Συγκέντρωση διαμαρτυρίας αύριο, Τετάρτη στις 6.30 μ.μ. στο Χίλτον, όπου συνεδριάζουν κυβέρνηση και κουαρτέτο για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα

 
 
 
 
 

Συγκέντρωση αύριο, Τετάρτη 1 Μάρτη, στις 6.30 μ.μ. στο ξενοδοχείο «Hilton», στο χώρο των «διαπραγματεύσεων», διοργανώνει το ΠΑΜΕ.

Σε ανακοίνωσή του σημειώνει:

«Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ - ΣΕΒ ετοιμάζουν νέα επίθεση με νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με κατάργηση όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, με νέα φοροληστεία. Όλα αυτά θα προστεθούν πάνω στα προηγούμενα μέτρα, οδηγώντας την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε απόγνωση.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να εξαπατήσει για άλλη μια φορά προβάλλοντας δήθεν αντίμετρα στα μέτρα παρουσιάζοντάς τα ουδέτερα, όπως έλεγε και με το ασφαλιστικό ότι δε θα μειώνονταν οι συντάξεις. Κανείς δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα.

Καμία ανοχή στα ψέματα της κυβέρνησης.

Καμία ανοχή στα παιχνίδια των διαπραγματεύσεων, στα νέα βάρβαρα μέτρα!

Να οργανώσουμε την αντεπίθεση απέναντι στους εκπροσώπους του κεφαλαίου.

Όλοι στον αγώνα. Να δείξουμε τη δύναμή μας.

Να απαιτήσουμε τις απώλειές μας, τις πραγματικές μας ανάγκες.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, σε συγκέντρωση αύριο, Τετάρτη 1 Μάρτη, στο χώρο των “διαπραγματεύσεων”.

Όλες και όλοι στο ΗΙLTON στις 6.30 μ.μ.».

Σε μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση καλούν η ΠΑΣΕΒΕ, η ΟΒΣΑ, η ΟΓΕ, ο Σύλλογος Αυτοαπασχολουμένων, Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Καισαιριανής.

ΥΠΟΔΟΧΗ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΩΝ ΑΠΟ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ

Μαθήματα αλληλεγγύης στις πύλες των σχολείων

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Πολλά από αυτά τα παιδιά κάθισαν για πρώτη φορά σε σχολικά θρανία. Αλλα ξαναείδαν σχολική αίθουσα, δάσκαλο και μαθήματα μετά από πολύ καιρό, αφού έβλεπαν μόνο κακουχίες και βάσανα τόσο με τον ξεριζωμό όσο και με την εγκατάσταση στους καταυλισμούς.

Εκτός, όμως, από τα μαθήματα που ξεκίνησαν να διδάσκονται τα προσφυγόπουλα μέσα στις σχολικές αίθουσες, ένα άλλο «μάθημα», γνήσιας ταξικής αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και στήριξης στα παιδιά του πολέμου, παραδίδεται από σωματεία εργαζομένων, γονέων και εκπαιδευτικών, από Λαϊκές Επιτροπές και απλούς εργαζόμενους έξω από τα σχολεία.

Οι εικόνες με το χειροκρότημα, την αγκαλιά σε αυτά τα παιδιά, με την παράδοση σχολικής ύλης από το υστέρημα ανθρώπων του μόχθου, ήταν το τελευταίο διάστημα σχεδόν καθημερινές. Οσοι συμμετέχουν στις εκδηλώσεις υποδοχής, δικαιούνται να είναι υπερήφανοι, γιατί μόνο η εργατική τάξη, ο φτωχός λαός, το οργανωμένο εργατικό κίνημα μπορεί να δημιουργήσει τέτοιες συγκινητικές στιγμές.

Η οργάνωση αυτών των εκδηλώσεων έδειξε ότι παρόλο που η κυβέρνηση, με τον τρόπο που επέλεξε να διαχειριστεί το ζήτημα, έστρωσε βούτυρο στο ψωμί των φασιστικών - εγκληματικών ομάδων για να χύσουν το δηλητήριό τους, το εργατικό κίνημα μπορεί να βάλει ταξικό φραγμό στη φανερή και συγκαλυμμένη ξενοφοβία. Να απομονώσει τις ρατσιστικές κραυγές με την αποφασιστική παρέμβαση, τη συνδυασμένη αξιοποίηση όλων των μορφών: από την εξόρμηση στις λαϊκές γειτονιές και τους χώρους δουλειάς μέχρι τις συναυλίες αλληλεγγύης και τις παραστάσεις διαμαρτυρίας σε κρατικούς φορείς.

ΧΑΪΔΑΡΙ

Παράλληλα, αυτή η πλούσια αγωνιστική παρέμβαση αποτελεί και κάλεσμα οργάνωσης της κοινής πάλης Ελλήνων και προσφύγων - μεταναστών ενάντια στον κοινό εχθρό, που φέρνει πολέμους, προσφυγιά, φτώχεια και εξαθλίωση: τον καπιταλισμό.

Μαζική και θερμή υποδοχή στο Χαϊδάρι

Στο 5ο και στο 9ο Δημοτικό και στο 4ο Γυμνάσιο Χαϊδαρίου φοιτούν προσφυγόπουλα από τον καταυλισμό του Σκαραμαγκά και η Λαϊκή Επιτροπή της πόλης οργάνωσε την υποδοχή τους με εκδηλώσεις έξω από τα σχολεία, εκφράζοντας τη στήριξή τους στο νέο κεφάλαιο που ανοίγει στη ζωή τους.

Το «παρών» στις εκδηλώσεις έδωσε η δημοτική αρχή της πόλης, προσφέροντας στους νέους μαθητές τσάντες με σχολικά είδη. Ο κομμουνιστής δήμαρχος Μιχάλης Σελέκος δήλωσε, μάλιστα, περήφανος, καθώς στο Χαϊδάρι δεν εκφράστηκε η παραμικρή ξενοφοβική αντίδραση απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Οπως είπε, υπάρχουν και αυτές οι εικόνες, εκτός από τις «οδυνηρές μειοψηφίες» που δημιουργούν τα επεισόδια σε άλλες πόλεις και σε καμιά περίπτωση δεν χαρακτηρίζουν τον ελληνικό λαό. «Ο λαός μας έχει αισθήματα φιλίας, αγάπης, αλληλεγγύης, βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη...», ανέφερε ο δήμαρχος.

Μάλιστα, σε σύσκεψη που πραγματοποίησαν 35 μαζικοί φορείς της πόλης (εργατικά σωματεία, σύλλογοι γονέων, αθλητικοί - πολιτιστικοί σύλλογοι κ.λπ.) πριν την υποδοχή των προσφυγόπουλων, συμφώνησαν να απευθύνουν θερμό καλωσόρισμα στους πρόσφυγες μαθητές.

Πλήθος πρωτοβουλιών στο Περιστέρι

Στο Περιστέρι, η Λαϊκή Επιτροπή Αγώνα, από την πρώτη στιγμή σήκωσε το βάρος της υποδοχής των προσφυγόπουλων στο 8ο Γυμνάσιο και στο 13-33ο Δημοτικό, καλώντας το λαό της πόλης να συμβάλει αποφασιστικά στην έμπρακτη αλληλεγγύη. Οι εξορμήσεις ήταν καθημερινές στις γειτονιές και τους τόπους δουλειάς, ενώ πραγματοποιήθηκε και κινητοποίηση με παράσταση διαμαρτυρίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, απαιτώντας την υιοθέτηση ψηφίσματος στήριξης στα προσφυγόπουλα. Το περασμένο Σάββατο διοργανώθηκε στο ΚΥΒΕ Περιστερίου συναυλία αλληλεγγύης με το συγκρότημα «Υπεραστικοί», δίνοντας κι άλλη ώθηση στην εκδήλωση της θερμής υποδοχής στα σχολεία, που ακολούθησε τη Δευτέρα 20/2 και την Τρίτη 21/2.

Στις εκδηλώσεις υποδοχής βρέθηκαν και μαθητές της πόλης. Η Γκουζάλτου Λιαγκάνοβα, μέλος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του 13ου Λυκείου, μεταφέροντας την απόφαση των συμμαθητών της να καλωσορίσουν τα προσφυγόπουλα, ανέφερε: «Είμαστε ενάντια στην ξενοφοβία και στο ρατσισμό. Θα συνεχίσουμε να βοηθάμε τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους γιατί είναι φτωχά λαϊκά στρώματα. Αγωνιζόμαστε και κάνουμε πορείες για να έχει κάθε παιδί πρόσβαση στη μόρφωση!».

Συγκέντρωση στο Ωραιόκαστρο

Σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα προσφυγόπουλα καλεί η Λαϊκή Επιτροπή Ωραιοκάστρου, την Τρίτη 28 Φλεβάρη, στη 1 το μεσημέρι, στο Δημαρχείο της πόλης. Στο κάλεσμά της χαιρετίζει τους εργαζόμενους της περιοχής, καθώς και τη μεγάλη πλειοψηφία των Γονέων του 1ου Δημοτικού Σχολείου που υποδέχθηκαν με θέρμη και αγάπη τα προσφυγόπουλα. Υπογραμμίζει ότι οι γονείς πρέπει να θέσουν στο περιθώριο τους επαγγελματίες «πατριώτες» που βρωμίζουν και δυσφημίζουν το Ωραιόκαστρο, ενώ καταγγέλλει την απαράδεκτη τοποθέτηση του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων του 1ου Δημοτικού Σχολείου, που κήρυξε αποτυχημένη τριήμερη αποχή στο σχολείο ενάντια στην εκπαίδευση των προσφύγων μαθητών. Συγκεκριμένα, διεκδικεί, παλεύοντας ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική δράση, μόρφωση για όλα τα προσφυγόπουλα και ανθρώπινες συνθήκες ζωής και ταξιδιωτικά έγγραφα σε όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες για τον τόπο προορισμού τους.

