Κίνητρο το κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες

Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η τεράστια πρόοδος, που έχει σημειωθεί στον τομέα της Ιατρικής τους τελευταίους δύο κυρίως αιώνες, οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην έρευνα. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Πολλές ασθένειες έχουν πλέον εξαλειφθεί, άλλες είναι πλέον αντιμετωπίσιμες (αν όχι ιάσιμες), πολλές θεραπείες έχουν ανακαλυφθεί, ο μέσος όρος ζωής έχει αυξηθεί σημαντικά. Κι όμως, κάτι δεν πάει καλά...

Η υποταγή της έρευνας στο κεφάλαιο εμπόδιο στην αξιοποίησή της από το λαό

Εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη Γη, ακόμη και στο λεγόμενο «ανεπτυγμένο» κόσμο, όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ (οι οποίες θεωρούνται ως η Μέκκα της Ιατρικής), δεν έχουν στοιχειώδεις ιατρικές παροχές και φάρμακα/θεραπείες, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί και σχεδιαστεί μετά από επίπονη επιστημονική έρευνα. Πόσο μάλλον για τις πιο σύγχρονες θεραπείες, οι οποίες είναι απροσέγγιστες για την πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών, κυρίως λόγω του τεράστιου κόστους τους. Ενα απλό παράδειγμα: Η δοξικυκλίνη που χορηγείται για τη θεραπεία της χολέρας (παράλληλα με τη χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών)1 κοστίζει 1 - 2 ευρώ στην Ελλάδα, ωστόσο χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν στην Αφρική κάθε χρόνο από τη νόσο αυτή, γιατί, από τη μία, δεν έχουν καν υγιεινό πόσιμο νερό και από την άλλη δεν έχουν ούτε καν αυτό το ποσόν για να αγοράσουν τα αντιβιοτικά που χρειάζονται, παρόλο που είμαστε στον 21ο αιώνα...

Για να αναζητήσουμε όμως τη λύση του προβλήματος αυτού, πρέπει πρώτα να ερευνήσουμε και να προσδιορίσουμε την αιτία του. Να απαντηθεί το ερώτημα «έρευνα από ποιον για ποιον;» ή αλλιώς «έρευνα για ποιο σκοπό;».

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό καθορίζεται από το ότι τα μέσα παραγωγής, δηλαδή τα εργαλεία με τα οποία πραγματοποιείται η έρευνα (κτίρια, υποδομές, εργαστήρια, πρώτες ύλες, μηχανήματα κ.λπ.) και τα αποτελέσματά της ανήκουν κατά κύριο λόγο σε μια χούφτα επιχειρηματιών και βιομηχάνων, οι οποίοι βλέπουν την έρευνα ως ένα βασικό τομέα στην «κούρσα» του ανταγωνισμού για την επίτευξη υψηλότερης κερδοφορίας. Η έρευνα, δηλαδή, αν και πού θα γίνει, αν και πού θα αξιοποιηθεί, έχει ως κριτήριο όχι γενικά αν είναι χρήσιμη, αλλά αν συνδέεται με την παραγωγή κέρδους για τους καπιταλιστές, αν υπακούει δηλαδή στο βασικό νόμο που διέπει την καπιταλιστική οικονομία. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την έρευνα, που πραγματοποιείται από τους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και σε σύμπραξη με το καπιταλιστικό κράτος αξιοποιώντας τις υποδομές που διαθέτει.

Καπιταλιστικό κράτος - επιχειρηματικοί όμιλοι και έρευνα: «Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο τα κέρδη τους»

Σε ό,τι αφορά τα κρατικά ερευνητικά κέντρα και ιδρύματα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κρατική χρηματοδότηση είναι ελλιπέστατη και αφορά κυρίως στην κάλυψη των λειτουργικών εξόδων των Ερευνητικών Κέντρων. Επίσης, με την προκήρυξη ερευνητικών χρηματοδοτικών προγραμμάτων τόσο από το κράτος όσο και από την ΕΕ ή άλλους διακρατικούς οργανισμούς (είτε συγχρηματοδοτούμενα είτε όχι), ρυθμίζεται η διοχέτευση των χρημάτων με κριτήριο πάντα τους τομείς - αντικείμενα τα οποία θα αποφέρουν άμεσα ή πιο μακροπρόθεσμα κέρδη. Η αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας, ανεξάρτητα από την πηγή χρηματοδότησής της, και η μετατροπή τους σε άμεσα αξιοποιήσιμα προϊόντα - εμπορεύματα, π.χ. φάρμακα, αποτελούν ιδιοκτησία των φαρμακοβιομηχανιών εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη. Με τις συμφωνίες που υπογράφουν για να χρηματοδοτήσουν τις αντίστοιχες έρευνες, κατοχυρώνουν το «δικαίωμά» τους στην αποκλειστική εκμετάλλευση του αποτελέσματος της ερευνητικής δραστηριότητας, δένοντάς το με τις περίφημες «πατέντες».

Το κράτος, δηλαδή, εξασφαλίζει υποδομές και ρυθμίζει τη ροή των χρηματοδοτήσεων στους επιμέρους κλάδους ερευνητικού ενδιαφέροντος, ώστε εν συνεχεία οι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι να αξιοποιήσουν τις υποδομές αυτές, για να γιγαντώσουν τα κέρδη τους.

Οταν, για παράδειγμα, κάποιος επενδύει χρήματα στην έρευνα για τη θεραπεία κάποιας συγκεκριμένης νόσου, η επιτυχία της έρευνας αυτής θα σημάνει πιθανότατα και την ανακάλυψη μιας νέας θεραπείας. Παράλληλα, όμως, ο επενδυτής θα αξιοποιήσει και θα πουλήσει την ανακάλυψη αυτή για να βγάλει κέρδος. Αντίστοιχα, αν τα αποτελέσματα της έρευνας δεν τον ωφελούν, απλά θα τα κρύψει και θα σταματήσει την έρευνα αυτή. Σκεφτείτε πόσες καταγγελίες έχουν γίνει για μελέτες, σχετικά με κάποιο νέο φάρμακο που διεκδικούσε την είσοδό του στην αγορά. Διότι, ενώ οι μελέτες δεν ήταν ευνοϊκές για την κυκλοφορία αυτού του φαρμάκου, γιατί εντόπισαν ανεπιθύμητες παρενέργειες ή έδειξαν ότι δεν είναι καλύτερο από τα ήδη υπάρχοντα, τελικά «θάφτηκαν», ώστε το φάρμακο να κυκλοφορήσει κανονικά.

Είναι γνωστό το τεράστιο σκάνδαλο με τη θαλιδομίδη τη δεκαετία του '50 - '60, η οποία χορηγούταν σε εγκύους για την αντιμετώπιση της ναυτίας της κύησης και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν τερατογόνος για το έμβρυο και αποσύρθηκε, αφού πρώτα είχε προκαλέσει χιλιάδες τερατογενέσεις.

Παραδείγματα από την έρευνα στον καπιταλισμό

Οταν όλα «πάνε καλά» και ολοκληρωθούν οι φάσεις του ερευνητικού έργου, με αποτέλεσμα να παραχθεί π.χ. ένα νέο φάρμακο ή να έχει ανακαλυφθεί νέα γνώση, αυτό δε συνεπάγεται ότι θα αξιοποιηθούν μαζικά προς όφελος της κοινωνίας. Αυτό εξαρτάται και πάλι από τον παράγοντα «κέρδος».

H εφλορνιθίνη, φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της αφρικανικής τρυπανοσωμίασης (η νόσος που μεταδίδεται με τη μύγα τσε-τσε), λίγο μετά την αρχική κυκλοφορία της αποσύρθηκε από την εταιρεία που την παρήγαγε, γιατί δεν απέφερε τα αναμενόμενα κέρδη, αφού οι ασθενείς ήταν κατά βάση πάμπτωχοι Αφρικανοί. Οταν, όμως, λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε ότι η τοπική χρήση της ουσίας αυτής βοηθάει στην καταπολέμηση της αυξημένης τριχοφυίας στις γυναίκες, η παραπάνω εταιρεία, για να προωθήσει το προϊόν της, δώρισε μεγάλες ποσότητες από το φάρμακο αυτό για την αντιμετώπιση της Αφρικανικής τρυπανοσωμίασης μέσω των «Γιατρών χωρίς Σύνορα».2

Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι πολύ συχνά φαρμακευτικές εταιρείες αλλάζουν ελάχιστα ένα ήδη υπάρχον φάρμακο (π.χ. προσθήκη μιας υδροξυλομάδας η οποία μπορεί να μην έχει καμία απολύτως επίπτωση στη δομή και τα φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά του) λίγο πριν λήξει η πατέντα του, βαφτίζοντας όλη αυτή τη διαδικασία «έρευνα», κατοχυρώνοντας έτσι μια νέα πατέντα για να εκμεταλλευτεί το «νέο-παλιό» φάρμακο. Επιπρόσθετα, πολλές φαρμακευτικές εταιρείες δοκιμάζουν φάρμακα που κυκλοφορούν ήδη στην αγορά για κάποια συγκεκριμένη νόσο, ως θεραπεία και για κάποια άλλη νόσο, ώστε να κατοχυρώσουν μια νέα κερδοφόρα πατέντα για το ήδη υπάρχον φάρμακο (η διαδικασία αυτή είναι γνωστή ως «επανατοποθέτηση φαρμάκων» - drug repurposing).

Στρατηγική ΕΕ - κυβέρνησης για Ερευνα - Καινοτομία

Η στρατηγική και οι στόχοι του κεφαλαίου για την Ερευνα και την Καινοτομία, όπως αυτοί αποτυπώνονται τόσο στα σχετικά ντοκουμέντα της ΕΕ όσο και στις παρεμβάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις ή και αντιφάσεις, είναι ενιαίοι και ξεκάθαροι: Η Ερευνα, συνακόλουθα και η Καινοτομία, αντιμετωπίζεται ως ένας από τους κύριους μοχλούς για την «παραγωγική ανασυγκρότηση», δηλαδή την επιτάχυνση της πορείας ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, με στόχο τη διεύρυνση των πεδίων κερδοφορίας, το άνοιγμα νέων, ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία της καπιταλιστικής συσσώρευσης.

Στο αντίστοιχο site της ΕΕ, σχετικά με το χρηματοδοτικό πρόγραμμα «Horizon 2020», το οποίο χαρακτηρίζεται ως η «πρωτοβουλία - ναυαρχίδα της ΕΕ που έχει στόχο την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης σε παγκόσμιο επίπεδο», διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «Στόχος (του Horizon 2020) είναι να διασφαλιστεί το γεγονός ότι η Ευρώπη θα παράγει επιστήμη παγκόσμιας κλάσης, θα απομακρυνθούν τα εμπόδια που υπάρχουν στον τομέα της καινοτομίας και θα διευκολυνθεί η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στη διάχυση της καινοτομίας».

Επιπλέον, υπόσχεται τη «μεταφορά των σπουδαίων ιδεών από το εργαστήριο στην αγορά».3 Παράλληλα, ακολουθώντας κατά γράμμα τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, προωθείται η δημιουργία του λεγόμενου Ενιαίου Χώρου Ερευνας στην Ευρώπη, με στόχο τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο να μετακινούν τα κεφάλαιά τους από χώρα σε χώρα, την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την αύξηση της διακρατικής κινητικότητας των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, επιδιώκουν έναν αποτελεσματικότερα οργανωμένο, διαρθρωμένο και ελεγχόμενο ερευνητικό ιστό και σύστημα ροής της χρηματοδότησης της Ερευνας σε επίπεδο ΕΕ όπου θα επιταχύνεται ο κύκλος ανάμεσα στη φάση της παραγωγής του ερευνητικού αποτελέσματος και της παραγωγής και κυκλοφορίας του προϊόντος - εμπορεύματος, στο οποίο έχει ενσωματωθεί το ερευνητικό αποτέλεσμα. Ολα αυτά βεβαίως στο έδαφος των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών που οξύνονται. Τέλος, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ και των στόχων του κεφαλαίου, ως κύριο μέτρο για την ανάπτυξη και την καλύτερη αξιοποίηση της Ερευνας και της Καινοτομίας προβάλλεται και από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η ανάπτυξη της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» είτε αυτοτελώς, είτε σε συμπράξεις με κρατικούς ερευνητικούς φορείς.

Σοσιαλισμός για σχεδιασμένη ανάπτυξη της Ερευνας υπέρ του λαού

Ο μόνος τρόπος, ώστε η έρευνα να γίνεται απρόσκοπτα και σχεδιασμένα, χωρίς να περιορίζονται οι τεράστιες δυνατότητές της, είναι να πραγματοποιείται στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας, στο Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό, διότι κίνητρο της Ερευνας και γενικότερα της παραγωγής αποτελεί η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι το ατομικό όφελος και το κέρδος.

Μόνο τότε τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να αξιοποιηθούν άμεσα για την κάλυψη της εκάστοτε ανάγκης και να μη μένουν απλά στα χαρτιά, ούτε να κατασπαταλώνται κοινωνικοί πόροι, εξαιτίας της αναρχίας που υπάρχει στην καπιταλιστική παραγωγή (και σε αυτόν τον τομέα). Γιατί οι υλικοί όροι με τους οποίους πραγματοποιείται η έρευνα στο Σοσιαλισμό (διάθεση και κατανομή όλων των απαιτούμενων υποδομών, τεχνικών μέσων κ.λπ.) δεν ανήκουν στους καπιταλιστές, αλλά σε όλη την κοινωνία, είναι λαϊκή περιουσία. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ένας κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός για την Ερευνα, με βάση τις κοινωνικές ανάγκες που υπάρχουν σε όλη τη χώρα. Τα διάφορα ερευνητικά κέντρα, ινστιτούτα και ιδρύματα που αναπτύσσονται, όχι μόνο δε θα ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, αλλά θα συνεργάζονται, έτσι ώστε να επιτυγχάνονται τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα.

Σε αυτές τις συνθήκες, τα ευρήματα που αφορούν στην πρόληψη θα οδηγήσουν σε μείωση και εξάλειψη πολλών περισσότερων ασθενειών απ' ό,τι σήμερα. Γιατί τα μέτρα πρόληψης δεν αφορούν μόνο τις υπηρεσίες Υγείας, αλλά και μια σειρά άλλους παράγοντες (όπως π.χ. το διαρκές άγχος και η πίεση της σύγχρονης καθημερινότητας υπό το φόβο της ανεργίας - της εντατικοποίησης της εργασίας - των αμέτρητων φόρων, η κακή διατροφή, η έλλειψη άσκησης, η ρύπανση του περιβάλλοντος κ.ο.κ.), τα οποία μόνο μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα μπορούν να αντιμετωπιστούν συνολικά, όπως έχει αποδείξει και η Ιστορία.

Στις κεντρικά και επιστημονικά σχεδιασμένες οικονομία και ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει άμεση διασύνδεση των πολλών και διαφορετικών κλάδων που χρειάζεται να αξιοποιηθούν, ώστε να προσεγγιστούν ολόπλευρα τα ζητήματα της Υγείας. Να υπάρχει, για παράδειγμα, άμεση σύνδεση των πανεπιστημίων με τα ερευνητικά κέντρα και τα νοσοκομεία και εν συνεχεία με την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία, η οποία με τη σειρά της θα εξασφαλίζει τα απαραίτητα μέσα (φάρμακα, μηχανήματα κ.λπ.) για παροχές Υγείας υψηλού επιπέδου και δωρεάν για όλο το λαό σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης του συστήματος Υγείας. Μονάχα σε ένα τέτοιο σύστημα η Υγεία δεν θα είναι εμπόρευμα αλλά δωρεάν δικαίωμα όλων.

Η πείρα στον τομέα της Υγείας / Ερευνας από τη Σοβιετική Ενωση ή ακόμη και την Κούβα, η οποία, παρά το μακροχρόνιο εμπάργκο, εξάγει φάρμακα και εμβόλια σε πάνω από 50 χώρες παγκοσμίως4, 5 μάς τροφοδοτεί με αμέτρητα παραδείγματα για τις τεράστιες προόδους που μπορούν να σημειωθούν στο χώρο της Υγείας με τη βοήθεια της Ερευνας, όταν αυτή δεν ελέγχεται από τους επιχειρηματίες, αλλά από το λαό, ώστε τα αποτελέσματά της να αποτελούν κατοχυρωμένο και καθολικό κοινωνικό δικαίωμα.

Για ένα τέτοιο σύστημα, το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό, παλεύει το ΚΚΕ με όλες του τις δυνάμεις μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε συνοικία, στο χώρο της Ερευνας, της Υγείας, στα πανεπιστήμια, στη βιομηχανία, παντού.

Παραπομπές:

1.http://www.cdc.gov/cholera/treatment/antibiotic-treatment.html

2.http://www.theguardian.com/world/2001/may/07/medicalscience.businessofresearch

3. https://ec.europa.eu/programmes/horizon2020/en/what-horizon-2020

4. Lage A., Nature Immunology, vol. 9, 109-112 (2008)

5.http://www.who.int/features/2013/cuba_biotechnology/en/

Αιμίλιος ΚΑΚΛΑΜΑΝΟΣ
Υπ. Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Το βασικό ζήτημα είναι: Θα πληρώσει το κεφάλαιο ή ο λαός;

Χιλιάδες νέοι θα βρεθούν σε χειρότερη μοίρα ακόμα και από τους πατεράδες και τις μανάδες τους, παρά τα άλματα στην επιστήμη και την τεχνική

Στην τελική ευθεία μπαίνει η νέα επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, καθώς δύο μήνες μετά την κατάθεση του κυβερνητικού σχεδίου, του νόμου - λαιμητόμου, όπως τον αποκάλεσαν οι εργαζόμενοι, μέσα στη βδομάδα αναμένεται η επάνοδος των εκπροσώπων του κουαρτέτου, που μαζί με την κυβέρνηση θα διαμορφώσουν το τελικό νομοσχέδιο.

Ετσι, στο διάστημα που μεσολάβησε και ενώ συνδικάτα, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι οργάνωσαν την πάλη τους με κύριο αίτημα την απόσυρση του σχεδίου, στον αντίποδα πύκνωσαν οι δημόσιες παρεμβάσεις, δηλώσεις και αρθρογραφία στον Τύπο από τους θιασώτες των ανατροπών, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι αυτή η επίθεση δεν προέκυψε ξαφνικά, έχει «ιστορικό βάθος» και κυρίως ξεκάθαρη ταξική στόχευση.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό το επιχείρημα που ανέσυραν ορισμένοι απ' αυτούς. Ο ισχυρισμός, δηλαδή, πως αν είχε εφαρμοστεί πριν 15 χρόνια το λεγόμενο «πακέτο Γιαννίτση», τώρα το Ασφαλιστικό θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση, δεν θα βρισκόμασταν μπροστά στα σημερινά «αδιέξοδα».

Βέβαια, όταν οι συγκεκριμένοι πολιτικοί, «ειδικοί» επί της Ασφάλισης και δημοσιολόγοι αναφέρονται στην «άσχημη κατάσταση» και στα «αδιέξοδα» του Ασφαλιστικού, καθόλου δεν εννοούν τη δεινή θέση των συνταξιούχων, τις μίζερες πετσοκομμένες συντάξεις, την αύξηση των ορίων ηλικίας, το στραγγαλισμό των παροχών Υγείας που υπήρχαν πριν 15 χρόνια, αλλά το γεγονός π.χ. ότι η συνταξιοδοτική δαπάνη βρίσκεται στο 16% του ΑΕΠ, το οποίο θεωρούν «έγκλημα», τις «υψηλές» εργοδοτικές εισφορές που στέκονται εμπόδιο στις επενδύσεις και στην «ανάπτυξη» ή την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με υπέρογκα - κατά την εκτίμησή τους - ποσά.

