 |
Αυτό που προβλέπεται είναι η εφαρμογή αυτού ακριβώς του νόμου (4320/2015), διότι δεν έγινε κατορθωτό οι παροχές αυτές να χορηγηθούν για 9 μήνες, όπως προβλεπόταν αρχικά, λόγω του χρονικού διαστήματος που παρήλθε από την ημερομηνία υπογραφής της σχετικής Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ 494/7.04.2015) για την έναρξη χορήγησής τους. Αυτό ρυθμίζεται με τα άρθρα 14,15,16,17 αυτής της ΠΝΠ (αυτό ήταν και το περιεχόμενο του άρθρου 4 του «παράλληλου προγράμματος» που αποσύρθηκε).
Το περιεχόμενο, οι όροι και οι προϋποθέσεις χορήγησης των παροχών, καθώς και οι δικαιούχοι, παραμένουν ως έχουν. Δεν προβλέπεται καμία επέκταση ούτε του χρόνου, ούτε του είδους, ούτε του αριθμού των δικαιούχων αυτών των παροχών.
Τα σχετικά άρθρα
Συγκεκριμένα, στην ΠΝΠ ορίζονται τα εξής:
Αρθρο 14:«1. Σε νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, χορηγείται για το έτος 2015 δωρεάν ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος για την κύρια κατοικία τους έως 1.200 Kwh ανά τετραμηνία και για περίοδο δύο τετραμηνιών. Σε περιπτώσεις δικαιούχων των οποίων η παροχή είχε διακοπεί έως και την 31.01.2015, η παροχή επανασυνδέεται ατελώς και χωρίς καμία επιβάρυνση, οι δε ληξιπρόθεσμες οφειλές ρυθμίζονται. Η παροχή δωρεάν ρεύματος δύναται να επεκτείνεται και σε κατανάλωση του επόμενου έτους προκειμένου να συμπληρωθεί η περίοδος χορήγησης δύο τετραμηνιών».
Κατ' αρχάς, οι λαϊκές οικογένειες που αδυνατούν να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες είναι πολύ περισσότερες από εκείνες που έχουν ετήσιο εισόδημα 2.400 μέχρι 6.000 ευρώ. Επίσης, ακόμα και για αυτούς που τους έχει κοπεί το ρεύμα και υπάγονται στις ρυθμίσεις του συγκεκριμένου άρθρου το χρέος τους δε διαγράφεται, παραμένει σε πλήρη ισχύ και απλά ρυθμίζεται και δεν πληρώνουν το τέλος σύνδεσης. Λες και μια οικογένεια που ζει με 400 ευρώ το μήνα μπορεί να καλύψει την όποια ρύθμιση κι αν γίνει.
Τέλος, η ποσότητα του δωρεάν ρεύματος που θα παρέχεται σε όσα νοικοκυριά υπαχθούν τελικά σε αυτή τη ρύθμιση είναι ελάχιστη, δεν καλύπτει καν την εξασφάλιση των βασικών αναγκών μιας οικογένειας. Σύμφωνα με έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, κάθε νοικοκυριό στην Ελλάδα καταναλώνει κατά μέσο όρο 13.994 Kwh το χρόνο για την κάλυψη των ενεργειακών του αναγκών, δηλαδή 1.116 Kwh το μήνα.
Η κυβέρνηση παρέχει 1.200 Kwh για 4 μήνες. Δηλαδή ακόμα και τα νοικοκυριά που λάβουν αυτήν την παροχή θα έχουν να επιλέξουν π.χ. μεταξύ του αν θα ζεσταθούν, αν θα ανάψουν το θερμοσίφωνα, αν θα μαγειρέψουν ή αν θα ανάψουν το φως! Οπως επίσης, οι ανάγκες αυτών των νοικοκυριών δεν είναι μόνο για ένα οκτάμηνο, όπως προβλέπεται. Μετά από αυτό πώς θα καταφέρνουν να πληρώνουν το ρεύμα;
Αρθρο 15:«Χορηγείται επίδομα ενοικίου που αφορά νέες μισθώσεις ή ανανεώσεις υφιστάμενων μισθώσεων σε νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, με νέους όρους που συνάπτονται μετά την έγκριση χορήγησης της παροχής. Η παροχή δίδεται απευθείας στον εκμισθωτή του μισθίου ακινήτου. Η παροχή χορηγείται για εννέα μήνες εντός του 2015 και δύναται να επεκτείνεται εντός του επόμενου έτους, προκειμένου να καλυφθεί η περίοδος χορήγησης εννέα μηνών».
Καταρχήν οι λαϊκές οικογένειες που αδυνατούν να καλύψουν τις στεγαστικές τους δαπάνες, είναι πολύ περισσότερες από 30.000. Μόνο τα νοικοκυριά που αδυνατούν πλήρως να καταβάλουν τη δόση του στεγαστικού τους δανείου (κόκκινα δάνεια) ανέρχονται στις 150.000. Σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Προστασίας Ενοικιαστών οι εξώσεις στην Ελλάδα την τριετία 2012 - 2014 αυξήθηκαν κατά 30%.
Ακόμα περισσότερες φυσικά είναι οι οικογένειες που δυσκολεύονται να καλύψουν τα έξοδα για τη στέγασή τους (καταβολή ΕΝΦΙΑ, ενοικίων, δαπάνες συντήρησης κατοικίας) και αναγκάζονται να «κόψουν από άλλες ανάγκες τους». Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με σχετική έρευνα του ευρωπαϊκού οργανισμού «The Abbe Pierre Foundation», τα φτωχά νοικοκυριά στη χώρα μας καταβάλλουν περίπου το 70% του εισοδήματός τους για τέτοιες ανάγκες, και μάλιστα σε συνθήκες ραγδαίας μείωσης του λαϊκού εισοδήματος, εκτόξευσης της ανεργίας κ.ά.
Είναι πρόκληση να προσπαθεί η κυβέρνηση μέσω αυτού του μέτρου να επιδείξει «φιλολαϊκό προσωπείο», όταν την ίδια στιγμή απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, αυξάνοντας τον κίνδυνο για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά να χάσουν το σπίτι τους.
Επομένως το συγκεκριμένο μέτρο όχι μόνο δεν καλύπτει τον αριθμό των νοικοκυριών που αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις στεγαστικές τους ανάγκες σήμερα, αλλά είναι ακόμα πίσω και από την αντίστοιχη παροχή που υπήρχε σε συνθήκες πριν την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης.
Για παράδειγμα, το 2008 επίδομα ενοικίου έπαιρναν από τον ΟΕΚ 111.373 δικαιούχοι κι επιπλέον ένας αριθμός υπερηλίκων που ήταν ανασφάλιστοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι του ΕΚΑΣ. Ο αριθμός που προβλέπει ο συγκεκριμένος νόμος είναι 30.000 νοικοκυριά.
Αρθρο 16:«3. Χορηγείται για το έτος 2015 και για χρονικό διάστημα εννέα μηνών επιδότηση σίτισης σε άτομα και οικογένειες που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας».
Αρθρο 17:«Η παροχή του επιδόματος σίτισης δύναται να επεκτείνεται εντός του επόμενου έτους, προκειμένου να καλυφθεί η περίοδος χορήγησης εννέα μηνών».
Το ύψος της επιδότησης προβλεπόταν στα 70 ευρώ το μήνα για το μεμονωμένο άτομο, προσαυξανόμενο κατά 30 ευρώ για κάθε μέλος της οικογένειας, και σε κάθε περίπτωση έως 220 ευρώ το μήνα, σύμφωνα με τη σχετική ΚΥΑ. Δηλαδή, η κυβέρνηση δίνει περίπου 2 ευρώ (!) την ημέρα για φαγητό στο μεμονωμένο άτομο, προσαυξανόμενο κατά 1 ευρώ (!) για κάθε μέλος της οικογένειας, και σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα δηλαδή από τον αριθμό των μελών μιας οικογένειας «το ταβάνι της γαλαντομίας» της κυβέρνησης είναι κάτι παραπάνω από 7 ευρώ την ημέρα. Με άλλα λόγια ούτε ένα πιάτο φαΐ.
Η ...«γαλαντομία» της κυβέρνησης
Είναι πρόκληση η κυβέρνηση να παρουσιάζει αυτές τις παροχές πτωχοκομείου ως «εξαιρετικώς επιτυχείς» και τις επιπτώσεις από τη μέχρι στιγμής εφαρμογή του νόμου ως «ευεργετικές».
Πρόκειται για ορισμένες ελάχιστες και περιορισμένες παροχές - «πτωχοκομείου» στην κυριολεξία, που κατευθύνονται στοχευμένα σε συγκεκριμένες κατηγορίες και αριθμό ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, αδυνατώντας να καλύψουν τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης.
Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με την ΚΥΑ που εξειδίκευε τον παραπάνω νόμο, τα εισοδηματικά όρια που θέτει η κυβέρνηση για τη χορήγηση αυτών των παροχών κυμαίνονται από 2.400 ευρώ ετήσιο εισόδημα για μεμονωμένο άτομο έως 6.000 ευρώ για πολυμελή οικογένεια. Δηλαδή, άτομα που «ζουν» με 200 ευρώ το μήνα ή οικογένειες που «ζουν» με 400 ή 500 ευρώ το μήνα! Σε αυτό το επίπεδο προσδιορίζει τη φτώχεια στη χώρα μας η συγκυβέρνηση, σε αυτούς τους ανθρώπους εξαντλεί τη «γαλαντομία» της!
Ομως, με τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια που τίθενται για τη χορήγηση ακόμα κι αυτών των «παροχών πτωχοκομείου», τελικά αυτές δεν δίνονται ούτε καν σε όλους αυτούς που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και ανέχειας, άλλα μόνο σε ένα πολύ μικρό τμήμα τους.
