ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ - ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Στο τραπέζι όλες οι νέες αντεργατικές ανατροπές που απαιτεί το κεφάλαιο

Ανεξάρτητα από το χρόνο ολοκλήρωσης της δεύτερης «αξιολόγησης», αλλά και από τη χρονική κλιμάκωση που τελικά θα επιλεγεί για την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που αυτή περιλαμβάνει, το βέβαιο είναι ότι οι νέες ανατροπές στα Εργασιακά βρίσκονται «στα γεμάτα» στο τραπέζι των αντιλαϊκών παζαριών της κυβέρνησης με το κουαρτέτο.

Με τη γνωστή της τακτική, της προσπάθειας καλλιέργειας εφησυχασμού στο λαό, η κυβέρνηση «παίζει» με «διαρροές» για το αν τα Εργασιακά θα περιλαμβάνονται στη δεύτερη «αξιολόγηση» ή αν θα μετατεθούν στην τρίτη. Την ίδια στιγμή, αξιωματούχος της ΕΕ ξεκαθάριζε τις προηγούμενες μέρες ότι τα Εργασιακά είναι «προαπαιτούμενο» για να κλείσει η τρέχουσα «αξιολόγηση».

Σε κάθε περίπτωση, τα Εργασιακά, δηλαδή οι παραπέρα αντεργατικές ανατροπές στην αγορά εργασίας και στο συνδικαλιστικό νόμο, έχουν τεθεί στην ημερήσια διάταξη από τους ίδιους τους φορείς και τις ενώσεις του εγχώριου κεφαλαίου, καθώς αποτελούν πάγιες αξιώσεις του και βασική προϋπόθεση για να έχει ακόμα πιο λυμένα τα χέρια του στην εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Γι' αυτό άλλωστε και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία ισχυρίζεται ότι μάχεται για «το τέλος της εργασιακής απορρύθμισης και την επαναφορά της εργασιακής κανονικότητας στην Ελλάδα», όπως δήλωσε την περασμένη Πέμπτη η υπουργός Εργασίας, είναι αυτή που έστρωσε το έδαφος για τις νέες αντεργατικές ανατροπές, δεσμευόμενη μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι στην προώθηση των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ, των αντεργατικών πολιτικών που εφαρμόζονται δηλαδή σε όλη τη λυκοσυμμαχία, αλλά και προχωρώντας μαζί με τους «εταίρους» στη σύσταση της περιβόητης Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα Εργασιακά, η οποία, όπως αναμενόταν, «γνωμάτευσε» στα μέτρα των μονοπωλιακών ομίλων. Το αντεργατικό πόρισμα της εν λόγω επιτροπής έκανε «σημαία» η κυβέρνηση στα παζάρια της με το κουαρτέτο, χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα «όπλο» στις διαπραγματεύσεις...

Στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία

Σταθερά στο στόχαστρο της αντεργατικής επίθεσης βρίσκεται το δικαίωμα στην απεργία, με τις σχετικές «διαρροές» κειμένων να επιβεβαιώνουν ότι στο τραπέζι των αντιλαϊκών παζαριών της κυβέρνησης βρίσκεται η επιβολή πρόσθετων περιορισμών, που φτάνουν τελικά να ισοδυναμούν με πρακτική κατάργησή του.

Το θέμα επανέφερε στο προσκήνιο η χαρακτηριστική τοποθέτηση του προέδρου της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος στις αρχές Μάρτη και με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα, έγραψε σε διαδικτυακή του ανάρτηση: «Με τις συνεχείς απεργίες των ΜΜΜ, αντί να τιμωρείτε την κυβέρνηση, τιμωρείτε τους πολίτες που είναι οι μόνοι που δεν φταίνε. Σταματήστε». Προχωρώντας στο διά ταύτα πρόσθεσε: «Χρειάζεται αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. Καμία απεργία χωρίς το 50%+1 των εργαζομένων. Να μπει τέλος στην ασυδοσία των συνδικαλιστών...».

Βέβαια, τον πρόεδρο της ΝΔ είχε προλάβει ο υπουργός Ναυτιλίας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Κουρουμπλής, ο οποίος κατά τη διάρκεια του πολυήμερου απεργιακού αγώνα των ναυτεργατών, δήλωνε για τις κινητοποιήσεις τους: «Αν κάποιοι θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο χτυπούν την κυβέρνηση, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν είναι ότι ουσιαστικά συγκρούονται και χτυπούν την ελληνική κοινωνία». Ουσιαστικά, με τα ίδια λόγια που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος της ΝΔ, ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ενοχοποιεί το δικαίωμα στην απεργία, αναπαράγει το αντιδραστικό σλόγκαν ότι οι αγώνες της εργατικής τάξης στρέφονται κατά της κοινωνίας...

Βέβαια, δεν είναι μόνο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης που βάλλει κατά του δικαιώματος της απεργίας. Μόνιμες είναι οι απαιτήσεις των ίδιων των Ενώσεων του κεφαλαίου, όπως του ΣΕΒ, ο οποίος μάλιστα διευρύνει το αντεργατικό πακέτο και διά στόματος του προέδρου του, Θ. Φέσσα, σταθερά αξιώνει: «Πρέπει ακόμη να επανεξετάσουμε τα προνόμια που έχουν δοθεί στους συνδικαλιστές (άδειες, μισθοδοσία, εύρος προστασίας) και τις διαδικασίες κήρυξης απεργίας». Επίσης: «Οι ρυθμίσεις σχετικά με τις απεργίες και ο συνδικαλιστικός νόμος πάσχουν σε άλλα σημεία, που πρέπει να προταχτούν ως προτεραιότητες (...) όπως είναι η υπερβολική προστασία των συνδικαλιστών, οι συνδικαλιστικές άδειες και η καταβολή της αμοιβής τους από τον εργοδότη, καθώς και θέματα σχετιζόμενα με την αντιπροσωπευτικότητα. Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν κατά προτεραιότητα» (συνεντεύξεις στην «Ημερησία» και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αντίστοιχα).

Παραπέρα ενίσχυση του εργοδοτικού οπλοστασίου

Ταυτόχρονα με την επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας, οι καπιταλιστές και οι εκπρόσωποί τους βάζουν όλο και πιο ανοιχτά στο τραπέζι τη διασφάλιση της δυνατότητας της εργοδοσίας να προχωρά σε ανταπεργία (lock out), ξηλώνοντας «πόντο πόντο» ακόμα και τους τυπικούς περιορισμούς που προβλέπονται σήμερα.

Απ' αυτήν την άποψη, είναι χαρακτηριστική η απάντηση της επιτρόπου Απασχόλησης της ΕΕ, Μ. Τίσεν, σε σχετική Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Σωτήρη Ζαριανόπουλου: «Η Επιτροπή κατανοεί ότι, παρόλο που στην Ελλάδα οι ανταπεργίες (λοκ άουτ) επισήμως απαγορεύονται, οι εργοδότες έχουν ήδη τη δυνατότητα να αρνηθούν τις υπηρεσίες μη απεργούντων εργαζομένων και να μην καταβάλλουν τις αμοιβές τους σε περίπτωση αντικειμενικής ανικανότητας εκτέλεσης εργασιών στην επιχείρηση λόγω της απεργίας. Το δικαίωμα αυτό αναπτύχθηκε στην ελληνική νομολογία βάσει συγκεκριμένης διάταξης του ελληνικού αστικού κώδικα. Η Επιτροπή θεωρεί ευπρόσδεκτες θετικές αλλαγές που θα βελτιώσουν τη σαφήνεια και θα συμβάλουν στη διασφάλιση της ομοιόμορφης ερμηνείας των συναφών κανόνων και της εφαρμογής των διαδικασιών».

Ετσι, η αλλαγή της νομοθεσίας αναφορικά με το «lock out» ή η «αποσαφήνισή» της (όπως αναφέρει το πόρισμα των «εμπειρογνωμόνων» που υιοθετεί και διαφημίζει η κυβέρνηση), μετατρέπεται στην πραγματικότητα σε όχημα για την παραπέρα υπονόμευση του δικαιώματος της απεργίας. Σε αυτήν την κατεύθυνση σπρώχνουν από κοινού κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ, επιχειρώντας να υπονομεύσουν βήμα βήμα τη μέχρι τώρα, στην πραγματικότητα τυπική, απαγόρευση του «lock out», ενισχύοντας ταυτόχρονα τα εργαλεία εκείνα, όπως η χρήση του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα, με τα οποία οι εργοδότες θα μπορούν να επιβάλλουν στην πράξη την ανταπεργία.

Προωθούν την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων

Αντίστοιχες είναι οι μεθοδεύσεις και στο θέμα των ομαδικών απολύσεων.

Εδώ, η κυβέρνηση έχει ήδη δηλώσει την ετοιμότητά της να συμμορφωθεί με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που ουσιαστικά κρίνει εκτός «ευρωπαϊκού κεκτημένου» τη διοικητική προέγκριση των ομαδικών απολύσεων πέραν των νόμιμων ορίων, καθώς, όπως αναφέρεται στην απόφαση, η πρόβλεψη αυτή δεν είναι συμβατή με την ανεμπόδιστη και απεριόριστη κίνηση του κεφαλαίου και την «άσκηση της επιχειρηματικής ελευθερίας» εντός ΕΕ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, έχει δηλώσει ήδη ότι «η Ελλάδα μπορεί να συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου με τροποποιήσεις των ισχυουσών διατάξεων», με «μεγαλύτερη εξειδίκευση» των κριτηρίων βάσει των οποίων θα εξετάζονται τα σχέδια ομαδικών απολύσεων που καταθέτει η εργοδοσία.

Ανοιχτή παραμένει και η αύξηση του ορίου των «νόμιμων» ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10%, όπως άλλωστε προβλέπει και η σχετική ευρωενωσιακή οδηγία. Η απαίτηση αυτή, μάλιστα, δεν είναι άσχετη με τις επιχειρούμενες συγχωνεύσεις και εξαγορές μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, αλλά και με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων πρώην ΔΕΚΟ, προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι μονοπωλιακοί όμιλοι να μπορούν χωρίς εμπόδια να απαλλαγούν από προσωπικό που θα κρίνουν ως «πλεονάζον» ή πολύ «ακριβό» σε ό,τι αφορά τα μισθολογικά του δικαιώματα.

Η αλήθεια πίσω από τα περί «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων»

Και ενώ αυτά, μεταξύ άλλων, είναι τα πραγματικά δεδομένα για τα Εργασιακά στη δεύτερη «αξιολόγηση», η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων ισχυρίζεται ότι επιδιώκει την «επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν μιλάνε για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων ούτε καν στο καθεστώς που ίσχυε πριν από την απαράδεκτη Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) του 2012. Στο ίδιο το κείμενο του μνημονίου, άλλωστε, όλα τα κόμματα που το υπερψήφισαν έχουν δεσμευτεί ότι «οι αλλαγές στην αγορά εργασίας δεν θα περιλαμβάνουν την επιστροφή σε ρυθμίσεις του παρελθόντος».

Μια τέτοια «επαναφορά», όπως την εννοούν στην κυβέρνηση, χωρίς δηλαδή να κατοχυρώνεται η καθολική ισχύς των συμβάσεων π.χ. κλαδικών - ομοιοεπαγγελματικών, χωρίς τη ρήτρα ισχύος της «ευνοϊκότερης σύμβασης» για τον εργαζόμενο, χωρίς την κατάργηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων που ισχύει σήμερα, χωρίς να εξασφαλίζεται η μετενέργεια του συνόλου των όρων μιας Συλλογικής Σύμβασης όταν λήγει η ισχύς της, είναι ένα «πουκάμισο αδειανό»!

Οσο και αν η κυβέρνηση επιχειρεί να ντύσει αυτή την καρικατούρα με φράσεις για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», η πραγματικότητα της εφαρμοζόμενης αντεργατικής πολιτικής σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ (βλ. αναλυτικότερα στη διπλανή σελίδα) επιβεβαιώνει ότι η μόνη «βέλτιστη πρακτική» για το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις συμμαχίες του είναι η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας «συλλογικής διαπραγμάτευσης», κενής περιεχομένου για την εργατική τάξη, είναι και η αυριανή συνάντηση της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ με τους εργοδοτικούς φορείς, όπου υποτίθεται θα συζητήσουν για τη νέα ΕΓΣΣΕ, η οποία λήγει στο τέλος του μήνα. Στην πράξη, βέβαια, εξαιτίας της ισχύος της ΠΥΣ του 2012, η «διαπραγμάτευση» αυτή οδηγεί στην από κοινού υπογραφή και ανανέωση της ισχύουσας ΕΓΣΣΕ, δηλαδή των 586 και 511 ευρώ μεικτά στους κατώτερους μισθούς. Δηλαδή, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις υπογράφουν τη διαιώνιση του αίσχους των κατώτερων μισθών που κατακρεουργήθηκαν το 2012. Νομιμοποιούν τις αντεργατικές παρεμβάσεις του 2012 και παράλληλα δημιουργούν την ψευδαίσθηση περί ύπαρξης ΕΓΣΣΕ, όταν αυτή είναι αποτέλεσμα μονομερούς επέμβασης του αστικού κράτους υπέρ του κεφαλαίου.

Μια τέτοια ψευδαίσθηση «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων» επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση. Υπενθυμίζουμε ότι το ίδιο το πόρισμα των «εμπειρογνωμόνων», που παρουσιάζει ως «όπλο» της η κυβέρνηση, συστήνει μεν την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για την ΕΓΣΣΕ, αλλά προτείνει ταυτόχρονα η διαπραγμάτευση να γίνεται στο πλαίσιο που ορίζει μια επιτροπή από «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες», η οποία θα δίνει το εύρος των επιτρεπόμενων αυξήσεων (άρα και μειώσεων), παίρνοντας υπόψη βασικούς δείκτες για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας...

Εργασιακά γκέτο... με μακρά παράδοση

Οι ΕΟΖ δεν είναι καινούργια υπόθεση για την εργατική τάξη. Οι πρώτες ΕΟΖ δημιουργήθηκαν πριν τη δεκαετία του 1970 για λογαριασμό των αμερικανικών πολυεθνικών στις περιοχές του Μεξικού, κοντά στα σύνορα με τις ΗΠΑ και ονομάστηκαν «maquilladoras». Εκεί οι αμερικανικές εταιρείες εισάγουν αδασμολόγητα τις πρώτες ύλες, πληρώνουν με εξευτελιστικά μεροκάματα τους Μεξικανούς, εξάγουν εξ ολοκλήρου την παραγωγή τους και απαλλάσσονται από τους φόρους.

Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, και ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του 1990, οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, υπήρξε μια σταθερή αύξηση από το 1975, με 79 ΕΟΖ σε 25 χώρες, μέχρι το 1997, με 845 ΕΟΖ σε 93 χώρες, και μια αλματώδης αύξηση όταν το 2002 αναφέρθηκαν 3.000 ΕΟΖ σε 116 χώρες. Σήμερα υπολογίζεται πως υπάρχουν 3.500 ΕΟΖ.

Σύμφωνα με παλιότερη μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, είχε καταγραφεί ότι οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 - 12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούσαν σύστημα ημερήσιων ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. Πράγμα που σήμαινε ότι για να πάρει ο εργάτης το μεροκάματό του, θα έπρεπε να πετύχει το πλάνο παραγωγής. Ετσι, σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες ήταν υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας. Σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις ΕΟΖ της Κίνας το μέσο ωράριο ποικίλλει από τις 54 έως τις 77 ώρες τη βδομάδα. Ενώ δημοσιεύματα στον Τύπο αναφέρουν ότι οι ώρες εργασίας συχνά φτάνουν τις 100 τη βδομάδα και οι άδειες είναι 5 μέρες το χρόνο.

Στην Ινδία, για παράδειγμα, της οποίας οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες αποτελούν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, πέρα από τις σαρωτικές φοροαπαλλαγές, του πλήθους των προνομίων ακόμα και με επιδοτήσεις των μονοπωλιακών ομίλων εντός Ζώνης σε ζεστό χρήμα, το χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα ήταν σφοδρό. Ορισμένα από τα μέτρα που πάρθηκαν, χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν περαιτέρω εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού, είτε μέσω συμβάσεων είτε περιστασιακής απασχόλησης, όπου οι πληρωμές γίνονται σε ημερήσια βάση, με απλήρωτη υπερωριακή εργασία και απελευθέρωση των απολύσεων. Απαγορεύτηκαν ο συνδικαλισμός, οι απεργίες και πάει λέγοντας.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στην Ινδία οι εργοστασιακές μονάδες των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών εξαιρέθηκαν ακόμα και από αυτήν την υποτυπώδη νομοθεσία που ελέγχει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. «Οι επενδυτές είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν δικά τους μέτρα περιβαλλοντικής ρύθμισης. Οι ενδιαφερόμενοι έχουν δικαίωμα σε δωρεάν ή υψηλά επιδοτούμενη πρόσβαση σε νερό και ηλεκτρικό ρεύμα», αναφέρεται σε σχετικά δημοσιεύματα.

Η καπιταλιστική ανάκαμψη «θέλει» εργασιακά γκέτο

Eurokinissi

Η μετατροπή σε ΕΟΖ της «λιμενικής λεκάνης» από την Ελευσίνα έως τον Πειραιά είναι ήδη σε εξέλιξη

Τη μετατροπή σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) ολόκληρων περιοχών προωθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε συνεργασία με τα άλλα αστικά κόμματα και με τις αντιλαϊκές διοικήσεις σε δήμους και περιφέρειες, συνεχίζοντας το «έργο» και τα σχέδια των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Πού στοχεύουν οι ΕΟΖ

Πρόκειται για τις λεγόμενες «ελεύθερες ζώνες», όπου το κεφάλαιο εξαιρείται ακόμα κι απ' αυτήν τη σαθρή εργατική νομοθεσία που ισχύει στην υπόλοιπη επικράτεια, όπως έχει διαμορφωθεί όλα τα τελευταία χρόνια με τις αντεργατικές παρεμβάσεις κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ, έχοντας τελείως λυμένα τα χέρια για την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, με την περαιτέρω μείωση μισθών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία και εντατικοποίηση της εργασίας, την απαλλαγή από συνδικαλιστικά δικαιώματα κ.ο.κ. Τη δημιουργία, άλλωστε, ενός τέτοιου θεσμικού πλαισίου έχει ανοίξει εδώ και χρόνια το περιβόητο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που επικαλείται η κυβέρνηση και συγκεκριμένα η Οδηγία Μπολκεστάιν στη στεριά και η άρση του καμποτάζ στη θάλασσα, όπου προβλέπεται ότι στα Εργασιακά ισχύει η νομοθεσία του κράτους προέλευσης των εργαζομένων (π.χ. Βουλγαρία), ή της σημαίας που φέρει το πλοίο (π.χ. Νησιά Μάρσαλ).

Παράλληλα, το καπιταλιστικό κράτος παρεμβαίνει διαμορφώνοντας ένα ειδικό καθεστώς ασυλίας και παροχών για τους επιχειρηματικούς ομίλους (απουσία κανόνων για την αδειοδότηση μιας επιχείρησης, ιδιαίτερα χαμηλή ή και μηδενική φορολόγηση των κερδών της, απαλλαγή από ΦΠΑ στις συναλλαγές της κ.ο.κ.), «αίροντας» και τα όποια νομικά και διοικητικά εμπόδια μπαίνουν στην καπιταλιστική κερδοφορία, στην εγκατάσταση και λειτουργία επιχειρηματικών μονάδων (υγείας, περιβαλλοντικά, χρήσεων γης κ.ά.), προσφέροντας επιπλέον απαραίτητες και κρίσιμες υποδομές (Ενέργεια, μεταφορές κ.ο.κ.) για τη δραστηριοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων. Στα πλεονεκτήματα για το κεφάλαιο συγκαταλέγονται και οι κρίσιμες γεωγραφικά θέσεις που επιλέγονται για τη διαμόρφωση των ζωνών αυτών, αλλά και η συγκέντρωση επιχειρήσεων κρίσιμων και «συμπληρωματικών» στη λειτουργία τους κλάδων.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης για τη διαμόρφωση των ΕΟΖ «δένει» ταυτόχρονα με μια σειρά από κρίσιμους στόχους που ιεραρχεί το κεφάλαιο ως «αναγκαίες συνθήκες» για το πέρασμα της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας σε φάση ανάκαμψης: Ο πρώτος τέτοιος στόχος αφορά την προσέλκυση Αμεσων Ξένων Επενδύσεων (ο ΣΕΒ υπολογίζει ότι χρειάζονται 100 δισ. ευρώ για να επανέλθει η μάζα των επενδύσεων στα επίπεδα προ κρίσης), ενώ ο δεύτερος αφορά την αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας για την ανάδειξή της σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», με τη στήριξη συγκεκριμένων κλάδων, τη διαμόρφωση ανάλογων υποδομών αλλά και «συμμαχιών», στο φόντο πάντα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τις πηγές και τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας καθώς και εμπορευμάτων.

Λιμενική λεκάνη Αττικής και Κιλκίς πρώτα στη λίστα

Ορκοι στην ισότητα, πίστη στην ανταγωνιστικότητα

Μια αφορμή για να ανανεώσει τους ...όρκους πίστης στην ισότητα των φύλων βρήκε η ΕΕ στην Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. «Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ενωση στέκεται στο πλευρό των γυναικών στην Ευρώπη και σ' ολόκληρο τον κόσμο, όπως άλλωστε έκανε από τη στιγμή της σύστασής της», διακήρυξαν σε κοινή τους δήλωση για την 8η Μάρτη οι Ευρωπαίοι επίτροποι. «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσουν δεκαετίες για να επιτευχθεί πραγματική ισότητα των φύλων στην Ευρώπη», ανέφερε αντίστοιχα το Ευρωκοινοβούλιο στο ψήφισμα που υιοθέτησε. Μεγαλόστομες διακηρύξεις και δεσμεύσεις όπως οι παραπάνω, γίνονται την ίδια στιγμή που τα ποσοστά της ανεργίας και της φτώχειας καταγράφονται αυξημένα, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις επεκτείνονται, ο ελεύθερος χρόνος για τις εργαζόμενες, ιδιαίτερα αν είναι και μητέρες, εξαφανίζεται.

Ανάμεσα στα λόγια και τα έργα της ΕΕ, όμως, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αντίφαση. Οταν οι «Ευρωπαίοι εταίροι» εξαγγέλλουν στόχους για την «ισότητα», θέτουν στην πραγματικότητα στόχους για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Οταν στρέφουν την προσοχή τους στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, ενδιαφέρονται για την ενίσχυση της λεγόμενης «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή για τη διαχείριση των προβλημάτων που προκαλεί η πολιτική που αποφασίζουν και υλοποιούν με κριτήριο την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Οταν διαφημίζουν την προσήλωση των ευρωενωσιακών Συνθηκών και Συμβάσεων στην αρχή της ισότητας, επιδιώκουν να παρουσιαστούν στις εργαζόμενες γυναίκες ως μια δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την ισότητα, την ίδια στιγμή που ισοπεδώνουν τα δικαιώματά τους. Ειδικά όσον αφορά τη φιλοτέχνηση του «καλού προφίλ» της ΕΕ στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους της χώρας μας, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δική του συμβολή, με τα κυβερνητικά στελέχη να έχουν αναλάβει το ρόλο των υπερασπιστών του «ευρωπαϊκού κεκτημένου».

Στη δουλειά για περισσότερα χρόνια

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

Ο καπιταλισμός βλάπτει σοβαρά την Υγεία του λαού

Από πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση υγειονομικών στη Βρετανία

Οι σχολιαστές στη Βρετανία μιλάνε για τον βαρύ χειμώνα του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) και το Σάββατο 4 Μάρτη το κέντρο του Λονδίνου γνώρισε μια πολύ μεγάλη κινητοποίηση χιλιάδων εργαζομένων στην Υγεία και άλλων σωματείων, με σύνθημα τη στήριξη και σωτηρία του NHS, το οποίο όντως βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς κρίσης υπό τη συνεχή υποστελέχωση και τις περικοπές δαπανών, τη στιγμή που οι ανάγκες αυξάνονται δραματικά (αύξηση πληθυσμού, αύξηση ποσοστού ηλικιωμένων κ.ο.κ.). Πέρσι είχαμε και για πρώτη φορά παρατεταμένες απεργιακές κινητοποιήσεις των ειδικευόμενων γιατρών ενάντια στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας και τις αντιδραστικές αλλαγές στους όρους εργασίας τους.

Μερικά στοιχεία για τη χειροτέρευση της κατάστασης

Το 60% των νοσοκομειακών δομών άναψαν «κόκκινο συναγερμό» τον φετινό χειμώνα, παλεύοντας να αντεπεξέλθουν στη ζήτηση. Τα ράντζα είναι καθημερινό φαινόμενο στους διαδρόμους των νοσοκομείων.1

Τη διετία 2015 - 16, σχεδόν 475 χιλιάδες ασθενείς ξεπέρασαν τις 4 ώρες αναμονής στα επείγοντα. Χιλιάδες εγχειρήσεις αναβάλλονται λόγω έλλειψης κρεβατιών, ενώ ρεκόρ έχει χτυπήσει ο αριθμός των καρκινοπαθών που περιμένουν πάνω από 2 μήνες την έναρξη της θεραπείας τους. Να σημειωθεί εδώ ότι η Βρετανία έχει ήδη από τους μικρότερους αριθμούς γιατρών ανά 1.000 κατοίκους (μόλις 2.8) μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και τον μικρότερο αριθμό κρεβατιών νοσηλείας (2,76/1.000).2 Στην 5ετία 2011 - 2016 σημειώθηκαν 15 χιλιάδες περισσότεροι θάνατοι από το αναμενόμενο, γεγονός που με βάση τα στατιστικά των νοσοκομείων συσχετίζεται ολοφάνερα με την έλλειψη γιατρών.3 Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι ελλείψεις αυξάνονται διαρκώς και στο λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό, λόγω συνταξιοδοτήσεων ή μη ευνοϊκών συνθηκών εργασίας για τους νοσηλευτές, που σε μεγάλο ποσοστό είναι γυναίκες (χαμηλές αμοιβές και εξοντωτικά ωράρια εργασίας).4 Σε συνθήκες υποστελέχωσης, το 50% του προσωπικού εργάζεται απλήρωτες υπερωρίες για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες.5

Κυβερνητικά «μπαλώματα» και στο βάθος παραπέρα εμπορευματοποίηση

Η κυβέρνηση διατάζει τα νοσοκομεία να πιάσουν τους στόχους εξυπηρέτησης των ασθενών στα επείγοντα, παίρνοντας ορισμένα μέτρα για να αμβλυνθεί η κατάσταση, προωθώντας συνεργασία με τις υπηρεσίες γενικών γιατρών (GPs) ακόμα και την παροχή υπηρεσιών επί τόπου από τα πληρώματα των ασθενοφόρων.6Ταυτόχρονα, αναγνωρίζοντας τον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης ανακοίνωσε μια πολύ μικρή «ένεση» επιπλέον χρηματοδότησης στον προϋπολογισμό του 2017 που ανακοινώθηκε στις αρχές Μάρτη.7Ομολογουμένως όμως και αυτή η αύξηση δεν επαρκεί για να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες. Το ποσοστό της υγειονομικής δαπάνης στη Βρετανία, ακόμα και με την έκτακτη αύξηση κυμαίνεται στο 10% του ΑΕΠ, που δεν είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση και οι ειδικοί οικονομικοί αναλυτές κάνουν λόγο για μια τεράστια «μαύρη τρύπα» που απειλεί να καταπιεί ολόκληρο το NHS, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα.8 Αρχίζουν στα αστικά ΜΜΕ να εμφανίζονται διάφορες αναλύσεις για το πώς θα μπορούσε το NHS να μειώσει τις δαπάνες του και να γίνει πιο αποδοτικό με καλύτερο management και αξιοποίηση της περιουσίας του και άλλων πόρων (π.χ. κτίρια και ακίνητη περιουσία κ.ο.κ.).

