Οι εφοπλιστές αξιώνουν, η κυβέρνηση υλοποιεί...

Eurokinissi

Υποδομές και επιπλέον «διευκολύνσεις» στο εφοπλιστικό κεφάλαιο της κρουαζιέρας έταξε σε πρόσφατο συνέδριο ο υπουργός Ναυτιλίας

Νέα προνόμια και «ζεστό χρήμα» ως επιδότηση αξιώνουν οι ακτοπλόοι εφοπλιστές, σύμφωνα με όσα ανέφερε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) Μ. Σακέλης, μιλώντας χτες στην ημερίδα του υπουργείου Ναυτιλίας με θέμα «Η Ακτοπλοΐα ως πυλώνας ανάπτυξης της οικονομίας των νησιών των Κυκλάδων - Συμβάσεις Ανάθεσης Δημόσιας Υπηρεσίας και παράγοντες ανάπτυξης της Νησιωτικότητας», που έγινε στη Νάξο.

Ο πρόεδρος του ΣΕΕΝ έκανε σαφές ότι «μοναδική εγγύηση της απρόσκοπτης και συνεχούς παροχής υπηρεσιών», δηλαδή για να προσεγγίζουν πλοία στα νησιά, θα πρέπει να είναι «οι προϋποθέσεις για την οικονομική βιωσιμότητα του πλοίου». Εξηγώντας τι σημαίνει αυτό πρακτικά, ανέφερε χωρίς περιστροφές την απαίτηση «να αντιμετωπίσουμε τα νησιά μας ισότιμα με τους χερσαίους προορισμούς, για την εξυπηρέτηση των οποίων διατίθενται πολλά δισ. χωρίς κανένας να το θεωρεί παράλογο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις ακτοπλοϊκές μας συγκοινωνίες».

Συγκεκριμένα, κατά τον Μ. Σακέλη, «τα 80 εκατ. ευρώ που διατίθενται ως αποζημιώσεις για την εξυπηρέτηση 44 νησιών είναι αστεία ποσά, όταν σε άλλες χώρες δίνονται μόνο για την εξυπηρέτηση ενός νησιού»! Απαίτησε «παροχή κινήτρων για δρομολόγηση νέων και σύγχρονων πλοίων», μέχρι και «δυνατότητα εκτέλεσης δρομολογίων με 8 μποφόρ», δηλαδή να καταργηθεί πλήρως το «απαγορευτικό» που ισχύει για τα επιβατηγά πλοία όταν επικρατεί κακοκαιρία, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ασφάλεια επιβατών και ναυτικών!

Συμφωνεί και επαυξάνει η κυβέρνηση στους στόχους του κεφαλαίου

Αέρα, βέβαια, στα πανιά της επιθετικότητας του εφοπλιστικού κεφαλαίου δίνει η κυβέρνηση, η οποία με γρήγορους ρυθμούς συνεχίζει να «τρέχει» τους σχεδιασμούς συνολικά των μονοπωλιακών ομίλων και ειδικότερα του εφοπλιστικού κεφαλαίου σε ό,τι αφορά τα λιμάνια, τις θαλάσσιες μεταφορές και την κρουαζιέρα, με στόχο να φανεί αντάξια απέναντι στην αξίωσή τους για τη μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, προκειμένου να αναβαθμίσουν τις μπίζνες και το ρόλο τους στην ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο, σε βάρος των λαϊκών αναγκών και των εναπομεινάντων δικαιωμάτων των ναυτεργατών.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα ανέφερε ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής, μιλώντας πριν τρεις μέρες στο «4ο Posidonia Sea Tourism Forum», που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα του υπουργείου και τη στήριξη όλων των εφοπλιστικών Ενώσεων και ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Υποσχέθηκε κίνητρα στις εταιρείες κρουαζιέρας, που αφορούν από τη χρηματοδότηση υποδομών μέχρι την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, με το «μοντέλο» είτε παραχωρήσεων είτε της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

«Μπορούμε να ξεκινήσουμε μια συνεργασία στα πλαίσια αξιοποίησης συγκεκριμένων λιμανιών που ενδιαφέρουν κάθε εταιρεία και να δημιουργήσουμε υποδομές μέσα από ένα πλαίσιο συνεργασίας. Μέσα δηλαδή από μια διαδικασία παραχωρήσεων, που μπορούν οι εταιρείες να επενδύσουν σε υποδομές που κρίνουν ότι είναι οι απαραίτητες και κατάλληλες για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους και τη δραστηριότητά τους», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Να σημειωθεί ότι από το 2010, που απελευθερώθηκε η κρουαζιέρα με την εφαρμογή του Κανονισμού 3577/92 της ΕΕ για την άρση του καμποτάζ (δηλαδή την άρση κάθε προστατευτισμού), στο όνομα «της ανάπτυξης», στα κρουαζιερόπλοια δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ναυτεργάτης με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Αντίθετα, αυτό που κυριαρχεί είναι η μαύρη ανασφάλιστη εργασία.

Στο ίδιο φόρουμ, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Στ. Πιτσιόρλας, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται «δέσμη μέτρων» για την ενίσχυση του τουρισμού, ανάμεσα στα οποία είναι η ιδιωτικοποίηση και μαρίνων, αναφέροντας συγκεκριμένα τις μαρίνες Αλίμου, Χίου, Αργοστολίου και Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης.

ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Σχέδια «επανεκκίνησης» με κερδοφόρα προοπτική για το κεφάλαιο

Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Τα διάφορα σενάρια που διακινεί τελευταία η κυβέρνηση για «επανεκκίνηση» της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας συνδέονται άμεσα με τους σχεδιασμούς για ανάδειξη της χώρας σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο, για λογαριασμό της αστικής τάξης και ξένων μονοπωλιακών ομίλων, που προσδοκούν κέρδη από την επένδυση κεφαλαίων στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα, η χρήση και μεταφορά «εναλλακτικών» καυσίμων, όπως το LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο), δημιουργεί ανάγκες για εκτεταμένο πρόγραμμα επισκευών και μετασκευών σε πλοία. Ενδεικτικά, σε χαιρετισμό που είχε απευθύνει ο υφυπουργός Οικονομίας, Στ. Πιτσιόρλας, στη συνεδρίαση του ΔΣ του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, στις 24 Απρίλη, είχε πει ότι λόγω της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, «η Ελλάδα έχει μπει στον παγκόσμιο χάρτη μεταφορών, η θέση μας έχει αναβαθμιστεί (...) Σε αυτό το πλαίσιο, το θέμα των ναυπηγείων αποκτά τεράστια σημασία, καθώς πρόκειται για την "ατμομηχανή" της ελληνικής οικονομίας».

Αντίστοιχα, ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής, σε συνέντευξη στη «Ναυτεμπορική», στις 13 Μάρτη, αναφέρθηκε στην προσδοκώμενη αύξηση του μεταφορικού έργου μέσω των λιμανιών της Ελλάδας, αλλά και στους νέους ευρωπαϊκούς κανονισμούς για μετατροπές σε πλοία. Κοντολογίς, σημείωσε: «Η επιλογή της διεύρυνσης της Διώρυγας του Σουέζ φέρνει περισσότερα πλοία στον Πειραιά. Επίσης, τα νέα μέτρα περιβαλλοντικού χαρακτήρα της Κοινότητας, με τη χρήση εναλλακτικών καυσίμων από τα πλοία, δημιουργούν νέες ανάγκες για επισκευές και μετασκευές στα πλοία, τις οποίες η χώρα μας πρέπει να καλύψει».

Αλλα πεδία που συνδέονται με τη ναυπηγοεπισκευή και ενθαρρύνεται η επένδυση κεφαλαίων, είναι οι πλωτές πλατφόρμες για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου, η κρουαζιέρα, ενώ σε εξέλιξη είναι και οι ευρωΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί για την αναδιάρθρωση της «αμυντικής» βιομηχανίας, στους οποίους η κυβέρνηση επιδιώκει να παίξει ρόλο.

Τεράστια πεδία κερδοφορίας

Με δεδομένα τα παραπάνω, το τελευταίο διάστημα αναθερμαίνεται το ενδιαφέρον πολυεθνικών ομίλων για τα ναυπηγεία και παράλληλα δυναμώνουν οι ανταγωνισμοί για το ποιος θα βάλει στο χέρι τις υποδομές και την τεχνογνωσία που έχει το πολύπειρο εργατικό δυναμικό στον κλάδο της ναυπηγοεπισκευής στην Ελλάδα.

Τα μεγαλύτερα «φιλέτα», που είναι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, τα διεκδικεί η COSCO, ως ιδιοκτήτης του ΟΛΠ και κυρίαρχη δύναμη πλέον σε ό,τι αφορά τη διαμετακόμιση στην Ελλάδα. Ενδιαφέρον δείχνουν επίσης εταιρείες - κολοσσοί της Ενέργειας, που έχουν πάρει συμβόλαια για έρευνες και εξόρυξη εντός της ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου, κατά κύριο λόγο ευρωπαϊκών συμφερόντων, αλλά και η αμερικανική «ExxonMobil».

Από την άλλη, οι σημερινοί ιδιοκτήτες των ναυπηγείων, τα αραβογερμανικά μονοπώλια «Thyssen Kroup» και ADM, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν «αμαχητί» τις θέσεις τους, ή τουλάχιστον χωρίς ισχυρά ανταλλάγματα. Γι' αυτό έχουν προσφύγει στα ευρωπαϊκά και διεθνή δικαστήρια, ενάντια στο Ελληνικό Δημόσιο, για «αθέτηση συμφωνιών», θέλοντας με καλύτερους όρους να διαπραγματευθούν τις εξελίξεις.

Σε κάθε περίπτωση, κάθε δημοσίευμα στον Τύπο, κάθε κυβερνητική δήλωση, αξιοποιείται για να καλλιεργηθούν ελπίδες και προσδοκίες στους χιλιάδες εργαζόμενους, ανέργους ή και απλήρωτους εργάτες των ναυπηγείων και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης ότι τα «πέτρινα χρόνια» τελειώνουν. Οτι η ναυπηγοεπισκευή, με νέες επενδύσεις και φρέσκα κεφάλαια, περνάει σε φάση ανάκαμψης, ακολουθώντας τη γενικότερη τάση που διαμορφώνεται στην οικονομία. Και ότι ο στόχος για μετατροπή της χώρας σε κόμβο Ενέργειας και μεταφορών «ακουμπάει» τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες, αφού φέρνει δουλειές και χρήμα στον κλάδο.