Στο μεταξύ, σε κινητοποίηση συμπαράστασης στα προσφυγόπουλα που φοιτούν στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ωραιοκάστρου, αλλά και στους δασκάλους του, προχώρησαν εκπαιδευτικοί από διάφορα σχολεία της πόλης την Πέμπτη 23/2, δίνοντας απάντηση και στις ρατσιστικές κραυγές μερίδας ακροδεξιών στοιχείων.

Στη Δραπετσώνα

Ζεστό καλωσόρισμα ετοίμασαν καθηγητές, μαθητές και γονείς και στο 2ο Γυμνάσιο - Λύκειο Δραπετσώνας για τα 30 περίπου προσφυγόπουλα 13-15 ετών που θα φοιτήσουν εκεί.

Η χορωδία του σχολείου τούς υποδέχτηκε με το «We are the world», ενώ μοιράστηκαν και δώρα από τους Ελληνες μαθητές στα παιδιά των προσφύγων. Την αλληλεγγύη τους εξέφρασαν η ΕΛΜΕ Πειραιά, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Περάματος - Κερατσινίου και η Λαϊκή Επιτροπή Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΜΟΛΙΣ 40 ΕΤΩΝ ΦΩΤΟΣ

Επτά πετρώδεις πλανήτες, τρεις στην κατοικήσιμη ζώνη!

Εχουν μέγεθος συγκρίσιμο με της Γης και, αν διαθέτουν νερό, ίσως υπάρχει σε όλους σε υγρή μορφή και οπωσδήποτε σε τουλάχιστον τρεις απ' αυτούς

Καλλιτεχνική απεικόνιση της θέας από τον TRAPPIST-1f, με το νερό - εφόσον υπάρχει - να κυριαρχεί, τόσο σε υγρή όσο και σε παγωμένη μορφή, κοντά στον τερματικό μεσημβρινό, που χωρίζει την πλευρά που έχει συνεχώς μέρα από εκείνη που έχει συνεχώς νύχτα. Στο βάθος του ορίζοντα το αστέρι του πλανητικού συστήματος. Στον ουρανό φαίνονται 3 από τους άλλους πλανήτες (δύο κοντά και ένας στο βάθος). Επειδή δεν απέχουν πολύ από τον TRAPPIST-1f, κάποιοι έχουν φαινόμενη διάμετρο μεγαλύτερη από της Σελήνης!

Δεν πέρασαν παρά έξι μήνες από τότε που ανακαλύφθηκε ο εξωπλανήτης Εγγύτατος β, στην κατοικήσιμη ζώνη, γύρω από το κοντινότερο στη Γη άστρο, τον Εγγύτατο Κενταύρου, έναν ερυθρό νάνο, αστέρι με μέγεθος πολύ μικρότερο από τον Ηλιο, που ακριβώς λόγω της μικρής του μάζας δεν μπορεί να ανεβάσει υψηλή θερμοκρασία και γι' αυτό εκπέμπει κόκκινο αντί για κίτρινο φως. Την περασμένη Τετάρτη, η NASA γνωστοποίησε μία εξίσου σημαντική - αν όχι σημαντικότερη - ανακάλυψη και πάλι στη γειτονιά μας, αν και λίγο πιο μακριά: την ανακάλυψη από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ, ενός συστήματος 7 εξωπλανητών, που όλοι έχουν μέγεθος συγκρίσιμο με της Γης, ενώ τρεις απ' αυτούς βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από το άστρο τους, επίσης έναν ερυθρό νάνο, τον TRAPPIST-1, στον αστερισμό του Υδροχόου.

Πρόκειται για νέο ρεκόρ στον αριθμό των εξωπλανητών που ανακαλύπτονται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από ένα μόνο άστρο. Με λίγη τύχη υγρό νερό θα μπορούσε να υπάρχει σε θύλακες και στους 7 πλανήτες του TRAPPIST-1. Το άστρο πήρε το όνομά του από τα αρχικά στα αγγλικά του Μικρού Τηλεσκοπίου Διάβασης Πλανητών και Μικροπλανητών, που βρίσκεται στη Χιλή και είχε ανακαλύψει το Μάη του 2016 τρεις εξωπλανήτες γύρω απ' αυτό. Με τη βοήθεια και του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του ESO (που είχε εντοπίσει τον Εγγύτατο β), το Σπίτζερ τελικά επιβεβαίωσε την ύπαρξη των δύο από τους τρεις πλανήτες και ανακάλυψε άλλους πέντε.

Πάρε κόσμε...

Καλλιτεχνική απεικόνιση του πλανητικού συστήματος TRAPPIST-1, όπως θα φαινόταν από τη Γη χρησιμοποιώντας ένα φανταστικό, απίστευτα ισχυρό τηλεσκόπιο. Τα μεγέθη και οι σχετικές θέσεις των πλανητών είναι με απόλυτη τήρηση των αναλογιών. Η απεικονιζόμενη διάταξη, με διπλή διάβαση πλανητών μπροστά από τον ερυθρό νάνο, αντιστοιχεί σε καταγραφή που έγινε από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ στο τέλος του 2016

Οπως γίνεται συνήθως για λόγους εντυπωσιασμού, αρκετά (αστικά) ΜΜΕ παρουσίασαν τη σημαντική ανακάλυψη με ψευδείς πηχυαίους τίτλους, μιλώντας για «απόλυτη ομοιότητα» τριών εξωπλανητών με τη Γη, ακόμη και για «ίχνη ζωής»! Μόνο CD με φωτογραφίες από την επιφάνεια των πλανητών και μπουκάλια με το νερό τους δεν πλάσαραν.

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν γνωρίζουμε αν έστω και σε έναν από τους νεοανακαλυφθέντες πλανήτες υπάρχει νερό σε οποιαδήποτε μορφή. Ούτε καν αν έχουν ατμόσφαιρα, ή η επιφάνειά τους βομβαρδίζεται από σωματίδια και καταστροφικές για τη ζωή ακτινοβολίες, από το αχνό, αλλά πολύ κοντινό, άστρο τους.

Ολοι οι πλανήτες του TRAPPIST-1 περιφέρονται γύρω του σε τροχιές με πολύ μικρότερη ακτίνα από εκείνη που περιφέρεται ο Ερμής, ο εσώτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος. Ο πιο κοντινός στο άστρο, ο TRAPPIST-1b, έχει έτος διάρκειας 1,5 γήινης ημέρας, ενώ ο πιο μακρινός, ο TRAPPIST-1h, ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά σε 20 γήινες μέρες. Επειδή η απόσταση μεταξύ των πλανητών είναι μικρή, κάποιος που θα στεκόταν στην επιφάνεια ενός θα μπορούσε να διακρίνει μορφολογικές λεπτομέρειες της επιφάνειας ορισμένων απ' τους άλλους, όπως μπορούμε να τις διακρίνουμε στη Σελήνη κοιτάζοντάς την από τη Γη.

Ολα τα «μάτια» στραμμένα εκεί

Οι επιστήμονες, με βάση την εκτιμώμενη πυκνότητα των πλανητών του TRAPPIST-1, θεωρούν ότι οι 6 απ' αυτούς με βεβαιότητα είναι πετρώδεις, ενώ για τον έβδομο, τον εξώτερο, για τον οποίο δεν έχει ακόμη υπολογιστεί η πυκνότητα με ακρίβεια, υπάρχει πιθανότητα να πρόκειται για «χιονόμπαλα». Ιδιαίτερα οι 3 αποτελούν καλή περίπτωση για τη μελέτη της ατμόσφαιρας πλανητών με μέγεθος παρόμοιο με της Γης, που είναι δυνάμει κατοικήσιμοι.

Συγκριτικό χαρακτηριστικών των πλανητών του TRAPPIST-1 και των πετρωδών πλανητών του Ηλιου

Το Σπίτζερ είναι τηλεσκόπιο υπερύθρων ακτίνων, εξαιρετικά κατάλληλο για να ανιχνεύσει το σύστημα του TRAPPIST-1, καθώς το άστρο αυτό είναι πιο λαμπρό στο αόρατο για το ανθρώπινο μάτι υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Οι αστρονόμοι παρακολουθούσαν τον TRAPPIST-1 συνεχώς επί 500 ώρες το φθινόπωρο του 2016 και εντόπισαν διαβάσεις των πλανητών μπροστά από το άστρο, αρκετές ώστε να αποκαλυφθεί το πλούσιο σύστημά του. Τώρα 4 από τους πλανήτες (ανάμεσά τους και τους 3 στην κατοικήσιμη ζώνη) παρατηρεί το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ, προσπαθώντας να εντοπίσει τυχόν ενδείξεις ατμόσφαιρας, ενώ άλλα χαρακτηριστικά τους μελετά το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ. Τη μελέτη τους θα αναλάβει στο μέλλον το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ.

Ο TRAPPIST-1 βρίσκεται σε απόσταση 40 ετών φωτός (376 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων) από τη Γη και στην αστρονομική κλίμακα είναι στη γειτονιά μας. Θα χρειάζονταν, όμως, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια για να φτάσει σ' αυτόν ένα διαστημόπλοιο με τη σημερινή πυραυλική τεχνολογία.

Αυξάνονται οι πιθανότητες

Οι πλανήτες του TRAPPIST-1 ίσως είναι παλιρροϊκά κλειδωμένοι ώστε να στρέφουν πάντα την ίδια πλευρά προς το άστρο τους, όπως η Σελήνη στρέφει πάντα την ίδια πλευρά προς τη Γη. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε η μία πλευρά θα έχει συνεχώς ημέρα και εκεί θα βρίσκεται τυχόν υγρό νερό, ενώ η άλλη συνεχώς νύχτα. Η λωρίδα γης ένθεν και ένθεν του τερματικού μεσημβρινού (νοητής γραμμής που χωρίζει τη μέρα από τη νύχτα σε έναν πλανήτη), θα έχει ημίφως και πιθανότατα πολύ δυνατούς ανέμους, λόγω της θερμοκρασιακής διαφοράς των δύο ημισφαιρίων.

