Δίνουμε με συνέπεια μάχη υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων

Συζήτηση με τον Νίκο Ξουράφη, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, το 34ο Συνέδριο του οποίου ξεκινάει αύριο

Αύριο Παρασκευή ξεκινάει το 34ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Με αφορμή το Συνέδριο και τις αρχαιρεσίες που θα γίνουν την ερχόμενη βδομάδα, συζήτησαμε με τον Νίκο Ξουράφη, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, εκλεγμένο με την παράταξη της «Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ) και πρόεδρο της Πανελλαδικής Ενωσης Ελαιουργοσαπουνοποιών.

***

-- Μέσα σε ποιες συνθήκες γίνεται το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και πώς σχεδιάζουν να παρέμβουν οι ταξικές δυνάμεις;

-- Το εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο του ΕΚΠ γίνεται σε μια περίοδο κλιμάκωσης της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού από πλευράς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Συγχρόνως, όμως, είναι και περίοδος που έχουμε κλιμάκωση της πάλης από πλευράς των εργαζομένων για να μην περάσει ο νόμος - λαιμητόμος για το Ασφαλιστικό.

Στο χώρο του Πειραιά είναι συγκεντρωμένη πολυάριθμη εργατική τάξη, συγκεντρωμένη σε κλάδους όπως το Μέταλλο, οι Μεταφορές, το Εμπόριο και άλλες υπηρεσίες, ενώ κατοικεί και ένα σημαντικό κομμάτι βιομηχανικών εργατών. Η μισθωτή εργασία συγκεντρώνει το 75% των απασχολούμενων, ενώ η ανεργία είναι σε πολύ υψηλά ποσοστά. Παραμένει η βασική επιδίωξη του κεφαλαίου να μετατραπεί ο Πειραιάς σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη».

Η ταξική διοίκηση του Εργατικού Κέντρου βρέθηκε στο πλευρό των εργαζομένων του Πειραιά σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη (φωτ. από απεργία των ναυτεργατών)

Οι λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, κυρίως στα χρόνια της κρίσης, έχουν χτυπηθεί ιδιαίτερα. Δεν είναι μόνο η φτώχεια, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η υπονόμευση και κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, το ξήλωμα δικαιωμάτων στην Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, αλλά και η συρρίκνωση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, η απαξίωση των ναυπηγείων, το χτύπημα των δικαιωμάτων στους ναυτεργάτες, το κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων και ειδικά μικρομάγαζων.

Στο Συνέδριο του ΕΚΠ, η προσπάθεια που θα κάνουν οι ταξικές δυνάμεις είναι πρώτα απ' όλα να αναδειχθούν:

• Οι πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, η πραγματική αφετηρία της επίθεσης που γεννούν τα προβλήματα και οι υπεύθυνοι.
• Η ανάγκη εναντίωσης στις πολιτικές δυνάμεις που είναι φορείς και εκτελεστές των αντιλαϊκών πολιτικών.
• Η προβολή και διεκδίκηση πλαισίου αιτημάτων που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες.
• Οι ευθύνες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού των δυνάμεων του ΜΕΤΑ, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, οι οποίοι με τη στάση τους και τις θέσεις τους, έβαλαν εμπόδια στη δράση των εργαζομένων, υπονόμευαν τους αγώνες, στήριζαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις επιλογές των κυβερνήσεων (αγανακτισμένοι, πλατείες, μνημόνια - αντιμνημόνια, κυβερνητικές λύσεις, απεργοσπασία κ.λπ.).
• Η ανάγκη να μαζικοποιηθούν τα σωματεία, με όλο και περισσότερους να μπαίνουν στην οργάνωση της πάλης.
• Η διέξοδος που έχει ανάγκη ο λαός.

Ο Νίκος Ξουράφης

Ταυτόχρονα, παλεύουμε να γίνει ένα σημαντικό βήμα στην ανατροπή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα του Πειραιά, με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενίσχυση της ΔΕΣΚ και του ΠΑΜΕ.

-- Κι από αυτό το Συνέδριο δεν έλειψαν τα κρούσματα νοθείας. Μπορείτε να μας αναφέρετε ορισμένα παραδείγματα για το πώς διαμορφώνονται οι συσχετισμοί;

-- Είναι γεγονός ότι οι δυνάμεις της εργοδοσίας θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να εμποδίσουν να εκφραστεί στο Συνέδριο του ΕΚΠ ο πραγματικός συσχετισμός δύναμης, η δυνατότητα το εργατικό κίνημα να παλέψει από καλύτερες θέσεις για τα δικαιώματά του.

Βεβαίως, αυτό το κάνει με σωματεία ανύπαρκτα, τα οποία δεν βγάζουν ούτε μια ανακοίνωση, αλλά εμφανίζουν δεκάδες και εκατοντάδες ψηφίσαντα μέλη. Σωματεία που ψηφίζουν με καταστάσεις από τα γραφεία προσωπικού εταιρειών. Εχουμε σωματεία που κάνουν ακόμα εκλογές με το πλειοψηφικό σύστημα!