Ολα αυτά είναι ιδεολογήματα και αυταπάτες που τα δοκίμασαν και τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι στη ναυπηγοεπισκευή και έχουν πικρή πείρα, είτε από την περίοδο που τα ναυπηγεία ήταν στον έλεγχο του αστικού κράτους είτε όταν στο μετοχικό κεφάλαιο πλειοψηφούσαν ιδιώτες. Σχετική ανάκαμψη της δραστηριότητας στη ναυπηγοεπισκευή μπορεί να υπάρξει, αλλά η εκμετάλλευση των εργαζομένων θα αυξάνεται διαρκώς, στο έδαφος των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων που ψήφισαν οι κυβερνήσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το παράδειγμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, το μεγαλύτερο ναυπηγείο της Ανατ. Μεσογείου. Οι τεράστιες εγκαταστάσεις του, τα ελασματουργεία, οι «ναυπηγικές κλίνες», ο στόλος των ρυμουλκών, οι γερανοί - στεριανοί και πλωτοί - το τμήμα κατασκευής τρένων και οι δεξαμενές που διαθέτει το ναυπηγείο (η «Νο 5» είναι η μεγαλύτερη της Ανατ. Μεσογείου και μπορεί να υποδεχτεί πλοία έως και 500.000 τόνων), σαπίζουν εδώ και χρόνια από τη σκουριά, ενώ θα μπορούσαν να δίνουν δουλειά σε χιλιάδες εργάτες και με τη δραστηριότητά τους να υπηρετούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, υποτάσσοντας σ' αυτόν το σκοπό τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και την τεχνογνωσία του προσωπικού.

Στο πλαίσιο ευρύτερων ανταγωνισμών, μέσα κι έξω από την ΕΕ, απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επέβαλε το 2010 το κλείσιμο και την εκποίηση του εμπορικού του τμήματος (δηλαδή, του κύριου μέρους του ναυπηγείου), ενώ καταλογίστηκε και πρόστιμο που σήμερα έφτασε περίπου στα 560 εκατ. ευρώ για κρατικές ενισχύσεις το 1996. Η απόφαση εξαίρεσε το «στρατιωτικό» τμήμα του ναυπηγείου.

Οι μονοπωλιακοί όμιλοι που το εκμεταλλεύονται, αφού ξεκοκάλισαν 2,3 δισ. ευρώ, δηλαδή το 75% του προγράμματος του Πολεμικού Ναυτικού, παραδίδοντας μόνο ένα από τα πέντε υποβρύχια, το οποίο έγερνε, από το 2012 δεν έχουν δώσει δεκάρα τσακιστή για μισθούς στους 900 περίπου εργαζόμενους, ενώ έκλεισαν και το τμήμα κατασκευής τρένων. Από το 2015 οι μισθοί των εργαζομένων (οι οποίοι πλέον έχουν μειωθεί κατά 30%, χώρια την περικοπή επιδομάτων κ.λπ.) καταβάλλονται από το Πολεμικό Ναυτικό, ενώ για τρία χρόνια ήταν απλήρωτοι! Τώρα, οι σημερινοί ιδιοκτήτες, για να φύγουν και να παραδώσουν τη σκυτάλη στους επόμενους, ζητούν 1 δισ. ευρώ ακόμα.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις, στις 18 Μάη, του υφυπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης, Στ. Πιτσιόρλα, το πλάνο της κυβέρνησης προβλέπει να εισέλθει «ειδικός διαχειριστής» στα ναυπηγεία, ο οποίος θα αναλάβει να υλοποιήσει την απόφαση της ΕΕ για πλειστηριασμό περιουσιακών στοιχείων. Σε δεύτερη φάση, το ναυπηγείο θα χωριστεί σε δύο κομμάτια: Το πρώτο θα είναι αποκλειστικά στρατιωτικό ναυπηγείο, το οποίο θα μπορεί να πωληθεί μόνο σε ομίλους της ΕΕ, ενώ στο λεγόμενο εμπορικό κομμάτι προβλέπεται να εμπλακούν (π.χ. ενοποίηση ή κοινός ιδιοκτήτης κ.ο.κ.) τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και Νεωρίου, με τους εργαζόμενους να παραμένουν στον «αέρα».

Τα ίδια σε Ναυπηγεία Ελευσίνας και Νεώριο Σύρου

Ανάλογες είναι οι εξελίξεις και σε άλλα ναυπηγεία. Σε Ελευσίνα και Νεώριο Σύρου, τα ναυπηγεία πουλήθηκαν εδώ και 20 περίπου χρόνια στον όμιλο Ταβουλάρη. Μεγάλο μέρος των υποδομών στην Ελευσίνα έχει εκποιηθεί, το προσωπικό έχει μειωθεί στο μισό με αμφίβολη τη μισθοδοσία του, ενώ τώρα ο ιδιοκτήτης αναζητά νέο αγοραστή. Αντίστοιχα, από τους 1.200 εργαζόμενους που είχε το Ναυπηγείο Νεωρίου στη Σύρο, όταν το παρέλαβε ο Ν. Ταβουλάρης, έχουν απομείνει περίπου 120, οι οποίοι εδώ και 17 μήνες είναι απλήρωτοι!

Μάλιστα, στις 2 Μάη ο εργοδότης τούς έστειλε επιστολή, με την οποία ζητάει «τη σύνταξη και υπογραφή επιστολής του σωματείου προς τους πλοιοκτήτες και πράκτορες των πλοίων που θα δηλώνει τη δέσμευση του προσωπικού ότι δεν θα δημιουργούνται από πλευράς τους εμπόδια στην ομαλή εφαρμογή του προγράμματος επισκευής και κυρίως δεν θα παρεμποδίζεται ο απόπλους των πλοίων»!

Σε αυτά να προστεθεί ότι η κυβέρνηση, για την επίτευξη του στόχου της ανάκαμψης, προετοιμάζει ήδη με νομοθετικές ρυθμίσεις (π.χ. εξαίρεση χειριστών μηχανημάτων, λιμενεργατών των μεγάλων λιμανιών και διαμετακομιστικών κέντρων από το Εθνικό Μητρώο Φορτοεκφορτωτών Λιμένος και Ξηράς) τη μετατροπή ολόκληρης της λιμενικής λεκάνης της Αττικής, όπου συμπεριλαμβάνονται και τα ναυπηγεία σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, δηλαδή με ειδικό καθεστώς ασυλίας, πρόσθετων παροχών (π.χ. πλήρης φοροασυλία) για τα μονοπώλια και παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ» ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ

«Ελάχιστοι κανόνες» και «κοινά πλαίσια» που γενικεύουν την «ευελιξία» και συρρικνώνουν δικαιώματα

Τα μέτρα και οι ρυθμίσεις που αφορούν την «ισορροπία» της επαγγελματικής και της οικογενειακής ζωής των εργαζομένων βρίσκονται σταθερά στην ατζέντα της ΕΕ, αφού λειτουργούν στην πράξη ως χρήσιμο εργαλείο για την προώθηση της «ευελιξίας» στην εργασία και τη συρρίκνωση μιας σειράς δικαιωμάτων. Στο φόντο αυτό, η προώθηση των σχετικών ρυθμίσεων βρήκε εύκολα τη θέση της ανάμεσα στους στόχους του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων», όπως δημοσιοποιήθηκαν στα τέλη του περασμένου Απρίλη. Οι διακηρύξεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων και των εκπροσώπων της κυβέρνησης για το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο», το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και την ανάγκη για μια «πιο κοινωνική Ευρώπη» μεταφράζονται σε γενίκευση της εργασιακής ζούγκλας για το σύνολο των εργαζομένων στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η Επιτροπή κάνει λόγο για «μια φιλόδοξη δέσμη νομοθετικών και μη νομοθετικών μέτρων», με τα οποία έχει σκοπό «να εκσυγχρονίσει το υφιστάμενο νομικό και πολιτικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ώστε να υποστηριχθούν, αφενός, η αποδοτικότερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους άνδρες και τις γυναίκες που έχουν ευθύνες φροντίδας και, αφετέρου, η πιο ισότιμη χρήση αδειών και ευέλικτων ρυθμίσεων εργασίας». Στο πλαίσιο αυτής της δέσμης μέτρων, έχει διαμορφώσει Πρόταση Οδηγίας με την οποία σχεδιάζει να αντικαταστήσει την ισχύουσα ευρωπαϊκή νομοθεσία (2010/18/ΕΕ).

Με κριτήριο τη θωράκιση της «ανταγωνιστικότητας»

Η αφετηρία του ενδιαφέροντος της ΕΕ για το ζήτημα είναι γνωστή. «Σ' ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στην αγορά εργασίας. Οι οικονομικές απώλειες λόγω του χάσματος μεταξύ των φύλων στην απασχόληση ανέρχονται σε 370 δισ. ευρώ ετησίως», αναφέρει η Επιτροπή στη σχετική ανακοίνωσή της. Διαπιστώνει, ακολούθως, πως η ανάληψη δράσης «δεν επιβάλλεται μόνο για λόγους δικαιοσύνης, ισότητας μεταξύ των φύλων και βέλτιστης κατανομής των δεξιοτήτων, αλλά και για λόγους δημοσιονομικής βιωσιμότητας των χωρών. Πρόκειται για κοινωνική και, ταυτόχρονα, οικονομική επιταγή».

Συγκεκριμένα, υπενθυμίζει πως το 2015 το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών ηλικίας 20 - 64 ετών στην ΕΕ ανήλθε σε 64,3%, έναντι 75,9% για τους άνδρες. Το χάσμα δηλαδή στα ποσοστά απασχόλησης φτάνει τις 11,6 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ είναι ακόμα μεγαλύτερο (18,1 ποσοστιαίες μονάδες) όσον αφορά την πλήρη απασχόληση, λόγω των υψηλότερων ποσοστών γυναικών που εργάζονται με μερική απασχόληση.

Η Επιτροπή φροντίζει εξαρχής να ξεκαθαρίσει πως από την πρωτοβουλία της οι επιχειρήσεις θα βγουν κερδισμένες. Οπως εξηγεί, η πρότασή της «διευκολύνει τους εργοδότες να διατηρούν τους ταλαντούχους εργαζομένους, βελτιώνει τα κίνητρα και την παραγωγικότητα των εργαζομένων, μειώνει την κατ' επανάληψη απουσία από την εργασία και αποτρέπει τη μη αξιοποίηση των ταλέντων».