Σύγκριση απόστασης τροχιών των πλανητών του TRAPPIST-1 και των πετρωδών πλανητών του ηλιακού συστήματος, με απεικόνιση με πράσινο χρώμα της περιοχής της κατοικήσιμης ζώνης γύρω από καθένα από τα δύο άστρα. Ολοι οι πλανήτες του TRAPPIST-1 κινούνται σε τροχιές με πολύ μικρότερη ακτίνα από εκείνη του εσώτερου πλανήτη του ηλιακού συστήματος, του Ερμή

Αν ο Δίας ήταν λίγο μεγαλύτερος και είχε μάζα αρκετή, ώστε να πυροδοτηθεί στον πυρήνα του πυρηνική σύντηξη, τότε θα είχαμε βέβαια δύο άστρα, ένα λαμπερό κίτρινο και ένα αχνό κοκκινωπό. Ταυτόχρονα, οι δορυφόροι του Δία, μερικοί από τους οποίους ίσως θα ήταν ακόμη μεγαλύτεροι από αυτούς που διαθέτει σήμερα, θα απάρτιζαν ένα δευτερεύον σύστημα, που θα έμοιαζε πολύ με του TRAPPIST-1, σαν πλανητικό σύστημα μέσα σε πλανητικό σύστημα.

Η νέα ανακάλυψη, δεν είναι απλώς μια προσθήκη 7 ακόμη εξωπλανητών στη λίστα των περίπου 3.500 που έχουν ανακαλυφθεί έως τώρα. Δείχνει ότι πολυπληθή πλανητικά συστήματα σαν το δικό μας δεν είναι σπάνια - βρήκαμε τουλάχιστον ένα ακόμη στη γειτονιά μας. Οτι πλανητικά συστήματα υπάρχουν όχι μόνο γύρω από κίτρινα άστρα, σαν τον Ηλιο, αλλά ακόμα και γύρω από ερυθρούς νάνους, αχνά άστρα με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από του Δία. Ακόμη περισσότερο, η νέα ανακάλυψη απέδειξε ότι οι πετρώδεις πλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη δεν είναι σπάνιοι, ούτε στο ίδιο πλανητικό σύστημα. Πάνω απ' όλα έδειξε ότι ίσως υπάρχουν πολλά πλανητικά συστήματα με περισσότερους από έναν πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, εκεί δηλαδή όπου οι θερμοκρασίες επιφάνειας επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Ολοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν τον τύπο του Ντρέικ, αυξάνοντας την πιθανότητα ύπαρξης ζωής βασισμένης στον άνθρακα και το νερό, σε πολλά σημεία στο Γαλαξία μας - κατά συνέπεια και σε καθέναν από τους απειράριθμους γαλαξίες του σύμπαντος.

ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ

Πολιτικές ενταγμένες στην προσπάθεια για εργάσιμο χρόνο - λάστιχο

«Στόχος μας είναι η αντιμετώπιση και η υπέρβαση της πρόκλησης των ημερών μας, που συνοψίζεται ως συμφιλίωση της επαγγελματικής - οικογενειακής ζωής». Ο στόχος αυτός, που βρίσκεται σε πλήρη στοίχιση με την πολιτική της ΕΕ και τις αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων, τέθηκε από τη Γενική Γραμματέα Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ), Φωτεινή Κούβελα, στη συνάντηση που είχε στις 25 Γενάρη με την υπουργό Εργασίας, Ε. Αχτσιόγλου. Σκοπός της συνάντησης ήταν η κατάθεση των θέσεων της ΓΓΙΦ σχετικά με την «ισότιμη και δίκαιη αντιμετώπιση των γυναικών στον τομέα της εργασίας».

Με την επωδό της «συμφιλίωσης» εργασίας και οικογένειας, η ΓΓΙΦ επαναφέρει ένα ζήτημα που είναι ήδη γνωστό: Μέτρα και πολιτικές που επικαλούνται την «ισότητα» των γυναικών, καταργούν και ισοπεδώνουν εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ειδικά όσον αφορά τους όρους εργασίας, στο όνομα της καλύτερης «ισορροπίας» ανάμεσα στις απαιτήσεις της δουλειάς και τις ευθύνες της οικογένειας προωθείται η γενίκευση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις, γυναικών και ανδρών.

Πλευρές όπως οι παραπάνω αποτυπώνονται στις σελίδες του πρόσφατου τεύχους της περιοδικής έκδοσης «Foundation Focus» (Δεκέμβρης 2016) του Eurofound (Ευρωπαϊκό Ιδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας).

Κριτήριο η ανάγκη των επιχειρήσεων για ευελιξία

Το Eurofound καταγράφει την αυξανόμενη ανάγκη για ευελιξία στην αγορά εργασίας, δηλαδή, με άλλα λόγια, την προσπάθεια των επιχειρήσεων να μεταβάλλουν τις ώρες και τις μέρες εργασίας του εργατικού δυναμικού σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους. Πλευρές της σημερινής εργασιακής πραγματικότητας στην ΕΕ είναι οι εξής: Το ποσοστό των μερικώς απασχολούμενων το 2015 άγγιξε το 33% των μισθωτών γυναικών και το 10% των ανδρών. Το 21% των εργαζομένων δουλεύει σε βάρδιες. Το 30% εργάζεται Κυριακές. Το 12% των ερωτηθέντων αναφέρει ότι ενημερώνεται για τυχόν αλλαγές στα ωράριά του μερικές μέρες πριν, ενώ το 5% ενημερώνεται την ίδια μέρα. Το 12% αναφέρει ότι του ζητείται να προσέλθει εκτάκτως για εργασία αρκετές φορές κάθε μήνα.

Παράλληλα, όμως, εστιάζει στη ...θετική πλευρά της ευελιξίας για τις μισθωτές εργαζόμενες, καθώς τους επιτρέπει «να απουσιάσουν πιο εύκολα από την εργασία για προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους». Κυβερνήσεις, επιχειρηματικοί όμιλοι και διακρατικοί ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι επιφορτισμένες με την αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες - αφού οι δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες είναι σχεδόν ανύπαρκτες - για να παρουσιάσουν την ευέλικτη εργασία από συμφέρουσα έως αναγκαία για τις μισθωτές. Οι πολιτικές «συμφιλίωσης» οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων είναι στην πραγματικότητα ακριβώς αυτό: Ενα ακόμα «όχημα» για να γενικευτούν η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία και συνολικά οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις σε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του εργατικού δυναμικού.

Στην κατεύθυνση των Οδηγιών που κουρελιάζουν το 8ωρο

Ιδιαίτερα διαφωτιστικό είναι το κεφάλαιο της έκδοσης που επιχειρηματολογεί για την ανάγκη να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που παρέχει η ευρωενωσιακή Οδηγία για τον εργάσιμο χρόνο (2003/88/EC). «Η Οδηγία δεν σχεδιάστηκε με σκοπό να δώσει λύσεις στο ζήτημα της ισορροπίας δουλειάς και οικογενειακής ζωής», αναφέρει το Eurofound, αλλά προσθέτει ότι με τις ρυθμίσεις που εισάγει για τον εργάσιμο χρόνο «τελικά συνεισφέρει» σε αυτόν το στόχο. Πράγματι, οι ρυθμίσεις δεν έχουν αντικείμενο τη «συμφιλίωση» εργασίας και οικογένειας, αλλά το χτύπημα στο 8ωρο. Η συγκεκριμένη Οδηγία προβλέπει εργάσιμη βδομάδα 48 ωρών ενώ ορίζει ως ελάχιστο διάστημα ανάπαυσης ανάμεσα σε δύο διαδοχικές βάρδιες τις 11 ώρες. Ετσι, οδηγεί ακόμα και σε εργάσιμο χρόνο 13 ωρών μέσα στο 24ωρο.

Σήμερα, οι κατευθύνσεις της έχουν προχωρήσει στην πράξη. Στο πλαίσιο της έκτης Ευρωπαϊκής Ερευνας για τις Συνθήκες Εργασίας (EWCS), που εκπόνησε το Eurofound το 2015, το 11% των εργαζομένων ανέφερε ότι δουλεύει με ωράρια που ξεπερνούν τις 48 ώρες τη βδομάδα. Το 16% των ανδρών και το 6% των γυναικών ανέφεραν ότι για τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα είχαν εργαστεί σε βάρδιες ανάμεσα στις οποίες δεν μεσολαβούσαν 11 ώρες ανάπαυσης. Σχεδόν οι μισοί από τους τελευταίους δούλευαν επίσης περισσότερες από 48 ώρες τη βδομάδα.

Το κερασάκι στην τούρτα αποτελούν οι «πολιτικές συμφιλίωσης» που προσφέρουν στις εργαζόμενες οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μέσα από τις σελίδες της ίδιας έκδοσης, το «δικαίωμα» που δίνει ο τραπεζικός όμιλος «Societe Generale» στις εργαζόμενες να κλείνουν τις ηλεκτρονικές τους συσκευές (κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ) ώστε να μη λαμβάνουν μηνύματα από τον εργοδότη τους για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα μέσα στη μέρα. Αφού δηλαδή έχουν κουρελιάσει εργασιακά δικαιώματα και έχουν κάνει τον εργάσιμο χρόνο λάστιχο, οι επιχειρήσεις θα δίνουν στις εργαζόμενες τη δυνατότητα να κλείνουν για μία ώρα το τηλέφωνό τους και να μη δέχονται κλήσεις και ηλεκτρονικά μηνύματα που αφορούν τη δουλειά.