Αυτός, αν θέλετε, είναι ακόμα ένας λόγος για να προβληματιστούν, να σκεφτούν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων που θα πάρουν μέρος στο Συνέδριο. Τους καλούμε, κρατώντας τις όποιες διαφορές τους, να στηρίξουν την παράταξη της ΔΕΣΚ, τη μόνη συνεπή δύναμη απέναντι στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

-- Κάνοντας έναν απολογισμό της θητείας που οι ταξικές δυνάμεις είχαν την προεδρία στο Εργατικό Κέντρο αλλά όχι την πλειοψηφία, ποιες δυνατότητες εκτιμάτε ότι ανοίγονται και ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες;

-- Παρά τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης στο ΕΚΠ, οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για να οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης στον Πειραιά, αξιοποιώντας και τη θέση του προέδρου του ΔΣ, για να γίνουν βήματα μπροστά στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Εγιναν προσπάθειες να υπάρξουν εστίες αντίστασης στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική. Με τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, τις κινητοποιήσεις των μεταλλεργατών, των εμποροϋπαλλήλων, των καθαριστριών, των εργατών στα ελαιουργοσαπουνοποιεία.

Με τις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, την πάλη ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στους πλειστηριασμούς, για το δικαίωμα του λαού στην Υγεία, για τα προβλήματα στην Παιδεία, ενάντια στη φοροληστεία, στις αυξήσεις στα εισιτήρια. Πήραμε πρωτοβουλίες για ανέργους, συμμετέχοντας και στις Λαϊκές Επιτροπές.

Δίνουμε τη μάχη απέναντι στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού», που αποτελεί την πέμπτη φάλαγγα μες την εργατική τάξη. Δίνουμε τη μάχη απέναντι σε αυτούς που θέλουν την εργατική τάξη ουρά του κεφαλαίου και τους απασχολεί η ανταγωνιστικότητα, όπως συμβαίνει άλλωστε και με τις άλλες δυνάμεις στο ΕΚΠ.

Πατώντας ακριβώς στη δράση μας, που ασφαλώς δεν μας ικανοποιεί, θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα αν η πλειοψηφία άνηκε στη ΔΕΣΚ. Στηριζόμενοι στους δεσμούς που έχουμε αναπτύξει με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, πιστεύουμε ότι το Συνέδριο μπορεί να πάει ένα βήμα μπροστά, να είναι πραγματικά ένα συνέδριο αλλαγής συσχετισμού προς όφελος της εργατικής τάξης.

Να δώσουμε τη δυνατότητα στις δυνάμεις που πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης, που έχουν αταλάντευτο μέτωπο απέναντι σε κυβέρνηση - ΕΕ - εργοδοσία, να δώσουν προοπτική στον αγώνα της εργατικής τάξης.

-- Ποια είναι η θέση των ταξικών δυνάμεων στο ΕΚ σε ό,τι αφορά την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του λιμανιού; Πώς βλέπετε τις κινήσεις άλλων δυνάμεων (Δήμος, σωματεία, Εμπορικό Επιμελητήριο, Εμπορικός Σύλλογος κ.ά.), που έχουν σαν σύνθημα «όχι στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού»;

-- Η κυβέρνηση ολοκλήρωσε το διαγωνισμό πώλησης του 67% του ΟΛΠ. Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ έρχεται να προστεθεί στα νέα αντιλαϊκά μέτρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και εργοδοσίας, που ξεθεμελιώνουν την Κοινωνική Ασφάλιση, λεηλατούν το εισόδημά μας με τη φοροληστεία, συνεχίζουν την επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στις εργασιακές σχέσεις.

Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων μαζί με τους ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, προωθεί συνολικά τις ιδιωτικοποιήσεις μιας σειράς υποδομών, ενώ φαίνεται καθαρά η σύγκρουση για τη μοιρασιά μεταξύ μονοπωλίων.

Γι' αυτό έχουν φτιαχτεί συμμαχίες συμφερόντων, που η κάθε μία διεκδικεί να προχωρήσει το δικό της σχέδιο. Εδώ μπλέκονται ξένα μονοπώλια και ντόπιοι επιχειρηματίες, πολιτικές δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, δήμοι του ευρύτερου Πειραιά, δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Και αυτό γιατί το λιμάνι του Πειραιά είναι ζωτικής σημασίας για το κεφάλαιο. Περιμένουν διάφοροι επιχειρηματίες να βγουν κερδισμένοι, δυναμώνοντας παράλληλα την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αλλωστε, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι η κάλυψη των αναγκών του λαού.

Εδώ να σημειώσουμε ότι οι πλειοψηφίες της ΟΜΥΛΕ και των σωματείων στον ΟΛΠ έχουν τεράστιες ευθύνες. Στήριξαν πλήρως τη στρατηγική του κεφαλαίου όλα αυτά τα χρόνια, βάζουν πλάτη να περνάει αυτή η πολιτική.

Ακόμα και σήμερα, στη φάση έντασης της επιθετικότητας του κεφαλαίου και του πολιτικού της προσωπικού, δίνουν χρόνο στα μονοπώλια, καλλιεργούν αυταπάτες, τη λογική του μικρότερου κακού, του «κοινωνικού εταιρισμού», οδηγούν στη δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων του κλάδου.

Σπέρνουν την απογοήτευση και σπρώχνουν τους εργαζόμενους στον ΟΛΠ να ψάχνουν και να διεκδικούν μεταβατικές ή ατομικές λύσεις.

Η άποψή μας είναι ότι το λιμάνι μπορεί να λειτουργήσει σε όφελος του λαού, μόνο στο πλαίσιο ενός δρόμου ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας και όχι την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, με τους εργαζόμενους να κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν, έτσι ώστε το λιμάνι και άλλες υποδομές να είναι ενταγμένες σε αποκλειστικά ενιαίους κρατικούς φορείς μεταφορών και ναυπηγικής βιομηχανίας, που ως λαϊκή περιουσία να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.