Πρόταση μεγαλύτερης «ευελιξίας»

Το προτεινόμενο πλαίσιο, όπως επισημαίνει η Επιτροπή, «ευθυγραμμίζεται με τις νέες μορφές απασχόλησης και τις μελλοντικές τάσεις», καθώς και με τη δυνατότητα να εγκαταλειφθούν οι «παραδοσιακές μορφές απασχόλησης». Ποιες είναι αυτές; Για όσους έχουν αμφιβολίες ορθά κοφτά δηλώνει: «Παρά τις νέες τάσεις της εργασίας και τις τεχνολογικές εξελίξεις, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην Ευρώπη εξακολουθούν να εργάζονται με σταθερό ωράριο εργασίας και δεν αξιοποιούν πλήρως τις ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας, όπως την τηλεργασία, το ευέλικτο ωράριο εργασίας και το μειωμένο ωράριο εργασίας (μερική απασχόληση)». Στις νέες μορφές και τις μελλοντικές τάσεις δεν περιλαμβάνονται η μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με σταθερό ωράριο, με μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού καθώς και της μητρότητας. Αντιθέτως, οι «παραδοσιακές μορφές απασχόλησης» ανήκουν στο παρελθόν που ΕΕ και κυβερνήσεις φροντίζουν να ξεπεραστεί.

Η επίκληση των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών στην «αγορά εργασίας» και το ενδιαφέρον για την καλύτερη κατανομή των ευθυνών φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, υπηρετούν το στόχο της γενίκευσης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στο σύνολο του εργατικού δυναμικού, ανεξαρτήτως φύλου. Η αγωνία των αστικών επιτελείων στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη αφορά την αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων για την εκμετάλλευση της δεξαμενής του γυναικείου εργατικού δυναμικού, με όρους που να εξασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Τι προβλέπει η προτεινόμενη Οδηγία

Οι κατευθύνσεις της Επιτροπής όσον αφορά τις ρυθμίσεις που αφορούν τις άδειες (μητρότητας, πατρότητας και γονικές), αλλά και την προώθηση των «ευέλικτων ρυθμίσεων» στην εργασία, αποτυπώνονται στην Πρόταση Οδηγίας που έχει επεξεργαστεί. Με αυτήν εισηγείται τη θεσμοθέτηση αδειών που σήμερα δεν προβλέπονται. Προτείνει τη θέσπιση άδειας πατρότητας, διάρκειας δέκα εργάσιμων ημερών, καθώς και άδειας φροντίδας, διάρκειας πέντε ημερών ετησίως, για εργαζόμενους που έχουν την ευθύνη της φροντίδας σοβαρά ασθενών ή εξαρτώμενων μελών της οικογένειας. Στους εργαζόμενους, κατά τη χρήση των αδειών αυτών προβλέπεται να καταβάλλονται αποδοχές ισόποσες με το επίδομα ασθενείας.

Οσον αφορά την άδεια μητρότητας, τα μέτρα που προτείνει η Επιτροπή είναι «μη νομοθετικά» και αφορούν ζητήματα όπως η βελτίωση της εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας. Ετσι, η ελάχιστη διάρκεια της άδειας παραμένει στις 14 βδομάδες, ενώ η πληρωμή των γυναικών δεν είναι απαραίτητο να ανέρχεται στο ύψος του μισθού τους, αλλά αρκεί να μην πέφτει κάτω από το επίπεδο της αποζημίωσης που δίνεται κατά τη διάρκεια της άδειας ασθενείας.

Με αντίστοιχες αποδοχές, στο επίπεδο του επιδόματος ασθενείας, προτείνεται να αποζημιώνονται οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια της γονικής άδειας, που σήμερα είναι άμισθη. Αλλαγές προβλέπονται και στη διάρκεια της άδειας: Οι τέσσερις μήνες που προβλέπονταν για τους γονείς, με δυνατότητα να μεταβιβάζεται ο ένας μήνας από τον έναν στον άλλο, μετατρέπονται σε άδεια τεσσάρων μηνών για καθέναν από τους δύο γονείς. Επίσης, η άδεια θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι την ηλικία των 12 ετών του παιδιού, αυξάνοντας το χρονικό διάστημα κατά το οποίο μπορεί να γίνει χρήση της άδειας, διάστημα που σήμερα φτάνει μέχρι την ηλικία των 8 ετών του παιδιού.

Ασφαλώς, υπάρχουν μια σειρά «παραθυράκια» και «αστερίσκοι» που διασφαλίζουν ότι η γονική άδεια, εφόσον οι αλλαγές αυτές νομοθετηθούν, δεν θα αποτελεί εμπόδιο για τις επιχειρήσεις. Ετσι, τα κράτη - μέλη καλούνται να αποφασίζουν σχετικά με την προθεσμία προειδοποίησης από τον εργαζόμενο που ζητά να κάνει χρήση της άδειας, τη δυνατότητα να συναρτάται το δικαίωμα στην άδεια με τα χρόνια δουλειάς του κάθε εργαζόμενου, καθώς και τον καθορισμό των περιστάσεων «υπό τις οποίες ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να αναβάλει τη χορήγηση της γονικής άδειας κατά εύλογο χρονικό διάστημα».

Η πρόταση καθιερώνει μεγαλύτερη ευελιξία όσον αφορά τις μορφές με τις οποίες μπορεί να λαμβάνεται η γονική άδεια. Οπως αναφέρει το άρθρο 5 της προτεινόμενης οδηγίας, «οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να ζητούν γονική άδεια και με μερική απασχόληση, κατά χρονικά διαστήματα που θα χωρίζονται από περιόδους εργασίας ή με άλλες ευέλικτες μορφές. Οι εργοδότες εξετάζουν και διεκπεραιώνουν τα εν λόγω αιτήματα, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες τόσο των ίδιων όσο και των εργαζομένων».

Το «τυράκι» της αποζημίωσης των εργαζομένων που κάνουν χρήση της άδειας, συνοδεύεται από τη «φάκα» των «ευέλικτων» ρυθμίσεων εργασίας. Ετσι, οι μήνες της γονικής άδειας μπορούν να λειτουργούν ως εργαλείο προώθησης της «ευελιξίας» όσον αφορά το ωράριο εργασίας και τις μορφές απασχόλησης.

Παρά τις προϋποθέσεις και τους «αστερίσκους», η θεσμοθέτηση των παραπάνω κάθε άλλο παρά βέβαιη είναι. Στη διαβούλευση που προηγήθηκε τους προηγούμενους μήνες, οι εργοδοτικές οργανώσεις εξέφρασαν την αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε μεταβολή στο ισχύον πλαίσιο, κυρίως όσον αφορά τις άδειες, επικαλούμενες το «κόστος» και την αρνητική επίδραση στην «ανταγωνιστικότητα». Οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων προκρίνουν τα λεγόμενα «μη νομοθετικά μέτρα» όσον αφορά τη «συμφιλίωση» εργασίας και οικογένειας. Ενδιαφέρονται, δηλαδή, περισσότερο για την ύπαρξη υποδομών και υπηρεσιών για τη φροντίδα μικρών παιδιών και ηλικιωμένων, που να είναι «προσβάσιμες και οικονομικά προσιτές» για τις μισθωτές και τους μισθωτούς. Μέσα από το δρόμο αυτό, παραμερίζονται εμπόδια στην απασχόληση των γυναικών χωρίς να χρειάζεται να βάζουν οι ίδιοι το χέρι στην τσέπη. Επιπλέον, διεκδικούν φορολογικές ελαφρύνσεις και διευκολύνσεις για όσες επιχειρήσεις εφαρμόζουν ρυθμίσεις «εναρμόνισης της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής».

Στόχος η θέσπιση «κοινών ελάχιστων κανόνων»

Το πραγματικό περιεχόμενο της πρότασης είναι η διαμόρφωση ενός πλέγματος «κοινών ελάχιστων κανόνων» στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας «εσωτερικής αγοράς» με όσο το δυνατόν πιο ομοιογενείς όρους. Η Επιτροπή δεν παραλείπει μάλιστα να υπογραμμίσει πως «οι κοινοί ελάχιστοι κανόνες έχουν ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο της ελεύθερης κυκλοφορίας εργαζομένων και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στην εσωτερική αγορά της ΕΕ».

Η θέσπιση αυτού του ελάχιστου επίπεδου δικαιωμάτων ανοίγει παράλληλα το δρόμο ώστε ΕΕ, κυβερνήσεις και επιχειρηματικοί όμιλοι να θέτουν υπό αμφισβήτηση ό,τι περισσεύει πάνω από τη στάθμη του: Μια μεγαλύτερη ή καλύτερα πληρωμένη άδεια μητρότητας, κάποια πρόσθετη παροχή ή επίδομα για τους νέους γονείς, μπαίνουν εύκολα στο στόχαστρο, αφού θεωρούνται, με βάση την παραπάνω λογική, μειονεκτήματα και βαρίδια στην ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

ΝΕΟΙ «ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ»

Χαραγμένοι στο έδαφος ισχυρών ανταγωνισμών

Το εύρος που αποκτούν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αποτυπώνουν οι νέοι κινεζικοί «Δρόμοι του Μεταξιού» που αναβίωσαν στο διήμερο Διεθνές Φόρουμ «Μία Ζώνη Ενας Δρόμος» («One Belt One Road» - OBOR), το οποίο οργάνωσε η κινεζική κυβέρνηση στις 14 και 15 Μάη. Με την αναλυτική παρουσίαση ενός σχεδίου που εγκαινιάστηκε πριν μερικά χρόνια, επιβεβαιώθηκε αφενός η ορμή με την οποία τα ανερχόμενα κινεζικά μονοπώλια διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο στην «πίτα» στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, αφετέρου η ρευστότητα που μεγαλώνει για όλο και περισσότερες ενδοϊμπεριαλιστικές συνεργασίες. Σε αυτή τη βάση, θα αξιοποιηθεί και η Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών (AIIB) που στήθηκε με «πρωτοβουλία» του Πεκίνου και ήδη αριθμεί πάνω από 70 μέλη, ανάμεσά τους και μεγάλες δυνάμεις της Δύσης.