Συγκεκριμένα: Το επίδομα σίτισης αφορά περίπου 350.000 οικογένειες, η παροχή ρεύματος 89.000 νοικοκυριά και το επίδομα στέγασης 30.000.1Στην Ελλάδα, ο αριθμός των ατόμων -ακόμα και με αυτούς τους επαίσχυντους δείκτες φτώχειας- που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας είναι 2,5 εκατ., ενώ αυτοί που το προσεγγίζουν είναι 3,8 εκατ.2
Πρόκληση και απάτη ολκής
Είναι πρόκληση και απάτη ολκής η προβολή από την κυβέρνηση των μέτρων αυτών ως απαρχή και άλλων που θα ακολουθήσουν για τη στήριξη των λεγόμενων ευάλωτων ή και ευπαθών ομάδων. Πολύ περισσότερο που επιδιώκει να εγκλωβίσει το λαό στο να «μετράει τη φιλολαϊκότητα» με τον αριθμό των «ψίχουλων», την ίδια στιγμή που υπάρχει τεράστιος κοινωνικός πλούτος, δημιούργημα των ίδιων των εργαζομένων, που τον καρπώνονται οι καπιταλιστές.
Τα ίδια έλεγε και πριν μερικούς μήνες, όταν ψηφίστηκε ο νόμος 4320 «για τη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης». Οτι είναι δήθεν ένα πρώτο βήμα, που σηματοδοτεί την προσπάθεια της κυβέρνησης να προσφέρει «ανάσα και ανακούφιση σε αυτούς που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση».
Αυτή ακριβώς είναι και η πολιτική της ΕΕ για παροχή ελάχιστων παροχών στους τελείως εξαθλιωμένους. Ετσι, για να μην μας την παρουσιάζει ότι είναι και καμία ρηξικέλευθη αριστερή, ανατρεπτική πολιτική πρόταση. Ο,τι και να φέρει θα είναι εντός αυτών των αντιλαϊκών πλαισίων.
Τελικά, ενώ ακόμα κι αυτές οι «ψιλοπαροχές» προχωρούν με σημειωτόν βήμα, η κυβέρνηση προχωράει με άλματα τον οδοστρωτήρα των αντιλαϊκών μέτρων όλο αυτό το διάστημα, γιατί αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει, φέρνοντας στα όρια της φτώχειας και πλήθος άλλων φτωχών, λαϊκών νοικοκυριών.
Πάει πολύ λοιπόν να παρουσιάζει τα ψίχουλα που δίνει ως «μέτρα με ταξικό πρόσημο», «μέτρα στήριξης των φτωχότερων», όταν με την πολιτική της οδηγεί σε φτωχοποίηση το σύνολο των άνεργων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων και αυξάνει τις διαστάσεις τόσο της απόλυτης όσο και της σχετικής φτώχειας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ίδια την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου για την «ανθρωπιστική κρίση» αναφερόταν ότι τα ποσοστά φτώχειας και παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα έχουν αγγίξει το 23% και το 28% αντίστοιχα. Επίσης, σε δείγμα περίπου 50.000 οικογενειών σε όλη την Ελλάδα, το 54% αυτών αντιμετωπίζει επισιτιστική ανασφάλεια και το 21% πείνα την περίοδο 2014 - 2015. Σε δείγμα 64 σχολείων της Αθήνας, 6 στους 10 μαθητές αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια στο ίδιο χρονικό διάστημα.3
Πόσο μάλλον αν ληφθούν υπόψη οι χιλιάδες λαϊκές οικογένειες που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, μην ξέροντας τι να πρωτοπληρώσουν κάθε φορά, τα φάρμακα ή τα τρόφιμα, το ρεύμα ή το πετρέλαιο, οι χιλιάδες συνταξιούχοι που είδαν κι άλλο τις συντάξεις τους να μειώνονται, τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους.
Αλλά όλοι αυτοί δεν καταγράφονται και δεν υπολογίζονται ως φτωχοί από την κυβέρνηση. Κι επειδή μόνο «μέτρα στήριξης των φτωχότερων» δε μπορούν να χαρακτηριστούν οι περικοπές στις συντάξεις, οι αυξήσεις στις εισφορές των συνταξιούχων, η απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, μάλλον η κυβέρνηση τους θεωρεί και προνομιούχους...
Από αυτή τη σκοπιά, πράγματι τα μέτρα της κυβέρνησης έχουν έντονο ταξικό πρόσημο, αλλά υπέρ του κεφαλαίου και όχι υπέρ των εργαζομένων. Το γεγονός ότι αυτά τα μέτρα έχουν τη στήριξη ή ανοχή των επιχειρηματικών ομίλων, τα συμφέροντα των οποίων είναι σε πλήρη αντίθεση με αυτά των εργαζομένων, αποδεικνύει ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα της κυβερνητικής προπαγάνδας» για το «ενδιαφέρον» της υπέρ των εργαζομένων.
--------------------------------------------
Παραπομπές:
1. Εφημερίδα «Αυγή», 29/12/2015
2. Μελέτη του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής/2015
3. Μελέτη του Ινστιτούτου Prolepsis/2014-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου