πρόσθετης φοροαφαίμαξης του λαού, μέσω ΦΠΑ, στα 1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Στα ήδη συμφωνημένα νέα μέτρα είναι και αυτό τηςκατάργησης των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου.

Ιδιωτικοποιήσεις: Η πρόταση της συγκυβέρνησης προβλέπει την άντληση εσόδων ύψους 10,8 δισ. ευρώ μέχρι το 2020. Ειδικά για το 2015 και το 2016, προβλέπονται έσοδα ύψους 3,1 δισ. ευρώ, ενώ στόχος είναι να προκύψουν ακόμη 2,1 δισ. ευρώ κατά την περίοδο 2017 - 2019. Στις κυβερνητικές λίστες περιλαμβάνονται ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, περιφερειακά αεροδρόμια, ακίνητη περιουσία, πώληση ποσοστού στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», Εγνατία Οδόςκ.ά. Στην πρόταση αναφέρεται πως τμήμα των εσόδων του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι 3,8 δισ. ευρώ, θα αποδοθεί σε ασφαλιστικά ταμεία.

• Εισφορά αλληλεγγύης: Λόγος γίνεται για αύξηση σε εισοδήματα πάνω από 30.000 ευρώ το χρόνο, με προβλεπόμενα πρόσθετα έσοδα μόλις 220 εκατ. ευρώ. Κατά τ' άλλα, διατηρείται «κανονικά» και αυτό το τάχα «έκτακτο» χαράτσι σε όλους τους μισθωτούς, όπως άλλωστε και το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ και η φοροληστεία μέσω της «μνημονιακής» φορολογίας εισοδήματος...
• Εκτακτη εισφορά στις μεγάλες (κερδοφόρες) επιχειρήσεις: Η εισφορά προβλέπεται να επιβληθεί σε επιχειρήσεις με ετήσια κέρδη πάνω από 5 εκατ. ευρώ, με συντελεστές οι οποίοι φτάνουν το 10%. Προβλέπονται εισπράξεις 1,064 δισ. ευρώ.Να σημειωθεί ότι ανάλογο μέτρο, ως προπέτασμα καπνού, είχε ανακοινωθεί και πριν από την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, το 2010. Η συγκυβέρνηση κινείται με ανάλογες προτάσεις για επιβολή φόρου πολυτελείας σε αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, αεροπλάνα κ.ά.
• «Εργαλειοθήκη» ΟΟΣΑ: Προωθείται τοάνοιγμα του δικτύου διανομής των Μη Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων, τα οποία θα μπορούν να πωλούνται και σε ειδικά διαμορφωμένα σημεία από τα σούπερ μάρκετ.
• Αποπληρωμές κρατικού χρέους:Προτείνει την καταβολή των δόσεων προς το ΔΝΤ, μέσω των αδιάθετων αποθεματικών του ΤΧΣ (10,9 δισ. ευρώ) που έχουν περάσει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση θέτει ρήτρα υπαγωγής της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Σε άλλο παράρτημα της ελληνικής πρότασης, το οποίο δε «διέρρευσε», σύμφωνα με πληροφορίες, περιλαμβάνεται πρόταση για επιμήκυνση των διακρατικών δανείων και μείωση των επιτοκίων.
• Αναπτυξιακή τράπεζα: Σύσταση ειδικής επιτροπής για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, υπό την εποπτεία του υπουργού Ανάπτυξης.
• Προβλέπονται χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα (1% του ΑΕΠ το 2015, 2% το 2016, 3% το 2017, 3,5% το 2018), δηλαδή, προβλέπεται αύξηση ανάλογα με τους προβλεπόμενους ρυθμούς για το ΑΕΠ. Σε κάθε περίπτωση, η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων σε σχέση με τους προηγούμενους στόχους συνδέεται με το χαμήλωμα του πήχη σχετικά με τους ρυθμούς του παραγόμενου ΑΕΠ και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Β. Ντομπρόβσκις, βλέπει ορατό το ενδεχόμενο παραπέρα πτώσης του ελληνικού ΑΕΠ για το 2015. Οπως είπε, πράγματι υπάρχουν σημαντικοί καθοδικοί κίνδυνοι για την πρόβλεψη 0,5% για την Ελλάδα, που έγινε με προϋπόθεση ότι«σύντομα θα επιτευχθεί συμφωνία για το πρόγραμμα διάσωσης και τώρα βλέπουμε ότι οι καθυστερήσεις συνεχίζονται».

