Εκφυλισμός και μάχη των μηχανισμών για τους συσχετισμούς
Ολοκληρώνονται σήμερα οι εργασίες στη Ρόδο
 |
Και μόνο ο τόπος, που επιλέχτηκε από την πλειοψηφία για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, σε μια περίοδο που οξύνεται η επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου με αιχμή το Ασφαλιστικό και το εργατικό κίνημα προετοιμάζεται για 48ωρη απεργία, επαληθεύει την εκτίμηση των ταξικών δυνάμεων ότι οι εργαζόμενοι δεν είχαν και δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτό το συνέδριο.
Αλλωστε, πριν ακόμα ξεκινήσουν οι εργασίες, αυτό που κυριάρχησε ήταν ο εκφυλισμός στις διαδικασίες εκλογής των αντιπροσώπων από Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, όπου με ευθύνη της πλειοψηφίας υπήρξε οργανωμένο σχέδιο παραγωγής αντιπροσώπων για την αλλοίωση του πραγματικού συσχετισμού στο Σώμα του συνεδρίου.
Ο ίδιος εκφυλισμός εκφράστηκε και στις εργασίες, με την παντελή σχεδόν απουσία της πλειοψηφίας των συνέδρων από την αίθουσα, τα παρασκηνιακά παιχνίδια και τη συνδιαλλαγή για τις καρέκλες, τους μηχανισμούς που εντάσσονται στα διάφορα σχέδια για την αναμόρφωση του αντιλαϊκού πολιτικού συστήματος, τις αλληλοκατηγορίες μεταξύ αντιπροσώπων που μέχρι πριν από λίγους μήνες συστεγάζονταν στις ίδιες παρατάξεις και τώρα αλληλοκατηγορούνται για «εργοδοτισμό».
Ωστόσο, οι όρκοι πίστης στη στρατηγική του κεφαλαίου και η πολεμική στις ταξικές δυνάμεις ήταν το στοιχείο που τους ένωνε όλους και σ' αυτό το συνέδριο κι αυτό αποτυπώθηκε στις ομιλίες των επικεφαλής των παρατάξεων, ιδιαίτερα του ΜΕΤΑ (πρώην «Αυτόνομη Παρέμβαση»).
Κρύβουν τον πραγματικό αντίπαλο
Από το βήμα του Συνεδρίου, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ανέπτυξε τις θέσεις της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, στη γραμμή της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας που με συνέπεια υπηρετεί στο κίνημα.
Απέδωσε στα μνημόνια και στην «πολιτική της λιτότητας» τα μέτρα που πλήττουν τους εργαζόμενους και το λαό, εκθειάζοντας τις αστικές κυβερνήσεις σε Κύπρο, Ιρλανδία και Πορτογαλία, που έβγαλαν τις χώρες τους από τον «ζουρλομανδύα του μνημονίου», όπως είπε, και πλέον «οι χώρες αυτές βρίσκουν το δικό τους βηματισμό».
Αυτό που δεν είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ είναι ότι οι κυβερνήσεις και σ' αυτές τις χώρες, όπως και στην Ελλάδα, φόρτωσαν την κρίση στους εργαζόμενους και το λαό, τσάκισαν μισθούς και δικαιώματα και στην ίδια ακριβώς ρότα συνεχίζουν στη μετά μνημόνιο εποχή.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ απέδωσε τη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική στην «ιδεοληψία της Ευρώπης», η οποία «εμμένει στην πολιτική της αέναης λιτότητας που εντείνει τη φτώχεια, τους εθνικισμούς και τους ανταγωνισμούς».
Κουβέντα, βέβαια, δεν είπε για τα μονοπώλια και τα συμφέροντά τους, που, από τη μια, προκαλούν οξύτατους ανταγωνισμούς και, από την άλλη, αποτελούν οδηγό για τη χάραξη αντιλαϊκής πολιτικής στα κράτη - μέλη της ΕΕ, την οποία οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου αναπροσαρμόζουν στην κάθε φάση της οικονομίας, σε ανάπτυξη και κρίση.
Για τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, το μεγαλύτερο «έγκλημα» της κυβέρνησης δεν είναι ότι υπηρετεί τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την οποία άλλωστε και η ίδια στηρίζει, αλλά ότι αντιμετωπίζει τη ΓΣΕΕ «με αντιδημοκρατικές και αντιδεοντολογικές πρακτικές, για να μειώσει τη συμμετοχή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς».
Σ' αυτό το πνεύμα, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι για το «επίμαχο ζήτημα του ασφαλιστικού συστήματος, όχι μόνο αρνείται να συναντηθεί με τη ΓΣΕΕ, αλλά συναντάται και συμφωνεί με τις εργοδοτικές οργανώσεις την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων». Ο καημός της, δηλαδή, είναι ότι υποβαθμίζεται ο θεσμικός ρόλος της ΓΣΕΕ στα ευρωπαϊκά φόρα του κοινωνικοεταιρισμού και στον «κοινωνικό διάλογο».
Στον απολογισμό δράσης, ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας εξήρε το γεγονός ότι η πλειοψηφία αξιοποίησε «στο ακέραιο κάθε θεσμική και άλλη δυνατότητα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο ενάντια στην αδικία, την παρανομία και την αυθαιρεσία (...) ώστε το μέλλον της Ελλάδας, το μέλλον των λαών στην Ευρώπη και στον κόσμο να μη γίνει βορά των αγορών».
Κατήγγειλε, επίσης, τις «αποτυχημένες και κοινωνικά επικίνδυνες πολιτικές αργού θανάτου» και τη «βαρβαρότητα που θέλει να επιβάλει ο νεοφιλελευθερισμός», στα οποία η συνδικαλιστική πλειοψηφία αντιπαραθέτει «την ανάπτυξη, την απασχόληση, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη βιωσιμότητα», αλλά και τις «οικονομικά βιώσιμες και κοινωνικά αποδεκτές λύσεις, για ένα κοινό ευρωπαϊκό κοινωνικό και πολιτικό πολιτισμό αλληλεγγύης και ανάπτυξης, με συμμετοχή των εργαζομένων, με ισότητα και με σεβασμό των εθνικών και ευρωπαϊκών θεσμών»!
Μοιράζονται το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης
Το πού καταλήγει αυτή η ανάλυση της ΓΣΕΕ, το δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο η ετήσια έκθεση του ΙΝΕ που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του συνεδρίου και η οποία προβάλλει το εξής βασικό συμπέρασμα:
«Τα εμπειρικά ευρήματα, τα συμπεράσματα και οι προτάσεις οικονομικής πολιτικής της Εκθεσης δείχνουν αφενός την αποτυχία της λιτότητας κι αφετέρου τη δυνατότητα αναδόμησης ενός βιώσιμου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης. Η Εκθεση (...) προτείνει τον επαναπροσδιορισμό του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης, αναδεικνύοντας τα κλαδικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν μια νέα στρατηγική επενδύσεων, αύξησης της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών».
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ομολογεί ότι μοιράζεται με το κεφάλαιο και τα κόμματά του τον ίδιο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, προϋπόθεση για την οποία είναι η βελτίωση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, η αύξηση των εξαγωγών και βέβαια των επενδύσεων.
Πρόκειται για στόχους που κυριαρχούν στα προγράμματα όλων των μέχρι τώρα αστικών κυβερνήσεων και της σημερινής. Στο όνομα αυτών των γενικών στόχων παίρνονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, με τα οποία η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ εμφανίζεται στα λόγια να διαφωνεί.
Στο διά ταύτα, η συνδικαλιστική πλειοψηφία ταυτίζεται με εκείνες τις μερίδες του κεφαλαίου που ζητάνε αλλαγή της «πολιτικής της λιτότητας» και των «υφεσιακών μέτρων», με το επιχείρημα ότι εμποδίζουν την ανάκαμψη της οικονομίας.
Γι' αυτό προτείνει ένα άλλο μείγμα πολιτικής διαχείρισης, με λιγότερους δημοσιονομικούς περιορισμούς και περισσότερα επεκτατικά μέτρα, που ακόμα κι αν επιλεγόταν να κυριαρχήσει, σε καμιά περίπτωση δεν θα ανακοπτόταν η επίθεση στα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.
Οι ταξικές δυνάμεις ανέδειξαν τις δύο γραμμές στο κίνημα
Μοναδική «παραφωνία» στην εικόνα του εκφυλισμού που κυριάρχησε στο Συνέδριο, υπήρξαν οι δυνάμεις που εκλέχτηκαν με τη στήριξη του ΠΑΜΕ. Με συγκροτημένη παρουσία μέσα κι έξω από την αίθουσα του Συνεδρίου, οι αντιπρόσωποι της ΔΑΣ οργάνωσαν τη μέρα έναρξης των εργασιών εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς της Ρόδου, συζήτησαν με τους εργαζόμενους για την ανάγκη να είναι μαζική η επικείμενη 48ωρη απεργία ενάντια στα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση στο Ασφαλιστικό.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σήκωσαν με επιτυχία το βάρος της αντιπαράθεσης με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τις άλλες παρατάξεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ανέδειξαν τη μόνη διέξοδο που συμφέρει τους εργαζόμενους και το λαό, αυτή της ανασύνταξης του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, με απαλλαγή των σωματείων από την επιρροή της εργοδοσίας και των συνδικαλιστικών της δυνάμεων, με το δυνάμωμα της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Μιλώντας στο Συνέδριο εκ μέρους της ΔΑΣ, ο Γιώργος Πέρρος κατήγγειλε τη συνδικαλιστική πλειοψηφία ότι «έχει επικυρώσει το αντεργατικό οικοδόμημα του 1ου, 2ου και 3ου μνημονίου. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπογραφή ΕΓΣΣΕ που στην πράξη επικύρωσε το πετσόκομμα του κατώτερου μισθού με νόμο από τα 751 στα 586 ευρώ και 511 για τους νέους και τις νέες. Επικύρωσε με την υπογραφή της το μεγάλο μαχαίρι κατά 21% στο επίδομα ανεργίας και τις άλλες παροχές, με το επιχείρημα ότι ήθελε να σώσει το επίδομα γάμου!
Οι δυνάμεις που απαρτίζουν την πλειοψηφία στη Συνομοσπονδία έχουν σαφή θέση με την ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα, με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι υπέρμαχοι της λογικής να γίνουν θυσίες για να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά να είναι με "δίκαιο" τρόπο κατανεμημένες και μετά από "διάλογο" με τους εταίρους! Εβαλαν πλάτη στην εργοδοσία σε πολλούς κλάδους και εργοστάσια στη μείωση μισθών και μεροκάματων.
Αυτή η λογική δοκιμάστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κυριάρχησε στο συνδικαλιστικό κίνημα και είναι αιτία που σήμερα μετράμε τόσο βαριές θυσίες και απώλειες. Κριτήριό τους είναι τα κέρδη των επιχειρήσεων. Είναι υπέρμαχοι της στρατηγικής της ΕΕ».
Είπε ακόμα πως «η γραμμή της ΓΣΕΕ είναι ότι για όλες τις μεγάλες απώλειες "ο γέγονε γέγονε", γιατί η κάλυψη των απωλειών απαιτεί σύγκρουση με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Ομως, για το ΠΑΜΕ και όλους τους εργαζόμενους, τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν με θυσίες και αίμα δεν πρέπει να είναι περασμένα ξεχασμένα. Απαιτούμε την κάλυψη των απωλειών, απαιτούμε να δουλεύουμε και να έχουμε δικαιώματα με βάση την εποχή μας και τις ανάγκες μας. Αυτή είναι η βασική γραμμή πάλης των δυνάμεων που συσπειρωνόμαστε στο ΠΑΜΕ. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούμε την επιστροφή στις αρχές του προηγούμενου αιώνα».
Σ' αυτό το πλαίσιο, εκ μέρους του ΠΑΜΕ απηύθυνε σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, «που κατανοεί ότι χρειάζεται να αλλάξουμε τη σημερινή αρνητική κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα», κάλεσμα «οργάνωσης, ανατροπής, συμπόρευσης στον αγώνα με βάση τα δικά μας ταξικά συμφέροντα, για την ανασύνταξη και συγκρότηση του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος. Για κίνημα με εργαζόμενους οργανωμένους σε όλους τους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, επιθετικό, αταλάντευτο, ικανό και αποτελεσματικό, που θα βάζει μπροστά ολοκληρωμένους στόχους για τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας».
Για κίνημα που «δεν θα περιορίζει τη δράση του μόνο στην απόκρουση των άμεσων επιπτώσεων της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά θα φτάνει παραπέρα, αναδεικνύοντας τις αιτίες και τους υπεύθυνους της πτώχευσης του λαού, βάζοντας στο κέντρο του στόχου τη μεγαλοεργοδοσία και το κράτος, τις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου