 |
***
Κρίση στον κλάδο
«Η κρίση στον κλάδο των κατασκευών ξεκίνησε πολύ νωρίτερα απ' ό,τι η συγχρονισμένη κρίση του 2008 - 2009, άρα και οι συνέπειες της ανεργίας είναι πολύ βαθύτερες για τους εργαζόμενους», λέει στο «Ριζοσπάστη» ο Σταύρος Λίτσας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, και παραθέτει τα εξής αποκαλυπτικά στοιχεία:
Στα τέλη του 2013, η παραγωγή των οικοδομικών έργων βρίσκονταν μόλις στο 14% της αντίστοιχης παραγωγής του 2005. Τον Ιούνη του 2005, με βάση τα στοιχεία του ΙΚΑ, οι ασφαλισμένοι στα τεχνικά έργα ήταν 182.095 και έπαιρναν 50,61 ευρώ μεροκάματο κατά μέσο όρο. Τον Ιούνη του 2010, δηλαδή πριν ακόμα λήξει η κλαδική σύμβαση, ήταν καταγεγραμμένοι περίπου 105.000 εργαζόμενοι και το μέσο μεροκάματο ήταν στα 68,81 ευρώ. Τον Ιούνη του 2014, υπήρχαν μόνο 36.215 εργαζόμενοι στις κατασκευές, με μέσο μεροκάματο 42,86 ευρώ.
«Πρέπει βέβαια να πάρουμε υπόψη και τη μεγάλη αύξηση της ανασφάλιστης εργασίας, που σημαίνει ακόμα μικρότερα μεροκάματα», εξηγεί ο Σταύρος Λίτσας και προσθέτει: «Από την εικόνα που μεταφέρουν οι συνάδελφοι, πολλοί λίγοι είναι αυτοί που, ακόμα και όταν βρίσκουν μια δουλειά, καταφέρνουν να κολλήσουν 5 - 6 ένσημα το μήνα. Μεγάλο μέρος των οικοδόμων εργάζεται σε έργα συντήρησης (ελαιοχρωματισμοί, ανακινήσεις κ.ά.), όπου το ένσημο κυριολεκτικά σπανίζει».
Από αυτήν τη σκοπιά, όπως λέει, «η ρύθμιση για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με 50 ένσημα το χρόνο είναι ανεπαρκής για τους εργαζόμενους του κλάδου, αφού καλύπτει μια μικρή μόνο μειοψηφία των ανέργων».
Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση, που επιδεινώνεται διαρκώς, το Συνδικάτο συμμετέχει στην κινητοποίηση της Πέμπτης και ανάμεσα σε άλλα διεκδικεί: Καταβολή έκτακτου εποχικού βοηθήματος για τις γιορτές του Πάσχα. Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ. Αναγνώριση του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου. Δωρεάν μετακίνηση για όλους τους ανέργους. Πλήρη δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.
Παλεύει, επίσης, για αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας με στόχο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων για να μειωθεί ο κίνδυνος χιλιάδες οικοδόμοι να βρεθούν χωρίς σύνταξη λόγω της μεγάλης και παρατεταμένης ανεργίας.
Για την κατάσταση στον κλάδο του επισιτισμού - τουρισμού μίλησε στο «Ριζοσπάστη» η Λίνα Ράλλη, μέλος της Διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επισιτισμού - Τουρισμού με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Οπως είπε, «ο Επισιτισμός - Τουρισμός είναι ένας κλάδος που στο 60% περίπου απασχολεί εποχικά εργαζόμενους. Δουλεύουν το πολύ για 6 μήνες και αυτό σε ελάχιστες περιπτώσεις, αφού η συρρίκνωση της λειτουργίας των μεγάλων εποχικών ξενοδοχειακών μονάδων είναι επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου για να υπηρετείται καλύτερα η κερδοφορία του.
Αν αναλογιστούμε ότι με τα σημερινά δεδομένα επιδοτούνται για 3 μήνες και 5 μέρες, είναι καθαρό ότι καλούνται να ζήσουν 12 μήνες το χρόνο ενώ πληρώνονται το πολύ για 9. Και αυτό στην καλύτερη περίπτωση, καθώς υπάρχουν εργαζόμενοι που είναι απλήρωτοι για ολόκληρη τη σαιζόν. Από την άλλη, οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό είναι σε τέτοιο βαθμό ανακυκλώσιμοι ώστε η έννοια της μόνιμης και σταθερής δουλειάς είναι άγνωστη, ενώ και με ευθύνη της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας έχουν μείνει χωρίς σύμβαση από το 2012».
Σχολιάζοντας την πολιτική και της νέας κυβέρνησης απέναντι στους άνεργους, η Λίνα Ράλλη παρατηρεί ότι «τα "μέτρα" που ανακοινώνουν μόνο ανακούφιση δεν είναι για τους άνεργους» και εξηγεί:
«Η επιδότηση επί της ουσίας των εργοδοτών για την απασχόληση ανέργων, η μείωση της επιδότησης των ανέργων, που καταδικάζει τους εποχικά απασχολούμενους να μένουν χωρίς επίδομα ανεργίας και ασφαλιστική κάλυψη, είναι μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων που η νέα συγκυβέρνηση όχι μόνο δεν προτίθεται να τα καταργήσει αλλά σκοπεύει και να τα επεκτείνει. Δεν αποτελούν λύση στα προβλήματα της φτώχειας και της επαιτείας που καταδικάζουν τους άνεργους του κλάδου».
Στο διεκδικητικό πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων, ξεχωρίζουν τα εξής αιτήματα: Επιδότηση των ανέργων για όλη την περίοδο ανεργίας. Επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ. Ολα τα χρήματα, ανεξάρτητα από πηγή προέλευσης, που εισρέουν στον ΟΑΕΔ για την επιχορήγηση των επιχειρήσεων να διατεθούν για την κάλυψη των αναγκών των ανέργων κ.ά.
Στο 90% οι άνεργοι στη Ναυπηγοεπισκευή
«Ο κλάδος του Μετάλλου και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας είναι από τους πρώτους κλάδους που ένιωσε στο πετσί του τις σκληρές επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης», λέει στο «Ριζοσπάστη» ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του κλαδικού Συνδικάτου της Αττικής. «Τα λουκέτα στις μικρομεσαίες αλλά και μεγαλύτερες επιχειρήσεις είναι δεκάδες με αποτέλεσμα χιλιάδες απολύσεις και την εκτόξευση της ανεργίας», εξηγεί και προσθέτει:
«Πιο συγκεκριμένα, η ανεργία στο Μέταλλο συνολικά ξεπερνάει το 50%, ενώ ειδικά στη Ναυπηγοεπισκευαστική Βιομηχανία βρίσκεται μόνιμα πάνω από 90%. Αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτά τα ποσοστά ανεργίας έχουν παγιωθεί τα τελευταία χρόνια, εύκολα καταλαβαίνει γιατί χιλιάδες οικογένειες αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες επιβίωσης».
Για τα μέτρα διαχείρισης της «ανθρωπιστικής κρίσης», που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, σχολιάζει: «Ούτε λόγος να γίνεται ότι με τα ψίχουλα μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες αυτών των οικογενειών. Πρώτον, γιατί οι δικαιούχοι, ακόμα και για αυτά, είναι ελάχιστοι σε σχέση με αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη. Δεύτερον, γιατί, με τα εισοδηματικά κριτήρια, μια οικογένεια που έχει ένα δικό της σπίτι -το οποίο μπορεί και να το χρωστάει ακόμα- αλλά ζει στην εξαθλίωση θα μείνει εντελώς αβοήθητη. Τρίτον, ακόμα και όσοι έχουν εισόδημα πάνω από το ποσό των 400 ευρώ τον μήνα, που μπαίνει ως όριο για τις παροχές, στις σημερινές συνθήκες δεν μπορούν με τίποτα να τα βγάλουν πέρα, ειδικά όταν μιλάμε για τετραμελή οικογένεια».
Για την εξαγγελία της κυβέρνησης ότι θα διατηρήσει για έναν ακόμη χρόνο στα 50 ένσημα το όριο για να δικαιούται κάποιος ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης σχολιάζει: «Στον κλάδο μας η συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτά τα μεροκάματα. Αυτοί είναι που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη και όμως μένουν χωρίς στοιχειώδη βοήθεια».
Γι' αυτό το Συνδικάτο διεκδικεί άμεσα: Εκτακτο «βοήθημα» για όλους τους άνεργους 1.000 ευρώ. Ο χρόνος ανεργίας να υπολογίζεται ως συντάξιμος. Αύξηση του επιδόματος ανεργίας και παροχή του για όλο το διάστημα της ανεργίας. Καμιά διακοπή ρεύματος, άμεση επανασύνδεση σε όσα σπίτια εργατών και ανέργων έχει διακοπεί. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δωρεάν μετακίνηση με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας.