Τα τοπικά Σχέδια Αναμόρφωσης και Βιωσιμότητας (Sustainability& TransformationPlans- STPs): Ο βρετανικός «Καλλικράτης» στην Υγεία

Συνεχίζονται οι πρωτοβουλίες απέναντι στα μέτρα και τα «αντίμετρα» του κεφαλαίου

Από τη σύσκεψη των ναυτεργατών

Συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους σωματεία και ομοσπονδίες, απευθύνοντας με κάθε τρόπο κάλεσμα στους εργαζόμενους να οργανώσουν την απάντησή τους στην επίθεση της εργοδοσίας και στα νέα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζουν για λογαριασμό της κυβέρνησης και του κουαρτέτου.

Σωματεία, Ομοσπονδίες και Επιτροπές Αγώνα που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για συνελεύσεις και συσκέψεις, κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις, με στόχο να ενισχύσουν την οργάνωση των εργαζομένων και να φέρουν στο προσκήνιο την ανάγκη για απεργιακή απάντηση στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Κινητοποίηση των Οικοδόμων στο υπουργείο Εργασίας

«Μέτρα και αντίμετρα τσακίζουν τη ζωή μας, οργάνωση κι αγώνας η επιλογή μας». Με τα συνθήματά τους ενάντια στην επίθεση κυβέρνησης - κουαρτέτου και με τα αιτήματά τους για την προστασία των ανέργων, την Ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συγκεντρώθηκαν χτες έξω από το υπουργείο Εργασίας οικοδόμοι και εργαζόμενοι στον κλάδο των κατασκευών. Η κινητοποίηση οργανώθηκε με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και με τη συμμετοχή συνδικαλιστών από όλη τη χώρα. Είχε προηγηθεί επιστολή της Ομοσπονδίας προς το υπουργείο, με την οποία έχει κάνει γνωστά τα αιτήματά της.

Εξω από το υπουργείο Εργασίας συγκεντρώθηκαν χτες οι οικοδόμοι

Στο κάλεσμα της Ομοσπονδίας ανταποκρίθηκαν τα συνδικάτα Οικοδόμων και Ξύλου της Αττικής, το σωματείο των εργαζομένων στην κατασκευή του μετρό, αλλά και σωματεία οικοδόμων από μια σειρά πόλεις, όπως Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Γιάννενα, Αρτα, Αγρίνιο, Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο, Χανιά, Ρέθυμνο, Ναύπλιο, Καλαμάτα, Καρδίτσα και Τρίπολη.

Αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας και των σωματείων συναντήθηκε με τον υφυπουργό Εργασίας, Τ. Πετρόπουλο, χωρίς να πάρει απαντήσεις στα αιτήματα που έθεσε, αλλά μόνο αναφορές στις «αντοχές της οικονομίας», για να δικαιολογηθεί η άρνηση του συνόλου των διεκδικήσεων των οικοδόμων. Τη δρομολόγηση λύσης υποσχέθηκε ο υπουργός μόνο σε δύο πιο ειδικά ζητήματα: Στην αναγνώριση και διανομή των υπέρ αγνώστων ενσήμων - δηλαδή των ενσήμων που προκύπτουν από τη διαδικασία νομιμοποίησης των αυθαιρέτων - και στην ασφάλιση των οικοδόμων που δουλεύουν μέσα από τα προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας» στους Δήμους με οικοδομική ασφάλιση και όχι με το απλό ένσημο, όπως γίνεται σήμερα.

«Είμαστε πολύ επιφυλακτικοί ακόμα και για αυτά τα ζητήματα», τόνισε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Γιάννης Τασιούλας, μετά τη συνάντηση. Οι υποσχέσεις του υπουργού, πρόσθεσε, δίνονται «την ίδια ώρα που αρχίζει ένας νέος κύκλος επίθεσης», ενώ αντίστοιχες υποσχέσεις οι συνδικαλιστές έχουν ακούσει στο παρελθόν από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, χωρίς να γίνουν πράξη. Κάλεσε τα σωματεία του κλάδου σε όλη τη χώρα να συνεχίσουν τις διεκδικητικές πρωτοβουλίες για τα οξυμένα προβλήματα των οικοδόμων και παράλληλα να προετοιμάσουν στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές απεργιακή απάντηση στα νέα μέτρα.

Με θέμα το σχέδιο δράσης στους εργαζόμενους του κλάδου, μετά την κινητοποίηση, έγινε σύσκεψη των εκπροσώπων των σωματείων, στα γραφεία του Συνδικάτου της Αθήνας.

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας έχει ήδη αποφασίσει να προχωρήσει σε Γενικές Συνελεύσεις σε όλα τα παραρτήματά του. Επίσης, μαζί με το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, καλεί τους εργαζόμενους στα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» στο δήμο Αχαρνών σε συνέλευση, την Τρίτη 21/3, στις 8 π.μ., σε αίθουσα του δημαρχείου.

Σύσκεψη των ναυτεργατικών σωματείων

Προσφέρουν στους εργοδότες ανέργους σε τιμή ευκαιρίας!

Με «κόστος» που ξεκινάει από τα 151 ευρώ τον μήνα, επιχειρήσεις θα μπορούν να προσλαμβάνουν επιδοτούμενους ανέργους και να συμπληρώνουν το μισθό τους από το επίδομα ανεργίας

Ακόμα και οι ελάχιστοι επιδοτούμενοι άνεργοι γίνονται πλέον χρηματοδότες του εργοδότη τους, για λίγους μήνες δουλειάς

Το σχέδιο που στην πράξη οδηγεί σε κατάργηση του επιδόματος ανεργίας, μετατρέποντάς το σε άμεση χρηματική ενίσχυση προς τις επιχειρήσεις, βάζει μπροστά η κυβέρνηση, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, ο ΟΑΕΔ αναμένεται τη Δευτέρα να ανακοινώσει επίσημα το σχετικό πρόγραμμα. Θυμίζουμε ότι τα κονδύλια για το επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ προκύπτουν από τις εισφορές των ίδιων των εργαζομένων.

Η μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε άμεση χρηματική ενίσχυση για τις επιχειρήσεις, προκειμένου να προσλάβουν τον δικαιούχο άνεργο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, είχε περιγραφεί τον προηγούμενο Αύγουστο από τον τότε υπουργό Εργασίας Γ. Κατρούγκαλο και την αναπληρώτρια υπουργό Ρ. Αντωνοπούλου.

Μιλώντας τότε για το πρόγραμμα, η Ράνια Αντωνοπούλου είχε πει: «Κάνουμε μία ακόμη βελτίωση στο ταμείο ανεργίας (...) Αυτό σημαίνει ότι ο άνεργος έχει την επιλογή είτε να παίρνει το επίδομα ανεργίας, είτε να το χρησιμοποιήσει σαν μία επιταγή που θα επιτρέψει στον ιδιωτικό τομέα να τον προσλάβει. Με αυτόν τον τρόπο υποστηρίζουμε τις πολύ μικρές επιχειρήσεις διότι αυτό το δικαίωμα δίνεται μόνο σε επιχειρήσεις που έχουν μέγεθος από 1 μέχρι 10 εργαζόμενους, όπως επίσης και σε αυτοαπασχολούμενους που μπορούν να προσλάβουν έστω και 1 εργαζόμενο.

Το πρόγραμμα αυτό σημαίνει ότι για 12 μήνες θα υπάρχει μερική χρηματοδότηση, καθώς το επίδομα ανεργίας γίνεται επίδομα εργασίας, ενώ για τους υπόλοιπους μήνες που θα απομένουν, θα χρηματοδοτείται από πόρους του ΟΑΕΔ. Οι επιχειρήσεις θα έχουν την υποχρέωση να συνεχίσουν την πρόσληψη για 3 μήνες. Πρόκειται για ακόμα ένα βήμα που κάνουμε προς την κατεύθυνση να υποστηρίξουμε το χώρο της εργασίας».

Της κυβερνητικής ανακοίνωσης είχε προηγηθεί συνάντηση του υπουργείου Εργασίας με τα Επιμελητήρια όλης της χώρας, την Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδας, την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ, ενώ συμμετείχαν επίσης η διοικήτρια του ΟΑΕΔ καθώς και οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Οικονομικών.

Αυτοχρηματοδοτούν τον μισθό τους!

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία του προγράμματος, που αφορά σε 10.000 ανέργους, το επίδομα της ανεργίας μπορεί να μετατραπεί σε «επιδότηση της εργασίας» και να δοθεί στις επιχειρήσεις που θα τους προσλάβουν. Δηλαδή, τα 360 ευρώ του μηνιαίου επιδόματος των ανέργων, θα χρηματοδοτήσουν τις θέσεις εργασίας τους. Οι εργοδότες θα κληθούν να καταβάλουν τη διαφορά που απομένει, μέχρι οι μηνιαίες αποδοχές να φτάσουν (στην καλύτερη περίπτωση) στο ύψος του κατώτερου μισθού, που είναι σήμερα στα 586 ευρώ μεικτά για εργαζόμενους άνω των 25 ετών και 511 για τους κάτω των 25.

Στην πρώτη περίπτωση, ο εργοδότης θα μπορεί με 226 ευρώ τον μήνα να προσλαμβάνει έναν επιδοτούμενο άνεργο σε θέση πλήρους απασχόλησης, καθώς για το υπόλοιπο του μισθού του (μέχρι τα 586 ευρώ μεικτά) ο άνεργος θα αυτοχρηματοδοτείται από το επίδομά του! Αν, μάλιστα, μιλάμε για ανέργους κάτω των 25 ετών, ο εργοδότης θα μπορεί να τους απασχολεί με μόλις 151 ευρώ τον μήνα (511 - 360 = 151) για οκτάωρη τουλάχιστον δουλειά, που σημαίνει κυριολεκτικά τζάμπα εργασία!

Μετά το πέρας της 12μηνης διάρκειας του προγράμματος, οι επιχειρήσεις αναλαμβάνουν την υποχρέωση να απασχολούν τους ανέργους για τρεις επιπλέον μήνες, ενώ η απασχόληση του ανέργου συνεχίζει να επιδοτείται από τον ΟΑΕΔ. Μετά την οριστική απόλυσή του, όμως, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο άνεργος δεν θα δικαιούται ξανά επίδομα ανεργίας, παρά το γεγονός ότι για 15 συνεχόμενους μήνες πρόσφερε κανονικά την εργασία του και μάλιστα κοψοχρονιά.

Ολοένα και περισσότερα στις επιχειρήσεις

Με το συγκεκριμένο πρόγραμμα ανοίγει ακόμα μία πόρτα άμεσης χρηματοδότησης των επιχειρήσεων, με την απειλή μάλιστα να αποτελέσει άλλοθι για την οριστική εξαφάνιση ακόμα και αυτού του γλίσχρου επιδόματος ανεργίας των 360 ευρώ, το οποίο έτσι και αλλιώς δίνεται μόνο στο 10% των ανέργων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010, με την ανεργία στο 14,2% (4ο τρίμηνο) δόθηκαν 2,690 εκατ. σε επιδόματα ανεργίας, όταν το 2016, με το ποσοστό ανεργίας στο 23,6% (4ο τρίμηνο) δόθηκαν για τον ίδιο σκοπό μόλις 1,522 εκατ. ευρώ.

Επιπλέον, το 2012, τα κονδύλια για τους ανέργους ανέρχονταν στο 62,8% των εσόδων του ΟΑΕΔ, όταν πέρυσι το κονδύλι αυτό περιορίστηκε στο 35,8% των εσόδων του. Είναι και αυτό ένα στοιχείο που δείχνει τη σταδιακή μεταφορά κονδυλίων από την επιδότηση των ανέργων στη χρηματική ενίσχυση των εργοδοτών, στο πλαίσιο των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», με απώτερο στόχο να μηδενιστούν τα κονδύλια για τα επιδόματα και όλοι οι πόροι του ΟΑΕΔ να κατευθύνονται πλέον (έμμεσα ή άμεσα) στους εργοδότες.

Οσο για τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα απευθύνεται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με προσωπικό από έναν έως δέκα εργαζόμενους, αυτές έτσι και αλλιώς δυσκολεύονται να επιβιώσουν από την παρατεταμένη κρίση, την όξυνση του ανταγωνισμού και την κυβερνητική πολιτική, που ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο τις θέσεις των μονοπωλιακών ομίλων. Αρα, είναι δύσκολο να κάνουν και προσλήψεις, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο να «αναπροσανατολιστεί» το πρόγραμμα στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις.

Σε καθεστώς εκβιασμών

Το επιχείρημα, επίσης, ότι ο άνεργος διατηρεί το δικαίωμα να επιλέξει αν θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα, είναι τουλάχιστον προκλητικό, αφού, σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, ο ΟΑΕΔ θεωρεί άνεργο εκείνον που «μετά τη λύση ή τη λήξη της εργασιακής σχέσης αναζητεί εργασία, αποδέχεται να απασχοληθεί σε εργασία που του προσφέρεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΑΕΔ στον ευρύτερο επαγγελματικό του κλάδο ή δέχεται να παρακολουθήσει προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης ή μετεκπαίδευσης και γενικά επωφελείται από κάθε δυνατότητα για απασχόληση (Ν. 1545/1985)». Διαφορετικά χάνει αυτήν την ιδιότητα.

Πρόσφατα, μάλιστα, ο ΟΑΕΔ παρουσίασε το «ποινολόγιο» που σκοπεύει να ενεργοποιήσει για όσους δεν αποδέχονται δουλειά που τους προτείνει ο Οργανισμός, που σημαίνει ότι αυξάνονται οι πιέσεις και οι εκβιασμοί στους ανέργους να παραδώσουν το επίδομά τους βορά στην εργοδοσία, αλλιώς το χάνουν.

Ετσι, παρά τους ισχυρισμούς περί «ελεύθερης επιλογής» του ανέργου, υπάρχει ήδη διαμορφωμένη η βάση που μπορεί να στερήσει την ιδιότητα του ανέργου και τις όποιες παροχές αυτή συνεπάγεται, από αυτόν που δεν αποδέχεται να απασχοληθεί σε εργασία που του προσφέρεται ή να παρακολουθήσει πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης.

«Ζωτικής σημασίας» οι στόχοι του κεφαλαίου

Με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του εγχώριου κεφαλαίου, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται και η μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, να αποτελούν προτεραιότητα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο υπουργός Ναυτιλίας Π. Κουρουμπλής προδιέγραψε την πρόθεση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει, μετά τα λιμάνια του ΟΛΠ και του ΟΛΘ (διαδικασία που είναι σε εξέλιξη), και τα λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Καλαμάτας και Ηρακλείου, και έπεται συνέχεια.

Η σχετική αναφορά έγινε από τον υπουργό την περασμένη Τρίτη, κατά την ομιλία του στην «εσπερίδα» την οποία συνδιοργάνωσαν το υπουργείο Ναυτιλίας με την «Ελληνική Εταιρεία Διοίκησης Επιχειρήσεων» (ΜΚΟ που επεξεργάζεται μελέτες για τη «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της αποτελεσματικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων»), στο πλωτό μουσείο «Hellas Liberty», στο λιμάνι του Πειραιά, με θέμα: «Προκλήσεις και προοπτικές ανάδειξης της Ελλάδας σε Διεθνές Διαμετακομιστικό και Επιχειρηματικό Κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης»...

Ο Π. Κουρουμπλής είπε πως «τα λιμάνια της Ελλάδας πλέον είναι οι πόρτες που συνδέουν τη Μεσόγειο, σ' ένα μέρος της, με τα μεγάλα οδικά δίκτυα της Ευρώπης. Αλλά είναι και οι πόρτες που φέρνουν τα μεγάλα οδικά δίκτυα στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και στην Ασία. Η αξιοποίηση του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης προχωρούν κανονικά χωρίς κραδασμούς» και πρόσθεσε: «Η ιδιωτικοποίηση και η αξιοποίηση της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, της Καλαμάτας, του Ηρακλείου και άλλων λιμανιών, ώστε να δημιουργηθούν σύγχρονες υποδομές, να ολοκληρωθούν ή να επικαιροποιηθούν τα master plans, είναι ζωτικής σημασίας», προφανώς για το εγχώριο κεφάλαιο και την ενίσχυση του ειδικού του ρόλου στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που χρειάζεται για τα κομπρεμί του και τις μπίζνες με ευρωενωσιακούς και διεθνείς μονοπωλιακούς ομίλους.

Μάλιστα στην ίδια εκδήλωση, ο γενικός γραμματέας Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής του υπουργείου, Χρ. Λαμπρίδης, επανέφερε «στο τραπέζι» το μοντέλο ιδιωτικοποίησης των λιμανιών που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τμήμα του ΠΑΣΟΚ (π.χ. πρώην πρόεδρος ΟΛΠ, Γ. Ανωμερίτης), αυτό των παραχωρήσεων σε επιχειρηματικούς ομίλους επικερδών λιμενικών δραστηριοτήτων. Οπως είπε, «στην Ευρώπη η πρακτική είναι να υπάρχει μια δημόσια λιμενική αρχή και από εκεί και πέρα υπάρχουν διάφορες δραστηριότητες, οι οποίες παραχωρούνται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις». «Το μοντέλο που κατά τη γνώμη μου είναι το πιο αποτελεσματικό, είναι η μέθοδος των παραχωρήσεων ή των υποπαραχωρήσεων, για την ακρίβεια, όπου κρίνεται αναγκαίο και επωφελές, ενώ μπορούν να εξεταστούν και σχήματα ΣΔΙΤ. Αυτό θα δώσει πραγματικά μια ώθηση».

Μάνατζερ των εφοπλιστών της κρουαζιέρας

Από την πλευρά της η υπουργός Τουρισμού, Ελ. Κουντουρά, για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου βρίσκεται στο Φορτ Λόντερντεϊλ των ΗΠΑ, όπου είναι σε εξέλιξη η διεθνής έκθεση Τουρισμού «Seatrade Cruise Global 2017», στην οποία συμμετέχουν οι μεγαλύτεροι μονοπωλιακοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στο χώρο της κρουαζιέρας. Στην έκθεση συμμετέχουν με δικό τους περίπτερο ο ΕΟΤ και η Ενωση Λιμένων Ελλάδας (ΕΛΙΜΕ).

Σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου, η Ελ. Κουντουρά ήταν ομιλήτρια σε συζήτηση που έγινε στο περιθώριο της έκθεσης ως «ειδική ενότητα» για το μέλλον της ευρωπαϊκής κρουαζιέρας, όπου «παρουσίασε τον στρατηγικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη της ελληνικής κρουαζιέρας», δηλαδή την ενίσχυση των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων της κρουαζιέρας, όπου σημειωτέον στα καράβια τους δεν υπάρχει «ούτε ρουθούνι» συγκροτημένων εργασιακών δικαιωμάτων, με τους ναυτεργάτες να δουλεύουν σε καθεστώς «μαύρης» και ανασφάλιστης εργασίας.

Η ίδια για να προωθήσει τις μπίζνες των εγχώριων μονοπωλίων είχε και διαδοχικές συναντήσεις με τους εκπροσώπους των μεγαλύτερων μονοπωλιακών ομίλων της κρουαζιέρας, όπως της «Carnival», της «Princess Cruises», «Αmericas Silversea Cruises» κ.ά.

Αναβλήθηκε η δίκη των 35 συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ - Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων

 
 
 
 
 

Αναβολή για τις 20 Φλεβάρη του 2018 έλαβε η δίκη των 35 συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που οδηγήθηκαν στα δικαστήρια με κατηγορίες-παρωδία για την κινητοποίηση που διοργάνωσαν ταξικές Ομοσπονδίες και Συνδικάτα στις 30/1/2013 στο υπουργείο Εργασίας.

Νωρίτερα το πρωί στα Δικαστήρια της Ευελπίδων πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 35 συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. 

Εκπρόσωποι σωματείων και Ομοσπονδιών εξέφρασαν την καταδίκη τους στη νέα προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης. Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε ο Χρήστος Κατσώτης, βουλευτής του ΚΚΕ (δείτε βίντεο εδώ)

Οι συνδικαλιστές συμμετείχαν σε κινητοποίηση το 2013, με αφορμή τις προκλητικές δηλώσεις του τότε υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, ο οποίος είχε ισχυριστεί ότι το ασφαλιστικό σύστημα «στηρίχτηκε σε ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις».

Οι συνδικαλιστές έχουν ήδη δικαστεί και αθωωθεί, με αμετάκλητη δικαστική απόφαση που εκδόθηκε στις 20/12/2013, για την κατηγορία της «διατάραξης οικιακής ειρήνης δημόσιας υπηρεσίας». Δικάζονται όμως ξανά, αυτήν τη φορά για την κατηγορία των «απρόκλητων φθορών», που παρέμενε σε εκκρεμότητα. Πρόκειται για κατηγορία που είχε καταρρεύσει και κατά την πρώτη δίκη, καθώς οι μάρτυρες κατηγορίας ρωτήθηκαν σχετικά με τις ζημιές που υποτίθεται ότι είχαν προκαλέσει οι συνδικαλιστές στο γραφείο του υπουργού, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώσουν στο ελάχιστο τις σχετικές κατηγορίες.

Τη νέα δίωξη καταγγέλλει το ΠΑΜΕ, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «ανάμεσα στα νέα αντιλαϊκά μέτρα, βασική πλευρά της νέας συμφωνίας είναι το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων, του δικαιώματος στην απεργία. Με την επαναφορά μιας δίκης-παρωδίας θέλουν να στείλουν μήνυμα, να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, να στρώσουν το έδαφος για τη νέα επίθεση». (Διαβάστε εδώ αναλυτικά). 

Την καταδίκη τους για τη νέα προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης εκφράζουν πλήθος σωματείων, συλλόγων, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών (Διαβάστε εδώ αναλυτικά). 

Επίσης, διεθνείς συνδικαλιστικές οργανώσεις και συνδικάτα από διάφορες χώρες (Διαβάστε εδώ αναλυτικά). 

Η «άνοιξη» της οικονομίας βαρύς «χειμώνας» διαρκείας για τους εργαζόμενους

 
 
 
 
 

Τι φταίει για την κρίση που μαστίζει την ελληνική οικονομία κοντά δέκα χρόνια τώρα; Μετά τα διάφορα εφευρήματα που κατά καιρούς επεξεργάστηκαν αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, η σημερινή κυβέρνηση ρίχνει το φταίξιμο στο «παραγωγικό μοντέλο», το οποίο «πρέπει να αλλάξει» για να εξασφαλιστεί η «δίκαιη ανάπτυξη».

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός σε ρόλο «μαέστρου» της καπιταλιστικής ανάπτυξης δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι σε θέση να συνθέσει τη σχετική μουσική: «Να συνθέσουμε την άνοιξη της ελληνικής οικονομίας, έτσι ώστε αυτήν τη φορά τους καρπούς να μην τους γευτούν μονάχα λίγοι», ανέφερε στο υπουργικό συμβούλιο ο Αλ. Τσίπρας.

Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια για το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης: Από τη μία, επεξεργάζεται το σχέδιο για την στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και, από την άλλη, σπέρνει τη σύγχυση στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να αποσπάσει τη στήριξη ή τουλάχιστον την ανοχή τους σε αυτόν το σχεδιασμό. Οι υποσχέσεις για «καλύτερες μέρες» που θα έρθουν μετά το 2021, όσο θα υλοποιείται η «παραγωγική ανασυγκρότηση», το σχέδιο της οποίας αναμένεται να μπει σε διαβούλευση για την εξειδίκευσή του, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης που κλιμακώνεται με τις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης και των «θεσμών».

Η «δίκαιη ανάπτυξη» που δήθεν θα καταφέρει η κυβέρνηση είναι άλλο ένα παραμύθι, γιατί τέτοια ανάπτυξη του καπιταλισμού δεν υπάρχει. Η αλήθεια είναι ότι όσο υπάρχει καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής ο πλούτος που παράγεται είναι αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της δουλειάς της εργατικής τάξης. Η διαρκής τάση είναι το εισόδημα της εργατικής τάξης να αποτελεί ένα όλο και μικρότερο ποσοστό του παραγόμενου πλούτου. Οσο για την «αναδιανομή» που υπόσχεται η συγκυβέρνηση, σπέρνοντας νέες αυταπάτες, αυτή στον καπιταλισμό γίνεται μόνο ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους ανάλογα με την εξέλιξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η φορολογία, οι μειώσεις σε συντάξεις, οι περικοπές στην Πρόνοια γίνονται πολύτιμοι πόροι που πάλι κατευθύνονται στους μονοπωλιακούς ομίλους με διάφορους τρόπους. Ταυτόχρονα, οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργούνται από την όποια ανάκαμψη, είναι στην πλειοψηφία τους ευέλικτες και με μισθούς πείνας. Είναι χαρακτηριστικά τα πρόσφατα στοιχεία του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ», που αποτυπώνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νέων προσλήψεων αφορά ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Η Nvidia λανσάρισε την πλατφόρμα Jetson TX2 για ρομπότ και drones

H Nvidia λανσάρισε τον διάδοχο του Jetson TX1 σε σχετική εκδήλωση,[....].

Το προϊόν που ονομάζεται Jetson TX2 είναι μία πλατφόρμα AI για ρομπότ, drones, έξυπνες κάμερες και άλλες ενσωματωμένες συσκευές. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων για πλοήγηση και για αναγνώριση εικόνας και φωνής. Από τη στιγμή που είναι ισχυρότερο από τον προκάτοχό του και σχεδιάστηκε ειδικά για “edge computing” (για επεξεργασία δεδομένων στην πηγή ή κοντά στην πηγή αντί στο cloud ή σε κέντρο δεδομένων) μπορεί να οδηγήσει στην κατασκευή ταχύτερων, εξυπνότερων και μεγαλύτερης ακρίβειας συσκευών.

Ο Deepu Talla, Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του τμήματος Tegra της Nvidia, δήλωσε: “Το Jetson TX2 φέρνει ισχυρές δυνατότητες AI, καθιστώντας δυνατή την κατασκευή μίας νέας κλάσης ευφυών μηχανών. Αυτές οι συσκευές θα ενεργοποιήσουν ευφυή video analytics που καθιστούν τις πόλεις μας ασφαλέστερες και εξυπνότερες, νέα είδη ρομπότ που βελτιστοποιούν την παραγωγή και νέες συνεργασίες που κάνουν αποτελεσματικότερες τις εργασίες εξ αποστάσεως”.

Η Nvidia επίσης αποκάλυψε ότι ήδη αρκετές εταιρείες χρησιμοποιούν το Jetson TX2, όπως η Cisco, που χρησιμοποιεί την πλατφόρμα σε μία all-in-one συσκευή συνεργασίας, που ενεργοποιεί τον διαμοιρασμό οθόνης, διαδραστικό πίνακα και τις βίντεο-συνδιασκέψεις. Η εταιρεία Fellow Robots βασίζεται στο TX2 για την καταγραφή αποθεμάτων, την ανίχνευση αντικειμένων και την διαθεσιμότητα προϊόντων σε καταστήματα. Η πλατφόρμα της Nvidia επίσης επιτρέπει στην εταιρεία Live Planet την συρραφή βίντεο 360-μοιρών ανάλυσης 4K για live streaming. Ακόμη, η νέα πλατφόρμα της Nvidia παρέχει την απαραίτητη ισχύ για τους vision-based αλγόριθμους σε ένα μικρό, αλλά ισχυρό drone του MIT.

Η Nvidia έχει ήδη ξεκινήσει και δέχεται προπαραγγελίες για το TX2 Developer Kit στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, ενώ σύντομα αναμένεται να δώσει αυτή τη δυνατότητα και σε άλλες περιοχές του πλανήτη. . [.....]

πηγη : insomnia

Τι είναι ρομπότ

Η λέξη ρομπότ προέρχεται από τη σλαβική λέξη για την εργασία (ρομπότα). Καθιερώθηκε από τον θεατρικό συγγραφέα Κάρελ Τσάπεκ στο έργο του «R.U.R.» (Rossum's Universal Robots) το 1920. Γενικά ρομπότ ονομάζεται οποιαδήποτε μηχανική συσκευή που μπορεί να υποκαταστήσει τον άνθρωπο σε διάφορες εργασίες, λειτουργώντας είτε κάτω από τον απευθείας έλεγχό του, ή αυτόνομα υπό τον έλεγχο λογισμικού. Τα ρομπότ μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνται σε εργασίες που είναι δύσκολες, επικίνδυνες, ή αδύνατο να πραγματοποιηθούν από άνθρωπο και βέβαια σε επαναλαμβανόμενες εργασίες ακριβείας στις αλυσίδες παραγωγής.

Η συνήθης εικόνα των ρομπότ είναι είτε αυτή των ρομποτικών βραχιόνων στα εργοστάσια (π.χ. συναρμολόγησης αυτοκινήτων), είτε εκείνη των ανθρωπόμορφων ρομπότ (ανδροειδών) με αισθητήρες όρασης, ακοής κ.τ.λ., που οι κατασκευαστές τους προσπαθούν να μοιάζουν και στη συμπεριφορά τους στον άνθρωπο.

Δείχνοντας την κατεύθυνση, το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου εκτιμά ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας κοινός ευρωπαϊκός ορισμός για τα «έξυπνα» αυτόνομα ρομπότ και τις υποκατηγορίες τους, λαμβάνοντας υπόψη τα εξής χαρακτηριστικά:

• Την ικανότητα να αποκτούν αυτονομία μέσω αισθητήρων ή/και μέσω ανταλλαγής δεδομένων με το περιβάλλον τους (διασυνδεσιμότητα) και να ανταλλάσσουν και να αναλύουν δεδομένα
• Την ικανότητα να μαθαίνουν μέσω της εμπειρίας και της διάδρασης
• Το είδος φυσικής στήριξής τους
• Την ικανότητα να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά και τις δράσεις τους στο περιβάλλον τους
• Οτι στερούνται ζωής με τη βιολογική έννοια

Προφανώς, δε γίνεται αναφορά σε απλούς ρομποτικούς βραχίονες, που εκτελούν ένα πρόγραμμα όπως οι μηχανές ύφανσης, αλλά σε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, με ανοιχτή την επιλογή δυνατότητας αυτόνομης μετακίνησης.

Το τελευταίο χαρακτηριστικό, που τίθεται, μπορεί να θεωρηθεί έμμεση παραδοχή ότι τα έξυπνα ρομπότ ίσως ανακηρυχθούν κάποια στιγμή ως - μη βιολογικό - είδος ζωής. Σε συνδυασμό με τη συζήτηση για την αναγνώριση νομικής υπόστασης των ρομπότ, μπαίνει το θεμελιώδες ερώτημα: Ο άνθρωπος χρειάζεται τα ρομπότ ως νέο, εξαιρετικά δυναμικό συνδυασμό επέκτασης της σωματικής και πνευματικής του δύναμης, ανώτερη μορφή επέκτασης των ικανοτήτων του, διαδικασία που ξεκίνησε από τότε που έφτιαξε το πρώτο πέτρινο εργαλείο, ή ως ισότιμους ανταγωνιστές του, που σε μια πορεία ενδεχομένως θα γίνουν πολύ ισχυρότεροι απ' αυτόν; Δυστυχώς, το ερώτημα αυτό αρχίζει ήδη να απαντιέται σε συνθήκες καπιταλισμού, με οδηγό το κέρδος και όχι την ευημερία όλων των ανθρώπων. Η Τεχνητή Γενική Νοημοσύνη δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη και οι περισσότεροι ειδικοί εκτιμούν ότι απέχει τουλάχιστον 15 χρόνια. Αυτό όμως σημαίνει πως είναι πιθανό κάποια στιγμή να προκύψει.

Τι σημαίνουν τα ρομπότ στην παραγωγή

Ανδροειδές βιομηχανικό ρομπότ (χωρίς πόδια) σε αλυσίδα παραγωγής μαζί με ανθρώπους.

Η Διεθνής Ομοσπονδία Ρομποτικής (IFR), σύνδεσμος βιομηχανιών και οργανισμών που αναπτύσσουν και προωθούν ρομποτικά συστήματα, παρουσιάζει μόνο τις θετικές πλευρές από την εισαγωγή ρομπότ στην παραγωγή, φτάνοντας μάλιστα να υποστηρίζει ότι «τα ρομπότ δημιουργούν θέσεις εργασίας»! Μιλάει για ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας «υψηλής ποιότητας», που θα δημιουργηθούν εξαιτίας της περαιτέρω εισαγωγής ρομπότ στην παραγωγή, χωρίς να αναφερθεί στις θέσεις εργασίας «χαμηλής ποιότητας» που θα χαθούν. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, στην έρευνα με θέμα «Το μέλλον της εργασίας» που διεξήγαγε, ήταν λίγο πιο σαφές: Εως το έτος 2020, από την εισαγωγή ρομπότ στη μεταποίηση και στις υπηρεσίες, θα δημιουργηθούν 2,1 εκατομμύρια και θα χαθούν 7,1 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Η αλήθεια είναι ότι η εισαγωγή στην παραγωγή νέας τεχνολογίας και ιδιαίτερα ρομποτικής μειώνει την ανάγκη για ανθρώπινη εργασία και μετακινεί τον δείκτη προς την πιο εξειδικευμένη εργασία, του εργάτη - ελεγκτή των ρομπότ, του μηχανικού - σχεδιαστή της αυτοματοποιημένης παραγωγικής διαδικασίας, εκείνων που θα αναλάβουν την εκπαίδευση των ρομπότ στις επιμέρους εργασίες και φυσικά όσων σχετίζονται με τη σχεδίαση και κατασκευή των ρομπότ. Αυτό ισχύει τόσο στον καπιταλισμό, όσο και στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Η διαφορά είναι ότι επειδή στο σοσιαλισμό κίνητρο της εισαγωγής της νέας τεχνολογίας δεν είναι το κέρδος, όπως στον καπιταλισμό, αλλά η διευρυνόμενη ικανοποίηση των αναγκών όλων των ανθρώπων, η μείωση της ανάγκης για ανθρώπινη εργασία, οδηγεί σε μείωση του εργάσιμου χρόνου, που μπορεί να αξιοποιηθεί στον εργατικό έλεγχο, στη διοίκηση του σοσιαλιστικού κράτους από τους ίδιους τους εργάτες παραγωγούς του πλούτου, στο ανέβασμα του πνευματικού - πολιτιστικού επιπέδου κάθε εργαζόμενου, στην ελάφρυνση των εργατριών, που φέρουν το πρόσθετο βάρος της μητρότητας, στη μείωση του χρόνου του εργασιακού βίου. Η εισαγωγή των ρομπότ στην παραγωγή βελτιώνει την παραγωγική βάση που θα παραλάβει η σοσιαλιστική εξουσία.

Στον καπιταλισμό

Στο εκμεταλλευτικό σύστημα, όμως, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Να δύο ενδεικτικές περιπτώσεις που αποκαλύπτουν τι γίνεται πραγματικά στον καπιταλισμό όταν εισαχθεί σε μεγάλη κλίμακα επαναστατική τεχνολογία στην παραγωγή: Τον Ιούλη του 2015 η κινεζική εταιρεία «Changying Precision Technology Company» μείωσε το 90% του προσωπικού της στο εργοστάσιο της πόλης Dongguan, μετά από τη μαζική εισαγωγή ρομποτικής τεχνολογίας στην παραγωγή. Από τους 650 εργαζόμενους έμειναν 60 με προοπτική σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή της εταιρείας να μείνουν τελικά μόνο 20 υπάλληλοι. Βέβαια, οι αστοχίες στην παραγωγή μειώθηκαν κατά 80% και το παραγόμενο προϊόν στη μονάδα του χρόνου αυξήθηκε κατά 250%, με αντίστοιχη αύξηση των κερδών. Το Μάη του 2016, το κινεζικό μονοπώλιο «Foxconn» μείωσε το προσωπικό των εργοστασίων του από 110.000 σε 50.000 εργάτες, χάρη στην εισαγωγή ρομπότ. Και οι δύο εταιρείες τόνισαν τη σημασία που έχει για τους εργάτες ο περιορισμός της βαρετής επαναλαμβανόμενης εργασίας, χάρη στη χρήση ρομπότ, αλλά έκαναν μόνο ασαφείς αναφορές για το τι απέγιναν οι εκατοντάδες και δεκάδες χιλιάδες αντίστοιχα εργάτες που έχασαν τη δουλειά τους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΡΟΜΠΟΤ ΣΤΗΝ ΕΕ

Αποκλειστικό κριτήριο η ανταγωνιστικότητα

• Σε απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου εξαλείφθηκε ακόμη και μια ανώδυνη αναφορά στις εργασιακές επιπτώσεις από την ευρεία χρήση τους
• Στους μηχανικούς, όχι στα μονοπώλια - κατασκευαστές, μετατίθενται οι ευθύνες για τους κινδύνους από τα ρομπότ και την τεχνητή νοημοσύνη
• Συζητείται ήδη η απόδοση νομικής υπόστασης στα ρομπότ!

Στην Ελλάδα της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ακούγεται παράταιρη η συζήτηση για θέματα που αφορούν την ευρεία εξάπλωση της χρήσης ρομπότ στην παραγωγή. Οταν, όμως, τελικά η οικονομία περάσει σε φάση - έστω αναιμικής - ανάπτυξης, πάνω στα ερείπια των εργατικών δικαιωμάτων, δεν θα αργήσει να ενσκήψει μια νέα επίθεση με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος και θύμα την εργατική τάξη. Θα αφορά κι εκείνους που δουλεύουν στη μεταποίηση, αλλά και και εκείνους που δουλεύουν στις υπηρεσίες και το εμπόριο: Η αδυσώπητη επέλαση των ρομπότ σε μαζική κλίμακα σε συνθήκες καπιταλισμού, είτε με την παραδοσιακή βιομηχανική μορφή των ρομποτικών βραχιόνων, είτε με την ανθρωπόμορφη, είτε με τη «μορφή» λογισμικού τεχνητής νοημοσύνης σε συνήθεις υπολογιστές (με διεσταλμένη ερμηνεία της έννοιας ρομπότ).

Η ΕΕ ετοιμάζεται γι' αυτή την επέλαση με αποκλειστικό κριτήριο την ανταγωνιστικότητα, ώστε όχι μόνο να μη μείνει πίσω από τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και να κερδίσει πόντους για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο στον σκληρό ανταγωνισμό με αυτά. Στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας εντάσσεται πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, με τίτλο «Ρυθμίσεις αστικού δικαίου στον τομέα της ρομποτικής». Από το ψήφισμα που πρότεινε η «Επιτροπή Νομικών Θεμάτων» αφαιρέθηκε το μόνο σημείο που έκανε μια νύξη στο τι περιμένει την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα, αναφέροντας ότι: «Η εξέλιξη των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να προκαλέσει την αντικατάσταση, σε μεγάλο βαθμό, της ανθρώπινης εργασίας από ρομπότ δίχως πλήρη αναπλήρωση των χαμένων θέσεων εργασίας, πράγμα που δημιουργεί ανησυχίες σχετικά με το μέλλον της απασχόλησης τη βιωσιμότητα των συστημάτων Κοινωνικής Πρόνοιας και Ασφάλισης, και υστέρηση συνεχών συνταξιοδοτικών συνεισφορών...».

Προ των πυλών;

Κατά την περίοδο 2010 - 2014, η μέση αύξηση των πωλήσεων ρομπότ ανήλθε στο 17% ετησίως, το δε 2014 οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 29%, η μεγαλύτερη κατ' έτος αύξηση που έχει καταγραφεί ποτέ. Οι πωλήσεις βιομηχανικών ρομπότ σημείωσαν νέο ρεκόρ το 2015, με 248.000 μονάδες παγκοσμίως, 12% περισσότερο από το 2014. Οι 66.700 μονάδες πουλήθηκαν στην Κίνα, από τις οποίες οι 20.400 κατασκευάστηκαν εκεί. Η Ασία οδηγεί την αγορά αυτή, με 156.000 μονάδες, αύξηση κατά 16%. Η Διεθνής Ομοσπονδία Ρομποτικής (IFR) προβλέπει μέση ετήσια αύξηση 18% για τα έτη 2016 - '18.

Σε νέα δίκη σέρνονται οι 35 συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ

Είχαν αθωωθεί το Δεκέμβρη του 2013, καθώς είχε καταρρεύσει το στημένο κατηγορητήριο που αφορούσε σε κινητοποίηση το Γενάρη του ίδιου χρόνου

Την παραπομπή σε νέα δίκη, την Πέμπτη 16/3, των 35 συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ για την κινητοποίηση που διοργάνωσαν στις 30/1/2013 ταξικές Ομοσπονδίες και συνδικάτα στο υπουργείο Εργασίας, καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Υπενθυμίζεται ότι η παράσταση διαμαρτυρίας είχε γίνει με αφορμή τις προκλητικές δηλώσεις του τότε υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, ο οποίος είχε ισχυριστεί ότι το ασφαλιστικό σύστημα «στηρίχτηκε σε ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις».

Οι συνδικαλιστές έχουν ήδη δικαστεί και αθωωθεί, με αμετάκλητη δικαστική απόφαση που εκδόθηκε στις 20/12/2013, για την κατηγορία της «διατάραξη οικιακής ειρήνης δημόσιας υπηρεσίας». Σε εκκρεμότητα παρέμενε η κατηγορία των «απρόκλητων φθορών» τις οποίες υποτίθεται ότι είχαν προκαλέσει στο γραφείο του υπουργού, για την οποία δικάζονται την Πέμπτη. Αξίζει ωστόσο να τονιστεί πως κατά την ακροαματική διαδικασία οι μάρτυρες κατηγορίας, ο γραμματέας και υπάλληλοι του υπουργείου, όταν ρωτήθηκαν σχετικά δεν επιβεβαίωσαν τις κατηγορίες.

Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ αναφέρει:

«Στις 16 Μάρτη, η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη σέρνει εκ νέου σε δίκη τα 35 στελέχη του ΠΑΜΕ, προέδρους και μέλη ΔΣ δεκάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων, τα οποία μετά από συνεχείς αναβολές, τελικώς κρίθηκαν αθώα, καθώς καταρρίφθηκαν στο σύνολό τους όλες οι σε βάρος τους κατηγορίες από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ και τον τότε υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση, γιατί προσπάθησαν να κάνουν παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο του.

Το κατασκευασμένο κατηγορητήριο που επανέρχεται αφορά την κινητοποίηση που διοργάνωσαν στις 30/1/2013 ταξικές Ομοσπονδίες και Συνδικάτα στο υπουργείο Εργασίας, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση ότι "το ασφαλιστικό σύστημα στηρίχτηκε σε ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις".

Η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να στήσει προβοκάτσια, κατηγορώντας τους συνδικαλιστές για ζημιές που δήθεν έκαναν στο γραφείο του υπουργού Εργασίας. Από τις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν, αλλά και από μαρτυρίες, αποδείχτηκε η προβοκάτσια και το κατηγορητήριο κατέρρευσε, οδηγώντας σε αθώωση όλων των κατηγορουμένων.

Μπροστά στις νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων και στις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των θεσμών, επιδιώκεται να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς. Αλλωστε ανάμεσα στα νέα αντιλαϊκά μέτρα, βασική πλευρά της νέας συμφωνίας είναι το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων, του δικαιώματος στην απεργία. Με την επαναφορά μιας δίκης - παρωδίας θέλουν να στείλουν μήνυμα, να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, να στρώσουν το έδαφος για τη νέα επίθεση.

Καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να εκφράσουν τη μαζική καταδίκη για τη νέα προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης. Να εντείνουν τη δράση τους για την πλατιά ενημέρωση και προετοιμασία των εργαζομένων για τις εξελίξεις, για την οργάνωση απεργιακής απάντησης στα νέα μέτρα».

Μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες

Εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της Ενωσης Κεντρώων, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΠΑΜ και της Πλεύσης Ελευθερίας, συμμετείχαν το περασμένο Σάββατο σε «ημερίδα» της ΠΕΝΕΝ (Πανελλήνια Ενωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού), σε πολυτελές ξενοδοχείο του Πειραιά. Μάλιστα, η διοίκηση της Ενωσης παραπονιέται επειδή η ΝΔ και οι ΑΝΕΛ, παρόλο που προσκλήθηκαν, δεν εμφανίστηκαν... Τι συζήτησαν όλοι αυτοί; «Τη σχέση του εφοπλισμού με τη χώρα, τη συμβολή του στην οικονομία, τα προβλήματα του ναυτεργατικού κόσμου και την εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή» (!), όπως διαβάζουμε σε σχετικό δελτίο Τύπου. Μάλιστα, σύμφωνα με την ΠΕΝΕΝ, μετά τη «γόνιμη και εποικοδομητική συζήτηση» σκοπεύουν να συγκροτήσουν «μεγάλη αγωνιστική πρωτοβουλία στην οποία θα πρωτοστατήσουν εργατικά Σωματεία και άλλες κοινωνικές συλλογικότητες, με σκοπό η πρωτοβουλία αυτή να μετεξελιχθεί σε ένα ισχυρό κίνημα...». Το πιάσαμε το υπονοούμενο... Το «ισχυρό κίνημα», στο οποίο θα ...πρωταγωνιστήσει η ΠΕΝΕΝ, αρχίζει και τελειώνει εκεί που έβαλε τον πήχη η λεγόμενη «ημερίδα» τους: Στα τραπέζια των συζητήσεων και του «διαλόγου» με τα κόμματα και τις δυνάμεις του κεφαλαίου που ευθύνονται για τα δεινά των ναυτεργατών και όλης της εργατικής τάξης. Αλλωστε, με όλους αυτούς μοιράζονται κοινές αγωνίες, όπως είναι «η συμβολή του εφοπλισμού στην οικονομία», με το ξεζούμισμα χιλιάδων ναυτεργατών