Δεξαμενή ευέλικτου εργατικού δυναμικού

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, που επικαλείται το Eurofound, το 2015 η διαφορά στα ποσοστά απασχόλησης μεταξύ των δύο φύλων υπολογίζεται σε 10,4 ποσοστιαίες μονάδες. Συγκεκριμένα, η απασχόληση έφτασε το 60,4% στις γυναίκες (ηλικίας 15 έως 64 ετών) ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους άντρες ήταν 70,8%. «Κρυμμένη πίσω από τη συνολική διαφορά του 10% είναι η πραγματικότητα 17 εκατομμυρίων γυναικών, που δεν μπορούν να συμμετέχουν στην αγορά εργασίας, που θα ήθελαν να έχουν μια δουλειά αλλά δεν μπορούν λόγω οικογενειακών και άλλων ευθυνών, ή που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια θέση εργασίας με κατάλληλες συνθήκες και δίκαιη μεταχείριση», σχολιάζει η έκδοση. Υπενθυμίζει ακόμα ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς που έχει κάνει, τα χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης των γυναικών συνεπάγονταν ετήσιο κόστος 370 δισ. ευρώ, το 2013, αν συνυπολογιστούν διαφυγόντα κέρδη, χαμένες ασφαλιστικές εισφορές, πρόσθετα δημόσια έξοδα και άλλα παρόμοια.

Ο στόχος που έχει θέσει η ΕΕ είναι να ανέβει, μέχρι το 2020, το ποσοστό απασχόλησης στο 75% για γυναίκες και άντρες. Η επίτευξη του στόχου αυτού προϋποθέτει την αύξηση της γυναικείας απασχόλησης. Η αύξηση αυτή όμως συνδέεται με την επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας, χωρίς συλλογικά κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Αξιοποιούν τη δεξαμενή του γυναικείου εργατικού δυναμικού ως φθηνότερη εργατική δύναμη, σμπαραλιάζοντας τον εργάσιμο χρόνο. Μια θέση εργασίας μοιράζεται σε 2 - 3 μισθωτές, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα μειωμένες κρατικές δαπάνες για επιδόματα ανεργίας ή άλλες προνοιακές παροχές. Οι κοινωνικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών αξιοποιούνται από τους μονοπωλιακούς ομίλους ως πηγή πρόσθετου κέρδους.

Ολα τα παραπάνω εντάσσονται στην προσπάθεια να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκοί επιχειρηματικοί όμιλοι στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Σε αυτήν τη βάση, η ΕΕ εκφράζει την «αγωνία» της για την υστέρησή της όσον αφορά τη μέση γυναικεία απασχόληση σε σχέση με ανταγωνιστικές οικονομίες, όπως αυτές της Ιαπωνίας (με μέση γυναικεία απασχόληση 67,6%) και των ΗΠΑ (με αντίστοιχο ποσοστό 70,6%).

Πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών

Απάντηση στην πολιτική ΕΕ και κυβέρνησης δίνει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) με την καμπάνια που οργανώνει για τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, στη μητρότητα και τον ελεύθερο χρόνο.

«Στον αντίποδα της σημερινής πραγματικότητας, το δικαίωμα των γυναικών στη δουλειά, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο μπορεί να συνδυαστεί αρμονικά, να γίνει πραγματικότητα με τη γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, την κατοχύρωση σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων, τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών για τις ανάγκες της οικογένειας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών της», υπογραμμίζει η ΟΓΕ. Ξεκαθαρίζει ακόμα ότι εμπόδιο για την κάλυψή τους αποτελεί η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση το κίνητρο του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων.

Στο πλαίσιο της καμπάνιας, η ΟΓΕ καλεί τις γυναίκες να παλέψουν μεταξύ άλλων για:

• Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες τις γυναίκες με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
• Κατάργηση των νόμων που προωθούν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
• Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
• Επαναφορά της 5ετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Πρόωρη συνταξιοδότηση στις εργαζόμενες σε Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
• Πρόωρη συνταξιοδότηση στις ασφαλισμένες με ανήλικα παιδιά.
• Κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος και την εργοδοσία.
• Να μην καταργηθεί η κυριακάτικη αργία.

Κλιμακώνουμε τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες μας

Αποσπάσματα από την εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ στη σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών της Αττικής που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 23/2

Τη μαζική σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών φιλοξένησαν οι εργαζόμενοι του «Athens Ledra», στο χώρο του ξενοδοχείου

Τα μαζικά συλλαλητήρια που οργάνωσαν την περασμένη Τρίτη σε όλη τη χώρα Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τσαλακώνουν την εικόνα που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση, ότι τα μέτρα έχουν τη συναίνεση του λαού. Εδωσαν μια πρώτη, άμεση και μαχητική απάντηση στη συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ για τα επόμενα σκληρά μέτρα σε Φορολογικό, Ασφαλιστικό και Εργασιακά.

Το μήνυμα που έστειλαν είναι ότι θα οργανώσουμε την αντίσταση των εργαζομένων, με ένταση της προσπάθειας για την οργάνωση στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους, για τη συσπείρωση περισσότερων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στην πάλη για ανάκτηση των απωλειών και κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Απευθύνουμε κάλεσμα οργάνωσης και ανόδου των αγώνων, κλιμάκωσης της πάλης με επίκεντρο τους εργασιακούς χώρους σε κάθε κλάδο, με συντονισμό και αλληλεγγύη. Απευθύνουμε κάλεσμα αγώνα, ενημέρωσης και προετοιμασίας των εργαζομένων μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες, με γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, συζητήσεις, για να δοθεί μαζική μαχητική απεργιακή απάντηση στη νέα ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν στη ζωή μας.

Να μην υπάρξει μέρα χαμένη στην προετοιμασία της εργατικής τάξης για πιο σκληρούς και απαιτητικούς αγώνες. Ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση να νομοθετήσει τα αντιλαϊκά μέτρα που συμφώνησε στο Γιούρογκρουπ, χρειάζεται τις επόμενες μέρες σχεδιασμένα και μεθοδικά να ανοίξει η συζήτηση στους τόπους δουλειάς για την ανάγκη αγωνιστικής κλιμάκωσης με όλες τις μορφές και με απεργία. Να οργανωθούν εκατοντάδες περιοδείες και εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και επιχειρήσεις.

Δυναμώνουμε το μέτωπό μας στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και στην ΕΕ, επιδιώκοντας να οργανωθεί η εργατική και λαϊκή πάλη ενάντια στα νέα μέτρα που σχεδιάζουν, αλλά και να προβάλει τα αιτήματα των σύγχρονων αναγκών μας.

Αξονες στους οποίους εστιάζουμε τη συζήτηση στους χώρους δουλειάς

Σε ποιους άξονες πρέπει να οργανωθεί η συζήτηση στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς:

-- Να αποκαλύψουμε τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και της εργοδοσίας περί «δίκαιης ανάπτυξης», «δίκαιης αναδιανομής» που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας, αυξήσεις σε μισθούς και περισσότερα κρατικά κονδύλια για κοινωνική πολιτική.

-- Να αποκαλύψουμε την προπαγάνδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί «ισοδύναμων» και «αντισταθμιστικών», που επιδιώκει να συγκαλύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των μέτρων.

-- Να συζητήσουμε πλατιά με τους εργαζόμενους ότι δεν πρέπει να φοβηθούν από τις απειλές και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας.

-- Να ξεσκεπαστούν η προπαγάνδα και οι θέσεις της αντιπολίτευσης και των άλλων αστικών κομμάτων, τα οποία ασκούν κριτική από την ίδια αντιλαϊκή σκοπιά που πολιτεύεται και η κυβέρνηση.

-- Να αναδειχθεί ακόμα πιο ολοκληρωμένα ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη με κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης.

Επιδιώκουμε να βαθαίνει η δυσαρέσκεια εργατικών και λαϊκών τμημάτων που αποστρέφονται την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να παίρνει πιο συνεπή και ταξικά χαρακτηριστικά, να δυναμώνει η αντίληψη ότι η προοπτική της αποδέσμευσης από την ΕΕ μόνο δεμένη με την προοπτική της ρήξης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την εξουσία τους μπορεί να χειραφετήσει την εργατική τάξη.

Να δυναμώσει το μέτωπό μας στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Εφτασε η 4η μέρα από την ανακοίνωση του πλαισίου της συμφωνίας και ακόμα η τελευταία ανακοίνωση της ΓΣΕΕ αφορά το διάλογό της με το ΔΝΤ!

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αλλά και μια σειρά Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και τον ευρωμονόδρομο, με τη λογική του κοινωνικού εταιρισμού οδηγούν την εργατική τάξη στο συμβιβασμό και στη μοιρολατρία. Επιδιώκουν να στριμώξουν τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα όρια του «ρεαλιστικού» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Στηρίζουν ολόπλευρα την κατεύθυνση της αστικής τάξης για «εθνική συναίνεση».

Υπονομεύουν τους αγώνες και την οργάνωση των εργαζομένων, δίνουν συνεχώς διαπιστευτήρια στα αφεντικά. Μια ακόμη απόδειξη είναι η ενιαία στάση τους στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, όπου νομιμοποιούν εκφυλιστικά φαινόμενα, επιχειρούν εκτεταμένη νοθεία, αποδέχονται την ωμή δικαστική επέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα καθ' υπόδειξη κυβέρνησης και εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να τους γυρίσουν αποφασιστικά την πλάτη.

Κριτήριο τα συμφέροντά μας, όχι τα κέρδη των αφεντικών

Ανοίγουμε με στόχους πάλης και αιτήματα το θέμα των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, πώς αξίζει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε με βάση την ανάπτυξη της επιστήμης και των παραγωγικών μέσων. Μπορούμε να συμβιβαστούμε με την εκτεταμένη ανεργία, τους μισθούς πείνας και τη δουλειά - λάστιχο, το μοίρασμα μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας σε δύο και τρεις εργαζόμενους;

Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αγωνιζόμαστε για:

-- Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με συλλογική σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.

-- Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και των ενώσεων προσώπων.