Διαφωτιστικό παράδειγμα

Το επιχείρημα όμως αυτό, η ανάγκη δηλαδή - όπως ισχυρίζονται - να είχε εφαρμοστεί το «πακέτο Γιαννίτση», είναι διαφωτιστικό από μια άλλη σκοπιά.

Πρώτον, επιβεβαιώνει ότι και το νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των επιστημόνων, δεν προέκυψε εξαιτίας των «ειδικών συνθηκών» που διαμορφώθηκαν στη χώρα μας τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, όπως ψευδώς ισχυρίζονται, αλλά απαντά στις βαθύτερες ανάγκες του ίδιου του τρόπου παραγωγής, που βασίζεται στην απόσπαση όσο γίνεται μεγαλύτερου κέρδους από τους πραγματικούς παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Και βέβαια, σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, η επιβολή των αντιασφαλιστικών ανατροπών επιταχύνθηκε.

Δεύτερον, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, στην πράξη το «πακέτο Γιαννίτση» σε όλες τις βασικές παραμέτρους του (αύξηση ορίων ηλικίας, επιβολή της 40ετίας για την πλήρη σύνταξη, μείωση συντάξεων, συγχώνευση Ταμείων με μείωση παροχών, αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων) εφαρμόστηκε πέρα για πέρα. Μάλιστα, μέτρα που επιβλήθηκαν τα χρόνια που ακολούθησαν, ξεπέρασαν σε ταξική σκληρότητα σε βάρος των ασφαλισμένων και το «πακέτο Γιαννίτση».

Τρίτον, αν κάτι κατάφεραν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, ήταν να φρενάρουν, να καθυστερήσουν την επιβολή του πακέτου. Και αυτό είναι στα θετικά του κινήματος. Οι αγώνες, όμως, που έγιναν ολόκληρη τη 15ετία που μεσολάβησε και λόγω του υπάρχοντος συσχετισμού, που έγινε ακόμα χειρότερος σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, αλλά κυρίως εξαιτίας του προσανατολισμού τους, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την επιδείνωση όλων των παραμέτρων της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Βασικό στοιχείο αυτού του προσανατολισμού ήταν το γεγονός ότι κάτω από την επίδραση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, τμήματα των εργαζομένων αλλά και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων αποδέχτηκαν ότι το Ασφαλιστικό ήταν ένα ζήτημα «λογιστικό», που μπορούσε να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο του «κοινωνικού διαλόγου» σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, «εξορθολογίζοντας» το σύστημα και παραμερίζοντας «αδικίες» και «υπερβολές»!

Ζήτημα βαθιά ταξικό

Πλευρά αυτής της αντίληψης ήταν η επίλυση του προβλήματος της «βιωσιμότητας», της εξεύρεσης νέων «πόρων» κ.λπ. Κυβερνήσεις, κεφάλαιο και κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός σκόπιμα συσκότισαν την αλήθεια, ότι το Ασφαλιστικό είναι ζήτημα ταξικό. Οτι όπως ακριβώς και στην περίπτωση των μισθών και του εργατικού εισοδήματος, και η Κοινωνική Ασφάλιση είναι σχέση ταξική.

Κάποιοι, οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες πληρώνουν αλλά δεν απολαμβάνουν τους καρπούς της εργασίας τους. Και οι λίγοι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι καρπώνονται τον κοινωνικό πλούτο, ιδιοποιούνται τις εισφορές των ασφαλισμένων, ενθυλακώνουν τα αποθεματικά των Ταμείων, εισφοροδιαφεύγουν, συνεχίζουν στο απυρόβλητο να απασχολούν ανασφάλιστους εργαζόμενους.

Γι' αυτό, το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι: Ποιος θα πληρώσει για την Κοινωνική Ασφάλιση; Οι ασφαλισμένοι ή η εργοδοσία και το κράτος της; Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν κρύβουν ότι η Κοινωνική Ασφάλιση, οι συντάξεις, οι παροχές Υγείας, η κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου είναι κόστος. Αυτό το κόστος θεωρούν ότι δεν πρέπει να βαρύνει ούτε τις επιχειρήσεις τους, ούτε βέβαια τον κρατικό προϋπολογισμό, από τον οποίο προσδοκούν έμμεσες και άμεσες ενισχύσεις.

Η «βιωσιμότητα» ως πλευρά του δημοσιονομικού προβλήματος

Αν μετά το Μάαστριχτ στα επιχειρήματα υπέρ των ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση ήταν πρωτίστως το ζήτημα των «αναλογιστικών ελλειμμάτων» και της ανισορροπίας των συστημάτων λόγω του «δημογραφικού», σε βάθος χρόνου, μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, το Ασφαλιστικό συνδέθηκε ευθέως με τη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών της ΕΕ.

Η σύνδεση αυτή ήταν η βάση νομιμοποίησης για τη λήψη άμεσων μέτρων σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που είχαν κατοχυρωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Η κατεύθυνση αυτή, μάλιστα, δεν αφορούσε μόνο τη χώρα μας, ούτε χώρες που ήταν σε «προγράμματα δημοσιονομικής πειθαρχίας», αλλά ολόκληρη την ΕΕ. Ετσι, το 2010, δύο μόλις χρόνια μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, η ΕΕ στην «Πράσινη Βίβλο» για τις συντάξεις καθόριζε τη στρατηγική της για την Ασφάλιση ως εξής:

«Το μέγεθος της επιδείνωσης των δημόσιων οικονομικών εξαιτίας της κρίσης ισοδυναμεί με την εξουδετέρωση 20 ετών δημοσιονομικής εξυγίανσης, πράγμα που σημαίνει ότι οι δημοσιονομικοί περιορισμοί θα είναι πολύ ισχυροί την επόμενη δεκαετία. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η κρίση θα ασκήσει περαιτέρω πίεση στη δημόσια συνταξιοδοτική δαπάνη και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, διότι η οικονομική ανάπτυξη αναμένεται σημαντικά χαμηλότερη, ενώ συγχρόνως υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς το πότε θα υπάρξει πλήρης ανάκαμψη».

Ως εκ τούτου, ξεκαθάριζε ότι δεν έφταναν οι μέχρι τότε ανατροπές στα συνταξιοδοτικά συστήματα των χωρών της ΕΕ και ζητούσε νέες: «Επειτα από μια δεκαετία μεταρρυθμίσεων που άλλαξαν τα συνταξιοδοτικά συστήματα των περισσότερων κρατών - μελών, υπάρχει τώρα η ανάγκη να αναθεωρηθεί ριζικά το πλαίσιο της ΕΕ».

Το Φλεβάρη του 2012, η ΕΕ με τη «Λευκή Βίβλο» για τις συντάξεις υπογράμμιζε: «Οι μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων και των πρακτικών συνταξιοδότησης είναι ουσιαστικής σημασίας για τη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης της Ευρώπης και πρέπει να γίνουν επειγόντως σε μερικές χώρες, στο πλαίσιο των σημερινών δράσεων για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στα δημόσια οικονομικά.

Δεδομένου ότι οι οικονομίες και οι κοινωνίες των κρατών - μελών γίνονται όλο και πιο αλληλένδετες, η επιτυχία ή η αποτυχία των εθνικών συνταξιοδοτικών πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων έχει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις πέρα από τα εθνικά σύνορα, ιδίως στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (...) Πράγματι, η επιτυχία των συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων στα κράτη - μέλη αποτελεί μείζονα καθοριστικό παράγοντα για την εύρυθμη λειτουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης...».

Κατά συνέπεια, οι πρόσφατες δηλώσεις Τόμσεν και Ντάισελμπλουμ, που συνδέουν ευθέως τη δημοσιονομική σταθερότητα με τα νέα μέτρα για το Ασφαλιστικό στη χώρα μας, υπηρετούν αυτή ακριβώς τη στρατηγική, που αφορά την ίδια τη «σταθερότητα» της ΕΕ. Δηλαδή, εκείνη τη «σταθερότητα» που θα επιτρέπει στα ευρωπαϊκά μονοπώλια να γίνονται πιο ισχυρά μέσα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, σε βάρος πάντα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων σε όλες τις χώρες - μέλη.

Επίθεση χωρίς ημερομηνία λήξης

Η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν θα έχει ημερομηνία λήξης, ούτε στη χώρα μας ούτε στην ΕΕ. Βασική επιδίωξη παραμένει ο στόχος των «καθορισμένων εισφορών» και όχι παροχών, όπως περιγράφτηκε και με το «Πόρισμα της Επιτροπής Σοφών». Πυρήνας του μοντέλου αυτού είναι η υποχρέωση των ασφαλισμένων να πληρώνουν εισφορές αλλά να μην έχουν κατοχυρωμένες παροχές, πέραν της «εθνικής σύνταξης», δηλαδή ενός προνοιακού επιδόματος κάτω ακόμα και από τα επίπεδα της φτώχειας.

Ιδού πώς ο καθηγητής Πλάτων Τήνιος «θεμελίωσε» για λογαριασμό του κεφαλαίου την αναγκαιότητα αυτού του μοντέλου (εφημερίδα «Βήμα» 10/1/2016): «Εχουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα 100% δημόσιο, με παραδοσιακού τύπου συντάξεις καθορισμένων παροχών. Αυτό σημαίνει ότι πληρώνει κάποιος εισφορές τώρα, για να αγοράσει μερίδιο μελλοντικής παραγωγής - μια σύνταξη που ορίζεται ως ποσοστό των μελλοντικών του αποδοχών. Δηλαδή, πριν ακόμα μπουν στα σκαριά οποιαδήποτε σχέδια επενδύσεων, γνωρίζουμε ότι βαθιά στο μέλλον, το 2030 και βάλε, δεσμεύεται προκαταβολικά μεγάλο τμήμα της όποιας παραγωγής υπάρχει τότε, προκειμένου να δοθεί στους συνταξιούχους ως σύνταξη»!

Ξεπερνάμε τον ισχυρισμό ότι δήθεν ο επενδυτής δεσμεύει μέρος της παραγωγής για τις μελλοντικές συντάξεις, αφού στην πραγματικότητα αυτό που δεσμεύεται δεν είναι το κεφάλαιο του καπιταλιστή, ούτε τα κέρδη του, αλλά μέρος του μισθού του εργαζόμενου. Η αξίωση που διατυπώνεται εδώ, είναι ότι ακόμα και γι' αυτό το μέρος που παρακρατείται από το μισθό του εργαζόμενου υπό τη μορφή των εισφορών του για τη μελλοντική σύνταξη, δεν πρέπει να υπάρχει καμία δέσμευση του κράτους ότι θα του αποδοθεί!

Γι' αυτό δεν επιθυμούν το σύστημα των «καθορισμένων παροχών», γι' αυτό ζητάνε την κατάργησή του και την υιοθέτηση του μοντέλου των «καθορισμένων εισφορών». Δηλαδή, ο μισθωτός, ο ασφαλισμένος θα πληρώνει εισφορές, αλλά δεν δίνεται καμία εγγύηση για τις παροχές. Το κεφάλαιο ζητά ένα Ασφαλιστικό όπου το κράτος θα «έχει λυμένα τα χέρια του», δεν θα δεσμεύεται από υποχρεώσεις προς τους μελλοντικούς συνταξιούχους. Ζητά έτσι να έχει για δική του αξιοποίηση όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τον κοινωνικό πλούτο. Είπαμε, οι συντάξεις είναι βάρος, είναι κόστος, το οποίο δεν πρέπει να το επωμίζεται το καπιταλιστικό κράτος...

Το σύστημα των «τριών πυλώνων»

Η κυβερνητική πρόταση κινείται ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση. Είναι ο προθάλαμος του μοντέλου των μη εγγυημένων συντάξεων, που δείχνει το Πόρισμα της «Επιτροπής σοφών».

Η υιοθέτηση της «εθνικής σύνταξης» των 384 ή 360 ευρώ, στην οποία περιορίζεται η κρατική εγγύηση με το κυβερνητικό σχέδιο και οι χαμηλοί συντελεστές υπολογισμού της «ανταποδοτικής σύνταξης», που οδηγούν σε συντάξεις πείνας για τους μελλοντικούς συνταξιούχους, είναι η αντικειμενική βάση για να στηριχτεί το σύστημα των «τριών πυλώνων».

Δηλαδή, το σύστημα εκείνο που θα περιορίζει την κρατική εγγύηση μόνο στα 360-380 ευρώ και που ανοίγει το δρόμο για τη θεσμοθέτηση των επαγγελματικών ταμείων (2ος πυλώνας) και την ιδιωτική ασφάλιση (3ος πυλώνας), για τους οποίους οι ασφαλισμένοι θα καταβάλλουν εισφορές, χωρίς όμως κανείς να τους εγγυάται αν θα πάρουν και τι θα πάρουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου.

Με μια κουβέντα, το κεφάλαιο αξιώνει ένα δημόσιο Ασφαλιστικό πτωχοκομείου και οι εισφορές των ασφαλισμένων να πηγαίνουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, που θα αναλάβουν να διαχειριστούν τεράστιους πόρους χωρίς όμως να δεσμεύονται για τις συντάξεις που θα αποδίδουν. Ετσι, όλοι οι ασφαλισμένοι και κυρίως οι νέες γενιές θα βρίσκονται ολοένα και περισσότερο αντιμέτωπες με τα αρπακτικά της ιδιωτικής ασφάλισης, αφού το δημόσιο σύστημα θα έχει υποστεί ακόμα ένα συντριπτικό πλήγμα...

Με δοσμένα τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι ανατροπές και οι περικοπές στο Ασφαλιστικό θα είναι διαρκείς, σε συνδυασμό με όσα ετοιμάζονται να φέρουν στα Εργασιακά, το Φορολογικό κ.ά. Η επίθεση του κεφαλαίου δεν πρόκειται να σταματήσει με την ψήφιση του «νέου ασφαλιστικού μοντέλου» που προτείνει η κυβέρνηση. Πίσω απ' αυτές τις ανατροπές θα ακολουθήσουν άλλες, αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν σφραγίσουν με τους αγώνες και τη συμμαχία τους τις εξελίξεις, παλεύοντας να δημιουργήσουν ρήγματα και τελικά να ανατρέψουν τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης.

Σταθμός στον κοινό αγώνα η 48ωρη γενική απεργία

Από το πανελλαδικό παναγροτικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, με τη συμμετοχή των ταξικών συνδικάτων

Eurokinissi

Ολα δείχνουν ότι οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό περνάνε στην τελική ευθεία. Τις επόμενες μέρες, όταν ολοκληρωθούν τα παζάρια με την τρόικα, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να ψηφίσει το αντιασφαλιστικό της νομοσχέδιο από τη Βουλή. Από τις μέχρι τώρα διαρροές και πληροφορίες, επιβεβαιώνεται ότι τα μέτρα που έρχονται είναι ακόμα χειρότερα απ' αυτά που περιέχονταν στο αρχικό σχέδιο, τόσο σε ό,τι αφορά τις περικοπές στις συντάξεις, όσο και στις παροχές.

Τώρα είναι η ώρα να κλιμακωθεί η εργατική - λαϊκή πάλη. Η 48ωρη γενική απεργία, που έχουμε μπροστά μας, πρέπει να αποτελέσει πραγματικά σταθμό. Ακόμα κι αν δεν πετύχει το κίνημα να αποτρέψει την ψήφιση του νομοσχεδίου, αυτό θα πρέπει να απονομιμοποιηθεί ολότελα στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις. Το ίδιο και η πολιτική που το επιβάλλει, μαζί με τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα, των προηγούμενων και αυτής της κυβέρνησης.

Σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι οι αγώνες που κορυφώθηκαν το τελευταίο τρίμηνο έχουν συμβάλει στο να καθυστερήσει το σχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό, αξιοποιώντας και τις αντιθέσεις που εκφράζονται στο εσωτερικό της ΕΕ και των θεσμών της τρόικας για τα ζητήματα της «αξιολόγησης».

Θυμίζουμε ότι το πόρισμα της λεγόμενης «επιτροπής σοφών», που συγκρότησε η κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό, παρουσιάστηκε επίσημα στις 15 Οκτώβρη. Τότε, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, ανακοίνωνε ότι θα προτείνει στην κυβέρνηση «το πόρισμα να γίνει η βάση του διαλόγου που θα διεξαχθεί το αμέσως επόμενο διάστημα, προκειμένου εντός του Νοεμβρίου να κατατεθεί στη Βουλή το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο». Από εκείνη τη μέρα, έχουν περάσει σχεδόν τεσσερισήμισι μήνες και το νομοσχέδιο δεν έχει φτάσει ακόμα στη Βουλή!

Επιπλέον, έχει υποστεί πλήγμα το κλίμα συναίνεσης ή ανοχής στην αντιλαϊκή πολιτική, που προσπάθησε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση στην αρχή της θητείας της. Σ' αυτό έχει μεγάλη συμβολή ο αγώνας με αιχμή το Ασφαλιστικό, όπως και για το γεγονός ότι το αστικό πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να διαχειριστεί, με τη συναίνεση που θα ήθελε, την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», τη νομοθέτηση δηλαδή όλων εκείνων των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλονται από τις ανάγκες του κεφαλαίου στην παρούσα φάση.

Κλιμάκωση με γερά «πατήματα»

Το επόμενο διάστημα, με σταθμό τη 48ωρη απεργία, ο λαός θα βγει πραγματικά κερδισμένος, αν αυτές τις δυσκολίες που έχει το σύστημα τις μεγαλώσει, τις επεκτείνει και στα άλλα μέτωπα που ανοίγει η κυβέρνηση, όπως τα Εργασιακά, το Φορολογικό, ο συνδικαλιστικός νόμος. Αν τα σωματεία βγουν από αυτόν τον κύκλο των κινητοποιήσεων με περισσότερες και νέες δυνάμεις στις γραμμές τους, έχοντας κάνει βήματα στην οργάνωση και τη λειτουργία τους, στη συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση «μετράει» και παίρνει σοβαρά υπόψη στους σχεδιασμούς της όχι μόνο τις αντιδράσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού απέναντι στο αντιασφαλιστικό σχέδιο που πλήττει τους πάντες, αλλά κυρίως το γεγονός ότι αυτές εκφράζονται οργανωμένα, μέσα από τα συνδικάτα, με εναλλαγή των μορφών πάλης, με απεργίες, με συντονισμό και κοινά αιτήματα των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα που κινητοποιούνται.

Παίρνει σοβαρά υπόψη τις δυνατότητες που ανοίγονται, με την παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, να εκφραστούν μέσα απ' αυτόν τον αγώνα τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των χαμηλόμισθων μισθωτών και ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων και φτωχομεσαίων αγροτών.

Να μην κυριαρχήσουν, δηλαδή, στα αιτήματα και στον προσανατολισμό των κινητοποιήσεων τα συμφέροντα μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, που επίσης θίγονται, ως ένα βαθμό, από τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης και συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.

Θυμίζουμε ότι τέτοιος ήταν ο προσανατολισμός που κυριάρχησε στις «πλατείες», πριν από μερικά χρόνια, προβάλλοντας το αίτημα για λιγότερα περιοριστικά μέτρα στο μείγμα διαχείρισης, που αντικειμενικά διευκόλυνε την κυβερνητική εναλλαγή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις έγκαιρα ανέδειξαν το Ασφαλιστικό ως ζήτημα - κρίκο που μπορεί να κινητοποιήσει ευρύτερες εργατικές - λαϊκές μάζες και ταυτόχρονα να φέρει στο επίκεντρο το βασικό ζήτημα, το ποιος θα πληρώσει για το Ασφαλιστικό, οι εργαζόμενοι ή τα μονοπώλια, που βοηθάει στο να πάρει βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά ο συνδικαλιστικός αγώνας για την απόκρουση του αντιασφαλιστικού σχεδίου της κυβέρνησης.

