Οταν η ΕΕ και η Σένγκεν δείχνουν τα «δόντια» τους

Οι πολύνεκρες θαλάσσιες τραγωδίες προσφύγων στο Αιγαίο συνεχίζονται αμείωτες όπως και τα αλλεπάλληλα κύματα προσφυγιάς που προκαλεί η κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Η ΕΕ έχει μεγάλες ευθύνες τόσο για τη δημιουργία του προσφυγικού προβλήματος, όσο και για την όξυνσή του με την εντεινόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της ίδιας και των συμμάχων της. Επιχειρώντας να εξασφαλίσει ελεγχόμενη ροή προσφύγων με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου για

 φθηνό εργατικό δυναμικό, η ΕΕ ασκεί πιέσεις για την πιο αποτελεσματική εφαρμογή μέτρων καταστολής, με αιχμή την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη Σένγκεν.

Οι ανακοινώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αυτή τη βδομάδα θέτουν στην ελληνική κυβέρνηση 3μηνη προθεσμία «διόρθωσης παραλείψεων» με βάση τους όρους της Συνθήκης Σένγκεν. Διαφορετικά, θα επεκταθούν στα 2 έτη οι «συστάσεις της ΕΕ» για εσωτερικούς συνοριακούς ελέγχους από τα άλλα κράτη - μέλη σε βάρος της Ελλάδας. Παράγοντες της ΕΕ προειδοποιούν σε κάθε ευκαιρία ότι η αδυναμία φύλαξης των «εξωτερικών συνόρων» της ΕΕ «βάζει σε κίνδυνο την ελεύθερη κυκλοφορία στα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ, ακόμη και την ίδια τη συνοχή της». Ενδεικτικές είναι και οι δηλώσεις του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, ότι «η ΕΕ δεν έχει πάνω από δύο μήνες για να θέσει τα πράγματα υπό έλεγχο, διαφορετικά η Σένγκεν θα καταρρεύσει», που φανερώνουν την έκταση και την οξύτητα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών - μελών της ΕΕ και τα διαφορετικά μονοπωλιακά συμφέροντα που συγκρούονται. Οι ανταγωνισμοί αυτοί, που όπως προηγουμένως με την αντιλαϊκή διαπραγμάτευση και τη συζήτηση για Grexit, επίκεντρο έχουν και πάλι την Ελλάδα, δεν περιορίζονται στο Προσφυγικό. Συνδέονται κι εκφράζουν τους εντεινόμενους ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται στην Ευρωζώνη αυτήν την περίοδο δίνοντάς τους νέα διάσταση, τόσο για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης όσο και το μέλλον της Ευρωζώνης, για το ποια δύναμη θα έχει το πάνω χέρι την επόμενη μέρα.

Φουρτούνες ...στα «απάνεμα λιμάνια»

Ολα αυτά τα χρόνια, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις με ένα στόμα διαφήμιζαν την ΕΕ, όπως και το ΝΑΤΟ, ως το «απάνεμο λιμάνι», ως «άγκυρα σταθερότητας» κ.λπ. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.ά. επικαλούνται τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά σύνορα» ως «εγγύηση ασφάλειας της χώρας». Ομως, τόσο η ίδια η πραγματικότητα όσο και η πείρα του λαού μας τους διαψεύδουν καθημερινά. Δεν είναι μόνο οι επικίνδυνες δηλώσεις, όπως αυτές του Γερμανού χριστιανοδημοκράτη, προέδρου της Ομάδας του ΕΛΚ στο Ευρωκοινοβούλιο, Μ. Βέμπερ, ότι «στα ελληνοτουρκικά σύνορα διασφαλίζονται και τα γερμανικά σύνορα», ή του φιλελεύθερου Φερχόφσταντ, ότι τα «ελληνικά σύνορα είναι και βελγικά σύνορα». Εμπρακτο δείγμα συνολικής αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας αποτελεί και η διαχρονική στάση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στις συστηματικές παραβιάσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο, που απολαμβάνουν της ασυλίας τους. Αυτές εντάσσονται στα σχέδια συνδιαχείρισης των ελληνικών συνόρων με την Τουρκία, στο πλαίσιο ευρύτερων σχεδιασμών γκριζαρίσματος του Αιγαίου με τη σφραγίδα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Γι' αυτό και ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απέφυγε να απαντήσει σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, ποια είναι τα σύνορα στο Αιγαίο στα οποία θα επιχειρεί η ΕΕ, στο όνομα της υπεράσπισης των «ευρωπαϊκών συνόρων» και της νέας Συνοριοφυλακής - Ακτοφυλακής της.

Eurokinissi

Ο νέος αυτός μηχανισμός της ΕΕ θα αναλαμβάνει και στρατιωτικά τη «φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ», ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεση του ενδιαφερόμενου κράτους, με στρατιωτικές επιχειρήσεις ακόμα και σε τρίτες χώρες (βλ. ΠΓΔΜ), που θα προχωρούν σε φύλαξη των συνόρων τους απέναντι σε κράτος - μέλος της ΕΕ, όπως η Ελλάδα. Αυτό προβλέπει το προσχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Συνοριοφυλακή - Ακτοφυλακή (άρθρα 18, 53, 54) και ομολόγησε και ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. - Κ. Γιούνκερ, σε πρόσφατη αποκαλυπτική επιστολή του προς τον Σλοβένο πρωθυπουργό.

Χρειάζεται λοιπόν να συνειδητοποιηθεί ότι η επίκληση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των άλλων αστικών κομμάτων, των λεγόμενων «ευρωπαϊκών συνόρων» αποτελεί πηγή σοβαρών κινδύνων για το λαό. Κυριολεκτικά μπαίνει ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα. Ανατίθενται ευθύνες στις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις και τις κυβερνήσεις τους, σε όσους δηλαδή κατασφάζουν τους λαούς, σε όσους χαράζουν τα σύνορα με των λαών το αίμα, να εγγυηθούν αυτοί τάχα την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Η αστική τάξη της Ελλάδας, έχοντας τα δικά της συμφέροντα, προσβλέπει διαμέσου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της βαθύτερης εμπλοκής της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, σε γεωστρατηγική αναβάθμιση στην ευρύτερη περιοχή. Ολα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι στα χέρια της αστικής τάξης τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο. Μπαίνουν κι αυτά στο μύλο των ενδοϊμπεριαλιστικών παζαριών, των συμφερόντων και των σφοδρών ανταγωνισμών τους με διακύβευμα την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών από τους μονοπωλιακούς ομίλους, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, τον έλεγχο των μεριδίων των αγορών. Αυτοί άλλωστε οι ανταγωνισμοί του μεγάλου κεφαλαίου είναι η μήτρα των ιμπεριαλιστικών πολέμων ανάμεσα στις αστικές τάξεις, με θύματα τους λαούς.

Ο λαός βέβαια όχι μόνο δεν έχει κανένα συμφέρον από όλα αυτά αλλά, αντίθετα, αντιμετωπίζει τη διαρκή, οργανωμένη επίθεση του κεφαλαίου, των πολιτικών κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντά του, την αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ με οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των εργασιακών, ασφαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, διαμορφώνοντας αφόρητες συνθήκες στη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Η επικίνδυνη αυτή κατάσταση επιβεβαιώνει την αξία της διαχρονικής εναντίωσης του ΚΚΕ στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και κατόπιν στην ΕΕ και στους κινδύνους που αυτή από την πρώτη στιγμή περιέκλειε. Το ΚΚΕ εναντιώθηκε έγκαιρα κι αποφασιστικά στο κλίμα «εθνικής σύμπνοιας» όλων των αστικών δυνάμεων, που καθησύχαζαν για χρόνια το λαό για την ΕΕ και τις Συνθήκες της, σκόπιμα ωραιοποιώντας τες.

Η αλήθεια για τη Σένγκεν

Σύσσωμα τα κόμματα της καπιταλιστικής διαχείρισης, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων κι από κοντά τα παπαγαλάκια των αστικών ΜΜΕ σκόπιμα διαστρεβλώνουν το πραγματικό, αντιδραστικό περιεχόμενο της Σένγκεν, ισχυριζόμενοι ότι αυτή «σημαίνει ανοικτά σύνορα, χωρίς διαβατήριο». Το ΚΚΕ αποκάλυψε από την πρώτη στιγμή, τεκμηριωμένα, ότι η κατάργηση των διαβατηριακών ελέγχων ήταν το προπαγανδιστικό πυροτέχνημα της ΕΕ, το «υπνωτικό χάπι» στους λαούς για το πέρασμα της Σένγκεν.

Καθόλου τυχαία, την ίδια μέρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη «Λευκή Βίβλο» για την ενιαία αγορά της τότε ΕΟΚ (14 Ιούνη 1985), στην πόλη Schengen (Σένγκεν) του Λουξεμβούργου, η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία υπέγραφαν τη «Συμφωνία Σένγκεν», που προέβλεπε τη σταδιακή κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα των συμβαλλόμενων χωρών. Η ουσία ήταν η ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων χωρίς συνοριακούς ελέγχους και τις συνεπαγόμενες καθυστερήσεις, καθώς και η ελεύθερη κυκλοφορία εργατικού δυναμικού, που και τα δύο συνδέονταν με τη λειτουργία της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ, που θα έπαιρνε την τελική της μορφή με την ιδρυτική Συνθήκη της ΕΕ, τη Συνθήκη του Μαάστριχτ και τις 4 θεμελιώδεις ελευθερίες του κεφαλαίου που θέσπισε. Στη συνέχεια ενσωματώθηκε στη Συνθήκη του Αμστερνταμ και στο λεγόμενο «κεκτημένο» της ΕΕ. Σήμερα, στη Συνθήκη Σένγκεν ανήκουν 22 κράτη - μέλη και 4 μη κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρυφτεί: Γιατί η Συνθήκη Σένγκεν σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται τα «ανοιχτά σύνορα» στην ΕΕ, αφού αυτά ανοιγοκλείνουν σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των διαφόρων αστικών κυβερνήσεων που το υπηρετούν. Αυτό φανερώνουν οι φράχτες και τα τείχη που ορθώνονται, με πλήρη ισχύ της Σένγκεν, στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ουγγαρία, στη Σλοβενία, στη Σουηδία, στη Δανία. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα επίσης τόσο η ενεργοποίηση των άρθρων 19 και 26 της Σένγκεν που προωθεί τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ελλάδα, σύμφωνα με τα οποία είναι δυνατή η παράταση των εσωτερικών ελέγχων μέχρι και δύο χρόνια, σε περίπτωση που δεν έχει βελτιωθεί η φύλαξη των «εξωτερικών συνόρων».

