Η φετινή σχολική χρονιά είναι εκλογική για τους Συλλόγους Γονέων αλλά και για το σύνολο των οργανώσεων Γονέων (Ενώσεις, Ομοσπονδίες, ΑΣΓΜΕ). Το διάστημα αυτό και μέχρι το Φλεβάρη του 2019, διεξάγονται οι εκλογές για την ανάδειξη των νέων Διοικητικών Συμβουλίων στους Συλλόγους Γονέων στα σχολεία και των αντιπροσώπων των Ενώσεων σε επίπεδο δήμου.
Το πρωτεύον στις αρχαιρεσίες των Συλλόγων Γονέων και πάρα πολύ σημαντικό είναι οι γονείς να δώσουν με μαζικό και αποφασιστικό τρόπο αγωνιστική απάντηση διεκδίκησης και συσπείρωσης.
Ποια είναι η εικόνα σήμερα; Οχι και πολύ διαφορετική από τη γενικότερη κατάσταση. Με προβλήματα αλλά και δυνατότητες. Συνυπάρχουν δηλαδή η μικρή συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις, η λογική της ανάθεσης με σκιρτήματα κινητοποιήσεων, με διοργάνωση εκδηλώσεων για φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν τους γονείς, όπως θα δείξουμε παρακάτω.
Η πιεστική καθημερινότητα που αντιμετωπίζει η κάθε λαϊκή οικογένεια και το ερώτημα που πλανάται μόνιμα και είναι «σε τι βαθμό μπορεί να επηρεάσει η συμμετοχή μας την ασκούμενη πολιτική;». Ολοι αυτοί οι παράγοντες λειτουργούν ανασταλτικά και αποτρεπτικά.
Σήμερα όμως η χρόνια υποχρηματοδότηση κυριολεκτικά χειροτερεύει, επιβαρύνει ακόμα παραπέρα τη λειτουργία των σχολείων. Κάθε χρόνο προστίθενται στην ήδη βεβαρημένη σχολική ζωή νέα προβλήματα. Γι' αυτό πρέπει να γίνει «σημαία μας» ότι «το μια από τα ίδια στην Εκπαίδευση συνιστά χειροτέρευση των όρων μόρφωσης των παιδιών της λαϊκής οικογένειας».
Με βάση λοιπόν τα οξυμένα προβλήματα που συνεχίζονται στην Εκπαίδευση, υπάρχει αναγκαιότητα μαζικής συμμετοχής για να αποτρέψουμε το σχολείο και το μέλλον που ετοιμάζουν για τα παιδιά μας και να ξεκινήσουμε την αντεπίθεση με βάση τους στόχους που βάζουμε για το σχολείο που θέλουμε και έχουν ανάγκη τα παιδιά μας.
Γίνονται βήματα για αγωνιστικούς Συλλόγους Γονέων
Αυτό που προτάσσεται και είναι βασικό, κύριο και απασχολεί, προβληματίζει όλους τους γονείς, είτε συμμετέχουν είτε δεν συμμετέχουν στη λειτουργία των Συλλόγων - και έχει σημασία να ξεκινήσουμε απ' αυτό και να σταθούμε ιδιαίτερα στη συζήτησή μας στις Γενικές Συνελεύσεις - δεν είναι άλλο από το πώς σκέφτονται οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μορφωθούν, να αποκτήσουν γνώση για να σπουδάσουν και να έχουν αύριο μια αξιοπρεπή εργασία που να μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα βασικό βιοτικό επίπεδο, να ζήσουν καλύτερα από αυτούς.
Αυτές οι αγωνίες, οι ανάγκες είναι και η βάση για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση που υπάρχει, με επιχειρήματα και κυρίως με την πείρα της οργάνωσης του αγώνα να δίνουμε την απάντηση στο ερώτημα: «Τι χαρακτήρα θέλουμε να έχει ο Σύλλογος Γονέων;».
Και η αλήθεια είναι ότι έχουμε κάνει βήματα.
Είναι σημαντικό ότι υπάρχουν αρκετοί Σύλλογοι Γονέων που στην πράξη αποκτούν αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι θετικό το γεγονός ότι, κάτω από την πίεση των προβλημάτων στα σχολεία τους, ξεπερνούν τη λογική της διαχείρισης.
Εχουμε και φέτος, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, κινητοποιήσεις που οργανώνονται λόγω των μεγάλων προβλημάτων που παραμένουν άλυτα, επιβεβαιώνοντας ότι η «κανονικότητα» της κυβέρνησης δεν είναι κανονικότητα για τις λαϊκές ανάγκες. Αγωνιστικές κινητοποιήσεις για τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, για τα ζητήματα υποδομών, για τα κτιριακά προβλήματα λόγω των παλιών και ασυντήρητων σχολικών κτιρίων, για τις ελλείψεις σε ειδικούς εκπαιδευτικούς της Παράλληλης Στήριξης, για τις καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, για την κάλυψη της μεταφοράς των μαθητών, για το κόψιμο τμημάτων στα ΓΕΛ σε τμήματα κατεύθυνσης, αναστατώνοντας τους μαθητές που μπαίνουν στη διαδικασία προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Ομως, και όλο το προηγούμενο διάστημα, πολλοί Σύλλογοι Γονέων ξεπέρασαν τη λογική «έτσι είναι τα πράγματα, ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μέσα στο σχολείο» και έβαλαν στο επίκεντρο τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών.