-- Να μην πληρώνεται κανένας εργαζόμενος με μισθό κάτω από 751 ευρώ.

-- Να μη μένει κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.

-- Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.

-- Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

-- Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά.

Αναδεικνύουμε τις αιτίες που εμποδίζουν την κοινωνική πρόοδο. Η ΕΕ γίνεται όλο και πιο αντιδραστική και οι εργαζόμενοι θα ζήσουν συνθήκες μεγάλης φτώχειας κι εξαθλίωσης αν δεν ξεσηκωθούν. Ολοένα και περισσότερο γίνεται αντιληπτό ότι ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών, για μια αξιοπρεπή ζωή, ο αγώνας για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ, συνδυάζεται αντικειμενικά με την προοπτική της ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων και την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Κρινόμαστε στην αποφασιστική ισχυροποίηση των ίδιων των συνδικάτων

Εκεί που θα κριθούμε όλοι μας, πρώτα και κύρια οι διοικήσεις των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων και των Συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, είναι στα πιο αποφασιστικά βήματα που πρέπει να μετρήσουμε στην οργάνωση της πάλης, με ισχυροποίηση δεσμών στους χώρους δουλειάς και αποφασιστική ισχυροποίηση των ίδιων των συνδικάτων.

Η προετοιμασία των αγώνων για το Ασφαλιστικό αλλά και η προετοιμασία για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ μάς δείχνουν τον τρόπο δουλειάς που πρέπει να εδραιώσει κάθε συνδικαλιστική οργάνωση.

Κρίσιμο ζήτημα είναι η ολοκληρωμένη συζήτηση στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους για το περιεχόμενο της πάλης, το διεκδικητικό πλαίσιο κάθε σωματείου, δεμένο με το σχεδιασμό πάλης. Ετσι μαζικοποιείται το σωματείο, συγκεντρώνει δυνάμεις στην πάλη ενάντια στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, όταν υπερασπίζεται καθημερινά και δραστήρια τα συμφέροντα των μελών του και όλων των εργαζομένων του χώρου δουλειάς ή του κλάδου. Ετσι διαπαιδαγωγεί και ατσαλώνει τα μέλη για ακόμα μεγαλύτερες μάχες.

Χρειάζεται να εξασφαλιστεί η συλλογικότητα στο σχεδιασμό και στην οργάνωση της δουλειάς. Μόνο έτσι μπορεί να βρει ο εργαζόμενος τη θέση του, να συμβάλει στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων, να κρίνει τον προδοτικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Μέσα στις συλλογικές διαδικασίες προωθείται η συσπείρωση δυνάμεων στην ταξική γραμμή, αναπτύσσεται η διαπάλη με τη γραμμή του συμβιβασμού.

Πρακτικά μέτρα και κρίσιμα μέτωπα

Ποια πρακτικά μέτρα χρειάζεται αποφασιστικά να σχεδιάσουν όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις:

• Αμεσα, χωρίς καμιά καθυστέρηση να συνεδριάσουν όλα τα ΔΣ των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, των Συνδικάτων. Να οργανωθεί ουσιαστική συζήτηση για τις εξελίξεις, το πλαίσιο πάλης κάθε συνδικάτου, τις μαζικές διαδικασίες που θα επιδιώξει να γίνουν και το αγωνιστικό τους πρόγραμμα.
• Ο Μάρτης να είναι μήνας πλατιάς συζήτησης στους χώρους δουλειάς, στις επιχειρήσεις και στους κλάδους. Να οργανωθούν εκατοντάδες γενικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, συσκέψεις, να αξιοποιηθεί κάθε κατάλληλη μορφή συλλογικών και μαζικών διαδικασιών.
• Κάθε συνδικάτο και Επιτροπή Αγώνα να εξασφαλίσει έγκαιρα την αξιοποίηση καλά δουλεμένων ανακοινώσεων. Να οργανωθεί η προπαγάνδα με αφίσες, πανό, «εφημερίδες τοίχου», σποτάκια στις ιστοσελίδες των συνδικάτων και κάθε άλλη κατάλληλη μορφή.
• Οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ πρέπει να δουλέψουν με έναν τέτοιο προσανατολισμό σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ακόμα κι αν στα ΔΣ είναι μειοψηφία. Είναι δεκάδες τα σωματεία και οι συνδικαλιστές που δεν συμβιβάζονται με την αδράνεια και τη μοιρολατρία, που δεν συμβιβάζονται με την πολιτική του κεφαλαίου. Χρέος μας είναι να δώσουμε το χέρι σε όποιον θέλει να αντιπαλέψει αυτή τη βάρβαρη πολιτική.
• Μαζικοποιούμε τα σωματεία, δυναμώνουμε τη λειτουργία τους. Επιδιώκουμε να συσπειρώσουμε εκατοντάδες νέους εργάτες, ειδικά νέους σε ηλικία, γυναίκες, μετανάστες. Τα γραφεία των συνδικάτων και τα στέκια των Λαϊκών Επιτροπών να αποκτήσουν ζωή, να γίνουν χώροι συνάντησης και προετοιμασίας των αγώνων.

Η πάλη ενάντια στα νέα μέτρα απαιτείται να συνδυαστεί με το σύνολο των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης.

Δυναμώνουμε την πάλη για μια σειρά κρίσιμα μέτωπα που συμβάλλουν στην ενίσχυση της οργάνωσης και του αγώνα των εργαζομένων, όπως:

-- Το μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

-- Η πάλη ενάντια στην απλήρωτη ανασφάλιστη δουλειά, για τις συνθήκες δουλειάς στους εργασιακούς χώρους.

-- Οι αγώνες ενάντια στα «δουλεμπορικά» γραφεία.

-- Η δράση σωματείων, Λαϊκών Επιτροπών για το μεγάλο μέτωπο της Υγείας.

-- Ο συντονισμός των εργαζομένων με τους μικρομεσαίους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους στην πάλη για το Ασφαλιστικό.

-- Η ενίσχυση της αλληλεγγύης των σωματείων για όσους αγωνίζονται αλλά και για όσους υποφέρουν. Τους πρόσφυγες, τους ανέργους, τους απλήρωτους, τους φτωχούς στις γειτονιές.

Σημαντικός σταθμός της δράσης μας είναι ο απεργιακός εορτασμός της πρωτομαγιάς.

Εχουμε συνείδηση των δυσκολιών και των εμποδίων, όμως δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε. Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα και οι Επιτροπές Αγώνα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ισχυροποίηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και της εργοδοσίας. Επιδιώκουμε μέσα απ' όλη αυτή την προσπάθεια το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να δυναμώσει. Νέες δυνάμεις να ενταχθούν στα σωματεία. Να μετρήσουμε βήματα στη συσπείρωση και νέων σωματείων στο ΠΑΜΕ. Αυτή είναι η εγγύηση για τους νέους νικηφόρους αγώνες της τάξης μας. Δίνουμε μάχη, οργανώνουμε πάλη σε κάθε κλάδο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή με βάση την εποχή μας, τον 21ο αιώνα.

ΠΑΜΕ

Οι απολύσεις και η τρομοκρατία να βρουν απέναντί τους ένα τείχος ταξικής αλληλεγγύης

 
 
 
 
 

Φωτό αρχείου

Nα ορθώσουν τείχος αλληλεγγύης και αγώνα ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία, καλεί τους εργαζόμενους το ΠΑΜΕ με αφορμή τις νέες χιλιάδες απολύσεις σε όλους τους κλάδους.

Υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη να δυναμώσει η οργάνωση της εργατικής τάξης και να δίνεται άμεση απάντηση στους εργοδότες που απολύουν και τρομοκρατούν.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Τη στιγμή που η ανεργία και η απληρωσιά τσακίζουν κόκαλα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και γνωστοί μεγαλοεργοδότες προχωρούν σε χιλιάδες, νέες απολύσεις σε όλους τους κλάδους.

Μόνο τις τελευταίες μέρες είχαμε απολύσεις σε Τρόφιμα (εταιρεία "Κανάκης"), Μεταφορές (εταιρεία "Κασουδάκης"), Υγεία ("Ιατρικό Κέντρο Αθηνών", του Αποστολόπουλου) και σε δεκάδες ακόμη εργοστάσια και επιχειρήσεις.

Ενώ ΣΕΒ, εφοπλιστές, τραπεζίτες, ξενοδόχοι και λοιποί μετράνε νέα προνόμια και φοροαπαλλαγές που τους δίνει η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή, αξιοποιούν την κατάσταση που διαμορφώνεται από κυβέρνηση - ΕΕ για να επιβάλουν ακόμη χειρότερες εργασιακές συνθήκες στους χώρους δουλειάς.

Οι εργοδότες, μπροστά στη νέα επίθεση που ετοιμάζεται, θέλουν να πνίξουν κάθε φωνή που εναντιώνεται στα σχέδιά τους και παίρνουν μέτρα ενάντια στην οργάνωση της εργατικής τάξης. Θέλουν να προλάβουν την έκφραση της αγανάκτησης και της οργής των εργαζομένων, που σιγοβράζει και διογκώνεται καθημερινά. Γι' αυτό έχουν βάλει στο στόχαστρο κάθε προσπάθεια οργάνωσης των εργαζομένων, το χτύπημα των συνδικάτων και των εργαζομένων που αντιστέκονται.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν αποφασιστική απάντηση στα σχέδια των εργοδοτών.

Κανείς εργαζόμενος μόνος του!

Κάθε απόλυση πρέπει να βρει απέναντί της ένα τείχος εργατικής, ταξικής αλληλεγγύης!

Κάθε χώρος δουλειάς να γίνει κέντρο μάχης και αγώνα!

Κάθε κλάδος να γίνει κέντρο οργάνωσης και έκφρασης της αλληλεγγύης!

Να πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για να δυναμώσει η οργάνωση της εργατικής τάξης και να δίνεται άμεση απάντηση στους εργοδότες που απολύουν και τρομοκρατούν».

Για μια μελέτη πάνω στη σχέση ευελιξίας στην εργασία και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δύο εφημερίδες («Εφημερίδα των Συντακτών» και «Ημερησία») έγραψαν το τελευταίο διάστημα για μια μελέτη των Σ. Ρομπόλη - Β. Μπέτση για την επίδραση της ευέλικτης εργασίας στην Κοινωνική Ασφάλιση, σύμφωνα με την οποία από το 2017 που ξεκίνησε να λειτουργεί ο ΕΦΚΑ μέχρι το 2055 θα χαθούν εισφορές ύψους 65,6 δισ. ευρώ.

Η ίδια μελέτη καταγράφει τη συνεχή επέκταση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων (ήδη περίπου το 60% των νέων θέσεων απασχόλησης είναι με ευέλικτες σχέσεις εργασίας και η τάση είναι αυξητική) και αναφέρει ότι «εάν ληφθεί υπόψη η απώλεια εσόδων που προκαλείται από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης (μερική και εκ περιτροπής), τότε εκτιμάται ότι θα υπάρξει μια επιπλέον μείωση των συντάξεων κατά 33% την περίοδο 2016 - 2055».

Προετοιμασία εδάφους για νέες περικοπές

Γράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις λοιπόν των δύο καθηγητών (...) προκύπτει ότι για να διατηρηθεί το σημερινό επίπεδο των συντάξεων και να μη γίνουν άλλες μειώσεις στο μέλλον, θα πρέπει λόγω της επίδρασης της γήρανσης του πληθυσμού και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (μερική και εκ περιτροπής) το ΑΕΠ να αυξάνεται ετησίως με ρυθμό μεταβολής που να προσεγγίζει το 5,7% - 6,2% κάθε χρόνο (μόνο λόγω της γήρανσης του πληθυσμού εκτιμάται ότι απαιτείται ετήσιος ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ ίσος με 3,5% - 4%), κάτι που καθίσταται απίθανο για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας».

Τι λένε; Στο «διά ταύτα», η συγκεκριμένη εφημερίδα δε συνδέει το ύψος των συντάξεων με τις ανάγκες των συνταξιούχων, αλλά με την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, που πρέπει να αναπτύσσεται, να αναπτύσσονται κέρδη και κεφάλαιο, ώστε να μη μειώνονται οι συντάξεις. Ανεξάρτητα αν η εφημερίδα εκτιμά ότι δεν μπορεί να υπάρξουν τέτοιοι ρυθμοί ανάπτυξης, το κύριο είναι ότι καπιταλιστική ανάπτυξη και αύξηση μισθών και συντάξεων στις τωρινές συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξουν, γιατί υπονομεύεται η ανταγωνιστικότητα.

Αντίστοιχα, η «Ημερησία», επικαλούμενη την ίδια έρευνα γράφει: «(...) Είτε θα πρέπει κατά το χρονικό διάστημα 2017 - 2050 να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός κατά 90 δισ. ευρώ (...) είτε θα πρέπει να εξοικονομείται διαμέσου της μείωσης των συντάξεων ποσό ίσο με 1,12% του ΑΕΠ τον χρόνο. Η επιλογή της δεύτερης περίπτωσης σημαίνει ότι το επίπεδο των συντάξεων θα πρέπει να μειωθεί περαιτέρω κατά 30%, αφού η κρατική χρηματοδότηση θα περιορίζεται μόνο στην εθνική σύνταξη (...) Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης αποτελούν, μεταξύ των άλλων, σοβαρή απειλή για το μελλοντικό επίπεδο των συντάξεων και δεν συνιστούν, όπως ισχυρίζονται το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κινητήρια δύναμη ανάκαμψης της οικονομίας (...) "Γι' αυτό τον λόγο επιβάλλεται ο άμεσος σχεδιασμός και η υλοποίηση πολιτικών ρύθμισης και αντιμετώπισης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ"».

Ετσι, προτείνει ρύθμιση των ευέλικτων μορφών, χωρίς να λέει τίποτα συγκεκριμένα, ξέροντας ότι αυτή η πορεία είναι ανεπίστρεπτη, αφού αυτές αυξάνουν την εκμετάλλευση, συγκαλύπτουν την ανεργία, διευκολύνουν τις επιχειρήσεις στη διαχείριση του εργατικού δυναμικού και των μειωμένων εργασιακών δικαιωμάτων σε όφελός τους.

Είναι ένα ερώτημα γιατί ασχολούνται ξανά τώρα με αυτή τη μελέτη, τη στιγμή που στη διαπραγμάτευση έχουν μπει τα Εργασιακά και η παραπέρα μείωση των συντάξεων. Φαίνεται ότι, με βάση και τη μελέτη, η μείωση των συντάξεων είναι αναπόφευκτη. Αλλωστε, όλοι, κυβέρνηση, ΣΕΒ, άλλα αστικά επιτελεία, το θεωρούν ως βασικό μέτρο «σωτηρίας» του συστήματος Ασφάλισης: Η κυβέρνηση στην παρατήρηση ότι μειώθηκαν δραστικά οι συντάξεις, απαντά ότι «σώσαμε την Ασφάλιση»... Και προετοιμάζουν το έδαφος εφαρμογής του μέτρου, με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Λειτουργούν δηλαδή και ως «λαγοί».

Μόνο η ζημιά στις επιχειρήσεις τούς ενδιαφέρει

Γράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Η μνημονιακή προσπάθεια να εξασφαλιστεί θετικό ισοζύγιο εσόδων και δαπανών στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, πέραν του ότι μειώνει παγιωμένα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα και αυξάνει τις υποχρεώσεις των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων για να επιτευχθεί ο στόχος, δημιουργεί συνθήκες πνιγμού στην πραγματική οικονομία καθώς έχει βρεθεί ότι όλος ο συντάξιμος μισθός πηγαίνει στην άμεση κατανάλωση (...) Στη μνημονιακή εποχή, λοιπόν, της τρέχουσας 10ετίας μειώθηκε η συνταξιοδοτική δαπάνη από το 2009 έως το 2015 κατά 2 δισ. ευρώ (από 21,7 δισ. ευρώ το 2009 σε 19,7 δισ. ευρώ το 2015), με αντίστοιχη και την απώλεια στον τζίρο των επιχειρήσεων της πραγματικής οικονομίας» (Οι υπογραμμίσεις δικές μας).

Τι λένε; Προβάλλουν ως αρνητική συνέπεια τη ζημιά των επιχειρήσεων γι' αυτό μιλούν για «πνιγμό» και όχι την αδυναμία κάλυψης ακόμη και στοιχειωδών αναγκών των συνταξιούχων. Επομένως, υποδεικνύουν ως ανάγκη την ανάπτυξη της οικονομίας, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, με αλλαγή των μνημονιακών πολιτικών, αλληλοσυνδέοντας τις συντάξεις με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Λένε: Μη μειώνετε τις συντάξεις, αυξήστε τες γιατί πηγαίνουν στην κατανάλωση, άρα ενισχύουν τους επιχειρηματικούς ομίλους. Κρύβοντας ότι η αύξηση του ποσοστού κέρδους απαιτεί μείωση μισθών, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, άρα και συντάξεων, αυτή η αντίφαση δε λύνεται. Δε λένε κουβέντα, όμως, ούτε για τη μείωση που μεγαλώνει - μέχρι να καταργηθεί τελείως - της συμμετοχής του κράτους, ούτε για την απαίτηση των εργοδοτών για μείωση των εισφορών που είναι στα προαπαιτούμενα για την «αξιολόγηση», μέχρι να καταργηθούν.

Στη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου το πρόβλημα

Συνεχίζει η «Εφημερίδα των Συντακτών»: «(...) Την ίδια περίοδο (2009 - 2015) το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25,9% με αποτέλεσμα να εμφανίσει αυξητική τάση η συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ (από 13,7% το 2009 σε 17% το 2015). Ετσι λοιπόν είχαμε το παράδοξο φαινόμενο, ενώ μειώνονταν οι συντάξεις να αυξάνονται τα ελλείμματα (...) Κατακρήμνιση των εσόδων από εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία (συνεπεία των μνημονίων οδηγήθηκαν στην ανεργία εκατομμύρια άνθρωποι και έβαλαν λουκέτο δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις) (...) Μείωση 21% την περίοδο 2009 - 2015 (...) Η κατακρήμνιση οφείλεται στις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην αγορά εργασίας (μείωση κατώτατου μισθού, ελαστικοποίηση σχέσεων απασχόλησης κ.λπ.) και η οποία συνεχίζεται αμείωτη» (Οι υπογραμμίσεις δικές μας).

Κρύβουν τις πραγματικές αιτίες. Μιλούν για παράδοξο φαινόμενο την ώρα που αποδέχονται τη σύνδεση του ύψους των συντάξεων με το ΑΕΠ, σύμφωνα με οδηγίες της ΕΕ, απαλλάσσοντας τον καπιταλισμό ως γενεσιουργό αιτία της μείωσης των εσόδων των Ταμείων, ιδιαίτερα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, επιμένοντας να υπάρχει θετικός ισολογισμός σ' αυτά, δηλαδή περισσότερα έσοδα απ' ό,τι το χρηματικό μέγεθος των συντάξεων και των άλλων παροχών. Κρύβουν έτσι και τη λεηλασία των Ταμείων από το κεφάλαιο (θυμίζουμε το «κούρεμα», αλλά και το «κλέψιμο των αποθεματικών» που δόθηκαν σε επιχειρηματικούς ομίλους για κεφάλαιο, αλλά δε γύρισαν ποτέ στα Ταμεία). Κρύβουν ότι το κράτος μειώνει δραστικά τη συμμετοχή του στη χρηματοδότηση προετοιμάζοντας την απόσυρσή του, ενώ ετοιμάζονται για μειώσεις εργοδοτικών εισφορών. Κρύβουν την αιτία όλων αυτών, που είναι η κρίση και η πολιτική διαχείρισης σε όφελος του κεφαλαίου.