Το παραπάνω γράφημα αποτυπώνει συμπυκνωμένα τις κατευθύνσεις στις οποίες αναπτύσσεται γοργά ο σύγχρονος θαλάσσιος (με γαλάζιο χρώμα) αλλά και ο χερσαίος «Δρόμος του Μεταξιού» (με χρώμα κεραμιδί). Μέσα από 6 προτεινόμενους βασικούς διαύλους, που φτάνουν μέχρι τη Σιβηρία και την Ευρώπη, μέχρι τη Νότια Ασία και την Αφρική, ξετυλίγονται επιχειρηματικοί σχεδιασμοί δισεκατομμυρίων δολαρίων, με σιδηροδρομικά και οδικά δίκτυα, αγωγούς μεταφοράς Ενέργειας και άλλες υποδομές σε κλάδους στρατηγικής σημασίας (πχ. λιμάνια, γέφυρες), καθορίζοντας ταυτόχρονα και περιοχές όπου τα επόμενα χρόνια θα «φουντώσουν» οι αναμετρήσεις αλλά και οι διεργασίες σε βάρος των λαών.

Ασφαλώς, παράλληλα με τις επενδυτικές επιδιώξεις προχωρούν και ευρύτεροι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί, δεδομένου ότι πολλά έργα αφορούν κρίσιμα γεωστρατηγικά σημεία, όπως για παράδειγμα το λιμάνι της Γκουαντάρ (που κατασκεύασαν και διαχειρίζονται κινεζικά κεφάλαια), στο νότιο Πακιστάν, το οποίο εξαιτίας του βάθους του θεωρείται κατάλληλο για τον ελλιμενισμό πολλών πλοίων, βρίσκεται πολύ κοντά στα Στενά του Ορμούζ, από τα οποία υπολογίζεται ότι διακινείται πάνω από το 1/3 του πετρελαίου που μεταφέρεται θαλάσσια, δίπλα στην «εύφλεκτη» Μέση Ανατολή αλλά και την Αφρική.

Ευκαιρίες και προκλήσεις

Τα «μαχαίρια» που έχουν βγει για το προβάδισμα στην κούρσα για το μεγαλύτερο καπιταλιστικό κέρδος αποτυπώθηκαν και στο Κοινό Ανακοινωθέν της Στρογγυλής Τραπέζης ηγετών που έγινε στις 15 Μάη, με τη συμμετοχή και του Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Εκεί επισημαίνεται ότι «η παγκόσμια οικονομία διέρχεται βαθιών αλλαγών, παρουσιάζοντας ευκαιρίες αλλά και προκλήσεις», αλλά και ότι «ενώ σήμερα διέρχεται μια μέτρια ανάκαμψη, παραμένει ο κίνδυνος της ύφεσης». Μέσα σε αυτές τις συνθήκες διαμορφώνονται αυξημένες προσδοκίες για μπάσιμο σε νέες αγορές και διακηρύσσεται ότι «είμαστε αντίθετοι σε όλες τις μορφές του προστατευτισμού». Επίσης, αναγνωρίζεται «ο ρόλος της αγοράς και αυτός των επιχειρήσεων ως κρίσιμων παικτών».

Ηδη, μια σειρά έργα που έχουν τεθεί σε λειτουργία ως μέρος του OBOR, όπως η σιδηροδρομική σύνδεση με ταχείες αμαξοστοιχίες κινεζικών βιομηχανικών κέντρων στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού με κρίσιμα ευρωπαϊκά λιμάνια (π.χ. Ρότερνταμ, Αμβούργου), έχει διαμορφώσει νέες συνθήκες, οι οποίες ευνοούν συνεργασίες που μπορεί παλιότερα να έμοιαζαν δύσκολες. Για παράδειγμα, νέα δεδομένα μεγαλώνουν το ενδιαφέρον ευρωπαϊκών μονοπωλίων για την ταχύτατα αναπτυσσόμενη Νοτιοανατολική Ασία, όπου ήδη είναι συγκεντρωμένη η προσοχή ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων (με πρώτες τις ΗΠΑ) για διάφορους λόγους.

Από την άλλη μεριά, οι «Δρόμοι του Μεταξιού» φέρνουν και αυτοί την Κίνα ακόμα «πιο κοντά» στη δική μας γειτονιά. Καθόλου τυχαία, στην εισηγητική του ομιλία, ο Πρόεδρος της χώρας Σι Τζινπίνγκ ξεχώρισε και το λιμάνι του Πειραιά.

Αλλωστε, και στις συναντήσεις που είχε η ελληνική αντιπροσωπεία στο Πεκίνο επιβεβαιώθηκε το έντονο ενδιαφέρον κινεζικών ομίλων να επενδύσουν σε κρίσιμους κλάδους, όπως η Ενέργεια, η Εφοδιαστική Αλυσίδα, οι Μεταφορές κτλ. Μάλιστα, κυβερνητικά στελέχη σημείωναν πρόσφατα ότι το επόμενο διάστημα αναμένονται επισκέψεις εκπροσώπων μεγάλων κινεζικών επιχειρήσεων, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα έχει επιλεγεί από την Κίνα ως «κρίσιμο σημείο» για την προώθηση του σχεδίου της OBOR. Κάτι που επιβεβαιώνει ότι η χώρα μας θα εμπλακεί ακόμα βαθύτερα σε κόντρες πολλαπλά επικίνδυνες για τα συμφέροντα του λαού.

Ολοι στη γενική απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις!

Στις 10 π.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, η συγκέντρωση της Τετάρτης στην Αθήνα - Στις 10.30 π.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου, στη Θεσσαλονίκη

Με πανελλαδική πανεργατική απεργία την Τετάρτη 17/5, αλλά και συλλαλητήρια και κινητοποιήσεις την Πέμπτη 18/5, δίνουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικρομεσαίοι αγρότες την απάντησή τους στα νέα αντιλαϊκά μέτρα του 4ου μνημονίου.

«Εμπρός λαέ, ξεσηκωμός ενάντια στη νέα ληστεία και την κοροϊδία κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ»: Αυτό είναι το σύνθημα με το οποίο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ καλούν το λαό να απορρίψει τα νέα μέτρα και την προπαγάνδα με την οποία τα συνοδεύει η κυβέρνηση, να βάλει στο επίκεντρο της πάλης του την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του, την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Στην Αθήνα, η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ θα γίνει στις 10 π.μ. στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και στη Θεσσαλονίκη στις 10.30 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου. Στον Πειραιά, η συγκέντρωση θα γίνει στις 10 π.μ., στην πλατεία Καραϊσκάκη. Απεργιακές συγκεντρώσεις έχουν προγραμματιστεί σε δεκάδες πόλεις.

Κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία, κλείνοντας παράλληλα τα καταστήματα, έχει απευθύνει η ΠΑΣΕΒΕ, με δεκάδες Ομοσπονδίες και Ενώσεις Αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ να λαμβάνουν σχετικές αποφάσεις.

Αντίστοιχα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, Αγροτικοί Σύλλογοι και Ομοσπονδίες προετοιμάζουν τη συμμετοχή τους στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη.

Στην απεργία και τις συγκεντρώσεις καλούν ακόμα η ΟΓΕ, το ΜΑΣ και η ΕΕΔΥΕ.

48ωρες απεργίες σε ναυτεργάτες, εργοτάξια και νοσοκομειακούς γιατρούς

Η αυλαία των κινητοποιήσεων ανοίγει από σήμερα, καθώς ξεκινά η 48ωρη απεργία (16 και 17 Μάη) που έχουν αποφασίσει οι ναυτεργάτες, σε όλες τις κατηγορίες πλοίων και σε όλα τα λιμάνια της χώρας.

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, εκτός από την 24ωρη απεργία στις 17/5, έχει προκηρύξει νέα 24ωρη απεργία και στις 18/5 σε μια σειρά μεγάλα εργοτάξια («Αστέρα» Βουλιαγμένης, ΑΓΓΕΜΑΡ στην Καλλιθέα, Τραμ Πειραιά, Μουσείο «Γουλανδρή» στο Παγκράτι, ρέμα Πικροδάφνης στην Ηλιούπολη). Αντίστοιχα, το Συνδικάτο Ηλεκτρολόγων Νομού Αττικής συνεχίζει τις κινητοποιήσεις την Πέμπτη, με απεργίες στα εργοτάξια της «ΙΝΤΡΑΚΑΤ» στην Καλλιθέα και του «ΑΚΤΩΡΑ» στον Αστέρα Βουλιαγμένης.

Συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 17/5 και νέα 24ωρη απεργία στις 18/5 για τους εργαζόμενους στα εργοτάξια που λειτουργούν από τον κόμβο του Ρίου έως τις σήραγγες της Παναγοπούλας αποφάσισε το Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Πάτρας, με αφορμή το θάνατο εργαζόμενου σε εργατικό δυστύχημα, πριν από λίγες μέρες, στα εργοτάξια των σηράγγων της Παναγοπούλας.

Επίσης, 48ωρη απεργία στις 17 και 18 Μάη προκήρυξε το Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Στη μάχη για την απεργία στη Θεσσαλονίκη

Με μαζικές εξορμήσεις και περιοδείες στους χώρους δουλειάς, οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις στη Θεσσαλονίκη δίνουν τη μάχη για την επιτυχία της απεργιακής συγκέντρωσης αλλά και του απογευματινού συλλαλητηρίου της Πέμπτης.

Το ένα μετά το άλλο, τα Σωματεία καλούν σε συμμετοχή στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 10.30 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού έχει ορίσει προσυγκέντρωση στις 10 π.μ., μπροστά στο «ELECTRA PALACE».

Η ΠΟΕΕΠ καλεί σε συμμετοχή στην απεργία και έχει προγραμματίσει προσυγκέντρωση στις 9.30 π.μ., στα γραφεία της Ομοσπονδίας.

Η Γραμματεία Θεσσαλονίκης της ΠΑΣΕΒΕ καλεί τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ να κλείσουν τα καταστήματά τους και να δώσουν μαζικό «παρών» στην απεργιακή συγκέντρωση. Οργανώνει προσυγκέντρωση στις 10 π.μ. μπροστά στο Επαγγελματικό - Βιοτεχνικό Επιμελητήριο.

Οι Λαϊκές Επιτροπές συνεχίζουν μέχρι την τελευταία στιγμή εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, ενώ σήμερα Τρίτη, το απόγευμα, προγραμματίζουν πικετοφορίες στις γειτονιές.

Πανσυνταξιουχικό συλλαλητήριο στην Αττική την Πέμπτη

Οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις ΙΚΑ, ΕΛΤΑ, Δημοσίου, ΟΣΕ, ΟΑΕΕ, ΝΑΤ, ΠΟΣΕ ΟΑΕΕ και ΠΣΣ Νομικών έχουν αποφασίσει τη συμμετοχή τους στην απεργία και τις συγκεντρώσεις την Τετάρτη 17/5.

Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 18/5, την ώρα που η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής θα μπαίνει στην τελική ευθεία, οργανώνουν παναττική πανσυνταξιουχική συγκέντρωση, στις 10 π.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης.

Σποτ Για την Απεργία 17 Μάη

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Σε αγαστή συμφωνία για βαθύτερη εμπλοκή

«Δεύτερο σπίτι του» έχει κάνει ο Αμερικανός πρέσβης το υπουργείο Αμυνας, συζητώντας με την ελληνική κυβέρνηση τα «συγκλίνοντα» συμφέροντα των αστικών τάξεων ΗΠΑ - Ελλάδας

Αποκαλυπτικός ως προς τα σχέδια της αμερικανικής κυβέρνησης για την Ελλάδα ήταν ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ, μιλώντας την προηγούμενη Κυριακή στο «Βήμα». Σχέδια που εκτυλίσσονται γοργά, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και άλλων αστικών κομμάτων, στηρίζοντας την προσπάθεια γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, εμπλέκοντας βαθύτερα το λαό σε επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο.

Συγκεκριμένα, στη συνέντευξή του ο Αμερικανός πρέσβης είπε πως πιστεύει πολύ «στη σημασία της γεωγραφίας στις διεθνείς σχέσεις», τασσόμενος υπέρ «της ενίσχυσης της επένδυσης που έχουμε κάνει εδώ (σ.σ. στην Ελλάδα) τα τελευταία 70 χρόνια». Περιγράφοντας «3 διαφορετικούς κύκλους» όπου μαίνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, αλλά και την «κρίσιμη» γεωστρατηγικά θέση της Ελλάδας στο κέντρο τους, είπε: «Ο 1ος είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα στη Συρία, όπου η Ελλάδα μάς βοηθά να διαχειριστούμε τις προκλήσεις που προέρχονται από αυτήν την κατεύθυνση. Ο 2ος κύκλος αφορά την κατάσταση στη Μαύρη Θάλασσα, καθώς επίσης στα Δυτικά Βαλκάνια και το ρωσικό πρόβλημα που σχετίζεται με αυτές τις περιοχές. Ο δε 3ος κύκλος έχει σχέση με τη Νότια Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Είναι σημαντικός για την πρόκληση της μετανάστευσης και θα καταστεί σημαντικότερος, αφού επικρατήσουμε στρατιωτικά του ISIS. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της στρατηγικά σημαντικής γεωγραφίας και συνιστά για εμένα το επιχείρημα για την οικοδόμηση μιας ισχυρής συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας».

«Το σημαντικό για εμένα», σημείωσε, σκιαγραφώντας το οικονομικό υπόβαθρο της βαθύτερης εμπλοκής της ελληνικής αστικής τάξης στην προώθηση των αμερικανικών σχεδίων στην περιοχή, «είναι ότι, πέραν της γεωγραφίας, οι χώρες μας έχουν συγκλίνοντα συμφέροντα για σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο».

Στο πλαίσιο αυτό, κάλεσε «να σκεφτούμε πιο φιλόδοξα για το πώς θα συνεργαστούμε στο μέλλον - κυρίως στον τομέα της ασφάλειας. Κοιτώντας 5 - 10 χρόνια μπροστά, η Ελλάδα θα παραμένει ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ και μία δημοκρατία. Στον περίγυρο της Ελλάδος πολλά πράγματα θα είναι λιγότερο προβλέψιμα. Και το επιχείρημα της ενίσχυσης της επένδυσης που έχουμε κάνει εδώ τα τελευταία 70 χρόνια είναι ισχυρό».

Ανάληψη «ρόλων» για Βαλκάνια - Τουρκία

Στο ίδιο φόντο, χαρακτηριστικές για το ρόλο που επιφυλάσσουν στην Ελλάδα οι ΗΠΑ ως «πυλώνας» του ευρωατλαντικού άξονα στην περιοχή, ήταν οι τοποθετήσεις του για τα ανοιχτά μέτωπα που τροφοδοτούν ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί:

• Σε σχέση με τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, ερωτώμενος αν στα όσα συμβαίνουν υπάρχει ρωσική ανάμειξη, απάντησε: «Πιστεύω ότι υπάρχει μια ρωσική ατζέντα στα Βαλκάνια. Δείτε τη ρωσική δραστηριότητα στο Μαυροβούνιο, με τη Μόσχα να είναι ο "συγγραφέας" μιας απόπειρας πραξικοπήματος εναντίον μιας εκλεγμένης κυβέρνησης με σκοπό να εκτροχιαστεί η απόφασή της για ένταξη στο ΝΑΤΟ».

Συνέχισε για το ρόλο που επιφυλάσσεται στην αντιπαράθεση αυτή για την Ελλάδα: «Αυτή είναι μια περιοχή στην οποία η Ελλάδα παίζει ήδη έναν σημαντικό ρόλο, που μπορεί όμως να γίνει σημαντικότερος. (...) Θα ήλπιζα οι ΗΠΑ να συνεχίσουν να είναι παρούσες στην περιοχή. Συνεργαζόμαστε με την ελληνική κυβέρνηση για να συγχρονίσουμε τις προσεγγίσεις μας (...) (σ.σ. οι χώρες αυτές) χρειάζονται διπλωματική, τεχνική ή και οικονομική υποστήριξη, όπως αυτή που έχει προσφέρει η Ελλάδα μέσω των εμπορικών δεσμών, αλλά και ειδικότερα της Ενέργειας».

• Για την Τουρκία και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο Πάιατ, εξηγώντας γιατί οι ΗΠΑ επιδιώκουν μια «σταθερή» Τουρκία και γιατί «ενθαρρύνουμε να παραμείνουν ανοιχτά τα κανάλια επικοινωνίας Αθήνας - Αγκυρας», μίλησε για «πολύπλοκη διμερή ατζέντα με την Τουρκία, ιδιαίτερα στη Συρία» και για μια «ήδη στενή οικονομική συνεργασία που μπορεί να αναπτυχθεί» μεταξύ Τουρκίας - Ισραήλ.

Στο πλαίσιο αυτό, σημείωσε: «Εχω εντυπωσιαστεί από τις συζητήσεις μου με υψηλόβαθμους Ελληνες αξιωματούχους (...) για την έμφαση που δίνουν στο να παραμείνει η Τουρκία αγκυροβολημένη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Τα αμερικανικά και ελληνικά συμφέροντα συγκλίνουν στο ζήτημα αυτό».

Εκτίμησε, βέβαια, πως «δεν σημαίνει ότι η σχέση θα είναι εύκολη, υπάρχει μεγάλο ιστορικό βάρος για κάτι τέτοιο. Είναι σημαντικό όμως να αναζητηθούν δρόμοι για μελλοντική συνεργασία, όπως η Ενέργεια».

Ενέργεια

Η μοιρασιά στην αγορά Ενέργειας κυρίως για τους διαδρόμους μεταφοράς ενεργειακών πόρων μπαίνει, εξάλλου, στο επίκεντρο όλων των «αξόνων» ανταγωνιστικών καπιταλιστικών συμφερόντων της περιοχής, όπως φάνηκε και στην απάντηση του πρέσβη για το πόσο σημαντικά για τις ΗΠΑ είναι τα τρίγωνα συνεργασίας Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ και Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου:

«Καλωσορίζουμε τη συμμετοχή της Ελλάδος σε αυτές τις συνεργασίες. Εχουν διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά και το πιο ενδιαφέρον για εμένα είναι η "διαγώνιος" Ελλάδος - Ισραήλ. Υπάρχει η Ενέργεια. Υπάρχει η άμυνα, όπως απέδειξε η συμμετοχή ισραηλινών F-16 στην πρόσφατη άσκηση "Ηνίοχος". Υπάρχει η πλευρά της συνεργασίας στους τομείς της οικονομίας και της καινοτομίας. Υπάρχει, τέλος, το ζήτημα των αξιών (...) Σχετικά με την Αίγυπτο, έχουμε απλώς "ξύσει την επιφάνεια". Υπάρχει μεγάλη εκτίμηση στην Ουάσιγκτον για τη στρατιωτική σχέση Αθήνας - Καΐρου. Η Κύπρος είναι επίσης γεωγραφικά σημαντική».

Μπορεί ο Αμερικανός Πρέσβης να επανέλαβε το «παραμύθι» ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί μπορούν, τάχα, να διευθετηθούν με «αμοιβαίο όφελος» για όλες τις αστικές τάξεις της περιοχής, φέρνοντας «σταθερότητα» στην περιοχή, που στο μεταξύ φλέγεται εξαιτίας ακριβώς των ανταγωνισμών για τις «μοιρασιές» στις πηγές και τους διαύλους της Ενέργειας: «Μας ενδιαφέρει να αναπτύξουμε τις σχέσεις των χωρών της περιοχής σε μια λογική αμοιβαίου οφέλους. Ενα από τα θέματα που μου κάνουν εντύπωση στην Ενέργεια είναι ότι η συνεργασία Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ, Τουρκίας δεν μπορεί παρά να είναι αμοιβαία επωφελής». Σίγουρα όμως εννοούσε αμοιβαία επωφελής στο πλαίσιο που ικανοποιεί πρωτίστως τα συμφέροντα της χώρας του, κάτι που είναι ούτως ή άλλως αντικείμενο αντιπαράθεσης και σύγκρουσης.

Επέκταση συμφωνίας για Σούδα

Σε ένα τέτοιο φόντο, ο Αμερικανός πρέσβης, μιλώντας και για τη στρατιωτική συνεργασία ΗΠΑ - Ελλάδας, περιέγραψε την πρεμούρα της ελληνικής κυβέρνησης για βαθύτερη και «αναβαθμισμένη» εμπλοκή στους επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, κάνοντας λόγο για πρόταση της κυβέρνησης για επέκταση της συμφωνίας για τη βάση της Σούδας, περιγράφοντας τη «συμπληρωματική δράση» των Ενόπλων Δυνάμεων ΗΠΑ - Ελλάδας στην περιοχή κ.τ.λ:

«Κατά την πρόσφατη επιτυχημένη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο κ. Καμμένος μίλησε δημόσια για την πρόθεση της κυβέρνησης να επεκτείνει για περισσότερα από ένα έτη τη συμφωνία για τις δραστηριότητές μας στη Σούδα. Θα το καλωσορίζαμε αυτό. Θα διευκόλυνε τον σχεδιασμό, αλλά και τη χρηματοδότηση, καθώς έχουμε κάνει αξιοσημείωτες επενδύσεις εκεί.