Ετσι κατάφεραν, ως αποτέλεσμα συνεχούς αγώνα, μαζικής συμμετοχής και πίεσης, να αποτρέψουν καταργήσεις - συγχωνεύσεις σχολείων, πέτυχαν κάλυψη εκπαιδευτικών κενών, χρηματοδότηση σχολικών μονάδων για κάλυψη λειτουργικών αναγκών, κατάργηση της πληρωμής ξενόγλωσσων σχολικών βιβλίων, κάλυψη μεταφοράς μαθητών, δωρεάν δημιουργική καλοκαιρινή απασχόληση για μαθητές Νηπιαγωγείων και Δημοτικών Σχολείων, ανέγερση νέων σχολείων κ.λπ.
Φυσικά, αυτές οι πρωτοβουλίες προϋποθέτουν γνώση για το πού πρέπει να στραφούν οι διεκδικήσεις, κάτι που δεν είναι πάντα δεδομένο για όλους τους Συλλόγους Γονέων. Για παράδειγμα, είναι πολύ σημαντικό ότι σε πολλούς Συλλόγους παίρνονται αποφάσεις που δίνουν απάντηση στην αντίληψη «να βάλουμε το χέρι στην τσέπη αν είναι για το καλό των παιδιών μας», αντίληψη που ακόμη και μέσα στα χρόνια της κρίσης υπήρχε και τελικά εκφράζει μειωμένες απαιτήσεις.
Μετράμε όμως θετικά βήματα, κυρίως εκεί που γνωρίζουν ποια είναι η ευθύνη του κράτους, ποιος είναι αρμόδιος για να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου, ποιος είναι υπεύθυνος για τη συντήρηση των σχολικών κτιρίων, πού πρέπει να απευθυνθούν για τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, το ρόλο των σχολικών επιτροπών και του σχολικού συμβουλίου.
Η συνηθέστερη δράση των Συλλόγων Γονέων, ειδικά στα Δημοτικά Σχολεία που έχει και πιο μαζικό χαρακτήρα, είναι η πραγματοποίηση μιας σειράς δραστηριοτήτων στο πλαίσιο του σχολείου με ευθύνη τους. Αυτό είναι που ουσιαστικά αποτελεί τον πυρήνα συσπείρωσης γονιών και παιδιών σε επίπεδο σχολείου και δείχνει ακόμη σε μεγάλο βαθμό τι λείπει από τη λαϊκή οικογένεια σήμερα και τι αναζητά στην καθημερινότητά της.
Πρόκειται για μια διαδικασία η οποία οδηγεί να ανοίξει και η συζήτηση για όλη την γκάμα των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της, που δεν ικανοποιούνται, που μετατρέπονται σε εμπόρευμα. Αλλωστε, πολλοί Σύλλογοι Γονέων - και σωστά - παράλληλα με την πραγματοποίηση δραστηριοτήτων, διεκδικούν να γίνονται με κρατική ευθύνη, με αξιοποίηση των δομών των δήμων, χωρίς επιβάρυνση των γονιών.
Θέλουμε τέτοιες περιπτώσεις Συλλόγων Γονέων να πολλαπλασιαστούν γιατί δείχνουν στην πράξη και αναδεικνύουν ότι «τίποτα το ανθρώπινο δεν μας είναι ξένο» και δεν αφήνουν τα παιδιά τους έρμαιο των αντιδραστικών προτύπων και αξιών που προβάλλει από χίλιες δυο πλευρές και δρόμους το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Η διεκδίκηση ελεύθερου και ποιοτικού χρόνου με ισότιμη πρόσβαση για όλους στον αθλητισμό, στην τέχνη και τον πολιτισμό, που δίνουν το οξυγόνο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται υγιείς προσωπικότητες, μακριά από κάθε μορφής εξαρτήσεις, αλλά και υγιείς σχέσεις μέσα στην οικογένεια, αποτελεί ακόμα ένα πεδίο δράσης και διεκδίκησης.
Υπάρχουν Σύλλογοι Γονέων που ανοίγουν συζητήσεις και πραγματοποιούν εκδηλώσεις γύρω από ζητήματα όπως η «ενδοσχολική βία», αναδεικνύοντας τις αιτίες, τη διέξοδο, την ανάγκη παρέμβασης του οργανωμένου κινήματος των μαθητών, ζητήματα όπως τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις, τις αιτίες της προσφυγιάς, εκφράζοντας ταυτόχρονα την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες, απομονώνοντας ρατσιστικές και φασιστικές εκδηλώσεις στα σχολεία.