Κυβέρνηση, εργοδότες, ΕΕ, τη χρηματική έκφραση των συντάξεων την ονομάζουν «συνταξιοδοτική δαπάνη», αλλά δεν είναι δαπάνη. Τα λεφτά των Ταμείων αποτελούν μέρος του παραγόμενου πλούτου από την εργατική τάξη που τον κλέβουν νόμιμα οι καπιταλιστές και δίνουν ένα ελάχιστο μέρος για μισθούς και στα ασφαλιστικά ταμεία, για συντάξεις και άλλες παροχές.

Λένε επίσης ότι «συνεπεία των μνημονίων οδηγήθηκαν στην ανεργία εκατομμύρια άνθρωποι και έβαλαν λουκέτο δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις», ενώ αυτή η πραγματικότητα είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, ανεργία πάντα υπήρχε, αυξήθηκε δε πολλαπλασιαστικά την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Το σύστημά τους γεννά ανεργία, κρίσεις, στην καπιταλιστική ιδιοκτησία βρίσκονται οι ρίζες τους. Και δεν παίρνει φτιασιδώματα, μόνο ανατρέπεται. Κρύβουν ότι τα μνημόνια είναι η πολιτική εξόδου από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, μοχλοί μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, καταστροφής της, με τις δραστικές μειώσεις μισθών, συντάξεων, την ανεργία, τη φοροληστεία, τις δραστικές περικοπές στα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού που καλύπτουν κάποιες λαϊκές ανάγκες.

Αποδίδοντας την αιτία στις μνημονιακές πολιτικές, αποπροσανατολίζουν από το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με αιτήματα - διεκδικήσεις κάλυψης των απωλειών της περιόδου της κρίσης σε σύνδεση με την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, που σημαίνει πάλη σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Ενισχύουν τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.

Δείχνουν να αντιστρατεύονται αυτήν την πολιτική αλλά την υποθάλπουν, βοηθώντας την κυβέρνηση να την περνά, στο όνομα του ότι μπορεί να υπάρξει κάποια βελτίωση για τους εργαζόμενους με άλλο μείγμα διαχείρισης.

Γράφει επίσης η «Εφημερίδα των Συντακτών»: «(...) Μόνο από τη γήρανση του πληθυσμού για να διατηρηθεί το όριο του 16% (ν. 4387/2016) του ΑΕΠ στις συνταξιοδοτικές δαπάνες για την περίοδο 2016 - 2055 εκτιμάται ότι θα πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις κατά περίπου 22% σε σχέση με το σημερινό επίπεδο».

Προβάλλοντας την άνοδο του προσδόκιμου ζωής (η οποία είναι κατάκτηση από την ανάπτυξη της επιστήμης) και τη σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων (τα έσοδα των Ταμείων μειώνονται ενώ οι συνταξιούχοι αυξάνονται), δικαιολογούν τη μείωση συντάξεων και την αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης. Επομένως, τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων ως κατάκτηση της επιστήμης, οι καπιταλιστές τη θεωρούν βαρίδι στα κέρδη τους και οι καθηγητές το δικαιολογούν. Είπαμε ότι οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο, οι συντάξεις είναι μέρος αυτού του πλούτου, και πρέπει να είναι τέτοιες που να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες τους. Επίσης, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής, τα περισσότερα χρόνια ζωής, οι συνταξιούχοι έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να τα απολαύσουν, αλλά τους το στερούν οι καπιταλιστές. Εδώ, τα αιτήματα για συντάξεις με συγκεκριμένο όριο εργασίας 30 χρόνια, με μείωση των ηλικιακών ορίων κ.λπ., συνδέονται με την πάλη ενάντια στα εμπόδια που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Ψάχνουν αντιφάσεις στο ΔΝΤ ως άλλοθι

Γράφει η «Ημερησία»: «Οι Σ. Ρομπόλης και Β. Μπέτσης, ξεκινώντας από την πρόβλεψη του ΔΝΤ (Π. Τόμσεν) στο Παγκόσμιο Οικονομικό Forum στο Davos (Ελβετία, Ιανουάριος 2017), σχολιάζουν πως είναι αντίστοιχη με αυτή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, στις αρχές της δεκαετίας του 2010, την οποία, ωστόσο, εκείνη την περίοδο η Γενική Συνομοσπονδία προέβαλλε συνδικαλιστικά και κοινωνικά, προκειμένου να αναδείξει, εκ των προτέρων, τις αναμενόμενες μετρήσιμες συνέπειες της εφαρμογής των Μνημονίων στην εξέλιξη του ΑΕΠ, της ανεργίας, της απασχόλησης, της Κοινωνικής Ασφάλισης, κ.λπ. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη εκτιμούσε ότι "η μείωση του διαμορφούμενου (2013) υψηλού επιπέδου (28,5%) της ανεργίας, εξαιτίας των ασκούμενων πολιτικών ύφεσης και λιτότητας των Μνημονίων, στα επίπεδα του 2009 (9,5%, 450.000 άτομα) θα απαιτούσε τουλάχιστον 20 χρόνια."

Και εξηγούν ότι "αντίθετα, η πρόσφατη αναφορά του ΔΝΤ σηματοδοτεί (...) την άσκηση πιέσεων στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, για τη λήψη πρόσθετων μέτρων (π.χ. σημαντική μείωση του αφορολόγητου ορίου, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων - παλαιών και νέων, γενικευμένη απελευθέρωση και ευελιξία των μορφών απασχόλησης, κ.λπ.), προκειμένου, κατά την άποψη του ΔΝΤ, να μειωθεί το υψηλό επίπεδο ανεργίας (23,4%, 2016) και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων στην χώρα μας"».

Οι Ρομπόλης - Μπέτσης ουσιαστικά λένε ότι ενώ το ΔΝΤ συμφωνεί στις διαπιστώσεις μαζί τους (20 χρόνια για να επιστρέψουμε στις συνθήκες του 2009), κάνουν κριτική στο περιεχόμενο των αναδιαρθρώσεων στα Εργασιακά που προτείνει το ΔΝΤ, ότι η εφαρμογή τους δεν είναι ωφέλιμη για τους εργαζόμενους, δεν ανοίγει το δρόμο για ανάκτηση δικαιωμάτων (σωστά). Θα ήθελαν από το ΔΝΤ αντιμνημονιακή πολιτική! Εδώ ενισχύουν την άποψη ότι για τις συνέπειες των μνημονίων που εφαρμόζονται για την ανάκαμψη των επιχειρήσεων φταίνε «οι έξω», όταν την ίδια ώρα αυτά που βάζει το ΔΝΤ (μείωση μισθών και του κατώτατου, μείωση συντάξεων κ.λπ.), είναι απαιτήσεις του ΣΕΒ, ενώ η κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να τα περάσει με τις ελάχιστες αντιδράσεις.

Χρεώνουν στο ΔΝΤ μια αντίφαση, κρύβοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων, άνοδο της ανταγωνιστικότητας. Κρύβουν ότι οι διαπιστώσεις του ΔΝΤ έχουν σχέση με την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και όχι με τα εργασιακά δικαιώματα, την εξασφάλιση των οποίων εναποθέτουν οι ίδιοι στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλά η αντίφαση ανάμεσα στο κέρδος και την τιμή της εργατικής δύναμης είναι αξεπέραστη στον καπιταλισμό. Τους βολεύει να δείχνουν τις αρνητικές συνέπειες καλώντας την εργατική τάξη να τις αντιπαλέψει, παλεύοντας για καπιταλιστική ανάπτυξη, για μια πολιτική που τάχα θα αναπτύσσει και τα κέρδη και θα ικανοποιεί εργασιακά δικαιώματα. Αυταπάτη. Θέλουν την εργατική τάξη να αγωνίζεται για την ενίσχυση των επιχειρηματιών, των αφεντικών.

Γι' αυτό και δικαιολογούν και τη ΓΣΕΕ που, προβάλλοντας τις συνέπειες των μνημονίων, καλώντας σε πάλη για άρση αυτών των συνεπειών, πάλη κατά της λιτότητας και των μνημονίων, υπέτασσε την εργατική τάξη στη διεκδίκηση άλλου μείγματος πολιτικής για καπιταλιστική ανάπτυξη, που προϋποθέτει αύξηση του ποσοστού κέρδους, ανταγωνιστικότητα, επομένως και χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ιδιωτική Ασφάλιση - Επαγγελματικά Ταμεία

Η «Ημερησία», στο ίδιο φύλλο που έγραψε για τη μελέτη των Ρομπόλη - Μπέτση, έγραφε σε άλλο άρθρο: «"Αυξάνεται η ζήτηση προς τις ασφαλιστικές για επιλογές συμπληρωματικής σύνταξης και το ενδιαφέρον κλάδων για Επαγγελματικά Ταμεία" (...) Με βασική εθνική σύνταξη στα 384 ευρώ και με το όριο ηλικίας να αυξάνεται δραματικά, πολίτες άνω των 35 και μέχρι 55 ετών αναζητούν συμπληρωματικές συντάξεις στα ατομικά αποταμιευτικά προγράμματα των ασφαλιστικών εταιρειών που είχαν ατονήσει (...) Οσο νωρίτερα ξεκινήσει κάποιος, τόσο νωρίτερα και όχι λιγότερο από 15 χρόνια μπορεί να βγει με καλές αποδόσεις (...) Συστήνουν και προσπαθούν οι ασφαλιστικές εταιρείες να προωθήσουν τα προϊόντα αποταμίευσης και σύνταξης (...) Εάν επιλέγουν προγράμματα με μεικτές τοποθετήσεις (ομόλογα, μετοχές, διαθέσιμα, υβριδικά προϊόντα) θα καταφέρουν να έχουν καλύτερες αποδόσεις».