Θα έδινα επίσης έμφαση, έπειτα από όσα έχω συζητήσει με τον Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Αποστολάκη, στο ενδιαφέρον του Πολεμικού Ναυτικού να αναπτύξει μια ισχυρότερη και εμφανέστερη παρουσία στο Νότιο Αιγαίο. Η ανάπτυξη όμως ελληνικών πλοίων που θα υπηρετήσει τα κοινά μας συμφέροντα στην αστυνόμευση της περιοχής, θα απαιτήσει κάποιου είδους υποστήριξη (...) ενδιαφερόμαστε η Ελλάδα να μπορεί να συντηρήσει αξιόμαχες Ενοπλες Δυνάμεις, διότι είναι και προς το δικό μας συμφέρον. Εγώ και η ομάδα μου εργαζόμαστε σκληρά να εντοπίσουμε πρόσθετες ευκαιρίες για μεταφορά πλεονάζοντος στρατιωτικού υλικού (...) Δεν το βλέπουμε ως συναλλαγή, αλλά ως προώθηση κοινών συμφερόντων».

Η κυβέρνηση

Να καταγραφεί, εδώ, για τη Σούδα ότι όπως περιγράφει η «Καθημερινή», «η βάση της Σούδας είναι ένα πολύ σημαντικό γεωπολιτικό χαρτί για την Ελλάδα. Ευτυχώς, μάλιστα, που το πολιτικό μας προσωπικό έχει ωριμάσει και συμφωνεί στη συντριπτική του πλειονότητα με την παραχώρησή της στις ΗΠΑ (...) Ο υπουργός Αμυνας έχει δημοσίως δηλώσει αρκετές φορές ότι θα πρέπει να υπάρξει μια νέα συμφωνία, διάρκειας 5 έως 7 ετών, για τη χρήση της βάσης από τους Αμερικανούς». Επίσης, ότι στην Ουάσιγκτον «έχει δημιουργηθεί η βεβαιότητα ότι η επέκταση θα υλοποιηθεί ούτως ή άλλως». Η εφημερίδα γνωστοποιούσε, εξάλλου, ότι βασική προτεραιότητα για τον πρωθυπουργό δεν είναι τόσο η παροχή κάποιων εξοπλισμών, ως αντάλλαγμα για την επέκταση της συμφωνίας για τη Σούδα, «όσο η καθαρή γεωπολιτική στήριξη της κυβέρνησης και στο μπρα ντε φερ για το χρέος και στη χαλιναγώγηση της Τουρκίας».

Προηγούμενα, οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας σε μοιρασμένους ρόλους, προσέθεταν στο προφίλ του «πυλώνα σταθερότητας», της ετοιμότητας και «διαθεσιμότητας» της κυβέρνησης να παίξει «αναβαθμισμένο» ρόλο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ και ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Ο Ν. Κοτζιάς, σχολιάζοντας στην εφημερίδα «Real News» τις εξελίξεις σε Τουρκία, Κύπρο, ΠΓΔΜ, έλεγε πως «από πλευράς μας, παράγουμε πολιτική σταθερότητας στην περιοχή και προσπαθούμε να στηρίξουμε τις δομές σταθερότητας σε αυτήν», εντάσσοντας εκεί π.χ. σε ό,τι αφορά την Αλβανία και το γεγονός πως «η Αλβανία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ και άνοιξε ο ευρωπαϊκός δρόμος της με τη στήριξη της Ελλάδας». Ειδική αναφορά έκανε και «στη συγκρότηση μηχανισμών - δικτύων σταθερότητας και ασφάλειας (όπως είναι οι 5 τριμερείς, οι 3 τετραμερείς, η αραβοευρωπαϊκή διάσκεψη σε λίγες μέρες στη Ρόδο)».

Στο ίδιο μοτίβο, ο Π. Καμμένος, μιλώντας στον ΣΚΑΪ έλεγε ότι η Ελλάδα «είναι η χώρα, η οποία μπορεί να αποτελέσει τον άξονα σταθερότητας» στην περιοχή.

Εκανε, δε, «επίθεση» στην ΕΕ ότι «θα πρέπει να καταλάβει η Δύση και ιδίως η ΕΕ ότι εμείς δεν διαφυλάσσουμε μόνο τα δικά μας σύνορα, (...) αλλά τα σύνορα της Ευρώπης», συμπληρώνοντας πως «γι' αυτό και στηριζόμαστε περισσότερο στο ΝΑΤΟ και περισσότερο στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, πλέον, με τη συμφωνία η οποία θα επεκταθεί και προς όφελος της Ελλάδας τους επόμενους μήνες - πρώτα ο Θεός - με τις διαπραγματεύσεις τις οποίες κάνουμε, αποτελούν τον κύριο σύμμαχο στην περιοχή».

Σκιαγραφώντας, δε, τα νέα προσχήματα εμπλοκής σε επικίνδυνες εξελίξεις στα Βαλκάνια, κινδυνολόγησε για «"πάντρεμα" του ISIS με ακραίες ομάδες στα Βαλκάνια», σημειώνοντας πως «οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας είναι πάντα έτοιμες να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πρόκληση (...) θα ενεργήσουμε κατά τη δύναμη την οποία έχουμε στα Βαλκάνια. Μην ξεχνάτε ότι οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στα Βαλκάνια είναι οι πιο ισχυρές που υπάρχουν».

Δίνοντας και ένα παράδειγμα «ενεργοποίησης» είπε με νόημα για τα Σκόπια, με βάση και ταραχές που έχουν ξεσπάσει εκεί: «Εχουμε την πάγια τακτική της μη αλλαγής συνόρων. Δεν πρόκειται, όμως, να αφήσουμε απροστάτευτους τους χριστιανικούς πληθυσμούς και να αφήσουμε να παραβιαστούν ανθρώπινα δικαιώματα στην ευρύτερη περιοχή»...

Απάτη ολκής με τα «αντίμετρα»

Παράλληλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ξεδιπλώνει μια ακόμη απάτη ολκής γύρω από τα λεγόμενα «αντίμετρα».

Η βασική λαθροχειρία που κάνει είναι ότι κρύβει πως τα μέτρα αυτά αφορούν κατά βάση και πάλι την έμμεση ή άμεση ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε αυτά εντάσσονται πρόγραμμα επιδοτούμενων θέσεων εργασίας, πάμφθηνης δηλαδή εργατικής δύναμης για το κεφάλαιο, αλλά και η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, που αποτελούν άμεση επιδότηση του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ και μια σειρά άλλα πάλι αυτό ενισχύουν, όπως π.χ. η μείωση της συμμετοχής στα συνταγογραφούμενα φάρμακα, που, καθώς γίνεται μέσα στην αγορά, τελικά θα ενισχύει τις εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες που προωθούν τα γενόσημα. Ετσι, τα «αντίμετρα» δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αποτελούν στοιχείο της πολιτικής στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων.

Κατά το υπόλοιπο μέρος τους τα μέτρα αυτά εντάσσονται σε μια πολιτική διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που η κυβέρνηση ουσιαστικά παραδέχεται ότι θα μεγαλώσει τα επόμενα χρόνια και που επιβαρύνει τελικά τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αποτελούν δηλαδή αναδιανομή της φτώχειας, όπως δείχνει και το γεγονός ότι έχουν ως όρο και προϋπόθεση την ολόπλευρη εφαρμογή του αντιλαϊκού προγράμματος με την παραγωγή πλεονασμάτων «φαραωνικού» χαρακτήρα 3,5% ετησίως, από τη φοροληστεία, το νέο τσεκούρι στις συντάξεις κ.ο.κ., ενώ έχουν αφετηρία την ισοπέδωση των κάθε είδους προνοιακών επιδομάτων που έχουν απομείνει για τα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, όπως ακριβώς δηλαδή περιγράφουμε και δίπλα.

Η ουσία βέβαια είναι ότι ακόμα και με πλήρη υλοποίηση των προβλεπόμενων «αντίμετρων» δεν καλύπτονται ούτε στοιχειωδώς οι σύγχρονες, διευρυμένες λαϊκές ανάγκες. Αλλωστε, το τμήμα των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων που σήμερα δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς είναι πολύ μεγαλύτερο απ' αυτό που περιλαμβάνει η αστική στατιστική στις κατηγορίες που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας. Είναι πρόκληση αυτοί που εξαθλιώνουν το λαό να πετάνε ένα ξεροκόμματο και να ζητάνε και ευγνωμοσύνη.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΜΑΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - ΕΕ

Με σχέδιο και επιμονή για την επιτυχία της απεργίας, για να μετρηθούν βήματα στο στόχο της ανασύνταξης

Στην τελική ευθεία για τη γενική απεργία της Τετάρτης, καθώς και για τις πολύμορφες κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη, ενάντια στο νέο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που ψηφίζεται αυτές τις μέρες στη Βουλή, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, καθώς και οι δυνάμεις που ανταποκρίνονται στο αντίστοιχο κάλεσμα της ΠΑΣΕΒΕ, της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ, δίνουν τη μάχη για να δοθεί μια ισχυρή εργατική - λαϊκή αγωνιστική απάντηση στα νέα βάρβαρα μέτρα, συνολικότερα στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ.

Με την πείρα από τις πρόσφατες πετυχημένες Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις, από την προσπάθεια που προηγήθηκε αλλά και ακολούθησε την Πρωτομαγιά, με έμφαση στους χώρους δουλειάς, οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις δίνουν τη μάχη για να κάνουν οι εργαζόμενοι δική τους υπόθεση την επιτυχία της απεργίας, για να κερδίζει έδαφος η γραμμή πάλης που απεγκλωβίζει τους εργαζόμενους από τους «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου, η γραμμή πάλης που θέτει στο προσκήνιο τον αγώνα για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των εργαζομένων, για την κάλυψη των δικών τους σύγχρονων αναγκών.

Μαχητικό ξεσκέπασμα της προπαγάνδας που συνοδεύει την αντιλαϊκή επίθεση

Προϋπόθεση για να συμβάλουν η απεργία και αυτή η βδομάδα κινητοποιήσεων σε αυτήν την κατεύθυνση, για να μετρηθούν βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων και στον προσανατολισμό του κινήματος, είναι το μαχητικό ξεσκέπασμα της προπαγάνδας της κυβέρνησης και των άλλων αστικών επιτελείων που συνοδεύει αυτόν το νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου.

Υπάρχει ακόμα περισσότερη πείρα στους εργαζόμενους και το λαό για να βγαίνουν συμπεράσματα από την προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει εφησυχασμό όλο το προηγούμενο διάστημα, την ώρα που μεθόδευε το παραπέρα τσάκισμα του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, υπάρχει πείρα για να απορρίπτονται οι κάλπικες προσδοκίες που προσπαθεί και σήμερα να καλλιεργήσει, ως «αντίμετρο» για τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλούν τα νέα βάρβαρα μέτρα.

Από τα περιβόητα «τα δύσκολα πέρασαν» και «κάθε αξιολόγηση από εδώ και πέρα θα είναι πιο εύκολη», τα οποία συνόδευαν το κλείσιμο της προηγούμενης «αξιολόγησης» (που περιλάμβανε μεταξύ άλλων το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό και την τότε δόση απογείωσης της αντιλαϊκής φοροληστείας), με μια ενδιάμεση στάση στο «ούτε ένα ευρώ παραπάνω λιτότητα», φτάσαμε σήμερα στο «επώδυνα τα μέτρα, αλλά σφίξτε τα δόντια γιατί τώρα περνάμε τον κάβο»...

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το ζήτημα: Τα κέρδη του κεφαλαίου - έστω και με ένα σωρό αστερίσκους και αβεβαιότητες από τις εξελίξεις και τους ανταγωνισμούς στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία - κάποια στιγμή θα «περάσουν τον κάβο», θα περάσουν σε φάση ανάκαμψης. Προϋπόθεση όμως για να συμβεί αυτό είναι οι εργαζόμενοι να μένουν μονίμως... με τα «δύσκολα» και τα «επώδυνα».

Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα: Αυτήν την ανάγκη του κεφαλαίου υπηρετούν, γι' αυτό τσακίζουν το λαό. Δεν είναι κάποιες «εμμονές δανειστών», δεν είναι «μέτρα που δεν τα ήθελε η κυβέρνηση», όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη, είναι πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου. Γι' αυτό άλλωστε και οι Ενώσεις του, όπως ο ΣΕΒ, έσπευσαν να τα χαιρετίσουν και να ζητήσουν να εφαρμοστούν μια ώρα αρχύτερα, γι' αυτό και η εργοδοσία τα «υποδέχεται» κλιμακώνοντας με κάθε τρόπο την επίθεση μέσα στους χώρους δουλειάς πριν καν ψηφιστούν τα μέτρα, αξιοποιώντας το ήδη διαμορφωμένο αντεργατικό οπλοστάσιο.

Να αναδείξουμε την αντεργατική επίθεση στη συνέχειά της και στο σύνολό της

Επιχειρώντας να κουκουλώσουν την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου, αλλά και να βάλουν εμπόδια στο να εκφραστεί στην απεργία και τις άλλες κινητοποιήσεις η ενιαία απάντηση των εργαζομένων και του λαού, κυβέρνηση και διάφορα επιτελεία του συστήματος πιάνουν το γνωστό αποπροσανατολιστικό τροπάρι: «Ποιους πιάνουν και ποιους δεν πιάνουν τα μέτρα»...

Την ώρα που προωθούν μέτρα που χτυπούν όλους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπως π.χ. με το νέο πετσόκομμα του αφορολόγητου, τις νέες μειώσεις που τσεκουρώνουν ακόμα και τις κατώτερες συντάξεις, το «μαχαίρι» ακόμα και στο κονδύλι για τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας που ήδη το λαμβάνει μόλις 1 στους 10 ανέργους (!), προσπαθούν με ένα μπαράζ από πίνακες, ποσοστά, γραφήματα και σχεδιαγράμματα να μας πείσουν ότι για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού... όλα μέλι - γάλα!

Το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων επιβεβαιώνει πολύ χαρακτηριστικά ότι από την επίθεση του κεφαλαίου δεν εξαιρείται κανείς. Πολύ περισσότερο, όμως, οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν την αντεργατική επίθεση στη συνέχειά της και στο σύνολό της, στο εισόδημα αλλά και στα δικαιώματά τους. Αρκεί να αθροίσουν τα διάφορα «ποιους πιάνει και ποιους δεν πιάνει» που τους λανσάρουν κατά καιρούς, για να αποκαλυφθεί ανάγλυφα η απάτη.

Η μεθόδευση με το Ασφαλιστικό είναι χαρακτηριστική: Οταν π.χ. στην προηγούμενη «αξιολόγηση» πετσόκοβαν τις μελλοντικές συντάξεις των σημερινών ασφαλισμένων, όπως και τις ήδη καταβαλλόμενες επικουρικές συντάξεις, λέγανε «ναι, αλλά έτσι σώσαμε τις κύριες...». Σήμερα που συνεχίζουν, πετσοκόβοντας (ξανά) και τις κύριες συντάξεις, βγαίνουν με αντίστοιχο θράσος και λένε: «Ναι, αλλά αυτό αφορά μόνο 1 εκατομμύριο συνταξιούχους, τους άλλους δεν τους πιάνει»!

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός και η «συμβολή» του και στο νέο αντιλαϊκό γύρο

Αντίστοιχα αποφασιστική σημασία για την επιτυχία της απεργίας και, πολύ περισσότερο, για τη συνέχεια, έχει ο συνδυασμός αυτής της μάχης με την προσπάθεια να μετρηθούν βήματα στον απεγκλωβισμό δυνάμεων από την επιρροή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, από όλες τις παραλλαγές του, παλιές και «νέες».

Δίπλα στο διαλυτικό ρόλο του όλο το προηγούμενο διάστημα, πρέπει να αναδειχθεί η καθοριστική «συμβολή» του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως π.χ. με τις «κοινές δηλώσεις» που υπέγραφε μαζί με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές Ενώσεις για τα Εργασιακά, δίνοντας τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να κερδίζει χρόνο και να λανσάρει το παραμύθι της «εθνικής γραμμής στα Εργασιακά».

Πρέπει να αναδειχθεί το γεγονός ότι και σήμερα, πέρα από διάφορα λεκτικά φρου φρου, ο πυρήνας της κριτικής που ασκεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός στα μέτρα, συνίσταται στο ότι είναι «αντιαναπτυξιακά». Βάζει δηλαδή τους εργαζόμενους να «ζυγίζουν» τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους με βάση το τι συμβάλλει και τι όχι στην ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου, όταν ακριβώς η ανάκαμψη αυτών των κερδών επιβάλλει το συνεχές «ξήλωμα» των εργατικών δικαιωμάτων!

Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, που δείχνει ανάγλυφα γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει ακόμα πιο αποφασιστικά να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις δυνάμεις, αποτελεί το πιο πρόσφατο «μνημείο» κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, η «ανοικτή επιστολή» της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ) προς τον πρωθυπουργό. Σε αυτήν, η ΟΙΥΕ εμφανίζεται να αντιτίθεται στο «γενικευμένο άνοιγμα καταστημάτων τις Κυριακές» (με το... «μη γενικευμένο» που το προετοίμασε δεν έχουν πρόβλημα), επειδή «δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη» αλλά και επειδή εκτιμούν ότι «δεν συνιστά προαπαιτούμενο για την επιτυχή κατάληξη της συμφωνίας» (σ.σ. της συμφωνίας που τσακίζει τους εμποροϋπάλληλους όπως και όλους τους εργαζόμενους!) και δεν θέτει «σε διακινδύνευση τη γενικότερη διαπραγμάτευση»...

Στόχος η μαζική ταξική απάντηση, η είσοδος νέων δυνάμεων στην πάλη και την οργάνωσή της

Τις μέρες που απομένουν δεν πρέπει να πάει ούτε μία ώρα χαμένη: Η απεργία στις 17 Μάη, οι κινητοποιήσεις όλη αυτήν τη βδομάδα μπορούν να δώσουν μια μαζική ταξική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου, της εργοδοσίας και της ΕΕ. Μπορούν να αποτελέσουν ένα σημαντικό βήμα μπροστά για το στόχο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, για την άνοδο της οργάνωσης στα συνδικάτα, την είσοδο νέων δυνάμεων στην πάλη και την οργάνωσή της, για την ενίσχυση της συμμαχίας των εργαζομένων με τα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου.

Με συστηματική προσπάθεια, με έμφαση στους χώρους δουλειάς, με μορφές που ευνοούν τη συμμετοχή εργαζομένων και την πρωτόβουλη δράση κάθε συνδικάτου μέσα σε έναν τέτοιο συνολικότερο σχεδιασμό, μπορούμε να φτάσουμε παντού το μήνυμα του απεργιακού ξεσηκωμού, να ανοίξουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τη συζήτηση για την ανάγκη να βρεθούν στο προσκήνιο οι πραγματικές εργατικές - λαϊκές ανάγκες, για την ανάγκη να μπει στο στόχαστρο η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία που ευθύνεται για την αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, που στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε αυτές τις σύγχρονες ανάγκες και την υπαρκτή σήμερα δυνατότητα για την ικανοποίησή τους.

Περικοπές και περιορισμοί σε φάρμακο - παροχές Υγείας

Νέα χαράτσια σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων προοιωνίζονται οι διατάξεις για τις δαπάνες Υγείας - Πρόνοιας, όπως αποτυπώνονται στα νέα μέτρα που προβλέπει η συμφωνία κυβέρνησης - κουαρτέτου. Αναλυτικά:

-- Στο όνομα του «εξορθολογισμού των δαπανών για την ιατρική περίθαλψη», έρχεται νέα περικοπή 125 εκατ. ευρώ το 2017 και 188 εκατ. ευρώ σωρευτικά το 2018, με την ένταξη επιπλέον κατηγοριών δαπανών σε κλειστούς προϋπολογισμούς και τη μείωση των ανώτερων ορίων του «claw back». Την ίδια ώρα, δηλαδή, που η κυβέρνηση μιλά για «ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας», πετσοκόβει ακόμα περισσότερο την ιατρική περίθαλψη των εργατικών - λαϊκών οικογενειών!

-- Για το 2017 το «clawback» (αναγκαστική επιστροφή στον ΕΟΠΥΥ από τις φαρμακευτικές εταιρείες των ποσών που υπερβαίνουν την καθορισμένη φαρμακευτική δαπάνη) θα πρέπει να μειωθεί κατά 30% και 15% για το 2018. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η ένταξη σε κλειστούς προϋπολογισμούς για είδη και παροχές που μέχρι τώρα ήταν εκτός. Τα «clawback» θα εκτελούνται σε εξάμηνη βάση.