Κίνδυνοι για το λαό να τα πληρώσει ακόμα και με αίμα

Από την επίσκεψη του Π. Καμμένου στις ΗΠΑ

Eurokinissi

Και αυτή τη βδομάδα περίσσεψαν τα σινιάλα της κυβέρνησης προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ότι ...ψοφά να παίξει ακόμα πιο ενεργό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου, προκειμένου να κερδίσει - υποτίθεται - μια ευνοϊκότερη ρύθμιση στα παζάρια με τους δανειστές για την παραπέρα διαχείριση του χρέους.

Π.χ. ο υπουργός Αμυνας της συγκυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, Π. Καμμένος, απαντώντας την Τετάρτη σε ερώτηση δημοσιογράφου για το ενδεχόμενο εγκατάστασης μη επανδρωμένων αμερικανικών αεροσκαφών στο Καστέλι του Ηρακλείου, έσπευσε να διαβεβαιώσει:

«Δεν υπάρχει κανένας φόβος. Το εξήγησα και χθες,θα αναπτυχθούν τα στρατιωτικά αεροδρόμια ξεχωριστά από τα πολιτικά αεροδρόμια. Καταρχήν, ο δικός μας σκοπός είναι να ενισχυθούν οι Μονάδες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.Οι ΝΑΤΟικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν στη Σούδα, στο Νομό των Χανίων, παραμένουν και επεκτείνονται.

»Η πρόταση της Ελλάδος προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ είναι οποιαδήποτε αεροπορική δραστηριότητα που είναι στη Σούδα - για να διευκολύνει την κάθοδο των τουριστικών αεροσκαφών και να μπορέσουν να υπάρχουν και μεγαλύτεροι χώροι στη διάθεση της Συμμαχίας - να πάει στην Κάρπαθο.

»Αυτό είναι μία πρόταση η οποία θα εξεταστεί στα επόμενα υπουργικά συμβούλια», κατέληξε, δείχνοντας ότι το όλο θέμα έχει δρομολογηθεί για απόφαση κεντρικά από τον πρωθυπουργό και το σύνολο των υπουργών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην προσπάθειά τους για γεωστρατηγική αναβάθμιση της ντόπιας αστικής τάξης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω της παραπέρα εμπλοκής του λαού στα άκρως επικίνδυνα για τον ίδιο ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Θυμίζουμε, την προηγούμενη βδομάδα, στην επίσκεψή του στην Κάρπαθο, ο Καμμένος δήλωνε πως «η Κάρπαθος διαθέτει το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Αιγαίου. Είναι σε ένα κομβικό σημείο μεταξύ του Αιγαίου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Πιστεύω ότι θα έχει πολύ μεγάλη γεωστρατηγική σημασία και για την Ελλάδα και για το ΝΑΤΟ η δημιουργία μιας μεγάλης αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο», δείχνοντας και τη βούληση της κυβέρνησης να εξυπηρετήσει τους στρατηγικούς στόχους της λυκοσυμμαχίας, να παίξει ενεργό ρόλο στην προώθηση των σχεδιασμών της στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, περιοχή όπου οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Επέμενε, δε, ότι «με τη συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των τοπικών φορέων και των πολιτών, μπορεί πράγματι (σ.σ. η Κάρπαθος) να φιλοξενήσει μία μεγάλη εγκατάσταση συμμαχική, η οποία θα εξυπηρετήσει και τα συμμαχικά αλλά και τα εθνικά συμφέροντα».

Ενώ και την Τρίτη τόνιζε ότι: «Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του Νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας(σ.σ.: του ΝΑΤΟ), ώστε να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, και να ασφαλίσουμε τους ενεργειακούς διαύλους και τον ενεργειακό εφοδιασμό».

Φρόντιζε, μάλιστα, να εξάρει τη ...«χρησιμότητα» της Κρήτης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς: «Η Κρήτη, με τις εκτεταμένες υψηλής ποιότητας και επιχειρησιακής αξίας αεροναυτικές της εγκαταστάσεις και τις μοναδικές, σε συμμαχικό επίπεδο, εγκαταστάσεις ναυτικής εκπαίδευσης, υποστήριξης και επισκευών ναυτικών μονάδων και οπλικών συστημάτων, αποτελεί ένα, κομβικά τοποθετημένο, "γιγάντιο αεροπλανοφόρο". Ελέγχει τις θαλάσσιες εμπορικές και ενεργειακές οδούς, που συνδέουν τη Μαύρη Θάλασσα με τη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα, και αποτελεί την αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου έναντι ενός διευρυνόμενου πεδίου αστάθειας, που περικλείει όλο και εντονότερα την ευρωπαϊκή ήπειρο»...