Θέλουμε να ανοίξει επίσης η συζήτηση για το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, για τις αλλαγές στο Λύκειο και την πρόσβαση στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ που θα βρεθεί στην επικαιρότητα το επόμενο διάστημα μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης.
Ο φόβος, η ανασφάλεια, το μίσος που αν εισχωρήσουν στις ψυχές των παιδιών τις δηλητηριάζουν ανεπανόρθωτα, πρέπει να μας βρίσκουν επίσης απέναντί τους και γι' αυτό χρειάζεται να ανοίξει η συζήτηση για τις συνέπειες του πολέμου, από την ανασφάλεια των συνεπειών των διεθνών ιμπεριαλιστικών παιχνιδιών και από το μίσος για το «διαφορετικό».
Κοινή δράση με μαθητές και εκπαιδευτικούς
Πολύ καλύτερα ακόμη να επιμείνουμε στη συνεργασία με τα 15μελή Μαθητικά Συμβούλια για τον από κοινού συντονισμό για τα οξυμένα θέματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές αλλά και τη συνέχιση της συνεργασίας για κοινές δράσεις με τα ταξικά σωματεία των εκπαιδευτικών και, επίσης, μεγαλύτερο άνοιγμα για από κοινού πρωτοβουλίες και συνδιοργάνωση δραστηριοτήτων με προοδευτικούς Συλλόγους και Σωματεία που υπάρχουν σε επίπεδο της τοπικής κοινωνίας.
Μια τέτοια δράση των Συλλόγων Γονέων, σε συνδυασμό με μικρές ή μεγάλες κατακτήσεις, πέρα από το γεγονός ότι μέσα από τη συμμετοχή ένας σεβαστός αριθμός γονιών αντιλαμβάνεται την αξία του συλλογικού αγώνα και ότι «οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ», αφήνει μια παρακαταθήκη και για τα παιδιά μας γιατί τους δίνουμε το παράδειγμα της διεκδίκησης, το παράδειγμα να μη μένουν θεατές σε αυτό που τους συμβαίνει, να μπαίνουν μπροστά, να προσπαθούν καθημερινά να αλλάξουν τη ζωή τους και φυσικά με αυτόν τον τρόπο καλλιεργείται και σε γονείς και μαθητές η συλλογική δράση απέναντι στον ατομισμό που προωθείται από την κυρίαρχη αντίληψη.
Είναι καθήκον μας να παλέψουμε ώστε να έχουμε στροφή στις δράσεις και τις εκδηλώσεις των Συλλόγων Γονέων, βάζοντας στο επίκεντρο την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή εκπαιδευτική πολιτική, ώστε να βγάζουμε στην επιφάνεια και να αναδεικνύουμε τα ουσιαστικά προβλήματα τα οποία συνολικά καθορίζουν το μέλλον των παιδιών μας.
Στόχος η ένταξη νέων δυνάμεων στις οργανώσεις των Γονέων
Παρ' όλες τις αδυναμίες και τις δυσκολίες στη δράση των Συλλόγων Γονέων υπάρχει ένας πυρήνας κόσμου που δραστηριοποιείται, αγωνίζεται, διεκδικεί και βάζει τη δική του σφραγίδα στην έννοια του εθελοντή, που προβάλλουν κατά κόρον οι κυβερνήσεις, οι Τοπικές Διοικήσεις, οι ΜΚΟ.
Γιατί, για μας, ο γονιός που συμμετέχει στα όργανα των γονιών είναι ούτως ή άλλως «εθελοντής», αφού κανείς δεν του επέβαλε να συμμετέχει στα κοινά, παρά μόνο η συνείδησή του, η ευθύνη απέναντι στα παιδιά του και στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας συνολικά και που ξέρει ότι το δικαίωμα στη μόρφωση, στην Εκπαίδευση για τα παιδιά του βρίσκεται στο στόχαστρο όλων των κυβερνήσεων λόγω της συνεχιζόμενης εμπορευματοποίησής της.
Ετσι καθορίζουμε εμείς την έννοια της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.
Δίνουμε τη μάχη της νέας σχολικής χρονιάς με γνώμονα την ένταξη νέων δυνάμεων στις οργανώσεις Γονέων. Να κάνουμε τους Συλλόγους Γονέων ζωντανή δύναμη μέσα στο κίνημα, να παρεμποδίζουν - μέσα στα όρια των δυνατοτήτων τους - τα σχέδια των εκάστοτε κυβερνήσεων και της ΕΕ, να αναπτύσσουν πολύμορφη δράση και πολιτιστική μορφωτική παρέμβαση με άξονα τα παιδιά.
Ας δώσουμε λοιπόν, όλες μας τις δυνάμεις ώστε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή διότι η συμμετοχή μας μαζί με την ενίσχυση της δράσης μας είναι τα μόνα στοιχεία που μπορούν να εξασφαλίσουν και να εγγυηθούν τη συνέχιση των διεκδικήσεών μας και των δίκαιων αιτημάτων μας.
Δημήτρης ΛΑΜΠΡΟΥ
Πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ
Πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου