«Κρίκος» στην αλυσίδα της ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών

MotionTeam

Στο πλαίσιο υλοποίησης των στρατηγικών επιλογών της ΕΕ, που εξυπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για τον γεωστρατηγικό έλεγχο περιοχών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, αλλά και τους σχεδιασμούς του εγχώριου κεφαλαίου για μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, ολοκληρώθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ ΑΕ).

Πλειοδότρια κοινοπραξία για την απόκτηση του 67% του ΟΛΘ ΑΕ, αναδείχθηκε η «Deutsche Invest Equity Partners GmbH», η «Terminal Link SAS» του ομίλου «CMA-CGM» και η «Belterra Investments LTD», η οποία ανήκει στον όμιλο του Ιβάν Σαββίδη. Με προσφορά ύψους 231,92 εκατ. ευρώ βάζει στο χέρι για 35 χρόνια το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που καλύπτει 1.550.000 τ.μ., σε μήκος περίπου 3.500 μέτρων, και αποτελεί «φιλέτο» για τα επιχειρηματικά σχέδια των μονοπωλίων, καθώς σε αυτό παράγεται μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της χώρας.

Ο όμιλος «CMA CGM», που μεταξύ των άλλων αποτελεί μέλος της τετραμελούς συμμαχίας «OCEAN Alliance», στην οποία ανήκει και η «Cosco», εξυπηρετεί τα 420 από τα 521 εμπορικά λιμάνια της υφηλίου και ο ενοποιημένος τζίρος του προσεγγίζει τα 22 δισ. δολάρια.

Η «Deutsche Invest Equity Partners GmbH» διαχειρίζεται κεφάλαια που αγγίζουν τα 2,3 δισ. ευρώ, με τοποθετήσεις σε επιχειρηματικές συμμετοχές, αναπτυξιακές δράσεις και διαχείριση ακινήτων, κυρίως στις αγορές της Γερμανίας, της Κίνας και των ΗΠΑ.

Πανηγυρισμοί κυβέρνησης - βιομηχάνων...

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει και παρουσιάζει μια συμφωνία που φτάνει το 1,1 δισ. ευρώ, προσθέτοντας στο τίμημα προσφοράς (231,92 εκατ.), τις υποχρεωτικές επενδύσεις, ύψους 180 εκατ. ευρώ, που συμφωνήθηκαν για την επόμενη επταετία, τα αναμενόμενα έσοδα άνω των 170 εκατ. ευρώ του κράτους από τη σύμβαση παραχώρησης (αντάλλαγμα παραχώρησης σε ποσοστό 3,5% του κύκλου εργασιών της ΟΛΘ ΑΕ), τα αναμενόμενα μερίσματα που θα εισπραχθούν από το ΤΑΙΠΕΔ για το υπολειπόμενο ποσοστό του 7,22%, καθώς και τις εκτιμώμενες (πέραν των ελάχιστων υποχρεωτικών) επενδύσεις, μέχρι τη λήξη της παραχώρησης το 2051.

Από κοντά πανηγυρίζουν και οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων, των εξαγωγέων και των μεγαλεμπόρων. Ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βόρειας Ελλάδας αναφέρει πως «η σημαντική και γρήγορη ανάπτυξη του λιμανιού με μεγάλες συνέργειες που θα επιτρέψουν τη διακίνηση αυξημένου όγκου φορτίων από τις χώρες της Ανατολής προς τις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης αλλά και της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, δημιουργεί ικανοποίηση και προσδοκίες», καθώς μπορεί να συμβάλει «στην ανάπτυξη της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας».

Απάτη η «εξασφάλιση» των εργασιακών δικαιωμάτων

Ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Παναγιώτης Κουρουμπλής, προκειμένου να εξηγήσει πώς ο ΣΥΡΙΖΑ από τα γενικά λόγια τού «όχι στις ιδιωτικοποιήσεις» πέρασε στην «αξιοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, μέσα από συμπράξεις με ιδιώτες» και τελικά έφτασε να είναι αυτός που θα ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση, ικανοποιώντας άλλη μια απαίτηση του κεφαλαίου, μίλησε για «αναγκαστικές επιλογές στις οποίες είναι δεσμευμένη η χώρα», που όμως η κυβέρνηση «καταφέρνει να τις αξιοποιεί με μεγαλύτερο όφελος για το κοινωνικό σύνολο», λέγοντας σε αυτό το πλαίσιο πως «εξασφαλίσαμε τα εργασιακά δικαιώματα με πολύ σεβασμό και προσοχή, ενώ παραχωρήσαμε σημαντικά τμήματα του πρώτου προβλήτα στους φορείς της πόλης».

Η «εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων» στην οποία αναφέρεται, αφορά την υπογραφή της ΣΣΕ μεταξύ της ΟΜΥΛΕ και της διοίκησης του ΟΛΘ ΑΕ, η οποία λήγει στις 31 Δεκέμβρη του 2018. Μετά οι εργαζόμενοι θα πρέπει να διαπραγματευτούν με τον ιδιώτη επενδυτή. Βέβαια, τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες έχουν στρώσει το έδαφος για εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, διαμορφώνοντας το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο. Ενδεικτικό είναι ότι οι εργαζόμενοι (χειριστές φορτοεκφορτωτικών μηχανημάτων, λιμενεργάτες κ.ά.) των λιμανιών που είναι ανώνυμες εταιρείες, καθώς και των διαμετακομιστικών κέντρων (logistics), εξαιρέθηκαν από το νόμο για τη διαμόρφωση Εθνικού Μητρώου Φορτοεκφορτωτών Λιμένος και Ξηράς, που ψηφίστηκε τον περασμένο Φλεβάρη (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ενωση Κεντρώων και Ποτάμι). Αυτό σηματοδοτεί ότι τα λιμάνια και η διαμετακόμιση μετατρέπονται σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, χωρίς κανένα εργασιακό, ασφαλιστικό, συνδικαλιστικό δικαίωμα και με ειδικό φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην COSCO.

«Ενστάσεις» για τη «μορφή» και το «τίμημα», μακριά από τα λαϊκά συμφέροντα

Η ΟΜΥΛΕ, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και σήμερα διαμαρτύρεται για τη μορφή που επιλέχθηκε για την ιδιωτικοποίηση, για το τίμημα με το οποίο τελικά πουλήθηκε ο ΟΛΘ ΑΕ, και για το αν εξυπηρετούνται αποτελεσματικά τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης. Σε ανακοίνωσή της αναφέρει: «Η επιλογή του μοντέλου της πώλησης των μετοχών (...) υποβάθμισε από μόνη της την αξία του ΟΛΘ, ιδιαίτερα σε περίοδο που το χρηματιστήριο καταγράφει απίστευτα χαμηλά λόγω κρίσης και αποανάπτυξης». Και καλεί την κυβέρνηση να απαντήσει «πώς ακριβώς προασπίζονται στη σύμβαση παραχώρησης την άμεση εξυπηρέτηση εισαγωγών εξαγωγών, την εθνική οικονομία και την τιμολόγησή τους από τον ιδιώτη επενδυτή;».

Στη μορφή της ιδιωτικοποίησης ήταν ενταγμένες και οι όποιες αντιδράσεις είχαν εκφραστεί τα προηγούμενα χρόνια από τα αστικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), τους φορείς της πόλης και την εργοδοτική πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Ετσι, π.χ. ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Α. Τζιτζικώστας, δήλωνε ότι είναι αντίθετος στην πώληση του λιμανιού, αλλά υπέρ της παρουσίας στρατηγικού επενδυτή σε τομείς της λειτουργίας του λιμανιού. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης συμφωνούσε με την παραχώρηση σε ιδιώτες επενδυτές και μιλούσε για «διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού», με την ενεργό συμμετοχή του δήμου Θεσσαλονίκης στη διαχείριση. Και αφού έλαβε τη δέσμευση της παραχώρησης μέρους των εγκαταστάσεων της Α' Προβλήτας για την επιχειρηματική εκμετάλλευση από το δήμο, έπαψε κάθε διαφωνία με οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησης.

Οι «ενστάσεις» αυτές βέβαια, όπως έχει αποδειχτεί και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, συνδέονται ή ακόμα και απηχούν τους σφοδρούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου (π.χ. εφοπλιστές κ.λπ.) που προτάσσουν άλλες μορφές ιδιωτικοποίησης, πιο κοντά στα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα.

Ομως, ακόμα και αν επιλέγονταν άλλες μορφές ιδιωτικοποίησης, δεν θα αναιρούνταν στο ελάχιστο οι συνέπειες για τους εργαζόμενους, συνολικά το λαό αλλά και τη χώρα. Αλλωστε, και στο πλαίσιο λειτουργίας του ΟΛΘ ΑΕ με την πλειοψηφία των μετοχών στο κράτος, λειτούργησε ως κερδοφόρα επιχείρηση, που έφτασε να καταγράφει 80 εκατ. χρηματικά διαθέσιμα και 76 εκατ. αποθεματικά, πατώντας πάνω στην αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων, επιβάλλοντας μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση της εργασίας (λόγω έλλειψης προσωπικού) κ.ά.