Ετσι, μαζί με την παρουσίαση της μελέτης Ρομπόλη - Μπέτση, τις νέες μειώσεις των συντάξεων, προβάλλει και διεξόδους στην ιδιωτική Ασφάλιση. Αυτό απαιτεί χρήμα από τους εργαζόμενους, που γίνεται κεφάλαιο όταν τοποθετείται στις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες το τζιράρουν για να κερδοσκοπούν. Αλλά ενίοτε έχουν και ζημιές, απαξιώνονται και κλείνουν. Αρα, δεν είναι σίγουρο ότι οι ιδιωτικές ασφαλιστικές θα δώσουν συντάξεις, ή θα υπάρχουν όταν οι εργαζόμενοι βγουν στη σύνταξη. Πόσες δεν έχουν κλείσει; (π.χ. «Ασπίς», «Κομέρσιαλ Βάλιου», κ.λπ.).

Επίσης, η προτροπή για τοποθετήσεις χρημάτων για συνταξιοδοτικά προγράμματα σε μετοχές, ομόλογα κ.λπ., κάνουν τουλάχιστον επισφαλείς αυτές τις τοποθετήσεις, αφού η τιμή τους έχει σκαμπανεβάσματα και χασούρες, ενίοτε τεράστια απαξίωση, το έπαθαν οι τράπεζες και ανακεφαλαιοποιήθηκαν. Δεν είναι διέξοδος αυτή στην οποία σπρώχνουν κυβέρνηση - επιχειρηματίες, ίσα ίσα το αντίθετο, είναι δρόμος για ενίσχυση των ιδιωτικών ασφαλιστικών και χάσιμο των χρημάτων των εργαζομένων.

Οσο για τα Επαγγελματικά Ταμεία, και αυτά επίσης λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο με τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές για να αντλούν περισσότερα κεφάλαια. Εχουν το ρίσκο της χασούρας των χρημάτων των εργαζομένων. Καμιά σιγουριά, καμιά εγγύηση ότι κάποτε θα ανταποδώσουν σύνταξη με βάση τις εργατικές εισφορές. Θυμηθείτε το παράδειγμα του ανάλογου Ταμείου των εργαζομένων στην αμερικανική ENRON όταν φαλίρισε, που έχασαν τα πάντα.

Το πλαίσιο βιωσιμότητας σε μια μελέτη του ΙΝΕ

Στη μελέτη του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ «Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση» υπάρχει παράρτημα με τίτλο: «Μεταρρύθμιση και βιωσιμότητα του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης», όπου παρουσιάζονται «ένα πλαίσιο βιώσιμης μεταρρύθμισης» και μέτρα για αύξηση των πόρων.

Αναφέρονται πλευρές όπως: «Η κατανομή του κόστους και των παροχών θα πρέπει να υπηρετεί τη διαταξική, ενδογενεακή και διαγενεακή δικαιοσύνη και αλληλεγγύη».

Αλλά δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει διαταξική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, δηλαδή αλληλεγγύη εργοδοτών - εργαζομένων. Αυτή η σχέση είναι μόνιμα σε βάρος των εργαζομένων. Οπως λέγαμε παραπάνω, ανοίγουν δρόμο υποταγής των εργαζομένων στους εργοδότες.

Επίσης, από τη στιγμή που υπάρχει η παράμετρος κόστος - παροχές, ενυπάρχει και το σπέρμα αρνητικών αλλαγών. Οταν το κόστος ανεβαίνει, π.χ. φάρμακα, υπηρεσίες Υγείας, κ.λπ., η κατανομή μειώνεται, κόβοντας παροχές. Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι οι εργοδότες θα αναλάβουν μεγαλύτερο κόστος, αν και, όπως είπαμε, δεν είναι κόστος, είναι μέρος του πλούτου που παράγεται με τη δουλειά των εργαζομένων.

Οσο για την ενδογενεακή και διαγενεακή δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, αυτό σημαίνει αναδιανομή ανάμεσα σε εργαζόμενους, συνταξιούχους, που ωθεί σε ισοπέδωση δικαιωμάτων προς τα κάτω. Ο,τι κάνει τώρα η κυβέρνηση με τις περικοπές του ΕΚΑΣ, των συντάξεων, των επιδομάτων για να εξοικονομήσει χρήμα για το «Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης», κ.λπ.

Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Η διαρκής κοστολόγηση των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων του συστήματος, καθώς και των επιπτώσεών του στο δημοσιονομικό και στο μακροοικονομικό σύστημα της οικονομίας είναι αναγκαία, ώστε να σχεδιάζονται εκ των προτέρων μακρόπνοα εναλλακτικά σενάρια».

Ετσι, στο όνομα της «σωτηρίας του συστήματος» μειώνουν δραστικά συντάξεις και άλλες παροχές, αυξάνουν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης κ.λπ.

Αλλο ζήτημα: «Η χρησιμοποίηση ποιοτικών και ποσοτικών δεικτών είναι απαραίτητη για την ενίσχυση της συνοχής μεταξύ του ασφαλιστικού, του δημοσιονομικού και του μακροοικονομικού συστήματος βάσει της κυκλικής συμπεριφοράς βασικών οικονομικών μεταβλητών και της δυναμικής μεγέθυνσης».

Είναι «κόφτης». Αυτό σημαίνει ότι οι συντάξεις και οι άλλες παροχές έχουν άμεση σχέση με τις δημοσιονομικές ανάγκες και την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας. Οταν δεν πάνε καλά θα μειώνονται. Οταν πάνε καλά υποτίθεται ότι θα αυξάνονται, αλλά κατακτήσεις που αφαιρούνται δεν επιστρέφουν.

Το επιβεβαιώνει η μελέτη: «Το Ασφαλιστικό πρέπει να αξιολογείται ως αναπόσπαστο τμήμα μιας γενικότερης αναπτυξιακής στρατηγικής που θα αξιολογεί την εξέλιξη της σχέσης ανάμεσα στο ασφαλιστικό σύστημα, στο δημοσιονομικό σύστημα και στη δυναμική της οικονομικής μεγέθυνσης με κριτήριο το βιοτικό επίπεδο της παρούσας και της μελλοντικής γενιάς».

Δηλαδή, από τώρα νομοθετούν για τις επόμενες γενιές με μεγάλα λόγια περί «δυναμικής οικονομικής μεγέθυνσης» αλλά μετά απ' αυτήν, αν έρθει, ακολουθεί η οικονομική κρίση. Και το ξέρουν. Ετσι, η πρόταση του ΙΝΕ που μιλά για «βιώσιμο σύστημα» σε άμεση εξάρτηση με το δημοσιονομικό και τη μεγέθυνση της οικονομίας, ουσιαστικά συμφωνεί με την πολιτική που ζητά ο ΣΕΒ για την Ασφάλιση και νομοθετεί η κυβέρνηση προπαγανδίζοντας ότι «σώσαμε την Ασφάλιση», σφάζοντας συντάξεις και άλλες παροχές.

Σύμφωνα εξάλλου με το ΙΝΕ, «η θετική μεταβολή του ΑΕΠ είναι η κρίσιμη μεταβλητή που επιτρέπει την ενίσχυση της απασχόλησης, την αύξηση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, την πληρωμή συντάξεων με λιγότερα ή μηδενικά ελλείμματα (...) την αύξηση των πόρων (...) Στην κατεύθυνση αυτή προτείνουμε:

-- Τη θεσμοθέτηση Προγραμμάτων Εγγυημένης Απασχόλησης (ΠΕΑ),

-- Τη θεσμοθέτηση της ελάχιστης σύνθεσης προσωπικού,

-- Την αύξηση του κατώτατου μισθού και την ενίσχυση των ΣΣΕ,

-- Την ενίσχυση των συμβάσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης και τον περιορισμό της μερικής και της εκ περιτροπής εργασίας,

-- Τον σημαντικό περιορισμό των απολύσεων και την κατοχύρωση πλήρους αποζημίωσης απόλυσης».

Μα αυτά προπαγανδίζει και η κυβέρνηση ως δικούς της στόχους, ενταγμένους στην οικονομική ανάπτυξη, όταν και αν έρθει, αλλά είναι ανεφάρμοστα, οι εργοδότες τα θεωρούν εμπόδιο για επενδύσεις και ανταγωνιστικότητα.

Συμπερασματικά

Το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης βρίσκεται στο επίκεντρο των αντεργατικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, συνδέεται με τις αναδιαρθρώσεις που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, αλλά έχει και τη σχετική του αυτοτέλεια.

Είναι αντικείμενο διαπάλης ανάμεσα στην εργοδοσία (αστική τάξη) και την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Η διεκδίκησή του έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία εμποδίζει την εξασφάλιση μισθών, συντάξεων και παροχών που να ικανοποιούν όλες τις σύγχρονες ανάγκες εργαζομένων και συνταξιούχων.

Η διεκδίκηση τέτοιου κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος απαιτεί σήμερα πάλη για κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στο συγκεκριμένο τομέα, πάλη συνολικά ενάντια στην πολιτική των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, που αντικειμενικά σημαίνει αγώνας κόντρα στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στην εξουσία τους, για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Αυτή είναι η πραγματική διαχωριστική γραμμή και αντίθεση με την εργοδοσία, αλλά και τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, που καλεί σε πολιτική καπιταλιστικής ανάκαμψης ως μέσο διεκδίκησης ικανοποιητικών συντάξεων, που αφενός είναι απραγματοποίητο, αφετέρου υποτάσσει το εργατικό κίνημα στις ανάγκες και τις απαιτήσεις των εργοδοτών, των ταξικών εχθρών της εργατικής τάξης. Θέλει αποκάλυψη αυτό γιατί δεν είναι απλά συμφιλίωση με την εργοδοσία, αλλά εργαλείο περάσματος της αντεργατικής πολιτικής και βασικό εμπόδιο στην ταξική πάλη και για την Κοινωνική Ασφάλιση.