Μισοάνεργοι στον κλάδο των Τροφίμων
Στον κλάδο των Τροφίμων - Ποτών, παρά τη μεγάλη κερδοφορία και τις εξαγωγές σε όλο τον κόσμο, η ανεργία αυξήθηκε μέσα στην κρίση. Οπως λέει ο Αποστόλης Γαρμπής, πρόεδρος του κλαδικού της Αττικής, «το κλείσιμο παραγωγικών μονάδων, όπως η "ΑΓΝΟ" και η "ΚΑΤΣΕΛΗΣ", τα λουκέτα στα υποκατάστημα της "ΜΕΒΓΑΛ" Αθήνας, της "ΣΕΒΙΣΕ", οι δεκάδες απολύσεις σε "ΦΑΓΕ" αλλά και με τη μορφή των οικιοθελών αποχωρήσεων σε "ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ", "ΠΕΠΣΙ", "ΝΕΣΤΛΕ", αύξησαν τους άνεργους του κλάδου».
Ταυτόχρονα, «οι εποχικοί και οι εργολαβικοί εργάτες, στο κομμάτι που αφορά το παγωτό, τη σοκολατοποιία, τα κονσερβάδικα και τα διαλογητήρια φρούτων, είναι το μεγαλύτερο ζήτημα για τον κλάδο εδώ και δεκαετίες, καθώς ανακυκλώνονται οι θέσεις εργασίας ανά δίμηνο - τρίμηνο, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας»,λέει ο Αποστόλης Γαρμπής και συμπληρώνει:
«Ειδικά οι εποχικοί είναι μισοάνεργοι, μιας και τα τελευταία χρόνια δε συμπληρώνουν τα ένσημα ούτε για το πενιχρό επίδομα ανεργίας... Γιατί οι δύο και τρεις μήνες δουλειάς μπορούν να γίνουν και έξι αλλά με δύο και τρεις μέρες τη βδομάδα δε θεωρείται ούτε εργασία, ούτε ανεργία».
«Σ' αυτό το σύστημα που ζούμε, που η μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι όνειρο θερινής νυκτός, καλούμε τους άνεργους του κλάδου να γυρίσουν την πλάτη σε νέους και παλιούς σωτήρες, να κλείσουν τα αυτιά στο κάλεσμα για αναμονή που τους απευθύνουν κυβέρνηση, ΕΕ και οι μεγαλοβιομήχανοι του κλάδου με τον ΣΕΒ. Να οργανωθούν στο Συνδικάτο και να παλέψουν μαζί με άλλα Συνδικάτα για τους άνεργους, να ενταχθεί ο κλάδος των τροφίμων στα εποχικά επαγγέλματα» καταλήγει ανάμεσα σε άλλα ο συνδικαλιστής.
Ζώντας την εξαθλίωση ...μετά μουσικής
«Στο ερώτημα τι σημαίνει ανεργία για ένα μουσικό νυχτερινών κέντρων, απαντάμε "τι σημαίνει εργασία". Εργασία για έναν τέτοιο μουσικό σημαίνει να παίζει σε ένα μαγαζί δύο βράδια τη βδομάδα, χωρίς να ξέρει μέχρι τι ώρα θα παίξει, πόσα θα πάρει, για πόσους μήνες θα κρατήσει η δουλειά, αν ο εργοδότης του κολλάει τα ένσημα όπως του υποσχέθηκε - κι αν δεν του έχει ξεκαθαρίσει ότι όλα είναι μαύρα. Συγχρόνως πρέπει να ...ευχαριστεί και το θεό που έχει δουλειά».
Ετσι περιγράφει την κατάσταση στον κλάδο ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του Πανελλήνιου Μουσικού Σύλλογου, και συνεχίζει: «Πέρα από το αίτημα για επαναφορά των μουσικών των νυχτερινών κέντρων στη λίστα των Βαρέων και Ανθυγιεινών, προτείνουμε μια σειρά μέτρα για τους ανέργους που να διασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή, όπως, για παράδειγμα, επίδομα για όλους τους ανέργους στο 80% του βασικού μισθού κ.ά.
Ζητάμε μέτρα και για τους υποαπασχολούμενους όπως: Σφράγιση βιβλιαρίου χωρίς καμία προϋπόθεση. Μείωση των αναγκαίων ενσήμων για το εποχικό βοήθημα. Αύξηση του βοηθήματος στο ύψος που ήταν προ των μνημονίων και να δίνεται δεύτερη δόση του το Πάσχα».