Αμεση λοιπόν συνέπεια της εφαρμογής της Σένγκεν και της πλήρους ενεργοποίησης όλων των κατασταλτικών μηχανισμών που τη συνοδεύουν, και όχι η έξοδος από αυτή, είναι ο ορατός κίνδυνος να μετατραπεί η Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Να εγκλωβιστούν μαζικά δεκάδες χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες στην Ελλάδα, που θα θεωρούνται ανεπιθύμητοι από τις αστικές τάξεις των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, και «περίσσιοι» από το τάισμα των επιχειρηματικών ομίλων με πάμφθηνο σχετικά ειδικευμένο και νεαρής ηλικίας εργατικό δυναμικό.

Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο της Σένγκεν περιλαμβάνεται και το δόγμα της Ενισχυμένης Αστυνομικής Συνεργασίας (συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων διασυνοριακής παρακολούθησης και συνεχούς καταδίωξης).

Δηλαδή, πρόκειται για οργανωμένο μηχανισμό καταστολής που θεριεύει τα κυκλώματα των διακινητών, στα νύχια των οποίων πέφτουν χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες. Ενταγμένο επίσης στη Σένγκεν είναι το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν - SIS Ι και ΙΙ: Ενα τεράστιο σύστημα ηλεκτρονικού φακελώματος, το οποίο αποτελεί μια τεράστια ηλεκτρονική βάση δεδομένων. Το σύστημα SIS αποτελείται από ένα τμήμα για κάθε κράτος - μέλος της Σένγκεν, που τηρείται από τις αστυνομικές αρχές και μυστικές υπηρεσίες και ένα τεράστιο κεντρικό σύστημα υπολογιστών, εγκατεστημένο στα περίχωρα του Στρασβούργου, στο οποίο μεταφέρονται και καταχωρούνται τα δεδομένα που υποχρεωτικά συγκεντρώνουν και στέλνουν οι «Εθνικές Ασφάλειες» των κρατών - μελών. Ανάμεσα στα προσωπικά δεδομένα τα οποία συγκεντρώνουν, ανταλλάσσουν και επεξεργάζονται οι εθνικές υπηρεσίες ασφαλείας και οι λοιπές μυστικές υπηρεσίες των κρατών - μελών είναι και εκείνα που αφορούν «φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση ή σε σωματείο, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και τον γενετήσιο προσανατολισμό». Στο σύστημα SIS καταχωρούνται βέβαια και οι αλλοδαποί, οι οποίοι καταχωρούνται επίσης και στη βάση ηλεκτρονικών δεδομένων VIS για αλλοδαπούς. Επιπλέον, η ΕΕ διαθέτει το ηλεκτρονικό σύστημα δακτυλικών αποτυπωμάτων Eurodac, το οποίο συνδέεται με τον Κανονισμό του Δουβλίνου και όπου συγκεντρώνονται όλα τα στοιχεία των αιτούντων άσυλο.

Η Σένγκεν λοιπόν δεν καταργεί τους ελέγχους. Αντίθετα, τους επεκτείνει με πολλαπλούς, διαρκείς, ηλεκτρονικούς, βιομετρικούς ελέγχους στοιχείων σε κάθε επίπεδο προσωπικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής του καθενός, παραδίδοντάς τα, ανά πάσα στιγμή, στην κοινή χρήση των αστυνομικών και μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών και των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ (Europol, Eurojust, FRONTEX, Eurodac κ.ά.). Πλάι σ' όλα αυτά ετοιμάζονται να προσθέσουν ακόμη ένα, το σύστημα ελέγχου, δηλαδή φακελώματος όλων των επιβατών των ενδοευρωπαϊκών αεροπορικών πτήσεων (το λεγόμενο «ευρωπαϊκό PNR»), κατά τα πρότυπα του PNR ΕΕ - ΗΠΑ για τις διατλαντικές πτήσεις, που τροφοδοτεί μεταξύ άλλων και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες με τα προσωπικά δεδομένα όσων επιβατών ταξιδεύουν σ' αυτές από κράτη - μέλη της ΕΕ. Τα βολικά προσχήματα, όπως αυτά της «πάλης κατά της τρομοκρατίας», ή τελευταία του «Ισλαμικού Κράτους», είναι πάντοτε έτοιμα να ενεργοποιήσουν όλα αυτά τα συστήματα και να τα χρησιμοποιήσουν, ανά πάσα στιγμή, σε βάρος του λαϊκού ριζοσπαστισμού που έχει κατεύθυνση την πάλη κατά του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος και της ΕΕ, ενάντια στην εργατική, λαϊκή πάλη και στο ταξικό εργατικό κίνημα.

Μερικές ακόμα «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ

Η μόνιμη επωδός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την περιλάλητη «αλληλεγγύη» της ΕΕ, τις «αξίες και τα ιδανικά» της, που δεν είναι άλλα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, από τις ίδιες τις εξελίξεις παίρνει αποστομωτική απάντηση. Γιατί οι κατευθύνσεις της ΕΕ που σπεύδει να υλοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι το ξεδιάλεγμα των προσφύγων στα hot spots (κέντρα διαλογής) και οι «επιστροφές», δηλαδή οι απελάσεις πίσω στην κόλαση του πολέμου, όσων κρίνονται μη επιλέξιμοι και κατατάσσονται στην κατηγορία των «παράτυπων» μεταναστών.

Οι δε ανατριχιαστικές αποφάσεις της κυβέρνησης της Δανίας όπως και γερμανικών κρατιδίων να προχωρούν σε κατασχέσεις πολύτιμων αντικειμένων των προσφύγων, βάζοντας μέχρι και πλαφόν στο χρηματικό ποσό που θα μπορούν να φέρουν μαζί τους, στο όνομα «να βγουν τα έξοδα», δείχνουν πόσο υποκριτική είναι η, κατά τ' άλλα, «αλληλέγγυα φιλοξενία» τους. Ο εκπρόσωπος μάλιστα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στη σχετική συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο, όχι μόνο δεν καταδίκασε τέτοιες πρακτικές αλλά άφησε και ορθάνοιχτο παράθυρο να επικυρωθούν ως συμβατές με τις διεθνείς συνθήκες... Αλλά και το «κοκκίνισμα» στις πόρτες των αιτούντων άσυλο, τα «διακριτικά βραχιολάκια» στη Βρετανία, στον απόηχο μάλιστα της γεμάτης ερωτηματικά υπόθεσης με τα περιστατικά επιθέσεων σε γυναίκες στη Γερμανία, δίνουν τροφή στην ενίσχυση του εθνικισμού και του ρατσισμού που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί για τις φασιστικές ορδές σαν αυτές της Χρυσής Αυγής, στο έδαφος της έντασης των ενδοαστικών αντιπαραθέσεων που εκδηλώνονται αυτήν την περίοδο.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παγιδεύονται στην προπαγάνδα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των άλλων κομμάτων της καπιταλιστικής διαχείρισης. Η ΕΕ είναι φυλακή των λαών και οι διάφοροι μηχανισμοί της, Σένγκεν, Δουβλίνο, Europol, Ευρωσυνοριοφυλακές κ.λπ., βαριές αλυσίδες που δένουν τους λαούς και τα δικαιώματά τους. Με την πάλη τους οι λαοί να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα απευθείας μεταφοράς των προσφύγων στις χώρες προορισμού τους. Πάνω από όλα να παλέψουν για να εξαλειφθούν οι αιτίες που γεννούν κι οξύνουν το δράμα των προσφύγων. Ο λαός μπορεί να δοκιμάσει τη δύναμή του, να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων. Να πάρει ο ίδιος την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του, απαλλαγμένος από την ΕΕ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του κεφαλαίου και τα δεσμά τους, να οικοδομήσει το δικό του ελπιδοφόρο μέλλον, χωρίς κρίσεις, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, προσφυγιά.

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Με μουσική, τραγούδια και συνθήματα διαμαρτυρήθηκαν την Παρασκευή το μεσημέρι, στην πλατεία Συντάγματος, πληθώρα καλλιτεχνικών σωματείων, ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για το τσάκισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Συμμετείχαν ηθοποιοί, μουσικοί της φιλαρμονικής του Δήμου της Αθήνας, χορωδοί από τις Χορωδίες της ΕΡΤ, της Λυρικής Σκηνής, του Δήμου της Αθήνας και άλλοι καλλιτέχνες. Το πανό του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου (ΠΜΣ) έδειχνε το δρόμο: «Ως εδώ. Ο

ργανωνόμαστε, Παλεύουμε για το δίκιο μας».

Παράλληλα, μοιραζόταν ανακοίνωση στους περαστικούς που ανέφερε ανάμεσα σε άλλα: «Σήμερα, ενώ υπάρχει ένα μεγάλο καλλιτεχνικό δυναμικό με δίψα για δημιουργία και η ανάγκη εκατομμυρίων συνανθρώπων μας για επαφή με την Τέχνη και τη διασκέδαση, 8 στους 10 καλλιτέχνες είναι άνεργοι και υποαπασχολούμενοι. Αυτό γίνεται τη στιγμή, που, ενώ υπάρχουν οι δυνατότητες όλοι οι εργαζόμενοι να δουλεύουμε λιγότερο, η ανεργία στέλνει εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανέχεια. Σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον με επενδύσεις εκατομμυρίων στον Τουρισμό και τον Πολιτισμό, κυβέρνηση και επιχειρηματίες του κλάδου λένε στους εργαζόμενους στον Πολιτισμό ότι η απλήρωτη δουλειά και ο θάνατος στην ψάθα είναι η ανταπόδοση της ικανοποίησης που μας δίνει το επάγγελμά μας».

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Βασίλη Παρασκευόπουλο, πρόεδρο του ΠΜΣ και την Λίλα Καφαντάρη, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), εκλεγμένη με τη «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών».

Ο Β. Παρασκευόπουλος τόνισε: «Σήμερα, βρισκόμαστε εδώ μια σειρά από σωματεία καλλιτεχνών διαμαρτυρόμενοι για το νέο νόμο - λαιμητόμο που φέρνει η κυβέρνηση, αλλά και για ειδικά ζητήματα που αφορούν το χώρο των καλλιτεχνών, όπως τα Βαρέα και Ανθυγιεινά που αφορούν μια σειρά κατηγορίες, όπως τους μουσικούς των νυχτερινών κέντρων, μουσικούς πνευστών, αλλά και ηθοποιούς και χορευτές.

Παλεύουμε και κλιμακώνουμε τις κινητοποιήσεις μας, για να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο. Δεν αποτελεί για εμάς βάση συζήτησης. Θεωρούμε σημαντικό στοιχείο της κλιμάκωσης την απεργία που έχουμε μπροστά μας στις 4 Φλεβάρη. Καλούμε όλους τους συναδέλφους μας να συμμετάσχουν στην απεργία μαζί με το ΠΑΜΕ, τον πόλο που προειδοποίησε, άνοιξε το ζήτημα της ανάγκης οργάνωσης του αγώνα, που δεν τα δίπλωσε στις δύσκολες στιγμές».

Η Λ. Καφαντάρη με τη σειρά της ανέφερε: «Τώρα χρειάζεται να ξεπεράσουμε το δεξί χέρι της κυβέρνησης, που είναι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η ευθύνη της πλειοψηφίας της διοίκησης του σωματείου είναι μεγάλη. Αρνήθηκε κάθε κινητοποίηση των ηθοποιών, για να διεκδικήσουν υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, ενώ βεβαίως είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο, για να χάσουμε αυτή που ίσχυε. Αυτό που ζουν αυτή τη στιγμή οι ηθοποιοί είναι, μην έχοντας συλλογική σύμβαση, να δουλεύουν ωρομίσθιοι με βάση την παράσταση. Δίωρη παράσταση ισοδυναμεί με 7 ευρώ μεικτά. Το τοπίο συμπληρώνουν οι απλήρωτες πρόβες και οι 3 μέρες δουλειάς. Ολα αυτά σημαίνουν ότι κανένας ηθοποιός δεν θα μπορέσει να πάρει σύνταξη, να έχει περίθαλψη για τα παιδιά του.

Απέναντι σε όλα αυτά, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ μέσα στο σωματείο κάναμε τα πάντα, για να γίνει Γενική Συνέλευση, για να παρθούν αποφάσεις για τη στάση που οφείλει να κρατήσει ο κλάδος. Αφού, λοιπόν, προσπάθησε να τορπιλίσει με κάθε δυνατό τρόπο την πραγματοποίηση της συνέλευσης και δεν τα κατάφερε, τώρα αρνείται να υλοποιήσει την απόφαση. Δε στέλνει στα θέατρα την απόφαση που πήρε ο κλάδος να κατέβει στην απεργία με το ΠΑΜΕ. Δε θα τους κάνουμε τη χάρη!».

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Ανάγκη η οργάνωση, η αλλαγή συσχετισμών και η αντεπίθεση σε ταξική γραμμή

Τουλάχιστον 100.000 εργαζόμενοι - στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι άνθρωποι - εργάζονται στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης σε καθεστώς γαλέρας, χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ανασφάλιστοι, με ωρομίσθια πείνας. Απ' αυτούς, μόλις οι 3.000 είναι γραμμένοι στα σωματεία τους, ενώ κάποια μορφή ιδιωτικής εκπαίδευσης (ιδιωτικό σχολείο, φροντιστήριο) παρακολουθούν 670.000 παιδιά.

Σ' αυτό το φόντο πραγματοποιήθηκε στις 23-24 Γενάρη το 36ο Συνέδριο της ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας). Οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν με την εκλογή νέου ΔΣ της Ομοσπονδίας, στο οποίο η «Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση» (ΑΣΚ), η παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ, κατέκτησε μία επιπλέον έδρα και πλέον εκπροσωπείται με δύο έδρες στο ΔΣ (15 ψήφοι, ποσοστό 12,71%), η «Ενότητα» διατήρησε τις 11 έδρες (86 ψήφους, 72,8%), οι «Παρεμβάσεις» διατήρησαν τις 2 έδρες (17 ψήφους, 14,4%), ενώ η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ «ΡΑΚΕ» δεν κατέβηκε σ' αυτό το Συνέδριο. Η Πανελλαδική Γραμματεία του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, σε σχετική ανακοίνωση για όσα διαδραματίστηκαν τις μέρες του Συνεδρίου, υπογραμμίζει ότι «η στάση της πλειοψηφίας της ΟΙΕΛΕ, "Ενότητα", αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα γραφής του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού».

Από την κινητοποίηση του Σωματείου «Ο Βύρων» στο πρόσφατο Συνέδριο της ΟΙΕΛΕ

Με αφορμή τα παραπάνω, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε για τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τη μάχη που έδωσε ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής «Ο Βύρων», την ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος και αντεπίθεσης, με τους: Μανώλη Σαβοριανάκη από το Σύλλογο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Αθήνας (ΣΙΕΛ), Παναγιώτη Μαργαρώνη, πρόεδρο του Σωματείου «Ο Βύρων», Δημήτρη Πετρίδη, πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΣΕΦΙΕ) Θεσσαλονίκης - Β. Ελλάδας και Μαίρη Ντουντούμη, απερχόμενο μέλος στο ΔΣ της ΟΙΕΛΕ.

-- Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης;

Π. Μαργαρώνης: Στα φροντιστήρια της Μέσης Εκπαίδευσης και στα ξενόγλωσσα η κατάσταση είναι χαοτική. Μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, επιδόματα που δε δίνονται. Από το 2012 δεν υπάρχει ΣΣΕ, ο κάθε καθηγητής υπογράφει ατομικές συμβάσεις. Στα ξενόγλωσσα οι συμβάσεις είναι 3,5 ευρώ μεικτά την ώρα.

Δ. Πετρίδης: Η κατάσταση και στη Θεσσαλονίκη είναι αντίστοιχη, με τις ατομικές συμβάσεις να είναι καθολικό φαινόμενο. Τα τελευταία χρόνια, με τα «voucher», τα «πεντάμηνα», το κράτος παρέχει στην ουσία στην εργοδοσία κυριολεκτικά δωρεάν εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα σε Ασφάλιση και επίδομα ανεργίας με το πέρας τους. Επιπλέον, το πλήρες ωράριο στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν είναι 21 ώρες - μιας κι έχει πάψει να υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας - αλλά 40 και αυτό συνεπάγεται, σύμφωνα με την ΕΓΣΣΕ, ωρομίσθια ούτε των 3 ευρώ μεικτών. Ολα αυτά οδηγούν σε μια πλήρη ασυδοσία τους εργοδότες. Κάνουν κυριολεκτικά ό,τι θέλουν στις ατομικές συμβάσεις, ακόμη και με όρους όπως «ρήτρες εμπιστευτικότητας», για να μη δουλεύουν αλλού σε ακτίνα κάποιων χιλιομέτρων από τα φροντιστήριά τους. Τραγικές καταστάσεις!

-- Ποια είναι η ευθύνη της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ για την τραγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί;

Π. Μαργαρώνης: Ο ρόλος της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ είναι πολύ συγκεκριμένος. Φάνηκε και στις τοποθετήσεις τους, που έλεγαν «να δούμε τι θα γίνει και με αυτή την κυβέρνηση». Τι να δούμε; Πέρασε μνημόνιο, θέλει να περάσει το Ασφαλιστικό... Ο ίδιος ο Κουρουτός είπε, μάλιστα, ότι θέλουμε «να διορθώσουμε» την κυβέρνηση. Εχουν, δηλαδή, πάρει καθαρή θέση υπέρ της κυβέρνησης και ο ρόλος τους είναι να περάσουν την πολιτική της πιο «ωραία» στους εργαζόμενους, να την υιοθετήσουν.

Συνολικά, η ηγεσία της ΟΙΕΛΕ καλλιέργησε την αναμονή στους συναδέλφους, τη λογική ότι τα προβλήματα των εργαζομένων θα λυθούν με συζητήσεις με τους εργοδότες, με βόλτες στους διάδρομους των υπουργείων. Τους έφερε απροετοίμαστους να κάθονται στον καναπέ τους. Στήριξε την κυβερνητική εναλλαγή, στάθηκε στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ. Δημιούργησε αυταπάτες πως αρκεί να αλλάξει η κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματά μας. Καλλιέργησε τη λογική της ανάθεσης και δημιούργησε αυταπάτες ότι δήθεν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, κυρίως στα ιδιωτικά σχολεία, «θα εξαιρεθούν από τη γενικότερη επίθεση» λόγω της «ικανότητας» της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ να κάνει «καλές διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία και την κυβέρνηση» και αν τύχει κάτι, θα έρθει ένας από το ΔΣ και μπορεί να λυθεί το πρόβλημα. Ολα αυτά, βέβαια, αποδείχτηκαν αυταπάτες και παγίδα για τους εργαζόμενους. Οι απολύσεις, η τρομοκρατία, η ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες γενικεύονται. Αυτό κάνει και τη δουλειά τη δική μας ακόμα πιο απαιτητική.

-- Ποια είναι τα συμπεράσματα από τη μάχη που έδωσε το Σωματείο «Ο Βύρων» για να επανεγγραφεί στην Ομοσπονδία;

Π. Μαργαρώνης: Η πλειοψηφία της «Ενότητας» κατέφυγε σε μια πρωτοφανή επίθεση σε ένα σωματείο που εκπροσωπεί εκατοντάδες εργαζόμενους και είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Αυτό τους ενοχλεί, αφού η απόφασή τους για τη μη εγγραφή του «Βύρωνα» πραγματικά δεν πατάει σε κανένα νομικό - τυπικό επιχείρημα. Γι' αυτό και μας διέγραψαν, με την απαράδεκτη δικαιολογία ότι ήμασταν κλαδικό σωματείο, ενώ εμείς με μαζική συνέλευση τροποποιήσαμε το καταστατικό μας, με όλες τις διαδικασίες να τις έχει ελέγξει και η Ομοσπονδία, ώστε να μην υπάρχει ούτε μια παρατυπία και να είναι πλήρως εναρμονισμένο με το Καταστατικό της ΟΙΕΛΕ. Οπως ειπώθηκε σε τοποθετήσεις εκπροσώπων της πλειοψηφίας,«το πρόβλημα είναι το ΠΑΜΕ». Στο κλείσιμο, ο Κουρουτός έβαλε το ζήτημα και για άλλα σωματεία, όπως για το ΣΙΕΛ Λάρισας, της Αρτας, ότι «είναι του ΠΑΜΕ». Επιπλέον, η ΑΣΚ, η παράταξή μας, είχε πανελλαδικά 14 συνέδρους στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας. Αν γινόταν δεκτός ο «Βύρωνας», θα είχαμε άλλους 9 συνέδρους. Δε λέω ότι θα γινόταν κάποια ανατροπή, ούτε θα σταματούσε η «Ενότητα» να έχει την πλειοψηφία, αλλά σίγουρα θα αποτυπωνόταν ο πραγματικός συσχετισμός δυνάμεων, χωρίς αλλοιώσεις.

Δ. Πετρίδης: Δεν είναι τυχαία η στάση της ΟΙΕΛΕ και στο Συνέδριο με το κόψιμο ταξικών και μαζικών σωματείων. Δείχνει και την κατεύθυνση της Ομοσπονδίας, σε ποια βάση κινείται, θέλοντας εργαζόμενους υποταγμένους και να μη μαζικοποιηθούν τα σωματεία. Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι στέκεται απέναντι στην πλειοψηφία των εργαζομένων του κλάδου.

-- Ποια είναι η γραμμή των ταξικών σωματείων και γιατί ένας εργαζόμενος πρέπει να συμπορευτεί μαζί τους;

Μ. Ντουντούμη: Η γραμμή που προβάλουμε εμείς θα παλευτεί από τα κάτω στις μάζες, στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς. Είναι γραμμή ενάντια στην ΕΕ και σε όσους την υποστηρίζουν και τη χειροκροτούν.Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση, δεν υπερασπιζόμαστε όμως την ιδιωτική εκπαίδευση σαν θεσμό. Η ιδιωτική εκπαίδευση δεν είναι «κοινωνικό αγαθό», όπως λέει το σύνθημα της ΟΙΕΛΕ. Είναι οξυμένη έκφραση των ταξικών φραγμών, των κοινωνικών ανισοτήτων στην πρόσβαση στην Εκπαίδευση. Εμείς παλεύουμε για σύγχρονη αναβαθμισμένη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση. Γιατί, όταν μιλάμε για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, εννοούμε μόνιμους διορισμούς για όλους, σταθερή δουλειά για όλους. Συνολική ενίσχυση, δηλαδή, της δημόσιας Εκπαίδευσης και στο περιεχόμενο και σε προσλήψεις εκπαιδευτικών και σε νέα σχολεία με λιγότερους μαθητές στην τάξη, έτσι ώστε να διαμορφωθεί ένα δημόσιο σχολείο που να δίνει όλα τα απαραίτητα στο νέο σήμερα, για να έχει μια σφαιρική Παιδεία, χωρίς να του είναι υποχρεωτική και απαραίτητη πλέον η ιδιωτική εκπαίδευση.

Π. Μαργαρώνης: Στοιχείο ανασύνταξης του κινήματος στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι η δουλειά στο πρωτοβάθμιο σωματείο, να γίνει πραγματικά κέντρο αγώνα. Είναι η παρέμβαση στους μεγάλους χώρους δουλειάς, τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία, τις αλυσίδες των φροντιστηρίων. Είναι η ενίσχυση της πάλης για τις σύγχρονες ανάγκες στη μόρφωση και τη δουλειά, οι οποίες δεν χωράνε στα στενά πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ, της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων, που τσακίζουν τις ζωές μας για να σώσουν τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων. Από τη στιγμή που η επίθεση είναι ενιαία - κι όχι μόνο στο μισθό αλλά σε κάθε κομμάτι της ζωής, σε κάθε κλάδο, σε κάθε εργαζόμενο - τα αιτήματα δεν μπορεί να είναι μόνο για καλό μισθό, αλλά πρέπει να ενώνουν όλο τον κόσμο που πλήττεται. Τέτοιο αίτημα είναι η δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά, παίρνοντας υπόψιν ότι η Παιδεία ακολουθεί τις ανάγκες της οικονομίας, αντίστοιχα άρα θες κι άλλη οικονομία, άλλη ανάπτυξη, η παραγωγή να αναπτύσσεται με άλλα κριτήρια.

Μ. Σαβοριανάκης: Εξάλλου, αν δούμε την Εκπαίδευση στο σύνολο της ΕΕ, βλέπουμε εντατικοποίηση, συνεχείς και πολύ σκληρές διαδικασίες αξιολόγησης, ώστε να δημιουργείται μια συνεχής αίσθηση απειλής και απόλυσης αν δεν ανταποκριθείς στα κριτήρια που πολλαπλασιάζονται και διαφοροποιούνται πολύ συχνά, ώστε εν τοις πράγμασι να είναι αδύνατο ο εργαζόμενος να είναι 100% «εντάξει». Ακριβώς για να δημιουργηθεί ένα κλίμα ανασφάλειας, στο οποίο θα πατήσουν για να περάσουν μειωμένοι μισθοί και περισσότερες ώρες εργασίας. Αυτό υπερβαίνει το επιχείρημα περί «ιδιαίτερης περίπτωσης της μνημονιακής Ελλάδας» και δείχνει μια γενικότερη τάση φτηνότερης εργασίας γενικότερα αλλά και πιο συγκεκριμένα στο χώρο της Εκπαίδευσης σε όλη την ΕΕ.

-- Το επόμενο διάστημα πού θα ρίξετε το βάρος της δράσης σας;

Π. Μαργαρώνης: Τώρα, όλα τα σφυριά μας χτυπάνε στο Ασφαλιστικό και στο συντονισμό της δράσης μας. Στις 4 Φλεβάρη στην πανεργατική απεργία δίνουμε μάχη για να κατέβουν στο δρόμο μαζικά απεργοί από την ιδιωτική εκπαίδευση, από σχολεία, φροντιστήρια, κέντρα μελέτης κ.τ.λ. Το Ασφαλιστικό μάς αφορά όλους. Φανταστείτε ότι για να συμπληρώσει κάποιος που δουλεύει σε φροντιστήρια 35 χρόνια ένσημα, πρέπει να δουλεύει 47 χρόνια! Αν δουλεύει με πλήρες ωράριο, δηλαδή 9 μήνες το χρόνο. Οσοι έχουν ελαστική σχέση εργασίας θα βλέπουν τη σύνταξη «με τα κιάλια». Βέβαια, η Ασφάλιση δεν είναι μόνο η σύνταξη, αλλά ένα ολόκληρο πλέγμα παροχών και προστασίας, είναι η Υγεία και η Πρόνοια και όλα αυτά σήμερα πετσοκόβονται.

Γι' αυτό λέμε ότι οι χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι στον κλάδο πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Από 'κει και πέρα, σκοπός μας είναι να ανοίξει μια πλατιά κουβέντα για τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων, που να καλύπτει τις απώλειες των τελευταίων ετών, αλλά και να προχωρήσουμε σε πρακτικά βήματα συντονισμού και διεκδίκησης από τα πρωτοβάθμια σωματεία.

«Οχι» στα παζάρια για το πόσα θα χάσουμε με το νέο Ασφαλιστικό

Συζητάμε με τον Γρηγόρη Λιονή, μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, και τον Αντώνη Αντανασιώτη, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας

-- Ποιους επιστήμονες πλήττει τελικά το νέο Ασφαλιστικό της κυβέρνησης; Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι διαμαρτύρονται οι βολεμένοι, οι «γραβάτες», τα μεσοστρώματα και πως το νομοσχέδιο φέρνει κοινωνική δικαιοσύνη στους πιο χαμηλά αμειβόμενους.

Γρηγόρης Λιονής: Υπάρχουν γραβάτες των 200 ευρώ, υπάρχουν και των 5... Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, το 80% των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών και δικηγόρων έχει ετήσιο εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ. Σε πολλούς πλέον κλάδους, πολλοί μισθωτοί επιστήμονες εμφανίζονται ως αυτοαπασχολούμενοι που αμείβονται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, οι γνωστοί «μπλοκάκηδες». Ο μισθωτός μηχανικός και ο μηχανικός εργοδότης του έχουν αντίθετα, συγκρουόμενα ταξικά συμφέροντα μεταξύ τους.

Το νέο Ασφαλιστικό πλήττει όλους τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες. Η ανταποδοτικότητα που προωθεί αποφασιστικά και ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων οδηγεί σε δραστικά μειωμένες συντάξεις για όλους, ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές με βάση το εισόδημα οδηγούν σε εκτίναξη των ασφαλιστικών εισφορών, για τους αυτοαπασχολούμενους και τους «μπλοκάκηδες».

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει όταν ισχυρίζεται πως οι χαμηλόμισθοι «μπλοκάκηδες» θα δουν βελτίωση σε αντίθεση με τα υψηλά εισοδήματα... Ορισμένοι με χαμηλά εισοδήματα μπορεί να δουν μια μικρή μείωση των εισφορών τους. Αλλοι θα δουν αύξηση. Οι εισφορές ήταν και παραμένουν τεράστιες. Αν σε ένα ετήσιο εισόδημα 8.000 ευρώ, οι εισφορές μειώνονται απ' τις 4.000 στις 3.000 δεν είναι «βελτίωση», αφού ούτε πριν, ούτε μετά δεν μπορείς να τις πληρώσεις. Ετσι, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι μηχανικοί είναι ανασφάλιστοι και δεν έχουν ούτε καν τις στοιχειώδεις παροχές Υγείας.

Από τις τελευταίες κινητοποιήσεις αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών επιστημόνων

Επίσης, η τωρινή μείωση των εισφορών μεταφράζεται σε πτώση της σύνταξης στο μέλλον. Δεν πρόκειται για μείωση της ασφαλιστικής επιβάρυνσης, αλλά για μεταφορά της στο μέλλον. Είναι, επίσης, ψέμα πως το κυβερνητικό νομοσχέδιο «χτυπά τα μεγάλα ψάρια». Υπάρχει «ταβάνι» στις εισφορές. Ως αποτέλεσμα, είτε έχεις 80.000 ευρώ, είτε π.χ. 200.000 ευρώ πληρώνεις τις ίδιες ασφαλιστικές εισφορές. Κυρίως όμως, η μεγάλη μάζα των κερδών του κεφαλαίου φαίνεται ως εταιρικό κέρδος όχι ως ατομικό εισόδημα και δεν υπόκειται σε ασφαλιστικές εισφορές.

Τέλος, καθώς οι εισφορές υπολογίζονται ως ποσοστό του εισοδήματος, το κυβερνητικό επιχείρημα περί χαμηλών εισφορών μεταφράζεται ευθέως σε χαμηλούς μισθούς και στο μέλλον. Ζητάνε απ' τους χαμηλόμισθους και τους αυτοαπασχολούμενους με χαμηλά εισοδήματα να «χωνέψουν» ότι μισθοί και εισοδήματα θα παραμείνουν χαμηλά για πολλά χρόνια.

Αντώνης Aντανασιώτης: Η πολιτική της κυβέρνησης και στο ζήτημα αυτό συνεχίζει και κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση των προηγούμενων κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου για τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Δίπλα στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, πλήττει καίρια και τη συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων, τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους με μικρά και μεσαία εισοδήματα.

Αυτοί, αν περάσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, θα δουν τις συντάξεις και τις παροχές τους να μειώνονται δραστικά σε επίπεδα προνοιακού επιδόματος ή και να εξαφανίζονται σταδιακά (όπως π.χ. οι επικουρικές και τα εφάπαξ). Παράλληλα, θα κληθούν να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στη μισο-άδεια ή και άδεια πλέον τσέπη τους, από τη μείωση της πελατείας τους και τη φοροληστεία, προκειμένου να πληρώνουν τις εισφορές τους και να μείνουν στο επάγγελμα.

Σε μια τέτοια αφόρητη πίεση, στις συνθήκες μάλιστα της παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης και σε συνδυασμό με νέα μέτρα «απελευθέρωσης» του επαγγέλματος που ετοιμάζονται, είναι φυσικό να μην μπορούν να αντέξουν. Το αποτέλεσμα, δηλαδή, θα είναι είτε να εξοβελιστούν μαζικά από το επάγγελμα - ήδη, για πρώτη φορά μειώθηκε πέρυσι ο συνολικός αριθμός των δικηγόρων πανελλαδικά, από 44.000 σε 42.000 - είτε να υπαλληλοποιηθούν σε μεγάλες δικηγορικές ή και πολυ-επαγγελματικές στο μέλλον εταιρείες, με χειρότερους εργασιακούς όρους από τους σημερινούς.

-- Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως προχωρά σε ορισμένες «βελτιωτικές προτάσεις» στο Ασφαλιστικό. Πόσο βελτιώνουν την κατάσταση για τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες;

Α. Α.: Τα «μερεμέτια» στο προσχέδιο που υποσχέθηκε η κυβέρνηση, μετά και τη συνάντηση των ηγεσιών των επιστημονικών φορέων με τον πρωθυπουργό, είναι σκέτη κοροϊδία. Δεν αλλάζουν σε τίποτα το βαθιά αντιδραστικό περιεχόμενο και τις βασικές γραμμές του κυβερνητικού σχεδίου και τις καταστροφικές συνέπειες που αυτό θα έχει για τη συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων.

Για παράδειγμα, οι όποιες μειώσεις για τους νέους ασφαλισμένους σε σχέση με την αρχική μορφή του νομοσχεδίου δεν αναιρούν την υποχρέωση καταβολής υψηλών εισφορών, ακόμη και για μηδενικά εισοδήματα, δεδομένου ότι πρόκειται για ελάχιστες υποχρεωτικές εισφορές. Η συνολική επιβάρυνσή τους, για όλους τους κλάδους Ασφάλισης θα είναι μεγαλύτερη από τη σημερινή.

Για τους άνεργους δικηγόρους και άλλους επιστήμονες, η επανάληψη αόριστων υποσχέσεων για ενίσχυση μέσω ειδικού λογαριασμού του ΟΑΕΔ, καμιά πραγματική ανακούφιση δεν προσφέρουν, αφού παραμένουν οι διατάξεις - κοροϊδία του Ν. 3986/2011 για την επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε αυτούς (Ασφάλιση τουλάχιστον 3 χρόνια, διακοπή επαγγέλματος 3 μήνες πριν και - το κυριότερο - να μην έχει ασφαλιστικές οφειλές).

Αυτό που επιδιώκει στην πραγματικότητα η κυβέρνηση, είναι να φιλοτεχνήσει και να προβάλει επικοινωνιακά ένα δήθεν «διαλλακτικό» και «κοινωνικά ευαίσθητο» προφίλ, έτσι ώστε να κατευνάσει τις σφοδρές αντιδράσεις που έχει ξεσηκώσει το αντιασφαλιστικό της νομοσχέδιο, να διεμβολίσει και άλλους κλάδους που αγωνίζονται εναντίον του και να αποδυναμώσει συνολικά το κοινό μέτωπο για την απόσυρσή του.

Γ. Λ.: Το νομοσχέδιο δεν διορθώνεται. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί προκλητικά την τακτική «του Χότζα». Ζητά να αποδεχτούμε τις νέες επιβαρύνσεις και προσπαθεί να εμφανίσει πως μια μικρή μείωσή τους είναι «σωτήρια». Για παράδειγμα, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των ανέργων απ' τα 2.800 ευρώ ετησίως στα 2.500 δεν λύνει το πρόβλημα. Μειώνει τη σύνταξη και επιμένει προκλητικά να χρεώνει ασφαλιστικές εισφορές στον άνεργο, που άλλωστε δεν μπορεί να καταβάλει. Εμφανίζει ως «λογική και δίκαιη» μια αύξηση 30% - 100% απ' τα σημερινά επίπεδα των εισφορών. Ομως οι τωρινές εισφορές είναι τεράστιες και τα 2/3 των αυτοασφαλισμένων είναι ανασφάλιστοι.

Βέβαια, η κυβέρνηση έχει εναλλακτική πρόταση: «Την έξωση απ' την αγορά εργασίας», με την αναστολή της επαγγελματικής ιδιότητας. Ετσι επιταχύνει τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και σπρώχνει στη μαύρη εργασία, κάνοντας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τον εργαζόμενο φθηνότερο. Αποδεικνύει πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

-- Τι στάση κρατούν τα Επιμελητήρια και οι επιστημονικοί φορείς σε σχέση με το Ασφαλιστικό; Πώς κινούνται οι ταξικές δυνάμεις μέσα σ' αυτούς τους φορείς;

Γ. Λ.: Οι επιστημονικοί φορείς, όπως το ΤΕΕ, αποδέχονται το νομοσχέδιο και παζαρεύουν για ορισμένες μικροαλλαγές. Το ΤΕΕ στοχεύει ουσιαστικά στη διασφάλιση της αυτοτέλειας του ΤΣΜΕΔΕ, ώστε να παραμείνει η Τράπεζα Αττικής υπό τον έλεγχό του. Οι εργαζόμενοι όμως μηχανικοί δεν ενδιαφέρονται για το ποιος ελέγχει την τράπεζα, αλλά για τα 800 εκ. ευρώ των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ, που έχουν ήδη χαθεί για την ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Αττικής.

Τα Επιμελητήρια έχουν διαταξικό χαρακτήρα, είναι θεσμικοί σύμβουλοι του αστικού κράτους και στις διοικήσεις τους κυριαρχούν εκπρόσωποι αστικών δυνάμεων. Οι φορείς αυτοί και οι ηγεσίες τους προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική στον κάθε κλάδο. Η διαχρονική στάση του ΤΕΕ στην προώθηση των αντιασφαλιστικών νομών όλη την προηγούμενη περίοδο είναι χαρακτηριστική. Οι φορείς αυτοί βρίσκονται στο στρατόπεδο του αντίπαλου.

Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες κατανοούν λαθεμένα αυτούς τους φορείς ως συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους. Γι' αυτό και η παρέμβαση της «Πανεπιστημονικής» μέσα σ' αυτούς τους φορείς εστιάζει στην αξιοποίηση των διαδικασιών τους για τη απαγκίστρωση δυνάμεων απ' αυτούς και συγκέντρωσή τους σε ταξική βάση.

Ετσι, στους επιστημονικούς κλαδικούς συλλόγους δίνουμε μάχη για να γίνουν άμεσα Γενικές Συνελεύσεις και στο ΤΕΕ να συγκληθεί άμεσα το πιο μαζικό όργανο της Αντιπροσωπείας, για να ενημερωθούν τα μέλη των Συλλόγων και να επικρατήσουν αποφάσεις με ταξικό προσανατολισμό. Τα μαζικά μπλοκ των Επιτροπών Αγώνα Μισθωτών και Αυτοαπασχολούμενων Μηχανικών και Τεχνικών στο κίνημα, αλλά και η μαζικοποίηση των σωματείων που συσπειρώνουν μισθωτούς τεχνικούς, όπως το ΣΕΤΗΠ, το ΣΕΕΝ και Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, που πραγματοποιεί μαζικές γενικές συνελεύσεις με έντονη διαπάλη με δυνάμεις του οπορτουνισμού, είναι ελπιδοφόρα για τη συνέχεια.

Προχωράμε αποφασιστικά, προτάσσοντας ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο, που επικεντρώνει την ανάγκη συντονισμού με τον ταξικό πόλο στο εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΕΒΕ, που απαιτεί την απόσυρση του νομοσχεδίου και ένα υποχρεωτικό, καθολικό και αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας!

Α. Α.: Στην προσπάθειά της αυτή, η κυβέρνηση βρίσκει πρόθυμη ανταπόκριση από τις συμβιβασμένες ηγεσίες της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, που την πλειοψηφία τους αποτελούν δυνάμεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων επιστημονικών φορέων, που στην πράξη παζαρεύουν μαζί της επιμέρους αλλαγές. Με τη στάση τους αυτή, ρίχνουν άφθονο νερό στο μύλο της κυβερνητικής προπαγάνδας, που διαλαλεί συνεχώς ότι οι δικηγόροι και οι άλλοι επιστήμονες και ελεύθεροι επαγγελματίες αποδέχονται την αναγκαιότητα και τη βασική λογική του προσχεδίου, απλά ζητάνε κάποιες πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις, τις οποίες συζητά μαζί τους, εστιάζοντας στο ύψος της εισφοροληστείας.

Αποδέχονται τις αρχές της αναλογικότητας και της ανταποδοτικότητας, που μετατρέπει την Κοινωνική Ασφάλιση σε ατομική υπόθεση του ασφαλισμένου, με απόσυρση του κράτους από αυτήν και με συντάξεις πτωχοκομείου, «βούτυρο στο ψωμί» των κορακιών της ιδιωτικής ασφάλισης που καραδοκούν.

Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το κλίμα συναίνεσης και παζαριών παίζει η ηγεσία των Δικηγορικών Συλλόγων, πίσω από τις πλάτες της συντριπτικής πλειοψηφίας των δικηγόρων που κινητοποιούνται με αποχές, συλλαλητήρια και άλλες αγωνιστικές μορφές. Ενώ, κάλεσαν τους δικηγόρους σε αποχή, με αίτημα την απόσυρση του αντιασφαλιστικού σχεδίου, στην πραγματικότητα διαπραγματεύονται μαζί με τις ηγεσίες των άλλων επιστημονικών φορέων για το ύψος της εισφοροληστείας.

Γι' αυτό και η πλειοψηφία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας αρνείται, ακόμη και τώρα, την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης, όπως πρότεινε για μιαν ακόμη φορά η «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων» στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΣΑ. Γι' αυτό, η πλειοψηφία του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης συγκάλεσε ΓΣ την προπαραμονή των Χριστουγέννων (!), γι' αυτό έφτασαν μέχρι το σημείο να συγκαλέσουν την τελευταία (21/1/2016) Συντονιστική Επιτροπή των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων «κεκλεισμένων των θυρών», απαγορεύοντας ακόμη και στα εκλεγμένα μέλη των ΔΣ των Συλλόγων να την παρακολουθήσουν!

Γι' αυτό και η πλειοψηφία των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων, με μικρά και μεσαία εισοδήματα, πρέπει να απαιτήσουν γενικές συνελεύσεις παντού και να οργανώσουν την πάλη τους μέσα από Επιτροπές Αγώνα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 4 ΦΛΕΒΑΡΗ

Ταξική αναμέτρηση με μεγάλη σημασία

Τέσσερις μέρες απομένουν μέχρι την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη και η προετοιμασία της συνεχίζεται μέχρι την τελευταία ώρα από τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα. Αυτή η απεργία έχει μεγάλη σημασία να πετύχει και ταυτόχρονα να ξεχωρίσουν για τη μαζικότητά τους τα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την ερχόμενη Πέμπτη, γιατί:

• Το σχέδιο - λαιμητόμος της κυβέρνησης πρέπει να πάρει απάντηση. Να γίνει καθαρό με τη μαζική συμμετοχή στην απεργία ότι οι εργαζόμενοι και όσοι θίγονται από αυτόδεν παζαρεύουν κανένα μερεμέτι, κανένα φτιασίδωμα. Οτι το μοναδικό αίτημα που εκφράζει τις αγωνιστικές τους διαθέσεις είναι να αποσυρθεί το νομοσχέδιο, να μην φτάσει καν στη Βουλή.
• Το σχέδιο αυτό νομιμοποιεί τις περικοπές που έγιναν προηγούμενα στις συντάξεις, τις αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τη συρρίκνωση των παροχών σε Υγεία - Πρόνοια. Ακόμα κι αν δεν πρόσθετε κανένα καινούργιο μέτρο, και μόνο το γεγονός ότι επιχειρεί να κλείσει κάθε συζήτηση για ανάκτηση των απωλειών που είχαν ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι από τα χρόνια της κρίσης, είναι λόγος ικανός για να απορριφθεί στο σύνολό του. Οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να συμβιβαστούν με το «ό,τι έγινε έγινε», με το «τίποτα δεν αλλάζει». Εκεί ποντάρει η κυβέρνηση για να σπείρει απογοήτευση, να κουράσει, να εκτονώσει αντιδράσεις.
• Να απορριφτεί η προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «δικαιοσύνης» και «αναδιανομής». Το σχέδιό της είναι βαθιά ταξικό υπέρ του κεφαλαίου και αυτό είναι που πρέπει να καθορίσει τη στάση των εργαζομένων και του λαού. Αν το νέο Ασφαλιστικό προστεθεί στα μέτρα που έχουν νομοθετηθεί έως τώρα, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι θα χάσουν ακόμα περισσότερα, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Αντίστροφα, το κεφάλαιο θα βγει κερδισμένο από την προσαρμογή της Ασφάλισης και των συντάξεων στο σημερινό άθλιο επίπεδο των μισθών και των εργασιακών σχέσεων, που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
• Να αποκρουστεί η δόλια προσπάθεια της κυβέρνησης να διαιρέσει τους εργαζόμενους και να δημιουργήσει αντιπαλότητες με άλλα λαϊκά στρώματα. Οσο διευρύνονται οι αντιδράσεις στο αντιασφαλιστικό της σχέδιο, τόσο δυναμώνει η κυβερνητική προσπάθεια να στρέψει τους μελλοντικούς συνταξιούχους απέναντι στους παλιούς, τους νέους εργαζόμενους ενάντια στους παλιότερους, αυτούς που δεν έχουν τίποτα ενάντια στους λιγότερο φτωχούς, τους άνεργους ενάντια σ' αυτούς που βγάζουν έστω κι ένα μεροκάματο, τους αυτοαπασχολούμενους ενάντια στους αγρότες. Ποντάρει στον «κοινωνικό αυτοματισμό», τον οποίο προκλητικά σκεπάζει με το μανδύα της «δικαιοσύνης». Το σχέδιο της κυβέρνησης μοιράζει «δίκαια» τις συνέπειες σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους, παλιούς και νέους, εργαζόμενους και άνεργους. Δεν αφήνει κανέναν απ' έξω, ανεξάρτητα από ηλικία, επάγγελμα, κλάδο και τομέα δουλειάς.
• Να χάσει η κυβέρνηση κάθε έρεισμα στο κίνημα για ελιγμούς. Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στους αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς επιστήμονες συμμετέχουν ήδη πρόθυμα σε διάλογο με την κυβέρνηση, παζαρεύουν επιμέρους αλλαγές που αφήνουν ανέγγιχτο τον πυρήνα της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Στον προθάλαμο του διαλόγου, χωρίς η κυβέρνηση να αποσύρει το Φορολογικό και το Ασφαλιστικό, βρίσκονται και κάποιοι «πρόθυμοι» αγροτοσυνδικαλιστές. Την ίδια ώρα, οι πλειοψηφίες σε μεγάλες εργατοϋπαλληλικές Ομοσπονδίες συντηρούν το συντεχνιασμό, υπερασπίζονται την εξαίρεση του κλάδου τους από το συνολικότερο σχέδιο των ανατροπών, παζαρεύουν με την κυβέρνηση πίσω από κλειστές πόρτες και της δίνουν πάτημα να εκτονώσει αντιδράσεις και να επιτεθεί με μεγαλύτερη σφοδρότητα στην Κοινωνική Ασφάλιση.
• Η απεργία πρέπει να δημιουργήσει προϋποθέσεις για παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων. Δεν είναι μόνο το Ασφαλιστικό και η διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης να το τρενάρει όσο μπορεί για να κουράσει το κίνημα. Είναι οι ιδιωτικοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και γίνονται σε βάρος του λαού. Είναι η αναδιαρθρώσεις στην Υγεία, στην κρατική διοίκηση, στην Παιδεία. Κυρίως είναι τα Εργασιακά, που ανοίγουν παράλληλα με τα μέτρα ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση. Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η παραπέρα περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών, το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας και η νομοθέτηση της ανταπεργίας, η παραπέρα αποδυνάμωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων πρέπει να συναντήσουν ισχυρά εμπόδια από τους εργαζόμενους και το λαό. Είναι γραμμάτια προς το κεφάλαιο και την ανταγωνιστικότητά του, που η κυβέρνηση θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να ξοφλήσει.
• Ο απεργιακός ξεσηκωμός, το σταμάτημα της παραγωγής, αυτό δηλαδή που πονάει πραγματικά το κεφάλαιο, θα σηματοδοτήσει ότι περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν την ανάγκη και τη δυνατότητα αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, την ανάγκη ενίσχυσης της συμμαχίας με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, η επιτυχία της απεργίας θα δώσει θάρρος στη μικρομεσαία αγροτιά να συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή τον αγώνα που δίνει στα μπλόκα για να επιβιώσει. Εργατικά σωματεία που επισκέπτονται τους αγρότες αυτές τις μέρες για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, γίνονται δεκτοί με ενθουσιασμό, όπως και τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις πόλεις, για να εκφραστεί έμπρακτα η συμπαράσταση στην αγωνιζόμενη μικρομεσαία αγροτιά.
• Η επιτυχία της απεργίας θα δημιουργήσει καλύτερους όρους για να ανοίξει πιο πλατιά στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα η συζήτηση για την πραγματική διέξοδο, που μπορεί να υπάρξει μόνο αν υποστεί ρήγματα, κλονιστεί και τελικά ανατραπεί ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Το παράδειγμα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι αποκαλυπτικό. Ολες οι ανατροπές που έγιναν στο παρελθόν, ήταν αναγκαίες για το κεφάλαιο, άλλοτε για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητά του σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, άλλοτε για να την ενισχύσει σε συνθήκες κρίσης. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Το κεφάλαιο και το κράτος τους δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την προσπάθεια να επιβάλλουν τους κατώτερους δυνατούς όρους ασφάλισης και συνταξιοδότησης, να τα μετατρέψουν από κοινωνικά δικαιώματα σε ατομική ευθύνη. Χρειάζεται σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, οργάνωση με αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης, δυνατό εργατικό κίνημα, λαϊκή συμμαχία και ισχυρό ΚΚΕ, για να μπουν εμπόδια στις ανατροπές, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές. Κοινωνικο-ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μπορούν να υπάρξουν μόνο αν τα μέσα παραγωγής γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία και ο σχεδιασμός της οικονομίας πάψει οριστικά να έχει για κριτήριο τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων

Με τα ίδια επιχειρήματα των προηγούμενων συνεχίζει το ξήλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης

Η «βιωσιμότητα», η «αναδιανομή», η «δικαιοσύνη» και άλλες ιστορίες για αγρίους...

Η τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή και ειδικά η τριτολογία του επιβεβαίωσαν την πλήρη υιοθέτηση εκ μέρους της κυβέρνησής όλου του προπαγανδιστικού οπλοστασίου με το οποίο οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για λογαριασμό του κεφαλαίου, σφυροκόπησαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Ακόμα και εκεί που εμφανίστηκε να αντιπαρατίθεται στη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτό έγινε με τρόπο που να δικαιώνει τις αντιδραστικές πολιτικές επιλογές της σημερινής κυβέρνησης και κυρίως να εξασφαλίζει στην πράξη τη νομιμοποίηση των παλιών και την προώθηση των νέων ανατροπών.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι παρά τις φραστικές κορόνες που αντάλλαξαν με τον Κυρ. Μητσοτάκη, ο πρωθυπουργός αναγνώρισε στο τέλος της συζήτησης πως «υπήρξε μια συμφωνία των περισσοτέρων στη διαπίστωση ότι δεν μπορεί να μην προχωρήσουμε σε ρυθμίσεις, σε μέτρα, σε μεταρρυθμίσεις για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».

Κατά συνέπεια, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σημαία της μεταρρύθμισης τη βιωσιμότητα του συστήματος, δηλαδή λέει ό,τι έλεγαν και όλοι οι προηγούμενοι, χωρίς καμιά πρωτοτυπία, αφού αυτή είναι η στρατηγική που καθοδηγεί τις αντιασφαλιστικές ανατροπές σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Ομως η επίκληση γενικά της «βιωσιμότητας των Ταμείων» ως ένα πρόβλημα «εισροών και εκροών» στο σύστημα, η απογύμνωση από το ταξικό της περιεχόμενο, από το γεγονός ότι η εργοδοσία και το κράτος της όχι μόνο λεηλάτησαν τις εισφορές των ασφαλισμένων, αλλά συνεχίζουν και σήμερα να μην εκπληρώνουν και να αποσύρονται από τις υποχρεώσεις τους, το έγκλημα της εισφοροδιαφυγής που συνεχίζεται - χωρίς καμιά τιμωρία - γίνονται για να «βγει λάδι» το κεφάλαιο και το αστικό κράτος.

Το ζήτημα είναι ποιος θα πληρώσει

Κυρίως γίνεται για να συνεχίσουν να πληρώνουν για την Ασφάλιση μόνο οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, μισθωτοί, μικρομεσαίοι ΕΒΕ, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες και όχι αυτοί που έχοντας στα χέρια τους τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, καρπώνονται τον ξένο ιδρώτα. Η εκμετάλλευση του κοινωνικού πλούτου από μια χούφτα μονοπωλιακών ομίλων, που ξεζουμίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, αυτό είναι το μεγάλο και διογκούμενο πρόβλημα του Ασφαλιστικού και όχι η «βιωσιμότητα».

Αυτό, άλλωστε, ήταν πάντα το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Γι' αυτό, ακόμα και σε περιόδους υψηλών ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ στην Ελλάδα, ακόμα και τότε που το «σύστημα» δεν είχε ωριμάσει και που η σχέση ασφαλισμένων/συνταξιούχων ήταν πολλαπλάσια υπέρ των πρώτων, το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης απέδιδε και τότε μικρές συντάξεις, πενιχρές παροχές και πάντα πολύ κάτω από τις ανάγκες αυτών που συνεισέφεραν.

Ηταν η «χρυσή εποχή» που οι εισφορές των Ταμείων μετατρέπονταν σε προνομιακά δάνεια προς τις επιχειρήσεις, για να χτιστεί η «εύρωστη» οικονομικά Ελλάδα. Για να στηθεί το «θαύμα» της μεταπολεμικής ανάπτυξης. Γι' αυτό ακόμα και οι πιο ισχυρές οικονομικά χώρες, ακόμα και αυτές που δεν αντιμετωπίζουν οξυμένο το ζήτημα «βιωσιμότητας» και των «ελλειμμάτων», τόσο στην ΕΕ όσο και στον ΟΟΣΑ, προχώρησαν και προχωρούν στα ίδιας κοπής μέτρα: Μείωση παροχών και συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας, περικοπές στη συμμετοχή του κράτους στα δημόσια συστήματα.

Αλλωστε, για ποια «βιωσιμότητα» της Ασφάλισης μπορεί να γίνεται λόγος, ακόμα και μέσα στα σημερινά πλαίσια, όταν η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα στην πράξη για να περιοριστεί έστω το αίσχος της εισφοροδιαφυγής των επιχειρήσεων, όταν ο κατώτερος μισθός παραμένει καθηλωμένος στα 586 και 511 ευρώ για τους νέους, με νόμο του κράτους, όταν η «ευελιξία» επεκτείνεται και τείνει να γίνει κυρίαρχη μορφή απασχόλησης; Οταν, δηλαδή, κανονικά και με το νόμο, το ίδιο το κράτος αποστερεί πόρους από τα Ταμεία;

Μήπως όλα αυτά δε γίνονται για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων; Οταν, όμως, επιδιώκεις την αύξηση των καπιταλιστικών κερδών μέσω και της μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους», το οποίο βιομήχανοι και τραπεζίτες θεωρούν βάρος απ' το οποίο πρέπει να απαλλαχτούν, πώς θα γίνει «βιώσιμο» το σύστημα;

Το ίδιο ισχύει και για την κρατική συμμετοχή στο σύστημα, που συρρικνώνεται διαρκώς, για να μπορεί η κυβέρνηση από τον κρατικό προϋπολογισμό να ξοδεύει περισσότερα για επιδοτήσεις και προνόμια στο κεφάλαιο και να στηρίζει μ' αυτόν τον τρόπο το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Αναδιανομή της κοροϊδίας

Μιλώντας, επίσης, στην τριτολογία του για το τι θέλει να κάνει, ο πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να πάμε σε μια δομική μεταρρύθμιση για τη βιωσιμότητα του συστήματος. Ομως, θέλουμε να πάμε σε ένα αναδιανεμητικό σύστημα και όχι σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Πιστεύουμε ότι είναι δίκαιο να μοιράζει κανείς τα βάρη και να δίνει τη δυνατότητα προστασίας, μιας ελάχιστης προστασίας, ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας, σε όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες. Δεν πιστεύουμε ότι η λύση είναι ο πυλώνας της ιδιωτικής ασφάλισης. Είναι η λογική που λέει ότι αυτοί που θα επιβιώσουν θα είναι αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα...».

Ο Αλ. Τσίπρας υπεραμύνεται - υποτίθεται - του «αναδιανεμητικού συστήματος» έναντι του κεφαλαιοποιητικού. Ομως, ποια είναι η αλήθεια; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με το Πόρισμα της «Επιτροπής σοφών» που της ανατέθηκε να εκπονήσει, έδειξε ότι καθόλου δεν απέκλειε το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Αντίθετα, το Πόρισμα της Επιτροπής άνοιγε το δρόμο σε αυτή ακριβώς την κατεύθυνση.

Οι αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν μετά τη δημοσιοποίησή του, φρέναραν προσωρινά αυτή την προσπάθεια, χωρίς να σημαίνει ότι το σχέδιο εγκαταλείπεται. Βέβαια, ο κύριος λόγος της προσωρινής απόσυρσης ήταν άλλος. Ηταν το πρόβλημα μετάβασης από το σημερινό «αναδιανεμητικό» σύστημα στο κεφαλαιοποιητικό, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, καθώς οι εισφορές των σημερινών ασφαλισμένων δε θα πήγαιναν στο σύστημα και δε θα υπήρχαν οι πόροι για να καταβληθούν ούτε οι γλίσχρες σημερινές συντάξεις.

Ομως, τι «αναδιανεμητικό» σύστημα ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός; Ευαγγελίζεται ένα σύστημα που ενώ επιβάλλει υπέρογκες υποχρεωτικές εισφορές στους πάντες, μισθωτούς, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, επιστήμονες, θα δίνει στο τέλος του εργάσιμου βίου «μια ελάχιστη προστασία» (!) Δηλαδή συντάξεις πτωχοκομείου. Και μάλιστα, «ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας». Ξανά οι «αντοχές», δηλαδή τα κέρδη τα καπιταλιστικά, θα είναι το κριτήριο για την απόδοση των όποιων συντάξεων.

«Λίπασμα» στην ιδιωτική Ασφάλιση

Η κατά ΣΥΡΙΖΑ αναδιανομή είναι αναδιανομή μεταξύ φτωχών και πιο φτωχών. Το κεφάλαιο και τα κέρδη του δεν περιλαμβάνονται στην εξίσωση. Οπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν και είναι εκτός του κάδρου της κυβερνητικής «μεταρρύθμισης» και ταυτόχρονα είναι το μόνο που πάντοτε ωφελείται από τα μέτρα που παίρνονται.

Γι' αυτό είναι αστείο και ταυτόχρονα προκλητικό να προσπαθεί η κυβέρνηση να οριοθετηθεί απέναντι στη ΝΔ, καταγγέλλοντάς την για «ταξικό μίσος» απέναντι στις συντάξεις, ενώ το δικό της σχέδιο είναι τάχα «ταξικά μεροληπτικό» υπέρ των αδυνάτων και ταυτόχρονα δίκαιο. Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση επικυρώνει και επεκτείνει την ταξική πολιτική των προηγούμενων, σε βάρος των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων.

Γι' αυτό νομιμοποιεί τις 11 μειώσεις στις συντάξεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Γι' αυτό ρίχνει ακόμα πιο κάτω τις συντάξεις για τους μελλοντικούς δικαιούχους, ενώ με τις ενοποιήσεις περιορίζει στο ελάχιστο για όλους και τις παροχές. Γι' αυτό κατοχυρώνει τις αυξήσεις που έκαναν οι προηγούμενοι στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και έφερε νέες για μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων.

Σε τελική ανάλυση, αυτό που εγγυάται το κράτος και με το νέο σύστημα, δεν είναι παρά τα ελάχιστα, μια σύνταξη - βοήθημα και το μίνιμουμ των παροχών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ίσα για να σχοινοβατεί στο στατιστικό όριο της φτώχειας η πλειοψηφία των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Μετά απ' όλα αυτά, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι δεν πιστεύει στην «ιδιωτική ασφάλιση» είναι σκέτη κοροϊδία. Διότι ακριβώς οι συντάξεις πείνας του δημόσιου «αναδιανεμητικού συστήματος» και οι πενιχρές παροχές είναι το καλύτερο «λίπασμα» για να φυτρώσουν και να θεριέψουν τα συστήματα ιδιωτικής ασφάλισης, για συντάξεις και Υγεία.

Ως εκ τούτου, θιασώτες της ιδιωτικής Ασφάλισης δεν είναι μόνο η ΝΔ, ούτε μόνο η Ευρωπαϊκή Ενωση που την προωθούν ασμένως. Στις ίδιες γραμμές κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το σχέδιό του για το Ασφαλιστικό είναι ο καλύτερος σπόνσορας των ιδιωτικών ασφαλίσεων!

Το πλαίσιο αιτημάτων

Το αιτήματα των μικρομεσαίων αγροτών, όπως καθορίστηκαν στις συσκέψεις τηςΠανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων, είναι τα εξής:

• Καμιά αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες. Συντάξεις αξιοπρέπειας. Να ανακληθεί άμεσα η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια που ισχύει σήμερα. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια. Να σφραγιστούν όλα τα βιβλιάρια υγείας του ΟΓΑ χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Φορολογία σε κάθε πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων. Αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα 30.000 ευρώ, προσαυξημένο με 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Προοδευτική φορολόγηση για το επιπλέον του αφορολόγητου ορίου αγροτικό εισόδημα, με συντελεστή φορολόγησης κλιμακούμενο έως 45% για τους μεγαλοαγρότες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες του αγροτικού τομέα. Κατάργηση των λογιστικών βιβλίων σε φτωχούς αγρότες με τζίρο έως 40.000 ευρώ.
• Κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ 2014-2020 της ΕΕ, να μην ισχύσουν οι περικοπές στις επιδοτήσεις - ενισχύσεις, σύνδεση των ενισχύσεων με την παραγωγή, το ζωικό κεφάλαιο.
• Αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές - Αμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50% στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους.
• Κατάργηση των χαρατσιών του ΕΝΦΙΑ, γεωτρήσεων, ΟΣΔΕ (επιστροφή όλων όσων κρατήθηκαν μέχρι τώρα), πιστοποίησης ψεκαστικών κ.ά., του ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια, ζωοτροφές, στα τρόφιμα, είδη λαϊκής κατανάλωσης και υπηρεσίες.
• Κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν εισόδημα για επιβίωση και συνέχιση της αγροτικής δραστηριότητας. Φτηνά προϊόντα για τις λαϊκές ανάγκες, ενάντια στην κερδοσκοπία εμπόρων και βιομηχανιών.
• Να εξοφληθούν άμεσα όλα τα χρωστούμενα σε νέους αγρότες, καθώς και οι δικαιούχοι εξισωτικών αποζημιώσεων, επιστροφής φόρου καυσίμων, νιτρορύπανσης, βιολογικών καλλιεργειών κ.ά. Αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος από το εμπάργκο στη Ρωσία. Το κράτος να εγγυηθεί την άμεση πληρωμή όλων των χρωστούμενων προϊόντων από εμπόρους, εξαγωγείς και βιομηχάνους, καθώς και την παροχή από τις τράπεζες άτοκων καλλιεργητικών δανείων σε νέους αγρότες, μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους.
• Ενίσχυση της κτηνοτροφίας και εξασφάλιση των αναγκαίων βοσκήσιμων εκτάσεων. Δωρεάν κρατική σήμανση ζώων, νομιμοποίηση σταβλικών εγκαταστάσεων, υποδομές για την αντιμετώπιση ζωονόσων και πρόσληψη γεωτεχνικών.
• Αμεση αποζημίωση για τις καταστροφές στην παραγωγή και μέτρα για την αποκατάσταση του αγροκτηνοτροφικού κεφαλαίου, ΕΛΓΑ κρατικός φορέας που θα καλύπτει και θα αποζημιώνει στο 100% της ζημιάς απ' όλες τις αιτίες καταστροφής σε φυτική, ζωική παραγωγή και πάγιο κεφάλαιο χωρίς καθυστερήσεις.
• Να μην επιστραφούν οι αποζημιώσεις («πακέτο Χατζηγάκη») που κέρδισαν με τους σκληρούς αγώνες τους οι αγρότες το 2008 - 2009, όπως ζήτησε η ΕΕ και ψήφισε σχετικό νόμο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
• Καμιά κατάσχεση πρώτης, δεύτερης κατοικίας ή χωραφιού, από δάνεια που βρίσκονται στο «κόκκινο», συνολικής αντικειμενικής αξίας μέχρι 300.000 ευρώ. Διαγραφή των τόκων και κούρεμα του κεφαλαίου σε ποσοστό 30% για επαγγελματικά δάνεια μέχρι 200.000 ευρώ των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και ψαράδων.
• Να γίνουν τα απαραίτητα έργα υποδομής για εξασφάλιση επαρκούς άρδευσης, αντιπλημμυρικά έργα. Να μην ιδιωτικοποιηθεί η διαχείριση των νερών, όπως προβλέπει η οδηγία 60/2000 της ΕΕ.
• Να σταματήσουν τα «αγροτοδικεία» και η ποινικοποίηση των αγροτικών και κοινωνικών αγώνων.

Ποιος θα πάει στη Βουλγαρία;

Στη συγκέντρωση των αγροτών στη Θεσσαλονίκη, ξεχώρισε ένα μεγάλο πανό στερεωμένο στον βραχίονα ενός αγροτικού μηχανήματος, το οποίο απευθυνόταν στην κυβέρνηση και έγραφε: «Μας στέλνετε στη Βουλγαρία». Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται ένας μικρομεσαίος αγρότης να σκέφτεται να μεταναστεύσει στη Βουλγαρία, αν δεν εξασφαλίζει εισόδημα στην Ελλάδα, αφού δεν μπορεί να πάρει μαζί του τη γη, ενώ άμα ήθελε να φύγει ως εργάτης, προφανώς θα διάλεγε μια πιο ανεπτυγμένη οικονομικά χώρα, όπως κάνει και η πλειοψηφία των μεταναστών. Το συγκεκριμένο σύνθημα, όμως, δεν αφορά τους μικρομεσαίους αγρότες, αλλά μεγαλοαγρότες και επιχειρηματίες της μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων. Αυτοί, όπως και άλλες ομάδες επιχειρηματιών, θεωρούν ότι θίγονται υπέρμετρα από τα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης και σκέφτονται να μεταναστεύσουν τις επιχειρήσεις τους για να έχουν μικρότερο κόστος (μικρότερη φορολογία και φτηνότερη εργατική δύναμη). Αλλοι το έχουν ήδη κάνει, αναπτύσσοντας τις μπίζνες τους εδώ και χρόνια σε χώρες των Βαλκανίων και αλλού. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα δικά τους συμφέροντα καμιά σχέση δεν έχουν με την αγωνία της επιβίωσης που κυριεύει τη συντριπτική πλειοψηφία της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αυτή είναι η βασική διαχωριστική γραμμή που αντικειμενικά κυριαρχεί σήμερα στα μπλόκα, ακόμα κι αν το αίτημα για απόσυρση του σχεδίου - λαιμητόμου έχει υιοθετηθεί πλέον από όλους τους αγρότες. Και είναι ζήτημα της διαπάλης να πειστεί ο μικρομεσαίος αγρότης ότι πρέπει να διαχωρίσει τον αγώνα του από τους «μεγάλους» που ευνοούνται από την ΚΑΠ και περιμένουν να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι όταν οι «μικροί» πεταχτούν από τη γη τους με τα μέτρα που έρχονται.

Απώλειες πάνω από 31% κατέγραψαν οι μισθωτοί

Η σχετική αύξηση της απασχόλησης από το 2012 δεν αύξησε τις συνολικές αποδοχές των εργαζομένων, λόγω της γενικευμένης ευελιξίας

Η ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, με ΣΣΕ στο ύψος του 2009, είναι στόχος πάλης του ταξικού κινήματος

Ηεξάπλωση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας(μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία) και οι παρεμβάσεις του κράτους στην κατεύθυνση της παραπέρα μείωσης των μισθών έχουν ως συνέπεια το εργατικό εισόδημα να μειώνεται, παρά τη σχετική αύξηση της απασχόλησης μετά το 2012. Είναι χαρακτηριστικό ότι συγκρίνοντας την απασχόληση μεταξύ 2012 και 2014, ενώ αυτή αυξήθηκε, οι συνολικές αποδοχές των μισθωτών μειώθηκαν.

Ειδικότερα, από την επεξεργασία που έκανε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ) στις περιοδικές δηλώσεις που υποβάλλουν οι επιχειρήσεις, προκύπτει ότι το 2012 εργάστηκαν 2,013 εκατομμύρια μισθωτοί και είχαν συνολικές μεικτές αποδοχές 24,590 δισ. ευρώ. Το 2014, ο αριθμός των μισθωτών διαμορφώθηκε στα 2,214 εκατομμύρια - αύξηση κατά 200.000 μισθωτούς - όμως οι συνολικές αποδοχές τους μειώθηκαν στα 22,854 δισ. ευρώ.

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν περίτρανα πως ακόμα και αν υπάρξει κάποια σχετική ανάκαμψη της οικονομίας και κατά συνέπεια κάποια αύξηση της απασχόλησης, αυτή δεν θα σημάνει βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, αφού αυτές οι νέες θέσεις, θα είναι κακοπληρωμένης εργασίας, χαμηλών μισθών και μεγάλης ευελιξίας.

Βύθιση των μισθών

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, οι απώλειες των μισθωτών ασφαλισμένων στο ΙΚΑ φτάνουν στο αστρονομικό ποσό των 36,765 δισ. ευρώ σωρευτικά την πενταετία της καπιταλιστικής κρίσης 2010 - 2014. Συγκεκριμένα, με έτος βάσης το 2009, κατά το οποίο οι συνολικές μεικτές αποδοχές των 2,5 εκατομμυρίων μισθωτών ανέρχονταν στα 33,379 δισ. ευρώ, το 2014 οι αποδοχές τους κατρακύλησαν στα 22,854 δισ. ευρώ. Το συνολικό, δηλαδή, μεικτό εισόδημα των μισθωτών μεταξύ 2009 και 2014 μειώθηκε κατά 31,53%!

Μάλιστα, η μείωση αυτή μόνο κατά ένα μέρος μπορεί να εξηγηθεί από τη μείωση της απασχόλησης, καθώς ο αριθμός των μισθωτών το 2014 διαμορφώθηκε στα 2,214 εκατομμύρια, από 2,503 εκατομμύρια το 2009. Ετσι, ενώ η απασχόληση στη μισθωτή εργασία μειώθηκε κατά 11,54% μεταξύ 2009 - 2014, την ίδια περίοδο οι αποδοχές των μισθωτών μειώθηκαν κατά 31,53%, δηλαδή ποσοστό σχεδόν τριπλάσιο από το ποσοστό μείωσης της απασχόλησης.

Την εικόνα αυτή αποδίδουν και οι μέσες αποδοχές (χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται η μείωση της απασχόλησης), οι οποίες, με βάση το 2009, εμφανίζονται μειωμένες κατά 22,60%, από τα 13.334 ευρώ στα 10.320 ευρώ, και μάλιστα μεικτά. Αξιοσημείωτη είναι και η παρατήρηση πως οι μειώσεις στις αποδοχές δεν ήταν ομοιόμορφες στο σύνολο της κλίμακας των μισθών, αφού για τους «νέους» μισθωτούς είναι πολύ μεγαλύτερες.

Μάλιστα, γενικά στους χαμηλόμισθους εκτιμάται ότι η μείωση των μισθών φτάνει το 52,84% (!), ενώ στα υψηλότερα εισοδήματα η μεσοσταθμική μείωση περιορίζεται στο 15,38%. Γίνεται έτσι προφανές ότι οι ανατροπές που έγιναν στις εργασιακές σχέσεις, η ΠΥΣ του 2012, με την οποία μειώθηκαν οι κατώτεροι μισθοί και καταργήθηκαν επί της ουσίας σταδιακά οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, χτύπησαν συνολικά την εργατική τάξη, αλλά με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα τους νέους και χαμηλόμισθους.

Απώλειες και για το ΙΚΑ

Ανάλογες μειώσεις έχουμε και στα έσοδα του ΙΚΑ, καθώς οι πόροι του διαμορφώνονται σε σχέση με τους μισθούς. Ετσι, τα έσοδα του ΙΚΑ από τις εισφορές των εργαζομένων (και με τη μορφή της εργοδοτικής εισφοράς) κατρακύλησαν από τα 14,437 δισ. ευρώ το 2009, στα 9,479 δισ. το 2014,μείωση δηλαδή κατά 34,34% και σε ποσά κατά 4,958 δισ. ευρώ.Ετσι, με βάση το 2009, οι απώλειες του ΙΚΑ σωρευτικά την πενταετία που ακολούθησε έφτασαν τα 16,530 δισ. ευρώ.

Αυτοί οι πόροι σήμερα λείπουν από το ασφαλιστικό σύστημα και γίνονται το πρόσχημα, στο όνομα της βιωσιμότητας, να εξαγγέλλονται νέες περικοπές στις συντάξεις. Οπως και για τους μισθούς, παρά την αύξηση της απασχόλησης μετά το 2012, τα έσοδα βαίνουν μειούμενα για το ΙΚΑ και εδώ, εκτός των άλλων (χαμηλοί μισθοί και ευελιξία), αποτυπώνεται και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9 μονάδες, που στερούν ετησίως από τον Οργανισμό πάνω από 1 δισ. ευρώ.