«Συστάσεις» σε επτά κράτη - μέλη σχετικά με τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους για το 2015, καθώς κινδυνεύουν να «ξεφύγουν» από το αντιλαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, απευθύνει η Κομισιόν.
Πρόκειται για τη Γαλλία, Ιταλία,Ισπανία, Αυστρία, Πορτογαλία,Βέλγιο και Μάλτα, για τις οποίες η Κομισιόν εκτιμά ότι βρίσκονται στη ζώνη του κινδύνου για μη συμμόρφωση με το «Σύμφωνο σταθερότητας».
Οι «συστάσεις» αυτές περιέχονται στην «Ετήσια επισκόπηση της ανάπτυξης για το 2015», που δημοσιοποίησε σήμερα η Κομισιόν εγκαινιάζοντας τις διαδικασίες του λεγόμενου «ευρωπαϊκού εξαμήνου» για το επόμενο έτος. Η διαδικασία δεν αφορά σε κράτη που υπάγονται σε «μηχανισμούς στήριξης», όπως είναι σήμερα η Ελλάδα και η Κύπρος, αλλά πρόκειται για τα μνημόνια διαρκείας που ισχύουν για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα από μηχανισμούς στήριξης και δανειακές συμβάσεις.
Παράλληλα αναδεικνύονται οι βασικοί άξονες της αντιλαϊκής πολιτικής, που αφορούν στην τόνωση των επενδύσεων, στη «δέσμευση» για τις διαρθρωτικές αλλαγές, και στη «δημοσιονομική υπευθυνότητα».
Οι προϋπολογισμοί ακόμη τεσσάρων χωρών (Εσθονία, Λετονία, Σλοβενία, Φινλανδία) κατατάσσονται στην κατηγορία των πιο... «ελαφρών» συστάσεων, χαρακτηριζόμενοι ως «γενικά συμβατοί» με το δημοσιονομικό σύμφωνο.
Στο επίκεντρο της διαδικασίας πάντως βρίσκεται η Γαλλία, για τις συνεχιζόμενες αποκλίσεις στα δημοσιονομικά ελλείμματα, γύρω από τα οποία εκδηλώνονται ενδοαστικές κόντρες και πρόσκαιροι συμβιβασμοί. Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση της Γαλλίας έχει ήδη ανακοινώσει γιγαντιαίο σχέδιο περιστολής των κρατικών δαπανών, ύψους 50 δισ. ευρώ σε διάστημα τριετίας, προκειμένου να μειώσει τα ελλείμματα.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων θα εξεταστεί το Μάρτη του 2015. Παράλληλα, η επιβολή προστίμου ύψους πάνω από 4 δισ. ευρώ, θα αποτελούσε νέο πεδίο διαπάλης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.
Το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης» προβλέπει ότι ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των κρατικών δαπανών δεν μπορεί να υπερβαίνει το ρυθμό του ΑΕΠ. «Εναλλακτικά», παρέχεται η δυνατότητα αύξησης των δαπανών πάνω από το ρυθμό του ΑΕΠ, αλλά με την αυστηρή προϋπόθεση ότι θα «αντισταθμιστούν» με τα κατάλληλα «ισοδύναμα» αντιλαϊκά μέτρα.