Η οργανωμένη συμμετοχή της εργατικής τάξης στους αγώνες για το Ασφαλιστικό, η επίδραση του ΠΑΜΕ στο περιεχόμενο και στις μορφές κλιμάκωσης, συνέβαλαν ώστε να κυριαρχήσει το αίτημα «πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο», να κλείσει ο δρόμος προς τον «κοινωνικό διάλογο», που επιχείρησε να ανοίξει η κυβέρνηση για να ξεφουσκώσει τους αγώνες.

Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να αξιοποιήσει γι' αυτό δυνάμεις μέσα στο κίνημα που πρόβαλλαν συντεχνιακά αιτήματα, ξένα και ενάντια στα δίκαια αιτήματα της πλειοψηφίας των εργαζομένων και του λαού, ζητώντας «εξαιρέσεις» και «βελτιώσεις» που δεν αλλάζουν τον αντιδραστικό πυρήνα του σχεδίου της κυβέρνησης.

Βοηθητική σ' αυτήν την κατεύθυνση υπήρξε όμως και η στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Για παράδειγμα, η ΓΣΕΕ περιόρισε την όποια κριτική της στο γεγονός ότι το σχέδιο της κυβέρνησης δεν είναι «ηθικά βιώσιμο» και καταλόγιζε στην κυβέρνηση ότι δεν έκανε διάλογο μαζί της, αλλά επέλεξε να συζητήσει μόνο με την εργοδοσία.

Θέλουν το κίνημα στα μέτρα τους

Απέναντι στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού, η κυβέρνηση αξιοποιεί κάθε μέσο για να πλήξει, να συκοφαντήσει, να διαιρέσει ακόμα και να καταστείλει τους αγώνες. Αυτό φάνηκε καλύτερα στις αγροτικές κινητοποιήσεις, όπου η κυβερνητική επιθετικότητα κλιμακώθηκε βήμα - βήμα.

Αλλά και στο εργατικό κίνημα προσπαθεί συστηματικά να παρέμβει η κυβέρνηση, βλέποντας ότι δεν μπορεί με τις δυνάμεις και την επιρροή της στα συνδικάτα να αποτρέψει να εκφραστούν μαζικά η αγανάκτηση και οι αγωνιστικές διαθέσεις.

Αρχικά, έκανε προσπάθεια να οικειοποιηθεί τις απεργίες και τις μεγάλες κινητοποιήσεις, καλώντας τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν σ' αυτές για να στηρίξουν τη θέση της στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές. Οταν ξόφλησε αυτό το επιχείρημα, προσπάθησε πιο μεθοδικά να παρέμβει στο περιεχόμενο και τα αιτήματα του αγώνα.

Ας δούμε τι έλεγε ο Αλ. Τσίπρας στους αγρότες που συνάντησε στις αρχές της βδομάδας που πέρασε, απευθυνόμενος όχι μόνο σ' αυτούς, αλλά σε όλους τους εργαζόμενους και το λαό που βρίσκονται αυτόν τον καιρό στους δρόμους: «Δεν μπορούμε να χαράξουμε πολιτική για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου χωρίς να λάβουμε υπόψη τις δικές σας θέσεις και τις δικές σας προτάσεις. Οι δικές σας θέσεις και οι δικές σας προτάσεις, όμως, δεν μπορεί να μην λαμβάνουν υπόψη το συνολικότερο πρόβλημα του τόπου, τις δημοσιονομικές συνθήκες, το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναγκαζόμαστε να λειτουργούμε και να δουλεύουμε».

Η κυβέρνηση θέλει τα συνδικάτα και τους άλλους φορείς του κινήματος συνομιλητές της στον «κοινωνικό διάλογο». Επιδιώκει να προσαρμοστούν οι εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις στα δεδομένα της οικονομικής συγκυρίας, στο στόχο της παραγωγικής ανασυγκρότησης, δηλαδή της ανάκαμψης της οικονομίας, που απαιτεί νέες θυσίες από το λαό για να ανακάμψει το κεφάλαιο.

Αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα αποδεχτούν αυτήν τη λογική, τότε είναι σαν να ξεγράφουν όσα τους αφαιρέθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις σε Ασφαλιστικό, μισθούς και συμβάσεις, σαν να νομιμοποιούν την πολιτική που τσάκισε τα προηγούμενα χρόνια το λαό, που του φόρτωσε τις συνέπειες της κρίσης. Αυτός είναι ο διακαής πόθος του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντά του.

Αυτό, όμως, υπηρετεί αντικειμενικά και η συνδικαλιστική πλειοψηφία, με το πλαίσιο πάλης που προβάλλει, όπου δεν ζητάει την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης και διαμορφώνει αιτήματα προσαρμοσμένα στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Γι' αυτό πρέπει να απομονωθεί και να ηττηθεί η γραμμή της στο κίνημα.

Ανοίγονται νέες δυνατότητες

Σημαντική ήταν η συμβολή του εργατικού κινήματος και στη στήριξη των αγώνων της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η έμπρακτη και πολύμορφη αλληλεγγύη, που κορυφώθηκε με το μεγαλειώδες συλλαλητήριο αγροτών - εργατών στο Σύνταγμα, στις 12 και 13 Φλεβάρη, έδωσε δύναμη στα αγροτικά μπλόκα, αναπτέρωσε το ηθικό, προκάλεσε συζητήσεις στα χωριά και στις πόλεις της υπαίθρου, απέσπασε την αναγνώριση από τη μεγάλη μάζα των μικρομεσαίων αγροτών, που συνειδητοποιούν τώρα καλύτερα ότι η δύναμη και του δικού τους αγώνα πολλαπλασιάζεται μέσα από τη συμπόρευση, τη συμμαχία με την εργατική τάξη.

Η αλληλεγγύη των εργαζομένων λειτούργησε και σαν ασπίδα απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό και να σπάσει μ' αυτόν τον τρόπο τον δίκαιο αγώνα επιβίωσης στα μπλόκα.

Μετά από 40 και πλέον μέρες στα μπλόκα, το οργανωμένο αγροτικό κίνημα παραμένει σε ετοιμότητα για νέα γύρο κινητοποιήσεων, μαζί με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ηδη, έχει εξαγγελθεί η συμμετοχή της μικρομεσαίας αγροτιάς στη 48ωρη απεργία που κήρυξαν τα εργατικά συνδικάτα σε περίπτωση που η κυβέρνηση φέρει τελικά το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό στη Βουλή. Συμμετοχή ανακοινώνουν και οι αγωνιστικές ενώσεις των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Σε κάθε περίπτωση, ο πολύμηνος αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών, που κορυφώθηκε στα μπλόκα, έχει ήδη αφήσει παρακαταθήκη, τόσο στη μάχη που δίνουν για να επιβιώσουν, απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και την ΚΑΠ της ΕΕ, όσο και στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας. Το επόμενο διάστημα, υπάρχουν οι προϋποθέσεις να γίνουν ακόμα περισσότερα βήματα, που θα υπηρετούν το στόχο της ανασύνταξης και της αναζωογόνησης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το βάθεμα της Λαϊκής Συμμαχίας.

Εμπλοκή στο φλεγόμενο τόξο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων

© SHAPE

Η απόφαση τηςκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να ζητήσει, μαζί με Γερμανία και Τουρκία, ΝΑΤΟική συνδρομή προς διαχείριση των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο, τη φορτώνει με τεράστιες ευθύνες, επιμεριζόμενες σε δύο βασικούς άξονες:

-- Κατ' αρχάς, ρίχνει νερό στο μύλο «γκριζαρίσματος» του Αιγαίου, καθώς στο τραπέζι των σχεδιασμών μπαίνουν προς «συζήτηση» και οι τουρκικές διεκδικήσεις, όπως λίγο - πολύ ομολόγησε ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ.

-- Επιπλέον, η συγκέντρωση στο Αιγαίο πρόσθετων στρατιωτικών δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας «δένει» με ευρύτερα σχέδιά της σε όλο το φλεγόμενο τόξο από την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, στην κόντρα της με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και ειδικά τη Ρωσία.

Δύσοσμο παζάρι

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ανθίσταται, αλλά επιδιώκει ενεργό, πολύμορφη συμμετοχή στους τέτοιους σχεδιασμούς, υπηρετώντας επιδιώξεις εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων για γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, ώστε να διεκδικήσουν μεγαλύτερα μερίδια από την καπιταλιστική λεία.

Τα σχέδιά τους αυτά συγκρούονται με αντίστοιχους σχεδιασμούς της τουρκικής αστικής τάξης, με δεδομένες τις επιδιώξεις της να εξασφαλίσει δικά της συμφέροντα στο Αιγαίο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με άλλες αστικές τάξεις (ελληνική, ρωσική, συριακή κ.λπ.).

Εξ ου και η Αγκυρα θέτει ξανά στο παζάρι, που εξελίσσεται στο ΝΑΤΟ, όλο το πακέτο των διεκδικήσεών της (αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, μη αναγνώριση στην Ελλάδα του δικαιώματος έρευνας και διάσωσης σε εκτεταμένες περιοχές του Αιγαίου, εύρος ελληνικών χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου, κυριαρχία σε νησιά και νησίδες κ.ά.).

Η δε ελληνική κυβέρνηση, ωσάν εξαπατημένη παρθένα, ...εξανίσταται. Γιατί η ίδια, κάνοντας το «καλό μαθητή» στο... κολέγιο του ΝΑΤΟ, έσπευσε να παράσχει λιμάνια ανεφοδιασμού για τα πλοία του στο Αιγαίο, ενώ σε προηγούμενη φάση διαβεβαίωνε ότι θα παράσχει και αεροπορικές βάσεις για επιχειρήσεις ενάντια στους τζιχαντιστές - άλλο ένα πρόσχημα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Με όπλο τις τέτοιες υπηρεσίες της καλεί το ΝΑΤΟ να... ελέγξει τη συμπεριφορά της Τουρκίας.

Αφόρητη υποκρισία

Η υποκρισία των αστών είναι αφόρητη. Η ίδια η αστική τάξη της χώρας, κρίνοντας ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα οι μπίζνες του κεφαλαίου, αποδέχτηκε, μετά την κρίση των Ιμίων, στην αμερικανικής έμπνευσης Συμφωνία της Μαδρίτης (Σημίτης - Ντεμιρέλ, 1997), να αναγνωρίσει«τουρκικά ζωτικά συμφέροντα» στο Αιγαίο. Οπως, επίσης, αποδέχτηκε την κατάργηση των ορίων ευθύνης, αποδεχόμενη την ομπρέλα του ΝΑΤΟ για τον «κοινό» ελληνοτουρκικό χώρο.

Η ίδια η αστική τάξη της χώρας γνωρίζει ότι το ΝΑΤΟ γκριζάρει εδώ και χρόνια το Αιγαίο, αντιμετωπίζοντάς το ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο. Οτι γενικώς, δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των κρατών - μελών του και προσεγγίζει τις τουρκικές αξιώσεις ως «διμερείς διαφορές», κάνοντας ουσιαστικά πλάτες στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο.

Κι όμως η κυβέρνηση πανηγυρίζει που ήρθε ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα...

Επικίνδυνη συγκέντρωση δυνάμεων

Και τι λύκος..! Διόλου τυχαία, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, όπου αποφασίστηκε η ανάπτυξη της ναυτικής ΝΑΤΟικής δύναμης SNMG2 στο Αιγαίο, παρουσιάστηκαν στοιχεία για το πώς προχωρά η υλοποίηση της απόφασης που πάρθηκε στη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής (Σεπτέμβρης 2014), για κλιμάκωση της σύγκρουσης με ρωσικά κεφάλαια, προς διείσδυση στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, αλλά και προς αντιμετώπιση «απειλών» που διαβλέπουν για τα συμφέροντά τους σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.

Οπως ειπώθηκε, στάλθηκαν πρόσθετα μαχητικά να περιπολούν σε Βαλτική, Ρουμανία και Πολωνία, καθώς και ιπτάμενα ραντάρ «AWACS» και ΝΑΤΟικά αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας στη Μαύρη Θάλασσα. Παράλληλα, «εντατικοποιήθηκαν» οι θαλάσσιες περιπολίες σε Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο από τις τέσσερις μόνιμες ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ (μία εκ των οποίων είναι η SNMG2 που έστειλαν τώρα στο Αιγαίο), όπου συμμετέχουν περιοδικά και πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Επιπλέον, αναπτύχθηκαν πρόσθετες χερσαίες δυνάμεις. Μέσα στο 2015τριπλασιάστηκε το μέγεθος της «Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ» («NATO Response Force»), από 13.000 σε 40.000 στρατιώτες.Ταυτόχρονα, είναι πλέον «επιχειρησιακή» και έτοιμη να αναπτυχθεί «οπουδήποτε χρειαστεί» η «Διακλαδική Δύναμη Δράσης Εξαιρετικά Υψηλής Ετοιμότητας» («Very High Readiness Joint Task Force»), με την κωδική ονομασία «Αιχμή του Δόρατος», αποτελούμενη από περίπου 20.000 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 5.000 είναι χερσαίες δυνάμεις.

Ακόμα, το Σεπτέμβρη του 2015 ενεργοποιήθηκαν πολυεθνικά στρατηγεία του ΝΑΤΟ («NATO Force Integration Units» - NFIUs) σε Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία και Ρουμανία, χονδρικά στη συνοριογραμμή, χερσαία και θαλάσσια, με τη Ρωσία. Εγκρίθηκε, δε, το στήσιμο άλλων δύο σε Ουγγαρία και Σλοβακία.

Αποκατάσταση «στρατηγικής ισορροπίας»

Στην εν λόγω Σύνοδο αποφασίστηκε επίσης η αποστολή AWΑCS σε Συρίακαι Τουρκία, για να αντιμετωπιστούν οι «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του ΝΑΤΟ (σ.σ: του τουρκικού εναέριου χώρου) από ρωσικά μαχητικά» και η ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία που «ανατρέπει τη στρατηγική ισορροπία και αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή», όπως υποστήριξε χαρακτηριστικά ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.

Μια δήλωση - «κλειδί», καθώς όλα δείχνουν ότι, με ανάπτυξη πρόσθετων μονάδων στην περιοχή, το ΝΑΤΟ επιχειρεί να αποκαταστήσει την τέτοια ισορροπία τρόμου...

Συμφωνήθηκε, επίσης, να επιταχύνουν τις διαδικασίες για την ενεργοποίηση ενός «διεθνούς συνασπισμού» προς αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους», των τζιχαντιστών, που προηγουμένως ενισχύθηκαν από ευρωατλαντικά κέντρα, και σήμερα αξιοποιούνται εκ νέου για να προωθηθούν ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί.

Το Αιγαίο μέρος του συνολικότερου σχεδιασμού

Σε όλα αυτά τα σχέδια που βρωμάνε από μίλια μπαρούτι, ΝΑΤΟ, αστική τάξη και κυβέρνηση, πάνε να εμπλέξουν ακόμα βαθύτερα τον ελληνικό λαό, εφόσον η ανάπτυξη ΝΑΤΟικής δύναμης στο Αιγαίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι των προαναφερόμενων σχεδιασμών.

Το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, μιλώντας την Τρίτη στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, για τις προτεραιότητες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας για το 2016, όπου παρουσίασε όλη τη δομή και ανάπτυξη δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στο φλεγόμενο από ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις άξονα, από Ανατολική Ευρώπη έως Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, τους στόχους και τις «προκλήσεις» που έχει να αντιμετωπίσει, χωρίς να παραλείψει να συμπεριλάβει και τη ΝΑΤΟική αποστολή στο Αιγαίο.

Αναλύοντας παραπέρα την επιχείρηση της SNMG2, είπε: «Θα βοηθήσουμε τις ελληνικές και τουρκικές αρχές και θα ασχοληθούμε με την αναγνώριση και ενημέρωση. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ είναι η υποβοήθηση των ακτοφυλακών Ελλάδας και Τουρκίας καθώς και της FRONTEX και όχι η αναχαίτιση πλοίων και η σύλληψη ανθρώπων. Δεν είναι δικιά μας εντολή να κάνουμε περιπολίες στο Αιγαίο» πρόσθεσε, επιβεβαιώνοντας έστω και εμμέσως ότι άλλος είναι ο σκοπός της ενεργού στρατιωτικής εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην περιοχή...

Αλλωστε, τις πληροφορίες («αναγνώριση και ενημέρωση») για τον απόπλου από τα παράλια της Τουρκίας και την πορεία πλοιαρίων με πρόσφυγες, μπορούν να τις δίνουν και πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με τις θερμικές κάμερες και τα ραντάρ που έχουν, όπως έχει πει, εδώ και καιρό, ο ίδιος ο Ελληνας υπουργός Αμυνας. Πλοία, που έτσι κι αλλιώς είναι αναπτυγμένα από Αλεξανδρούπολη έως Καστελόριζο και μάλιστα προσμετρώνται από το ΝΑΤΟ ως μονάδες που συνδράμουν τη SNMG2.

Κι ακόμα: Πλοία της SNMG2 είναι ήδη στο Αιγαίο, στο δε υπουργείο Αμυνας διαβεβαιώνουν ότι θα καταπλεύσουν κι άλλα πλοία. Ωστόσο, κατά στρατιωτικές πηγές, το τελικό επιχειρησιακό σχέδιο δεν θα καταληχτεί πριν από τα τέλη Μάρτη.

Επίσης, υπάρχουν μια σειρά ασάφειες, αφού δεν υπάρχουν ρητές αναφορές σε γεωγραφικές περιοχές δράσης της SNMG2 στο Αιγαίο. Ακριβώς επ' αυτού, έλεγε ο Στόλτενμπεργκ την Πέμπτη: «Εμείς θα διεξάγουμε τις δραστηριότητές μας στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι διοικητές μας θα αποφασίσουν για την περιοχή όπου θα επιχειρούν, σε συντονισμό με την Ελλάδα και την Τουρκία». Οπερ σημαίνει στην πράξη ότι στο ΝΑΤΟικό τραπέζι διαβουλεύσεων θα μπουν και οι τουρκικές «απόψεις» - διεκδικήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Επίσης, δεν έχει καθοριστεί πώς θα επιστρέφονται στην τουρκική Ακτοφυλακή όσοι εντοπίζονται στα διεθνή ή στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά και το ποια θα είναι η ακριβής συνεργασία με την FRONTEX, που δεν μπορεί να δράσει εντός τουρκικών χωρικών υδάτων.

Αρα... τι στην ευχή θα κάνουν εδώ οι ΝΑΤΟικοί που τάχα ήρθαν για το Προσφυγικό;

Δρομολογούν «περισσότερα» και επιδιαιτησία

Να καταγραφεί, βέβαια, ότι μιλώντας την Τρίτη σε δημοσιογράφους, ο Γ. Στόλτενμπεργκ εξέφρασε την πρόθεση τα ΝΑΤΟικά πλοία να μη συγκεντρώνουν μόνο και διαχέουν πληροφόρηση για τις προσφυγικές ροές: «Θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαστε τώρα πώς να αναπτύξουμε την τεχνική, την επιχειρησιακή εντολή, τις κατευθυντήριες γραμμές για την παρουσία πλοίων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο (...) και εργαζόμαστε επικεντρωμένοι στο πώς να λύσουμε όλα τα υπόλοιπα νομικά και πρακτικά θέματα, και στη συνέχειανα επεκτείνουμε τη δραστηριότητά μας πέρα από αυτά που ήδη έχουμε την εντολή να κάνουμε». Μια πρεμούρα των ΝΑΤΟικών να κάνουν «περισσότερα» που γεννά πρόσθετη ανησυχία.

Παραπέρα, εστιάζοντας στα «νομικά θέματα» προς «επίλυση», ουσιαστικά επιβεβαίωσε το ρόλο επιδιαιτητή που παίζει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, μεταξύ των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας: «Γεφυρώνουμε τις δύο χώρες.Υπάρχουν νομικά θέματα που θα τα συζητήσουμε εν καιρώ. Ελλάδα και Τουρκία συνεργάζονται καιρό στο ΝΑΤΟ. Οι 28 Υπουργοί Αμυνας του ΝΑΤΟ πήραν απόφαση για την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και ο Ελληνας και ο Τούρκος δεν πιέστηκαν (...) όλα όσα κάναμε βασίζονται σε κοινή συναίνεση».

Συναίνεση, λοιπόν, και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ώστε να κατσικωθεί εδώ το ΝΑΤΟ και εμπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να βάλει ταυτόχρονα τα κυριαρχικά του δικαιώματα στον Προκρούστη των μονοπωλιακών συμφερόντων, συζητώντας τη... νομική βάση των αξιώσεων της Αγκυρας.

Επιπλέον, άλλη μια απόδειξη ότι οι εξελίξεις στο Αιγαίο δένουν με ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ήταν και το ότι η ΝΑΤΟική εμπλοκή στο αρχιπέλαγος, συζητήθηκε, την Τετάρτη, σε τηλεδιάσκεψηπου είχαν οι ηγέτες ΗΠΑ, Γαλλίας, Γερμανίας και Βρετανίας με κύριο θέμα το Συριακό...

Με καθοδήγηση ΗΠΑ

Τέλος, δεν περνά απαρατήρητη η πρεμούρα των ΗΠΑ να έχουν ενισχυμένη παρουσία και ρόλο στην ανάπτυξη και λειτουργία της SNMG2 στο Αιγαίο.

Κατ' αρχάς, ο Γερμανός διοικητής της SNMG2 Γ. Κλάιν θα υπάγεται στονΑμερικανό διοικητή της Διακλαδικής Διοίκησης των Συμμαχικών Δυνάμεων του NATO στη Νάπολη της Ιταλίας (JFC Naples) Μ. Φέργκιουσον, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διοικητής των Ναυτικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Αφρική.

Ο Μ. Φέργκιουσον, αναμένεται, μάλιστα, στην Αθήνα για παραπέρα «συνεννοήσεις» με Ελληνες επιτελείς. Η επίσκεψή του δένει με αυτήν που προηγήθηκε, του διοικητή του 6ου Αμερικανικού Στόλου, που διαβεβαίωσε τον Ελληνα υπουργό Αμυνας ότι οι ΗΠΑ θα στείλουν πλοία τους να συνδράμουν την SNMG2 στο Αιγαίο. Συν τα συχνά, τώρα τελευταία, πήγαινε - έλα του Αμερικανού πρέσβη, Ντ. Πιρς, στο υπουργείο, όλα σημάδια μιας ενεργού ανάμειξης των ΗΠΑ στην υπόθεση που γεννά πρόσθετες ανησυχίες...

Η παραγγελία των χρυσαυγιτών...

Εχει περάσει καιρός από τότε που τα ρεπορτάζ ελληνικών και ξένων δικτύων παρουσίαζαν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες στελεχών της Χρυσής Αυγής. Μία από αυτές ήταν το κατάστημα ενός από τους υπόδικους βουλευτής της στον Κολωνό. Το μαγαζί έκανε χρυσές δουλειές - όπως έλεγαν τότε - πουλώντας ρούχα με τη στάμπα της Χρυσής Αυγής, άλλα αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως όπλα, αλλά και στρατιωτικά και αστυνομικά είδη. Την πελατεία εξυπηρετούσε άλλη υπόδικη, που εμφανιζόταν ως αγανακτισμένη εναντίον των μεταναστών στον Αγιο Παντελεήμονα. Ολα πήγαιναν καλά, παρά το γεγονός ότι η δίκη της Χρυσής Αυγής είχε ξεκινήσει. «Σπασμένη» βέβαια η κίνηση, δεδομένου ότι οι περισσότεροι «εκλεκτοί» πελάτες ήταν ή στη φυλακή ή είχαν μειώσει τις ...δραστηριότητές τους. Λογικό, λοιπόν, να κοπεί η αθρόα πώληση άρβυλων, παντελονιών παραλλαγής, κοντομάνικων με τα εμβλήματα των φασιστοειδών. Γκαρνταρόμπα απαραίτητη για τα τάγματα εφόδου σε βάρος μεταναστών αλλά και άλλων...

Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, οι δουλειές δεν πάνε καλά. Η «είδηση» που κυκλοφόρησε στην «πιάτσα», λέει ότι οι χρυσαυγίτες ψάχνουν αλλού να ανανεώσουν την γκαρνταρόμπα τους. Το γιατί είναι άγνωστο. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με όσα λένε άνθρωποι που ξέρουν, η παραγγελία που έγινε για λογαριασμό υψηλόβαθμου στελέχους της οργάνωσης που δραστηριοποιείται στην Ευρώπη και αφορούσε ένα σημαντικό αριθμό «στολών» (παντελόνια και μπουφάν λένε) με διακριτικά της οργάνωσης, δεν έγινε στο γνωστό μαγαζί, αλλά σε κάποιο άλλο κάπου στο κέντρο.

Ακούστηκε, μάλιστα, ακόμα ότι στο συγκεκριμένο νταραβέρι «έπαιξαν» και κάποια καλόπαιδα από συνδέσμους φιλάθλων των Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και άλλων «θυρών», αφού αυτοί ξέρουν τα κατατόπια για ανάλογους εξοπλισμούς. Βοήθησαν, μάλιστα, να αναζητηθούν και εμπορικά μαγαζιά στην επαρχία που θα μπορούσαν να τους προμηθεύσουν.

***

Τα «νέα» αυτά θα ήταν αδιάφορα εάν δεν έπεφτε το μάτι μας σε ορισμένες ειδήσεις από το εξωτερικό. Γράφτηκε σε ορισμένες εφημερίδες πριν μερικές μέρες: «Με τα μαύρα μπουφάν τους, που είναι διακοσμημένα με ένα σύμβολο που παραπέμπει σε μια θεότητα των Βίκινγκς και τη σημαία της Φινλανδίας, η οργάνωση "Στρατιώτες του Οντιν" έχουν αρχίσει το τελευταίο διάστημα να περιπολούν τους δρόμους, για να προστατεύουν, όπως λένε, τους Φινλανδούς από τους μετανάστες. Στο τέλος του περασμένου έτους, στη βόρεια πόλη Κέμι, κοντά στη μεθοριακή κοινότητα του Τόρνιο, σημείο εισόδου μεταναστών από τη Σουηδία, μια ομάδα νέων ανδρών ίδρυσαν τους "Στρατιώτες του Οντιν". Εκτοτε η οργάνωση επεκτείνεται σε άλλες πόλεις. Μέλη της οργάνωσης αποδίδουν στους "ισλαμιστές εισβολείς" την αύξηση, όπως πιστεύουν, της εγκληματικότητας και συμμετέχουν σε διαδηλώσεις κρατώντας πλακάτ με συνθήματα όπως "οι μετανάστες δεν είναι καλοδεχούμενοι".

Στο Κέμι, οι "Στρατιώτες του Οντιν" περιπολούν καθημερινά τους δρόμους, παρά τις θερμοκρασίες -30 βαθμών Κελσίου. Η οργάνωση λέει ότι δρα σε 23 πόλεις της χώρας, όμως η αστυνομία αντιθέτως εκτιμά πως το δίκτυό της δρα σε πέντε πόλεις. Στη σελίδα της οργάνωσης στο "Facebook" 7.600 χρήστες του ιστοτόπου κοινωνικής δικτύωσης έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους σ' αυτήν μέσω του εικονιδίου "Μου Αρέσει!".

Η ίδια ομάδα έχει κάνει την εμφάνισή της και στη Νορβηγία. Αντίστοιχες τέτοιες κινήσεις οργανώνονται από φασίστες και ακροδεξιούς σε Γερμανία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβενία και άλλες χώρες».

Αραγε η ανανέωση της γκαρνταρόμπας των χρυσαυγιτών παραπέμπει σε κάτι ανάλογο; Αραγε τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής ετοιμάζονται να επαναδραστηριοποιηθούν ως «περίπολα» ενάντια στους πρόσφυγες και μετανάστες που εγκλωβίζονται στη χώρα μας;

Η είδηση συνέπεσε χρονικά με αυτή ότι το Μάρτη ο Ρουπακιάς πρόκειται να αφεθεί ελεύθερος. Ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα ελεύθερος. Η παραγγελία ενός μεγάλου αριθμού χρυσαυγίτικων «στολών», οι περιπολίες των φασιστών με αντίστοιχες στολές και το κυνηγητό σε βάρος προσφύγων και μεταναστών που έχουν ήδη ξεκινήσει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες... Τους συνειρμούς δεν μπορεί να τους αποφύγει κανείς.

* * *

Σε κάθε περίπτωση, προκύπτει το ερώτημα αν όλα αυτά είναι σε γνώση των αρμόδιων της κυβέρνησης και τι προτίθεται να κάνει στο ενδεχόμενο οι χρυσαυγίτες, αξιοποιώντας τη δυσαρέσκεια που γεννά η πολιτική της ΕΕ και η δικιά της στον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, να εμφανιστούν ξανά στους δρόμους με ανανεωμένη γκαρνταρόμπα ως σωτήρες και προστάτες...

Ξεσπαθώνουν τα φασιστοειδή

Ευκαιρία για ρατσιστικά κηρύγματα βρήκε, για άλλη μια φορά, το φασιστοειδές ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής με αφορμή το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό. Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του μορφώματός του και αφού είχε ένα ολιγόλεπτο παραλήρημα, λέγοντας πως «η χώρα έχει μια κομμουνιστική κυβέρνηση», «ο Στάλιν εξόντωσε 38.000 Ελληνες μόνο και μόνο επειδή ήταν Ελληνες», θυμίζοντας ντοκιμαντέρ βγαλμένα από τα υπόγεια της CIA, είπε για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες:

«Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι "προσφυγικό", αλλά κυρίως πρόβλημα λαθρομετανάστευσης, καθώς οι παράνομα εισερχόμενοι αλλοδαποί στην χώρα δεν είναι πρόσφυγες πολέμου, αφού έρχονται από την Τουρκία (...) Η Χρυσή Αυγή θα συνεχίζει να υπερασπίζεται το εθνικό κράτος της Ελλάδος: Θέλουμε την πατρίδα μας πίσω!». Τα φασιστοειδή βρίσκουν ευκαιρία να αναπτύξουν τέτοιο λόγο πατώντας πάνω σε ένα πρόβλημα για να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες. Τα σχέδιά τους είναι βρώμικα και στόχος τους είναι να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να εμφανίσουν και πάλι τις δηλητηριώδεις απόψεις τους. Ο λαός να μην τους αφήσει σε χλωρό κλαρί.

 

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

                                           Σήμερα οι αποφάσεις για τις προσφυγές

Σήμερα αναμένονται οι αποφάσεις του δικαστηρίου για τις προσφυγές που κατέθεσαν χτες δύο σωματεία, ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση του Σώματος του 34ου Συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, με την οποία αποκλείστηκαν οι εκπρόσωποί τους από τις εργασίες, λόγω καταφανέστατων παρατυπιών. Στόχος των προσφυγών (το αίτημα για την έκδοση προσωρινής διαταγής απορρίφθηκε από το δικαστήριο) είναι να αλλοιώσουν τους συσχετισμούς στο συνέδριο, σε βάρος των ταξικών δυνάμεων, στις αρχαιρεσίες που θα γίνουν αύριο, μεθαύριο και την Τρίτη. Τα σωματεία που προσέφυγαν είναι ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εργαζομένων Φύλαξης (ΠΑΣΕΦ) και η Πανελλήνια Ενωσης Αρχιθαλαμηπόλων - Θαλαμηπόλων Εμπορικού Ναυτικού.

Εμπλουτίζεται καθημερινά το πρόγραμμα δράσης

Στόχος η καλύτερη προετοιμασία της 48ωρης απεργίας εάν η κυβέρνηση φέρει το Ασφαλιστικό στη Βουλή

Από τη συμμετοχή της Λαϊκής Επιτροπής Αιγάλεω στην απεργία στις 4 Φλεβάρη

Με νέες πρωτοβουλίες εμπλουτίζεται καθημερινά το πρόγραμμα δράσης συνδικάτων και φορέων, στο πλαίσιο της κλιμάκωσης με 48ωρη απεργία, εάν η κυβέρνηση φέρει το νομοσχέδιο στη Βουλή. Ανάμεσα σε άλλα, προγραμματίζονται τα εξής:

• Σήμερα, Σάββατο

-- Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας προχωρά σε Γενική Συνέλευση, στις 10.30 π.μ., στο ΕΚΑ (2ος όροφος).

• Τη Δευτέρα 29/2

-- Το Σωματείο Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών και Συναφών Επιχειρήσεων Αττικής καλεί σε σύσκεψη, στις 5 μ.μ., στην αίθουσα του Συλλόγου πρώην Εμπορικής (Ευπόλιδος 12, 8ος όροφος).

-- Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας διοργανώνει πορεία από τα γραφεία του προς το κέντρο της πόλης, στις 7 μ.μ. Επίσης, σχεδιάζει περιοδείες και παρεμβάσεις σε ΙΚΑ, ΟΑΕΔ και άλλα Ταμεία.

-- Στις 7 μ.μ., στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Βύρωνα, η Λαϊκή Επιτροπή Βύρωνα καλεί σε συζήτηση για την κλιμάκωση του αγώνα.

• Την Τρίτη 1/3

-- Το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής σχεδιάζει παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας, στις 2 μ.μ., με αιχμή το Ασφαλιστικό και τα ΒΑΕ.

-- Συλλαλητήριο στην πλατεία Πανεπιστημίου του Βόλου για το Ασφαλιστικό οργανώνουνσωματεία και φορείς της Μαγνησίας.

• Την Τετάρτη 2/3

-- Τρία σωματεία της Μεσσηνίας (Οικοδόμων, Εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα, Εργαζομένων στη ΔΕΥΑ) καλούν σε σύσκεψη, στις 7 μ.μ., στο αμφιθέατρο της Φιλαρμονικής.

-- Οι Επιτροπές Αγώνα Μισθωτών και Αυτοαπασχολούμενων ΕπιστημόνωνΜηχανικών - Τεχνικών, Δικηγόρων, Υγειονομικών (Γιατροί, Φαρμακοποιοί και Οδοντίατροι) και Οικονομολόγων οργανώνουν κινητοποίηση, στις 5 μ.μ., στο υπουργείο Εργασίας. Ενόψει της κινητοποίησης θα παραχωρήσουν κοινή συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα 29/2, στις 12 μ., στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 3ος όροφος).

-- Παρεμβάσεις στα κατά τόπους γραφεία του ΟΑΕΕ θα κάνουν την Τετάρτη 2/3 Σωματεία και Ενώσεις Αυτοαπασχολούμενων. Ο Σύλλογος Αυτοαπασχολούμενων, Επαγγελματιών και Εμπόρων καλεί στις 8 π.μ. στα κεντρικά γραφεία του ΟΑΕΕ (Ακαδημίας 22). Εμπορικοί Σύλλογοι και Ενώσεις ΕΒΕ της Νοτιοδυτικής Αθήνας (Περιστέρι, Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Αγία Βαρβάρα) καλούν στις 8 π.μ. σε κινητοποίηση στον ΟΑΕΕ στο Αιγάλεω (Ιερά Οδός 310).

Η καραμέλα των μεγαλοοφειλετών

Οποτε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σχεδιάζει ένα ακόμα αντιλαϊκό χτύπημα, ξαφνικά εμφανίζεται στην επικαιρότητα το θέμα των χρεών των μεγαλοοφειλετών στο Δημόσιο αλλά και της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Ετσι και χτες, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, μιλώντας στη Βουλή, είπε ότι εντός του Απρίλη θα δημοσιοποιηθούν τα ονόματα όλων των οφειλετών του Δημοσίου με χρέη άνω των 150.000 ευρώ, εφόσον δεν έχουν ενταχθεί σε ρύθμιση οφειλών. Με αυτό τον τρόπο θέλουν να δείξουν ότι αγωνίζονται για να τα πάρουν από τους μεγαλοοφειλέτες και όχι μόνο από τους μικρούς.

Μόνο που η αλήθεια είναι διαφορετική. Πρώτον, το συγκεκριμένο θέμα έχει καταντήσει καραμέλα αντιπερισπασμού και αποπροσανατολισμού. Κι αυτό γιατί τώρα που το επαναφέρουν - ω, τι σύμπτωση - ετοιμάζονται να «φέρουν» και το Ασφαλιστικό που τσακίζει το λαό. Δεύτερον, εκτός από τους μεγαλοοφειλέτες, υπάρχουν και οι ...μικρότεροι οφειλέτες, που είναι εργάτες, φτωχοί αγρότες και καταστηματάρχες, συνταξιούχοι, νέα ζευγάρια, που δεν έχουν να πληρώσουν τα ατέλειωτα χαράτσια των τελευταίων ετών. Αυτούς έχει στόχο η κυβέρνηση και μάλιστα απειλεί ακόμα και με κατασχέσεις «σαρωτικές», όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ. Αυτή είναι η αλήθεια, για να μην κοροϊδευόμαστε...

 

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Προσπάθεια αλλοίωσης του συσχετισμού

Πρόκληση για τους αντιπροσώπους του 34ου Συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά αποτελεί η στάση των δυνάμεων του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που επιχειρούν με δικαστικές αποφάσεις να αλλοιώσουν τη σύνθεση του Συνεδρίου, παραβιάζοντας τις αποφάσεις και το καταστατικό του ΕΚΠ. Οι εργασίες του Συνεδρίου ολοκληρώθηκαν και από μεθαύριο ξεκινάνε οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης και αντιπροσώπων στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλει η«Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ), «με την έναρξη του Συνεδρίου (19-2-2016) για τη νομιμοποίηση των αντιπροσώπων, η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων αποφάσισε τον αποκλεισμό του σωματείου "Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εργαζομένων Φύλαξης" (ΠΑΣΕΦ), επειδή στο πρακτικό αρχαιρεσιών του για την εκλογή αντιπροσώπων στο δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο έγραφε Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ) και χωρίς να αναγράφεται ο αριθμός των ψηφισάντων.

Η διοίκηση του ΠΑΣΕΦ προχώρησε και σε παραχάραξη του πρακτικού μετατρέποντας το "Α" σε "Π", από ΕΚΑ σε ΕΚΠ. Αυτή η διοίκηση - και χωρίς να παραβρεθεί, αλλά με παρουσία του επικεφαλής του ΜΕΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ, Θ. Βασιλόπουλου - είχαν το θράσος να προσφύγουν δικαστικώς, απαιτώντας τη συμμετοχή του σωματείου στο Συνέδριο του ΕΚΠ.

Αντίστοιχα, η διοίκηση της "Πανελλήνιας Ενωσης Αρχιθαλαμηπόλων - Θαλαμηπόλων Εμπορικού Ναυτικού" (ΠΕΑΘΕΝ), αρνούμενη να καταθέσει έγκαιρα ένα από τα βασικά δικαιολογητικά (Μητρώο Μελών), όπως προβλέπεται από το καταστατικό του ΕΚΠ, επιχειρεί εφτά μέρες μετά την έναρξη του Συνεδρίου να συμμετέχει με δικαστικές μεθοδεύσεις και παρά το γεγονός της ομόφωνης απόφασης των συνέδρων για αποκλεισμό του».

Στόχος αυτών των μεθοδεύσεων από τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι να αποτρέψουν την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων, των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, σημειώνει η ΔΕΣΚ και καλεί τους αντιπροσώπους του Συνεδρίου του ΕΚΠ «να ενισχύσουν με την ψήφο τους τις δυνάμεις ΔΕΣΚ/ΠΑΜΕ, για την ανατροπή του αρνητικού συσχετισμού δύναμης, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του».