Τον τόνο δίνει ο Τσίπρας

Στην πραγματικότητα, ο Καμμένος δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να εξειδικεύει στο αντικείμενο του υπουργείου του την κεντρική πολιτική γραμμή που έχει δώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. O Αλ. Τσίπρας δε χάνει ευκαιρία να παίξει π.χ. το χαρτί των τζιχαντιστών, για να δικαιολογήσει νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτές.

Π.χ. μετέχοντας αρχές Μάη στην τριμερή Σύνοδο Κορυφής που έγινε στη Λευκωσία, με τη συμμετοχή και των Προέδρων Κύπρου και Αιγύπτου και αναφερόμενος «σε συγκεκριμένους τομείς όπου θα εμβαθύνουμε τη συνεργασία μας», στάθηκε στον τομέα της «ασφάλειας» και δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει ανησυχητική την«εξάπλωση του τζιχαντισμού και του φονταμενταλισμού».

«Στο πλαίσιο αυτό, ενισχύεται η σημασία της διμερούς και τριμερούς συνεργασίας μας, ως πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας σε μια ευρύτερη περιοχή αποσταθεροποίησης (...) Συμφωνήσαμε να εντείνουμε αυτήν τη συνεργασία τόσο σε διπλωματικό και τεχνικό επίπεδο όσο και σε διεθνείς οργανισμούς. Για να (...) προωθήσουμε σε διεθνές επίπεδο τις κοινές και τις ξεχωριστές μας ανησυχίες και προσεγγίσεις για τηναντιμετώπιση του τζιχαντισμού, για την προάσπιση όλων των καταπιεζόμενων κοινοτήτων στην περιοχή, για τη διαχείριση διεθνών προκλήσεων όπως οι αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές», ανέφερε, προαναγγέλλοντας εντατικοποίηση της συνεργασίας και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Αλλωστε, και η «Διακήρυξη της Λευκωσίας», στην οποία κατέληξε η τριμερής, προτρέπει σε «ενεργό και ουσιαστική αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» και σε «συνεργασία για την αντιμετώπιση των εξτρεμιστικών ομάδων».

Επισπεύδει και το ΥΠΕΞ

Αυτό το περί «προάσπισης όλων των καταπιεζόμενων κοινοτήτων στην περιοχή», που είπε ο Τσίπρας στη Λευκωσία, είναι επιχείρημα το οποίο δουλεύει καιρό τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ώστε να αποτελέσει και ιδεολογικό πρόσχημα για τη νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, προς διασφάλιση εκεί των μονοπωλιακών τους συμφερόντων, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας σ' αυτήν.

Συγκεκριμένα, με ευθύνη του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, προωθείται «διεθνής συνδιάσκεψη» το Σεπτέμβρη για τις χριστιανικές κοινότητες της ευρείας αυτής περιοχής, την προστασία τους από μια σειρά «απειλές» (βλ. τζιχαντιστές).

Η πρωτοβουλία, όπως διαμηνύει ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών, έχει τη στήριξη κι άλλων κυβερνήσεων της ΕΕ, όπως και της ίδιας της ύπατης εκπροσώπου Εξωτερικών και Αμυνας της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ενα παλιό παραμύθι με βάσεις που έφευγαν

Φυσικά, το παραμύθι περί γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας μέσα από και από τη λεγόμενη στρατιωτική διπλωματία, τις βάσεις που έχουμε δώσει και θα επεκταθούν και παραπέρα ακόμα, για τα συμφέροντα της λυκοσυμμαχίας, δεν είναι καινούργιο.

Τα ψέματα του ΠΑΣΟΚ, το 1981, περί «απομάκρυνσης των βάσεων του θανάτου», επί κυβέρνησής του, προσπεράστηκαν πολύ γρήγορα με τα ίδια πάνω - κάτω επιχειρήματα, περί «ανταλλαγμάτων» τάχα που φέρνουν στη χώρα.

Προηγήθηκε η απενοχοποίησή τους (των βάσεων και του «εξορθολογισμού» των προεκλογικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ) από τον Λεων. Κύρκο - ένας από τους πολιτικούς μέντορες του Τσίπρα - ο οποίος διακήρυττε τότε ότι «οι βάσεις δεν είναι ραπανάκια για να ξηλωθούν»...

Ανταλλάγματα για ποιον;

Αυτό, βέβαια, που σε κάθε περίπτωση αποσιωπούν οι αστοί είναι για ποιον είναι τα περιλάλητα ανταλλάγματα, που αναμένονται από τις τέτοιες «εξυπηρετήσεις» και «διευκολύνσεις» στις λυκοσυμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Τα ανταλλάγματα αυτά είναι για την τάξη τους, για τα ντόπια μονοπώλια που ευελπιστούν με τέτοια κόλπα να αναβαθμίσουν τη θέση τους στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να διεκδικήσουν ένα μεγαλύτερο μερίδιο από την καπιταλιστική λεία στους οξυμένους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς με άλλα κεφάλαια της περιοχής.

Για το λαό, ωστόσο, δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε. Ισα ίσα που η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους τέτοιους σχεδιασμούς τον φέρνει πιο κοντά σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με την Ελλάδα να είναι δεύτερη (μόνο πίσω από τις ΗΠΑ) ανάμεσα στα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ σε «αμυντικές δαπάνες», πιάνοντας κάθε χρόνο τις σχετικές νόρμες που έχει καθορίσει η λυκοσυμμαχία ακόμα και εν μέσω βαθιάς κρίσης, με την Ελλάδα να φιλοξενεί ΝΑΤΟικές βάσεις, να συνδράμει με μέσα, υποδομές και προσωπικό στρατιωτικές αποστολές της ΕΕ και σχηματισμούς του ΝΑΤΟ, να φιλοξενεί εδώ (σε Θεσσαλονίκη και Λάρισα) στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να έχει υποστηρίξει κατά καιρούς τις επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, να έχει στείλει δυνάμεις στο Αφγανιστάν κ.ο.κ.:

-- Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο συνεχίζεται αδιαλείπτως. Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και πλοία παραβιάζουν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Το Αιγαίο γκριζάρει, με το ΝΑΤΟ να χαρακτηρίζει το όλο θέμα «διμερές πρόβλημα», στηρίζοντας ουσιαστικά με την όλη ανοχή του τη στρατηγική της Αγκυρας, της τουρκικής αστικής τάξης.

-- Η κατοχή στην Κύπρο επίσης συνεχίζεται. Το «νέο» σχέδιο εξεύρεσης λύσης, πάνω στο οποίο γίνεται προσπάθεια να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις, στην πραγματικότητα είναι άλλο ένα σχέδιο διχοτόμησης.

-- Η αλβανική αστική τάξη, σε συνεννόηση καθώς φαίνεται με την Αγκυρα, εγείρει μια σειρά από ζητήματα, όπως θέμα «Τσάμηδων» στην Ηπειρο, θέμα οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών, ζήτημα ότι τα Διαπόντια Νησιά, βορείως της Κέρκυρας (σ.σ.: τα τρία μεγαλύτερα νησιά του συμπλέγματος είναι οι Οθωνοί, η Ερεικούσσα και το Μαθράκι) δεν δικαιούνται πλήρη επήρεια στην υφαλοκρηπίδα κ.ά.

-- Γενικώς στην μπαρουταποθήκη της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων (όπου έχουν αναπτυχθεί στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ υποτίθεται για την κατοχύρωση της ειρήνης και της ασφάλειας)έχει ανάψει και πάλι το φιτίλι καθώς στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών συγκρούονται ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα για τον έλεγχο αγορών και διαύλων Ενέργειας.

Επαγρύπνηση και οργάνωση

Μέσα σε όλο αυτό το κουβάρι ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συγκρούσεων η πρεμούρα της κυβέρνησης να εμπλακεί στις τέτοιες εξελίξεις με την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της και τη «στρατιωτική διπλωματία» της, μόνον ανησυχία προκαλεί. Αλλωστε, όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά, στα τέτοια σχέδια των αστών τη νύφη πληρώνει πάντα ο λαός, ακόμα και με το αίμα του.

Η ζωή του ωστόσο, η ζωή της εργατικής τάξης είναι πολύτιμη, και δεν γίνεται να παίζεται κορόνα - γράμματα στα χέρια των αστών για τα κέρδη του ενός ή του άλλου στο τραπέζι των ανταγωνισμών τους.

Σε αυτή τη βάση, οι εργαζόμενοι πρέπει να επαγρυπνούν απέναντι σε κάθε σχετική κυβερνητική εξαγγελία περί νέων βάσεων και άλλων τέτοιων «πρωτοβουλιών», οργανώνοντας τη δική τους απάντηση στα τέτοια σχέδι