-- Ξεκινά η σταδιακή εφαρμογή της αναδιάρθρωσης που φέρνει παραπέρα υποβάθμιση του συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ). Προβλέπεται η λειτουργία των Τοπικών Μονάδων Υγείας (ΤΟΜΥ), υποβαθμισμένων και υποστελεχωμένων μονάδων ΠΦΥ, όπως και η υποχρεωτική εγγραφή των ασθενών σε οικογενειακό γιατρό, ο οποίος θα λειτουργεί ως «κόφτης» («gatekeeper» είναι ο όρος που αναφέρεται στο συμπληρωματικό μνημόνιο...), για την παραπομπή των ασθενών σε ειδικούς γιατρούς, νοσοκομεία κ.λπ.

Αντεργατικές ανατροπές με παρόν και ... μέλλον

Από πρόσφατο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα

Απ' όσα είχαν γίνει γνωστά μέχρι το βράδυ της Παρασκευής, οι βασικές ανατροπές που αφορούν στα Εργασιακά περιγράφονται παρακάτω.

1. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να ψηφίσει την παγίωση όλων των αντεργατικών νόμων για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις που έχουν ψηφιστεί μετά το 2011, οι οποίοι «θα παραμείνουν σε ισχύ μέχρι το τέλος του προγράμματος του ESM. Αυτό περιλαμβάνει τις αναστολές της αρχής της ευνοϊκότητας και την αρχή της επέκτασης», αναφέρεται ρητά στο κείμενο του «συμπληρωματικού μνημονίου», σε αντίθεση με τους προπαγανδιστικούς ισχυρισμούς της κυβέρνησης για τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Επιπλέον, δεσμεύεται να συγκροτήσει εκ των προτέρων (έως το Σεπτέμβρη του 2017) ένα «αξιόπιστο διοικητικό σύστημα για την εκτίμηση της αντιπροσωπευτικότητας» των οργανώσεων που υπογράφουν μια κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση. Στην πράξη, δηλαδή, συγκροτείται από τώρα ο μηχανισμός που θα θέτει μόνιμα εμπόδια στη σύναψη κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και στη δυνατότητα επέκτασής τους σε ολόκληρο τον κλάδο ή το επάγγελμα, στο όνομα της «έλλειψης αντιπροσωπευτικότητας»...

Κατά τον ίδιο τρόπο παραμένει επ' αόριστον σε ισχύ όλο το άθλιο αντεργατικό πλαίσιο για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), που προβλέπουν η σχετική ΠΥΣ του 2012 και οι νόμοι που την ακολούθησαν. Κατ' επέκταση, διατηρούνται «στο γύψο» οι κατώτεροι μισθοί των 586 ευρώ μεικτά για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους εργαζόμενους.

2. Κομβικό στοιχείο στην παραπέρα ενίσχυση του εργασιακού μεσαίωνα αποτελεί η ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Στο «συμπληρωματικό μνημόνιο» αναφέρεται ότι «οι αρχές θα τροποποιήσουν το νόμο 4177/2013, αφαιρώντας τους περιορισμούς στο μέγεθος και τον τύπο των καταστημάτων που μπορούν να λειτουργούν την Κυριακή». Σύμφωνα με τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, το αντιλαϊκό πακέτο που συζητιέται και ψηφίζεται από βδομάδα, θα προβλέπει λειτουργία των καταστημάτων για 30 με 32 Κυριακές το χρόνο σε περιοχές που χαρακτηρίζονται «τουριστικές», εντάσσοντας στις περιοχές αυτές το δήμο Αθηναίων, όλο το παραλιακό μέτωπο από τον Πειραιά έως το Σούνιο, περιοχές του Πειραιά, το δήμο Θεσσαλονίκης και την περιοχή γύρω από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος»...

3. Απελευθερώνονται ουσιαστικά πλήρως οι μαζικές ομαδικές απολύσεις για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μέσα από την κατάργηση της «διοικητικής έγκρισης», η οποία θα αντικατασταθεί με «μια διαδικασία κοινοποίησης» προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ), «η οποία δεν προϋποθέτει εκ των προτέρων έγκριση»! Αντίθετα, η επιχείρηση θα ανακοινώνει στον ΟΑΕΔ τον κατάλογο των απολυθέντων και θα υποβάλλει ένα «κοινωνικό σχέδιο» για τις συνέπειες των απολύσεων και πιθανά μέτρα, όπως κατάρτιση - επανεκπαίδευση κάποιων απολυμένων κ.τ.λ.

Η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων «πηγαίνει πακέτο» με την παραπέρα γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, με «πρωταγωνιστικό» ρόλο μάλιστα να παίζει το αστικό κράτος (χαρακτηριστικά, όλες οι προσλήψεις προσωπικού στις Τοπικές Μονάδες Υγείας που προβλέπει και το συμπληρωματικό μνημόνιο, θα είναι διετείς συμβάσεις, γενικεύοντας και στην Υγεία την απασχόληση με ημερομηνία λήξης).

4. Ισχυροποιούνται τα όπλα της εργοδοσίας απέναντι στις απεργίες, με έμμεση νομιμοποίηση της εργοδοσίας να εφαρμόζει την ανταπεργία («λοκ άουτ»), καθώς προβλέπεται να θεσπιστεί νομοθεσία που «θα επιτρέπει η ταχεία δικαστική διαδικασία που χρησιμοποιείται για να κρίνεται η νομιμότητα των απεργιών, να χρησιμοποιείται και για διαφορές που προκύπτουν από την εφαρμογή του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα σε περιπτώσεις απεργιών». Δηλαδή, με τις ίδιες «fast track» διαδικασίες που κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές τις περισσότερες απεργίες, ο εργοδότης θα μπορεί να επικαλείται το εν λόγω άρθρο του Αστικού Κώδικα και να εξασφαλίζει να μην πληρώνει μισθό σε όσους δεν απεργούν - κατά τη διάρκεια μιας απεργίας στην επιχείρηση - ασκώντας με τον τρόπο αυτό πίεση στους απεργούς.

5. Στο στόχαστρο μπαίνει και η προκήρυξη απεργιών, καθώς η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι στην επόμενη «αξιολόγηση» «θα υιοθετήσει νομοθεσία για την αύξηση της απαρτίας για την προκήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία στο 50%». Ανεξάρτητα από τη σκόπιμα «θολή» διατύπωση, το βέβαιο είναι ότι σε όλες τις εκδοχές, η διάταξη αυτή προδιαγράφει την επιβολή νέων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών. Αλλωστε, τα κυβερνητικά στελέχη το προηγούμενο διάστημα δεν έκρυβαν πως αυτό βρίσκεται στο αντιλαϊκό τραπέζι, και ειδικότερα εξεταζόταν οι απεργίες να αποφασίζονται από την πλειοψηφία των εργαζομένων μιας επιχείρησης και όχι από την πλειοψηφία των συμμετεχόντων σε μια Γενική Συνέλευση που έχει απαρτία.

6. Επίθεση στη συνδικαλιστική δράση συνιστά και η προβλεπόμενη στη συμφωνία διεύρυνση των λόγων για τους οποίους μια επιχείρηση θα μπορεί να απολύει συνδικαλιστές, όπως και ο λεγόμενος «εξορθολογισμός» των συνδικαλιστικών αδειών, αφού στην πράξη δίνει νέα όπλα στα χέρια των εργοδοτών να κλιμακώσουν την επίθεση ενάντια σε συνδικάτα και συνδικαλιστές που αντιπαλεύουν την πολιτική του κεφαλαίου, να βάλουν εμπόδια στη δυνατότητά τους να παρεμβαίνουν σε χώρους δουλειάς, να ενημερώνουν εργαζόμενους και να συμβάλλουν στην οργάνωση της πάλης.

7. Σοβαρά ερωτήματα προκαλεί και η δέσμευση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων, εργαλείο που μπορεί να αξιοποιηθεί για το «φακέλωμα» των εργαζομένων.

    

Αγρια χαράτσια σε συντάξεις και ασφαλιστικές εισφορές

Στο Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση συνεχίζει και κλιμακώνει την επίθεση που ξεκίνησε με την ψήφιση του 3ου μνημονίου το καλοκαίρι του 2015 και επέκτεινε με την ψήφιση του νόμου 4387/2016, πριν έναν ακριβώς χρόνο. Το συνολικό κόστος των αντιασφαλιστικών παρεμβάσεων για την τετραετία 2016 - 2019, χωρίς να συνυπολογιστούν τα μέτρα του 2015, ξεπερνά τα 11 δισ. ευρώ!

Ειδικότερα, τα νέα μέτρα που θα πάνε για ψήφιση στη Βουλή για το Ασφαλιστικό ανέρχονται στα 3 δισ. ευρώ κάθε χρόνο από το 2019. Συγκεκριμένα:

-- Στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις, από το 2019, θα υπάρξει νέο πετσόκομμα κατά 1,8 δισ. ευρώ, με την επιβολή κατάργησης ή μείωσης της «προσωπικής διαφοράς» σε πάνω από 1 εκατ. συνταξιούχους. Η μείωση θα φτάνει μέχρι το 18% του συνολικού ποσού της σύνταξης (δηλαδή, μέχρι και δύο συντάξεις το χρόνο!), ενώ σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνεται ο «στόχος» των 1,8 δισ. ευρώ, η περικοπή θα επεκτείνεται και στις επικουρικές συντάξεις.

-- Από το 2018 επιβάλλεται νέα αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες, αφού πλέον τα ποσοστά των κρατήσεων θα γίνονται όχι στο καθαρό φορολογητέο εισόδημα του προηγούμενου έτους, αλλά σε αυτό θα προστίθεται και το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών. Η ετήσια επιβάρυνση εκτιμάται σε 1,2 δισ. ευρώ και θα αφορά περίπου 1,4 εκατομμύρια ασφαλισμένους. Για τον πρώτο χρόνο γίνεται λόγος για «έκπτωση» κατά 15% στις νέες αυξημένες εισφορές, ωστόσο το κείμενο του συμπληρωματικού μνημονίου αναφέρει ρητά ότι δεν θα υπάρχουν εκπτώσεις τα επόμενα χρόνια.

Βέβαια, τα παραπάνω συμπληρώνονται με την πρόσθετη φορολογική αφαίμαξη ακόμα και των χαμηλόμισθων, αλλά και των χαμηλοσυνταξιούχων, ύψους 1,8 δισ. ευρώ ετησίως, μέσα από τη νέα μείωση του αφορολόγητου, που ισοδυναμεί με λεηλασία ακόμα και των εισοδημάτων που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας.