Αμφιβάλλει κανείς;

Μια μόλις βδομάδα μετά την επίσκεψη της Αμερικανίδας υφυπουργού, αρμόδιας για την ενεργειακή διπλωματία, Ρ. Ντόνιγκαν, στην Ελλάδα, η «Καθημερινή» έγραφε χτες πως η είσοδος της αμερικανικής «Exxon Mobil», του μεγαλύτερου πετρελαϊκού μονοπωλίου παγκοσμίως, στην ελληνική αγορά υδρογονανθράκων, είναι προ των πυλών και πως «η συμφωνία για στρατηγική συνεργασία με τα ΕΛΠΕ φαίνεται να είναι κλεισμένη εδώ και μήνες, και ο μοναδικός λόγος που καθυστερεί η υπογραφή της είναι οι κωλυσιεργίες στην ολοκλήρωση της διαδικασίας της παραχώρησης και υπογραφής συμβάσεων για τις τέσσερις από τις έξι περιοχές που έχουν παραχωρηθεί στα ΕΛΠΕ», προσθέτοντας ταυτόχρονα την τοποθέτηση του διευθύνοντα συμβούλου των ΕΛΠΕ στο πρόσφατο συνέδριο στους Δελφούς ότι «έχουμε καθυστερήσει πολύ και οι διαδικασίες θα πρέπει να επιταχυνθούν». Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τα ΕΛΠΕ έχουν και ποσοστό στη ΔΕΣΦΑ, για την οποία ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, απαντώντας σε σχετική ερώτηση «ξαναθύμιζε» χτες ότι «βασικό στοιχείο της διαπραγμάτευσης είναι η ιδιωτικοποίηση του», αποτυπώνοντας και έτσι τη σημασία που δίνουν ευρωπαϊκά μονοπώλια και θυγατρικές (π.χ. «Flyxus», «Transgaz», εσχάτως η ολλανδική «Gausine»), στο να πιάσουν «πόστα» στο κουβάρι των δρόμων μεταφοράς φυσικού αερίου. Αμφιβάλλει άραγε κανείς ότι στα τραπέζια των παζαριών ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα βρίσκεται το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας;